ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ★'chapter 1 : เข้าหอ
'chapter 1 : เข้าหอ
"ยัยหมวยให้มันเร็วกว่านี้ไม่ได้รึไง เฮียมีประชุมตอนบ่ายนะ!"เสียงของยุนโฮเร่งให้ดงเฮที่รีบอยู่แล้วยิ่งรีบขึ้นไปอีก เพราะกลัวพี่ชายเปลี่ยนใจไม่ไปส่งตนเข้าหอพัก
"จะเสร็จแล้วเฮียอีกห้าวิ!"คนเป็นน้องตะโกนบอกก่อนจะกระโจนลงจากเตียงพร้อมกับลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาด้วย ประตูไม้บานยักษ์ถูกเปิดออก ยุนโฮกำลังยืนทำหน้ายักษ์อยู่หน้าประตู
"ขอบคุณนะเฮียที่อุตส่าห์มายกกระเป๋าให้"คนตัวเล็กว่าก่อนจะยัดที่จับเข้าในมือของคนเป็นพี่ทันที แล้วตัวเองก็กระโดดตัวเบาลงบันไดไป
"ยัยหมวยตัวแสบ!"ยุนโฮได้แต่ปลงกับความแสบของน้องชายแต่ก็ยอมลากกระเป๋าลงมาให้แต่โดยดี
"ดงเฮจะไปแล้วเหรอลูก"ดาเฮที่มารอส่งดงเฮสวมกอดลูกชายอย่างอาลัยอาวรณ์
"ฮะม๊า"
"ความจริงอยู่ที่บ้านเราก็ได้นี่ลูก ไม่เห็นจำเป็นต้องไปอยู่หอเลย เดี๋ยวแม่บอกผอ.ก็..."
"ไม่ต้องนะฮะม๊า! ผมอยากจะไปอยู่หอเหมือนคนธรรมดาบ้างก็เท่านั้น"ดงเฮตัดบทคนเป็นแม่ทันทีเมื่อรู้สิ่งที่แม่จะพูดออกมา
"ไปเถอะยัยหมวย"ยุนโฮที่เอากระเป๋าไปเก็บในรถเรียบร้อยแล้วตะโกนเรียกอยู่ข้างรถคันหรู
"ไปนะฮะม๊า เดี๋ยวผมโทรหา"ดงเฮผละออกจากผู้เป็นแม่ก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่ยุนโฮสตาร์ทเครื่องรอไว้แล้ว
"บ๊ายบายลูกแม่~"ดาเฮโบกมือตามรถไปจนลับตา
"อยู่ได้แน่นะเรา"ยุนโฮถามอย่างเป็นห่วงหลังจากมาส่งดงเฮและตอนนี้ดงเฮก็มารอส่งเค้ากลับที่ใต้หอ
"ได้อยู่แล้วน่าเฮีย สบม."ดงเฮทำท่ามั่นใจเสียเต็มประดาทำเอาคนเป็นพี่อดไม่ได้ที่จะผลักหัวทุยๆนั่น
"อ๋า! เฮียอ่ะ! ผมเสียทรงหมด เดี๋ยวสาวก็ไม่มองเค้าหรอก!"ดงเฮว่าเล่นๆ มือบางจัดทรงผมให้เข้าทรงอย่างเดิม
"ฮ่าๆ เฮียไปแล้วนะ มีอะไรก็อย่าลืมโทรหาเฮียล่ะ"ยุนโฮคว้าตัวดงเฮเข้ามากอดแน่น
"ฮะๆ เดี๋ยวยัยหมวยคนนี้จะโทรหาเฮียทุกคืนเลย ฮิๆ"
"สัญญา?"ยุนโฮยืนนิ้วก้อยมาข้างหน้า ทำเอาดงเฮยิ้มกว้างเพราะนึกถึงสมัยเด็กๆ สองพี่น้องคู่นี้แทบจะไม่เคยแยกจากกันเลยก็ว่าได้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกทีุ่ยุนโฮจะไม่มียัยหมวยมาคอยกวน ดงเฮก็จะไม่มีเฮียมาคอยผลักหัว(?) นั่นมันก็ทำให้ทั้งสองรู้สึกใจหายได้เหมือนกัน
"สัญญาสิ~"คนเป็นน้องเกี่ยวก้อยกับพี่ชายอย่างแนบแน่น สักพักยุนโฮก็เป็นฝ่ายผละออกและขับรถกลับไป
"ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย~ ไปหาฮยอกแจดีกว่า"ว่าแล้วดงเฮก็เดินลั่นล๊าไปที่หอพักด้านหลัง ซึ่งเป็นหอที่ฮยอกแจพักอยู่
"อี๋! ขยะอะไรวะเนี่ยเหม็นหึ่งดีจริงว่อย!"ฮยอกแจบ่นเสียงดังกับขยะในมือที่เจ้าตัวเตรียมเอาออกไปทิ้งนอกห้อง ในแต่ละชั้นของหอจะมีที่ทิ้งขยะอยู่สุดทางเดินชั้นละหนึ่งที่ นั่นมันทำให้ฮยอกแจไม่ต้องขนขยะเหม็นเน่าพวกนี้ไปไกลนัก
"แหวะ! เหม็นๆๆ"
ผลั่ก!
