คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เรียนรู้การเป็นเจ้าสาวภายใน 48 ชั่วโมง (1)
วันที่ 2
ข้อที่ 1 เรียนรู้การเป็นเจ้าสาวภายใน 48 ชั่วโมง (1)
“ฮีชอล...”
เสียงเรียกชื่อผมดังขึ้นแผ่วเบาแต่ก็ก้องในโสตการได้ยินอย่างชัดเจน ผมขยับเปลือกตาขึ้น ภาพแรกที่เห็นทันทีคือใบหน้าของฮันกยองที่โน้มตัวลงมาใกล้ มันดูชัดเจนกว่าตอนที่ห้องนี้ยังไม่ได้เปิดผ้าม่านซะอีก เค้าหน้าตาดีจริงๆ
“ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวผมจะพาเธอไปทานข้าว แล้วเธอจะได้ไปเรียนรู้หลักสูตรการเป็นเจ้าสาว”
แววตาคมฉายชัดจนผมเองต้องหลบสายตาคู่นั้นด้วยความเขิน แล้วผมจะเขินทำไมฟระ!!! พอต้องมาเป็นเจ้าสาวเลยติดนิสัยแบบผู้หญิงหรอ?!
“คัรบ...เอ่อ ค่ะ”
“รู้ตัวรึเปล่าว่าเธอน่ารักมาก ใบหน้าของเธอสวย ปากของเธอเวลายิ้มก็สวยเหมือนโดนสะกดเอาไว้ด้วยมนตรา”
“เฮ้ย~~~นายมาชมฉันเหมือนฉันกลายเป็นผู้หญิงจริงๆไปแล้วนะเนี่ย ( >/ / /< )”
ผมเขินอายจนเผลอเอาฝามือฟาดไปโดนไหล่ของฮันกยอง แต่เค้าไม่ว่าอะไรแถมยังเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะใสๆอีก มันดูแตกต่างจากครั้งแรกที่เราเจอกัน (ตอนที่เค้าโยนผมลอยขึ้นไปบนเตียงน่ะ)
บทเรียนแรก!!!
“ไม่ใช่!!!”
ผมหันกลับไปมองหน้าของยัยครูฝึกที่เอาม้วนกระดาษในมือฟาดลงมาที่ขาของผมอย่างแรง
“ก็ฉันไม่เคยใส่รองเท้าส้นสูงเดินนี่!!! เดินก่างแบบนี้ๆๆๆจะเป็นไร”
ผมเถียง พร้อมกับเดินแยกขาเป็นคิงคองประชดเธอ ยัยครูฝึกมองผมด้วยความตกใจก่อนจะกรีดเสียงร้องอย่างทนไม่ได้แล้วเดินออกจากห้องไป ผมหันตัวเองเข้าหากระจกที่ติดเป็นกำแพงอย่างไม่เชื่อสายตา
ตอนนี้ผมกลายร่างเป็น ซินเดอร์เรลล่า ไปแล้ว ทั้งชุดกระโปรงสีชมพู กับผมที่ผมไว้ยาวละบ่าที่ถูกดัดรอนและย้อมเป็นสีน้ำตาลแดง ไหนจะใส่รองเท้าส้นสูงอีก ผมชักละอายต่อตัวเองแล้วสิ ตกลงผมคิดถูกมั๊ยที่ยอมรับเงื่อนไขการแต่งงานกับเค้า ( -3- )
“ถอนหายใจดังออกไปถึงข้างนอกเลยนะเจ้าหญิง”
ผมมองร่างที่เดินเข้ามาใกล้ในกระจกก่อนจะหันหน้าไปมองเค้าอย่างสับสน
“ไม่มีอะไรยากสำหรับคนที่พยายามหรอกนะฮีชอล”
นั่นคือคำตอบที่ทำให้ผมยิ้ม พร้อมกับปล่อยลมหายใจออกมาอีกเฮือก
“รองเท้าส้นสูงนี่ไม่ใส่ไม่ได้หรอ?”
“หืม? มันสูงเกินไปสินะ งั้นผมจะหาส้นที่เตี้ยกว่านี้มาให้”
ผมยิ้มรับฮันกยอง เค้าเดินเข้ามาใกล้ผมก่อนจะชันเข่าลงข้างหนึ่งแล้วยื่นมือมาจับที่ฝ่าเท้าของผม
ผมสั่นจนไม่กล้ายกเท้าหนี
“เท้านายแดงหมดเลย!!”
