ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    mission make love> ภารกิจเกินร้อยของกามเทพน้อยสื่อรัก>woncin

    ลำดับตอนที่ #3 : mission make love> ภารกิจเกินร้อยของกามเทพน้อยสื่อรัก{2}

    • อัปเดตล่าสุด 28 เม.ย. 53


    Mission make love > ภารกิจเกินร้อยของกามเทพน้อยสื่อรัก 2

     

     

                บนโลกมนุษย์

       ในห้องนอนสีครีมสบายตาเหมาะกับการเป็นห้องสำกรับพักผ่อน รอบๆของตกแต่งต่างก็เป็นสไตล์เดียวกันทั้งเตียงนอน โต๊ะทำงานส่วนตัว โซฟา ตู้เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ต่างก็เป็นโทนสีเดียวกันทั้งหมด แต่ร่างของผู้เป็นเจ้าของกลับพันตัวเองด้วยผ้าห่มหนาบนเตียงกว้าง เหมือนดั๊กแด่ตัวกลมที่อยู่ในห่วงนิทราเพราะความเหนื่อยล้า

     


    “[xxxxxxxx]”  เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงดังไปทั่วห้องนอนกว้าง ร่างบางที่ขดตัวอยู่ในผ้าห่มค่อยๆเอื้อมมือบางออกมาพลางควานหาเจ้าตัวต้นเสียงไปเรื่อย จนเจอกับเจ้าตัวการที่ปลุกเค้าให้ตื่น มืออีกข้างเปิดฝาโทรศัพท์ขึ้น

    ฮัลโหล   เสียงอู่อี้อยูในลำคอ

    [ฮัลโหล..ฮีชอลนายอยู่ไหน]    น้ำเสียงอีกฝ่ายเริ่มกระวนกระวายใจ

    อีทึกหรอมีอะไรรึเปล่า   วันนี้วันเสาร์นะมีอะไรหรอ

    [ฮีชอล...นายลืมไปแล้วหรือไงว่าวันนี้มีประชุมด่วน!!!!!!!]   อีทึกตะโกนใส่

     [อีกครึ่งชั่วมีประชุมแล้วนะ]

    ฮ่ะ  ตายแล้ว !!! “  ร่างบางรีบพับโทรศัพท์ แล้วโดดลงจากเตียงทันที

    ฮัลโหล ฮัลโหล   ตัดสายไปแล้วเนีย

    อ่าว  อีทึกเพื่อนนายละ ร่างสู่งยืนจองรอฟังคำตอบ

    ซีวอน....เออ..คือ...เออ

    หึ.. อย่าให้เหลวอีกละ อีทึก ร่างสูงทำหน้าเจ้าเหล่ก่อนเดินากไป

    [ฉันจะทำยังไงดี  ฮีชอลนะฮีชอล!!!] อีกทึกสติแตก [บอกแล้วแท้ว่าวันเสาร์มีประชุมยังมาทำแบบนี้อีก  อย่าให้เจอหน้านะ แม่จะกระโดดกัดหูให้ค่อยดูเหอะ คิมฮีชอล !!!]

     

     

     

      เอียด!!” เสียงประตูดังขึ้นทำให้ทุกคนต้องหันมามองร่างบางเป็นตาเดียวกันทันที่ทีร่าบางที่

    โผพ้นประตูเข้ามา ร่างบาที่อยู่ในชุดสีน้ำตาลทั้งกางเกงเข้ารูปขายาวเสื้อสูทที่ตัดให้เข้ากับรูปร่างของร่างบางมีแต่เพียงเชิ้ตด้านในเท่านั้นที่เป็นสีขาว

    โอ๊ย  ร่างสูงบีบข้อมือร่างบางแน่

    ทำไมมาช้าขนาดนี้  ร่างสูงจองคนตรงหน้า

    แล้วใครใช้ให้นายมาประชุมวันหยุดล่ะ  ร่างบางตอบกลับพลางจองหน้า   ทำเอาร่างโปร่งที่ที่นั้งอยู่ถึงกับร้อนตัวขึ้นมา

    เออ...คือว่า..มาทะเลาะกันแบบนี้จะดีหรอครับ อีกทึกรีบแทรกตัวระหว่างทั้งสองคน

    นายเงียบไปเลย  ทั้งคู่กลับหันมาตะหวาดใส่ร่างโปร่งที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย แต่กลับโดนระเบิดซะได้