"อ๊ะ!"เพราะฮยอกแจไม่ทันระวังหรืออีกคนไม่ระวังกันแน่ร่างทั้งสองเลยชนกันอย่างแรง
ฟิ๊ว~ ตุบ!
"เฮ้ย!"เสียงอุทานดังขึ้นตรงหน้าฮยอกแจที่หลับตาปี๋เพราะตกใจลืมตาขึ้นแทบจะทันทีเพราะเสียงที่ได้ยินมันช่างคุ้นซะเหลือเกิน
ขยะที่ฮยอกแจจะเอาไปทิ้งหล่นอยู่แทบเท้าซีวอน น้ำขยะเหม็นๆหยดลงมาตามกางเกงขาสั้นที่ร่างสูงใส่มา
"อะ...เอ่อ..."ฮยอกแจยังคงนิ่งไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี
"หึ๋ย! คุณ! เอ๊ะ!"ซีวอนที่กะว่าจะด่าคนตรงหน้าซะให้เข็ดที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือมาชนเค้าแถมขยะเน่าๆนั่นยังมาโดนเค้าอีกก็ต้องแปลกใจที่คนตรงหน้ากลับเป็นหนุ่มหน้าหวานที่เค้าขอเบอร์เมื่อวันงานเป็นตัว Lee's Jewelry
"แหะๆ หวัดดี"
"นี่ผมโง่จริงๆเลยที่ไม่รู้ว่าคุณอยู่ห้องข้างๆผม"ซีวอนเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องฮยอกแจหลังจากฮยอกแจจัดการขยะและพาเค้ามาล้างตัวในห้อง
"อ่อ แหะๆ"ฮยอกแจรู้สึกวางตัวไม่ถูกเมื่ออยู่ต่อหน้าซีวอน จึงทำเป็นเดินไปเอาน้ำในครัวมาให้
"แล้วนี่คุณฮยอกแจอยู่คนเดียวเหรอครับ"ซีวอนนั่งรออยู่บนโซฟาหน้าโทรทัศน์ถามเมื่อฮยอกแจกลับมา
"อื้อ เอ่อ..ซีวอนไม่ต้องพูดสุภาพอย่างนั้นกับฉันก็ได้ ฟังแล้วมันยังไงๆไม่รู้สิ"ฮยอกแจบอกแล้วนั่งลงบนโซฟาเดี่ยว
"ก็ได้ ฮยอกแจอยู่ห้องไหนเหรอ"โรงเรียนนี้แต่ละชั้นจะมีสามห้อง คือ A B C ตามระดับความรู้ของแต่ละคน
"ห้อง B น่ะ ซีวอนล่ะ"
"ห้อง A "
"อ๋อ เก่งจัง"ฮยอกแจแกล้งถามไปอย่างนั้นเองเพราะความจริงแล้วแอบไปสืบประวัติซีวอนมาซะรู้จักหมดไส้หมดพุงไปแล้ว
"ไม่หรอก ห้องฮยอกแจน่าอยู่จัก ไม่เหมือนห้องฉัน...รกสุดๆ"ซีวอนบอกพร้อมกับมองไปรอบๆอย่างสนใจ ห้องสีขาวที่ถูกตกแต่งด้วยลายต้นไม้ดอกไม้น่ารักซึ่่งคาดว่าน่าจะเป็นฝีมือของเจ้าของห้องเอง
"แล้วไม่จ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดล่ะ"
"ฉันไม่ชอบให้ใครเข้าไปในห้องฉันน่ะ ลายพวกนี้ฮยอกแจวาดเองรึเปล่า"
"อื้อ ฉันวาดเองหมดนี่แหละ ทำไมเหรอ"
"ก็น่ารักดี เหมือนคนวาดเลย"ซีวอนว่าลอยๆ ถึงจะมองไปทางอื่นแต่ก็แอบสังเกตปฏิกิริยาของคนถูกชมอยู่
"ห่ะ!"ฮยอกแจหน้าแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ มือบางบิดไปบิดมาพร้อมกับหน้าที่ก้มลงไม่อยากให้ซีวอนเห็น ซีวอนที่แอบมองเห็นอาการของฮยอกแจอย่างนั้นก็ยิ้มกว้าง
"ฮยอกแจสนใจอยากไปดูห้องฉันไหมล่ะ"ซีวอนเอ่ยชวนทำเอาฮยอกแจหน้าแดงอีกรอบ
"เอ่อ...มะ..."
