คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เงื่อนไข
วันที่ 1
เงื่อนไข
แกร็ง~~~~~
ผมนั่งลงตรงจุดที่โซ่เส้นหนาที่คล้องแน่นอยู่ที่ข้อขาด้านขาวตรึง
มือก็พยายามเอื้อมไปให้ถึงประตูไม้สลักบานใหญ่อย่างยากลำบาก
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอยู่ที่ไหน...รู้แต่ว่าอยากหนี
ผมอยากจะออกไปจากที่บ้าๆนี่
อยากหนีไปจากคนบ้าๆที่บอกว่าจะให้ผมเป็นเจ้าสาว
ทั้งที่เราทั้งคู่ก็เป็นผู้ชาย!!!
ความคิดของผมหยุดลงพร้อมๆกับประตูบานใหญ่ที่เปิดออกอีกครั้ง
“ทำอะไร?”
ผู้ชายคนเดิมถามผม ผมหอบหายใจถี่ก่อนจะนึกหาคำตอบที่ทำให้ปลอดภัย
“เอ่อ...ฉัน...ฉัน..หิว”
ผมบอกก่อนจะพยายามลุกขึ้นจากพื้นเพื่อมองหน้าผู้ชายคนนี้ให้ชัดๆ
หน้าตาเค้าดูดีมากจัดว่าดีเกินไปด้วยซ้ำ ผู้หญิงที่ไหนเห็นก็ต้องหลงรักเป็นแน่ แต่ทำไมเค้าถึงเลือกผม
“อา...งั้นฉันจะไปเอามาให้”
“เดี๋ยว!! ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ไม่อยากอยู่ในห้องนี้ ไม่อยากถูกล็อกเป็นนักโทษอย่างนี้”
“นั่นจะเป็นหลังจากเธอเซ็นสัญญากับฉันแล้ว”
“สัญญา???”
“สัญญาแต่งงานกับฉัน แต่เธอไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันจ้างเธอแค่ระยะเวลา 1 เดือน”
“ทำไมถึงต้องเป็นฉันล่ะ ฉันเป็นผู้ชายนะ”
“เพราะว่า...ผู้หญิงเรื่องมากไง ผู้หญิงเอาใจยากแล้วที่ฉันเลือกเธอก็เพราะว่าฉันพอใจในหลายอย่างในตัวเธอ ฉันส่งคนเฝ้าติดตามเธอ สืบประวัติของเธอ และรู้ว่าครอบครัวเธอกำลังต้องการเงินฉันก็เลย...”
“นายก็เลยใช้เงินซื้อฉันมางั้นสิ”
ผมพูดด้วยถ้อยคำที่เจ็บปวดแต่หน้าตาตอนนี้คงแสดงออกว่าโกรธ
“เธอมีหลายอย่างที่เข้ากับฉันได้”
“แล้ว...ฉันต้องทำอะไรบ้าง?”
ผมเข้าใจทุกอย่างดีแล้ว แม่ต้องการเงิน ถ้าผมจะเป็นส่วนหนึ่งที่ได้ช่วยแม่ก็ดีแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็จะได้ไม่ต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก
“อ่านสัญญาสิ ฉันก็จะไขกุญแจให้เธอ”
เค้ายื่นซองกระดาษสีน้ำตาลส่งให้ผม ผมยื่นมือไปรับก่อนจะเดินกลับมานั่งลงที่เตียงเพื่อเปิดอ่าน แต่ก่อนจะเปิดมันออกผมเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเค้า
“ข้อถามอีกแค่คำถามเดียวนะ”
“อือ”
“นายจ้างฉันทำไม?”
“หึ...ฉันก็แค่ไม่อยากแต่งงานกับคนที่ฉันไม่ได้รักน่ะสิ ถ้าฉันมีคนที่รักอยู่แล้วก็ไม่ต้องแต่งกับคนที่ไมได้รัก”
“โดนคลุมถุงชนหรอ?”
“ไหนเธอบอกจะถามฉันแค่คำถามเดียวไง”
เสียงของเค้าดูอ่อนโยนลงกว่าครั้งแรกมากผมเลยอดยิ้ม กับคำถามที่เค้าย้อนกลับมาไม่ได้
“ใช่ ฉันโดนคลุมถุงชน เธอจะช่วยฉันมั๊ยล่ะ?”
ผมก้มมองซองกระดาษสีน้ำตาลอย่างชังใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาเค้าอีกครั้ง
“ขอถามอีกคำถามนะแล้วฉันจะยอมรับเงื่อนไขทุกอย่าง”
อาจจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ผมต้องบอกว่าผมอดสงสารคนตรงหน้าไม่ได้
“...เธอพูดจริงหรอ? งั้นถามมาเลยจะสิบหรือยี่สิบคำถามฉันก็จะตอบ”
“อือ...นายชื่ออะไรหรอ?”
“ฮึๆ แค่นี้หรอ? ฉันชื่อ ฮันกยอง”
“ฮันกยอง? ส่วนฉันชื่อ ฮีชอล”
“รู้แล้วล่ะ”
“อ้อ? นายสืบประวัติฉันมานี่นะ เสียเปรียบนายจัง”
“งั้นเธอก็อ่านเงื่อนไขเถอะ ไม่เข้าใจถามฉัน เดี๋ยวฉันจะไปเอาของกินมาให้รองท้องก่อน”
“ครับ”
“เธอจะเป็นเจ้าสาวของฉันนะไม่ใช่เจ้าบ่าว”
“เอ๋?”
“พูดว่า ค่ะ สิ”
“หา!!”
ผมอุทาน เค้ามองด้วยแววตาที่บ่งบอกว่า ไม่ได้สินะ ทำเอาผมรีบหุบปากหุบคำก่อนจะพูดประโยคที่คิดว่าทั้งชีวิตนี้ก็คงไม่มีใครจะได้รับฟัง เค้าจะเป็นคนแรกที่ได้ยินและอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่เป็นผู้ชายโชคดีคนนั้น
“มาเร็วๆนะ...ค่ะ / / /”
ผมก้มลงต่ำด้วยความอาย แต่น้ำเสียงของเค้ากับบ่งบอกถึงรอยยิ้มที่น่ามองจนผมต้องเงยหน้าขึ้น แล้วก็เป็นจริงอย่างที่ผมคิด รอยยิ้มของเค้ามีเสน่ห์มาก เราสบตากัน ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองแดงเลยรีบก้มลงมองซองกระดาษในมืออย่างเงอะงะๆ ผมใจเต้น หน้าแดง กับผู้ชายด้วยกันหรอ!!!
“ครับ”
เสียงแผ่วเบาตอบ ก่อนที่เสียงปิดประตูจะตามมา ผมไม่รู้ว่าตัวเองเผลอยิ้มออกมาตอนไหนด้วยซ้ำ
ผมสะบัดหัวไปมา ก่อนจะเปิดซองกระดาษสีน้ำตาลออกมาเพื่ออ่านเงื่อนไขทั้งหมด แต่ถึงผมจะไม่เปิดออกอ่านผมก็อยากจะยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดแล้วล่ะ หากเปิดใจคุยกัน เค้าก็เป็นคนดีมากๆเลยทีเดียว ถึงแม้เค้าจะซื้อผมมาก็ตาม แต่นั่นก็เพราะเค้าอยากจะช่วยครอบครัวผม และไม่อยากแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก หากผมจะเป็นกุญแจไขสู่ทางออกของทุกคน ผมก็ยินดี
/>.................................................................................................................................................
เจอกัน!!!
ความคิดเห็น