คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เรียนรู้การเป็นเจ้าสาวภายใน 48 ชั่วโมง (2)
วันที่ 3
ข้อที่ 1 เรียนรู้การเป็นเจ้าสาวภายใน 48 ชั่วโมง (2)
“ดีค่ะ เดินช้าๆ สวยมากค่ะ หลังตรงนะคะ”
เสียงที่แทรกเข้ามาตลอดระยะการฝึกซ้อมของผมทำให้ผมยิ่งพัฒนาตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้ผมลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นผู้ชาย
“คุณฮีชอลนี่มีพัฒนาที่ดีขึ้นเร็วมากๆเลยนะคะ”
“ขอบคุณครั...ค่ะ”
ผมถอนหายใจออกมา เพราะเธอไม่ได้สงสัยอะไร ผมแปลงร่างเป็นผู้หญิงแถมยังต้องแปลงคำลงท้ายอีก ต่อไปถ้ายังยากลำบากก็อาจจะต้องแปลงเพศไปเลย =_=+
“งั้นเดี๋ยวดิฉันจะพาคุณฮีชอลไปส่งเข้าคอร์ดต่อไปดีกว่านะคะ”
ผมพยักหน้ารับ
“เชิญค่ะ”
คอร์ดต่อจาการเดินคือการกินสินะ เพราะที่ที่ผมมาหยุดยืนอยู่นี่คือห้องโถงขนาดใหญ่ที่ประดับไปด้วยของตกแต่งสีทองอร่าม แล้วยังมีโต๊ะยาวเป็นงูที่ตั้งตะง่านอยู่กลางห้องอีก
“นั่งบนเก้าอี้ตัวนี้เลยค่ะ”
ผมรับคำด้วยการเดินไปนั่งลงบนเก้าอีที่มีพนักพิงกับเบาะลายดอกไม้ด้านขอบตกแต่งด้วยทองที่โค้งงอเป็นรูปร่างอย่าสวยงาม
“ถ้าอาหารตรงหน้าเป็นสเต็กจะเลือกอาวุธในการทานชิ้นไหนคะ?”
“เอ๋ อาวุธหรอ? ฮึๆ”
ผมอดขำไม่ได้กับภาษาในการสอนของคุณป้าที่ยืนข้างๆ
“คะ...อาวุธหยิบเลยค่ะ”
“อือ...ทานสเต็กก็ต้องมีมีด! กับส้อม!”
ผมจัดการหยิบมันขึ้นมาไว้ในมือ เธอยกนิ้วโป้งให้ผมก่อนจะหัวเราะน้อยๆ
“งั้นถ้าทานซุปอุ่นๆ จะใช้ช้อนขนาดไหนคะ”
“ซุป...O_O ทำไมมีช้อนตั้งสามขนาดเลยล่ะคะ!!”
“ก็มีอาหารบนโต๊ะอยู่หลายประเภท แต่ละประเภทจะต้องใช้อาวุธในการสู้รบแตกต่างกันเพื่อให้การลิ้มรสเป็นไปอย่างราบรื่น”
“อา...งั้นซุปใช้นี่เลย!!”
ผมยกช้อนที่มีขนาดใหญที่สุดให้เธอ เธอส่ายหน้าเล็กน้อย
“ใช้แค่ขนาดกลางก็พอค่ะ”
“อ้าว~แล้วมีขนาดใหญ่ไว้ทำไมล่ะครับ เฮ้ย O_o คะ!”
“ก็เอาไว้ตักกิมจิทานไงคะ”
“ฮาๆ”
ผมเผลอหัวเราะออกมาซะลั่น อาหารตะวันตกมีกิมจิบนโต๊ะด้วยหรอเนี่ย
“ส่วนเจ้าอันเล็กนี่เอาไว้ทานขนมหวานค่ะ”
“อ๋อ~~~”
“เสียดายที่คุณฮีชอลเรียนหลักสูตรเร่งลัด ไม่งั้นฉันคงจะสอนหมดเปลือกเป็นแน่”
“คะ? ถ้าเรียนกับคุณฉันคงหัวเราะท้องแข็งก่อนที่จะได้ลงมือกินอาหารตรงหน้าเป็นแน่”
“คะๆ งั้นก็มาลองทานอาหารตรงหน้าจริงๆเลยดีกว่านะคะ”
“อือ”
อาหารตรงหน้าผมเป็นสเต็กใช้มีดกับส้อมมันก็ไม่ยากมากแต่ตอนที่ต้องเอาเข้าปากแต่พอคำแล้วเคี้ยวอย่างสุภาพนี่อาจจะดูยากเย็นสักหน่อยแต่ผมก็สามารถผ่านมันไปได้ดี หลังจากเรียนกินอย่างหญิงแล้ว ผมก็ต้องไปเรียนทำอาหาร ต่อด้วยเรียนเย็บปัก ถัก ร้อย และจบลงที่เรียนการเป็นแม่บ้านที่เก่งและรอบรู้
กว่าผมจะได้โผล่หน้าออกมาจากห้องฝึกที่เชื่อมต่อกันไปเป็นช่วงๆนี่ก็เกือบเที่ยงคืน ตอนนี้ผมแทบจะทำเป็นหมดทุกอย่างที่ผู้หญิงทำได้ แต่ว่าผมกลับรู้สึกเหนื่อยอ่อน หมดแรงเลยทีเดียวเป็นเพราะคำพูดของฮันกยองแท้ๆเลยที่ทำให้ผมฮึดสู้ ‘ไม่มีอะไรยากสำหรับคนที่พยายาม’
ผมเดินออกมายังห้องลงทะเบียนที่ฮันกยองนั่งรออยู่
“เป็นไงบ้าง?”
ฮันกยองเข้ามาประครองผม
“ไม่เป็นไรหรอก”
ผมบอก เค้าพยุงผมมาที่รถก่อนจะขับรถกลับบ้าน ระหว่างทางผมเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อน
.
.
.
“มือของนาย”
ฮันกยองจับมือฮีชอลที่เต็มไปด้วยพลาสเตอร์ขึ้นมากำเอาไว้ก่อนจะก้มลงจุมพิต
“ฉันเลือกเจ้าสาวไม่ผิดหรอก แม้ว่าเธอจะมองว่ามันเป็นเพียงเงื่อนไข แต่สำหรับฉันเธอจะเป็นเจ้าสาวของฉันตลอดไป ได้โปรดยอมรับฉันเป็นเจ้าบ่าวของเธอ”
************************************
เจอกันน้า~
ความคิดเห็น