ติ๊ง!
เสียงออดหน้าห้องดังขึ้นทำเอาฮยอกแจรีบวิ่งไปเปิดแทบจะทันที
"ดีไก่"ฮยอกแจแทบตกใจเพราะอยู่ๆดงเฮก็โผล่หน้าเข้ามากะทันหันโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว
"ไอ้ปลาเน่า!"
"ฮิๆ ตกใจล่ะซิ๊! เย็นนี้ฉันมาฝากท้องไว้กับแกนะไก่ เพราะฉันเพิ่งย้ายเข้ามายังไม่มี...อะ...ไร..."ดงเฮเดินเข้ามาพร้อมกับพูดเจื้อยแจ้วก่อนเสียงจะเบาลงเรื่อยๆเมื่อเห็นคนแปลกหน้าอยู่ในห้องเพื่อน
"สวัสดีครับ"ซีวอนทักดงเฮก่อนเพราะเห็นอีกคนยังอึ้งๆอยู่
"เอ่อ...หวัดดีครับ"ดงเฮยิ้มแหยๆให้ซีวอนก่อนจะวิ่งไปหาฮยอกแจที่กำลังปิดประตูอยู่
"ใครวะย๊อก?"ดงเฮกระซิบถามเบาๆ
"ซีวอน"
"ห๊า! อุ๊บ!"ฮยอกแจแทบจะเอามือตะครุบปากดงเฮไว้ไม่ทัน
"มีอะไรกันรึเปล่าครับ"ซีวอนได้ยินดงเฮร้้องเสียงดังเลยถามดู
"ปะ...ป่าวๆ"ฮยอกแจปฏิเสธไป ก่อนจะลากดงเฮเข้าไปในครัว
"แก! นั่นๆ! ไอ้ฉ่อยที่แกปิ๊งมัน!"ดงเฮเรียบเรียงคำพูดแทบไม่ถูกเพราะมัวแต่ตกใจ
"เออ ก็อย่างที่แกเห็น"
"แล้วๆ...."ฮยอกแจรู้ว่าดงเฮจะถามอะไรก็เลยเล่าเรื่องที่เจอซีวอนอยู่หน้าห้องให้เพื่อนสนิทฟัง
"โชคดีว่ะแก"ดงเฮว่าสายตาเพ้อฝัน(?)
"ดีกะผีอ่ะสิ! ไปทำขยะเปื้อนเค้านี่นะ"
"เออนั่นแหละ แล้วแกจะทำไงต่อ"
"ทำไร?"ฮยอกแจถามงงๆ ตาก็มองออกไปดูซีวอน
"ก็อย่างเช่นมอมเหล้าแล้วลากเข้าห้อง ไม่ก็เอาค้อนทุบหัวแล้วลากเข้าห้องอะไรอย่างเงี๊ย"
"แกนี่ท่าจะประสาทกลับนะด๊อง"
"เออๆ ฉันล้อเล่น แกก็ชวนเค้ากินข้าวเย็นด้วยเลยสิ"
"เอ่อ..ซีวอน เย็นนี้นายว่างไหม?"ฮยอกแจถามอย่างกล้าๆกลัวๆ มีดงเฮเป็นกองเชียร์อยู่ข้างหลัง
"ก็ว่างนะ ทำไมเหรอ?"
"ก็ว่าจะชวนทานข้าวเย็นด้วยกัยซะหน่อยน่ะ แหะๆ"
"ได้สิ สำหรับฮยอกแจว่างให้ได้เสมอ"ซีวอนบอกพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นทำให้ฮยอกแจอายม้วนไปเลยทีเดียว
Oh 난 그 누가 누가 뭐래도 나는 상관 없다고 ~ 그 누가 누가 욕해도 너만 바라본다고~
เสียงโทรศัพท์ของซีวอนดังขึ้น มือหนากดรับเมื่อรู้ว่าเป็นใคร
"ยอบอเซโย"
[มึงอยู่ไหน?]ปลายสายถามอย่างสนิทสนม
"แล้วมึงล่ะอยู่ไหน?"
[อยู่หน้าห้องมึง]
"งั้นมึงเดินมาที่ประตูทางขวาของห้องกู"
[เออ]
ติ๊ด! ร่างสูงวางสายไปแล้วหันมายิ้มให้ร่างบางทั้งสอง
"เพื่อนน่ะครับ ให้มันเข้ามาได้ไหม?"