“มะ...ไม่เป็นไร”
ผมบอกตะกุกตะกัก แต่ฮันกยองกลับลุกขึ้นมาทำหน้าไม่พอใจแล้วอยู่ๆเค้าก็ช้อนร่างผมขึ้นไว้ในอ้อมกอด
“นะ..นายจะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันลงเถอะ!!”
ผมโวยวาย แต่ฮันกยองกลับทำหน้ามุ้ยใส่
“ต้องเพราะยัยครูนั่นทำให้เธอเจ็บเท้าแน่ๆ เธอเลยเดินได้ไม่ดี แล้วยังมีหน้าไปพูดอีกว่าเธอเป็นนักเรียนที่แย่ อย่างนี้ต้องไปจัดการ!!”
ฮันกยองก้มลงมองผมก่อนจะยิ้มแล้วอุ้มร่างของผมเดินออกจาห้องมา ผมกลัวตัวเองจะตกลงไปนอนพิการด้านล่างเลยต้องเอามือพาดคอเค้าไว้ ผมไม่รู้ว่าทำไมใจถึงเต้นขนาดนี้แต่รู้ว่าคนที่อุ้มผมอยู่เป็นคนที่ทำให้ผมใจเต้นแรง เลือดในกายสูบฉีด ตอนนี้หน้าผมคงแดงเทือกให้อับอายแน่ T_T
“คุณดูสิว่า ภรรยา ผมเค้าเท้าบวมเปล่งเลย เพราะพวกคุณสับเพล่าเอารองเท้าไม่ดีให้ ภรรยา ผมใส่เธอเลยเดินไม่ดี แล้วคุณยังจะมากล่าวหาว่าเธอเป็นนักเรียนที่แย่อีก!!!”
พอมาถึงห้องลงทะเบียนฮันกยองก็วางผมลงบนโซฟาตัวยาวที่ตั้งอยู่มุมห้อง ก่อนจะเดินไปด่ายัยครูที่เพิ่งวีนใส่ผมอย่างเอาเป็นเอาตาย ผมอดขำไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงของเค้า เป็น ภรรยา ของเค้าจริงๆ
ภรรยา!!! เมื่อกี้เค้าตะโกนว่า ผมเป็น ภรรยา!!! ของเค้าหรอ >O<
“ขอโทษจริงๆค่ะ ดิฉันไม่ทราบเรื่องนั้น เธอไม่ได้บอกว่ารองเท้ากัดนี่ค่ะ”
“ขอโทษแทนคุณมาชางมีด้วยค่ะ”
ผมหันหน้าที่ร้อนจนแทบจะระเบิดก้มลงต่ำ
“ครับๆเห็นเป็นคุณปาร์คฮยอนจูนะครับเนี่ยถึงยอมให้ยัยครูนั่น!! งั้นช่วยหาครูที่เอาใจใส่กว่ายัยนั่นให้ทีนะครับ”
“ค่ะๆ”
ฮันกยองเดินมานั่งลงข้างๆผม
“ไม่สบายหรอ?”
“เอ๋!!?”
“หน้าเธอแดงมากเลย”
“ระ...หรอ? อากาศร้อนน่ะ”
“หือ? แอร์เย็นช่ำอย่างนี้เนี่ยนะ”
ฮันกยองยื่นหน้าลงมาถามใกล้ๆ ผมเลยต้องหลบสายตาจ้องจับผิดนั่นไปอีก
“ขอโทษที่มาช้าค่ะ”
เสียงหวานดังขึ้น ทำให้ผมลอดพ้นจากแววตาจับผิดนั่นอย่างหวุดหวิด
“ครับ งั้นผมฝาก ภรรยาผมด้วยแล้วกัน อย่าให้เหมือนยัยครูคนก่อนนะ”
“ดิฉันจะทำสุดความสามารถค่ะ”
เธอโค้งหัวเล็กน้อยก่อนจะผายมือให้ผมเดินตามไป แต่ว่ารองเท้าที่ยังใส่อยู่ทำให้ผมสะดุดลงบนนั่งกับพื้น ฮันกยองพุ่งเข้ามาประคองและอุ้มผมไปส่งที่ห้องฝึกมรรยาทหญิงอีกครั้ง ผมฝึกการทรงตัวกับเธอจนเริ่มคล่องถึงจะได้พัก เธอเดินเอาน้ำมาให้ผมก่นจะนั่งลงข้าง
“งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่าค่ะนี่ก็เกือบสามทุ่มแล้ว คุณฮีชอลกลับไปเอาหนังสือวางไว้บนหัวแบบที่สอนแล้วก็ลองเดินดูเอาเองก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาต่อกันอีกนะคะ”
“คะ”
/>***************************************************************************
เจอกันนะ!!!
ความคิดเห็น