"อ่อ ได้สิ"
ติ๊ง! ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อเสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้น ฮยอกแจเป็นฝ่ายไปเปิดโดยมีซีวอนเดินตามไปติดๆ
"ไง ไอ้คุณชาย"ซีวอนทักคิบอมที่ยืนทำหน้าเอ๋ออยู่เพราะเห็นซีวอนอยู่กับใครที่เค้าไม่รู้จัก
"เข้ามาก่อนสิ"ฮยอกแจเอ่ยชวนก่อนจะหลีกทางให้คิบอมเข้ามา
"มึงมาหากูทำไมวะ"ซีวอนถามระหว่างที่เดินไปที่ห้องรับแขก
"กะว่าจะมาชวนไปหาอะไรกินว่ะ แม_งเมทกูไม่รู้ไปไหน?"ร่างสูงบ่นเบาๆเพราะนี่มันไม่ใช่ห้องของเพื่อนเค้า ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นอีกคนอยู่ในห้องนี้ด้วย
"กูคงไปไม่ได้ว่ะ นัดกับฮยอกแจไว้แล้ว"ซีวอนบอกพร้อมกับหันไปหาฮยอกแจที่ี่กะว่าจะชวนคิบอมให้อยู่ทานด้วยกันเลยแต่ก็ถูกดงเฮขัดขึ้นมาก่อน
"เอ้อ ฉันเพิ่งนึกออกว่ามีธุระต้องไปทำอ่ะ นายก็มีใช่ไหมฉันรู้!"ดงเฮกระโดดไปเกาะแขนคิบอมแน่น ร่างสูงที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรก็งงกับอาการของร่างบาง
"เอ๋!"
"ใช่ไหมๆ นายก็มีธุระใช่ไหม งั้นไปด้วยกัน! เราไปก่อนนะฮยอกแจ ซีวอน ทานข้าวให้อร่อยนะ~"ซีวอนและฮยอกแจได้แต่มองกันงงๆแต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร
"เฮ้ยๆ จะไปไหนน่ะ!"คิบอมก็โดนร่างบางลากออกไปด้วย ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะมาชวนซีวอนไปดื่มกันซักหน่อย กลับโดนใครที่ไหนก็ไม่รู้ลากออกมาอย่างนี้
"เออมานี่เหอะน่า!"ร่างบางดึงร่างสูงออกมาจากห้องอย่างยากเย็นเพราะร่างสูงเองก็ขืนตัวไว้นิดหน่อย
"นี่! นายเป็นใครแล้้วลากฉันออกมาทำไมห๊ะ!"คิบอมออกอาการโวยวายทันทีที่ร่างเล็กปล่อยเค้า
"โอ๊ย! นี่นายเซ่อหรือแกล้งเซ่อเนี่ย ไม่เห็นเหรอว่าสองคนนั้นเค้าอยากอยู่ด้วยกัน นายจะไปอยู่เป็นก้างเค้าทำไมห๊ะ!"ปากก็บ่นไปขาเรียวก็ก้าวไปที่ลิฟท์
"นายก็เลยลากฉันออกมา แค่เนี๊ย?"
"เออ!"ร่างบางเดินเข้าลิฟท์ไปร่างสูงก็ก้าวตาม
"ทีนี้นายจะไปไหนก็ไปได้ละ"ร่างบางบอกทันทีที่ลิฟท์เปิดออก เตรียมเดินกลับไปที่หอของตัวเอง ป่านนี้รูมเมทของเค้าคงจะมาแล้วล่ะมั้ง
"นี่นายเดินตามฉันมาทำไมเนี่ย"
"ใครเดินตาม? ฉันก็จะไปทางนี้เหมือนกัน"ร่างสูงบอกก่อนจะก้าวขึ้นลิฟท์ไป
"นี่นายอยู่ชั้นนี้เหรอ?"ดงเฮถามอย่างสงสัยเมื่อร่างสูงข้างๆนี่ลงชั้นเดียวกับเค้า
"จำเป็นต้องบอก?"ร่างสูงถามกวนๆก่อนจะเดินจากไป
"ชิ! ไอ้ขี้เก๊กเอ๊ย! กุญแจห้องอยู่ไหนหว่า?"ร่างบางก้มลงหากุญแจในกระเป๋ากางเกงแต่ขาเรียวก็ยังคงเดินไปที่ห้อง
"เอ๋! ห้องไม่ได้ล็อก? รึว่าเมทเราจะมาแล้ว"ร่างบางไม่ใส่ใจอะไรเปิดประตูเข้าไปทันที
"เฮ๊ย!/เฮ๊ย!"เสียงสองเสียงดังขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"ไอ้คุณชายขี้เก๊ก!/ยัยหมวยเตี๊ย!"
ลงครั้งแรก_290709
แก้ไข_070110
ตอนแรกช่างยากลำบาก
ฮ่าๆ เม้นครับท่านนักอ่าน : )
NO COMMENT :: NO UPDATE
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น