    เชอะ ร่างบางหันหน้าหนีพลางเดินไปที่นั้งตัวเอง  ซีวอนนั่งหัวโต๊ะในฐานะประธานถัดออกมาด้านซ้ายและขวา เป็นอีทึกและฮีชอล    ในที่สุดการประชุมก็เริ่มขึ้น  แบบเครื่องเพชรมามายที่ฮีชอลเป็นผู้ออกแบบ ถูกโชว์ให้ทุกสายตาเห็นบนสไลต์ เป็นที่หน้าพอใจของลูกค้าหลายคน แต่บางคนกลับไม่ได้สนใจงานเท่าไหร่เพราะส่วนใหญ่ก็จะหันมองซีวอนซะมากกว่า

     

     

     

    *-------1 ชม.-------*

     



    ขอบคุณมากครับ  ร่างสูงกล่าวอย่างสุภาพหลังจากการประชุมจบลง

    ใบหน้าคมเปลี่ยนไปเป็นเจ้าเล่ห์ทันทีที่เห็นฮีชอลและอีทึกเดินมา

    อ่าวซีวอน ยังไม่กลับอีกหรอ   ร่างโปร่งถามอย่าสุภาพ

    ยังหรอกอีทึก   ฉันมีเรื่องคุยกับเพื่อนายหน่ะ ใบหน้าคมจองคนทียืนทำไม่รู่ไม่ชี้ข้างๆร่างโปร่ง

    เออ  งั้นฝากด้วยนะ  ฉันกลับบ้านก่อน  จบประโยคอีทึกก็รีบหายจ้อยไปทันที

    [ขอโทษนะฮีชอล ฉันไม่อยากโดนระเบิดลง ขอบกลับบ้านก่อนนะ]

    มานี้  !!!!” ร่างสูงดึงร่างบางเข้ามาในลิฟท์พลางรวบตัวร่างบางเอาไว้ไม่ให้ดิ้น

    นี่นายปล่อยนะ  จะทำอะไรห๊ะ   หัวใจร่างบางเต้นรัวเพราะทั้งสี่ด้านของลิฟท์เป็นกระจกทั้งหมด มันเห็นสภาพตอนนี้ของตัวเองทั้งหมด   ภาพที่ถูกร่างสูงไซร้ไปตาคอขาวๆ ใบหน้าสวยเริ่มเลิ้ม

    แต่ต้องสะกดอารมณ์ไว้

    นี่นายจะพาฉันไปไหน  ร่างบางดิ้นเพราะเค้าเองก็ไม่เคยมาชั้นสูงขนาดนี้ ส่วนใหญ่สูงสุดก็ห้องทำงานของซีวอน

    ห้องพักฉันไง คิมฮีชอล  เสียงที่เรียบเฉยมันหน้ากลัวที่สุดในตอนนี้        ทันทีประตูลิฟท์เปิดขึ้น

    ร่างบางก็ถูกช้อนตัวทันที

    นี่นายจะทำอะไร   ปล่อยนะ

    ไม่อยากเจ็บตัว.....ก็อย่าดิ้น

    ไอ ฉ่อยปล่อยนะ

    อะไรวะ!!! ตั้งแต่รู้จักกันมามีนายคนเดียวที่เรียกฉันแบบนี้

    ใบหน้าคมแสดงอารมณ์โกรธทันที  ฮีชอลเห็นสีหน้าแบบนั้นแล้วยิ่งอยากแกล้ง

    ทำไมห๊ะ  ฉ่อย ฉ่อย ฉ่อย ร่างบางยิ้มกว้าง

    เออ เรียกเข้าไป   เรียกชื่อสามีเข้าไป

    อะไรนะ  ใคร ใครสามีฉัน  มือบางทุบที่หน้าอกกว้างไม่หยุด

    เจ็บนะ ...หยุด !! “

    มือบางยิ่งทุบรัวไม่หยุด

    โอ๊ย  ร่างบางถูกโยนลงบนเตียงกว้าง โดยมีร่างสูงครอมตัวไว้อีกที

    ที่นี่???

    ห้องพักฉันไง  ไม่เคยเห็นละสิ

    ใครเค้าอยาเห็นหล่ะ  ออกไปนะ มือบางดันร่างสูง

    ออกทำไมหล่ะ เมื่อกี้ยังเรียกสามีอยู่เลย

    ใคร

    ร่างบางต้องสะดุงกับสัมผัสที่ได้รับ   ใบหน้าคมซุกไซร้ไปตามคอขาวๆ จมูกคมสูดเอากลิ่นหอมๆจากตัวร่างบางหลายต่อหลายครั้ง  แขนบางที่พยายามขัดขืนกลับถูกรวบไว้แน่น  ใบหน้าสวยแดง

    ระเรื่อ

    ปล่อยนะ

    ร่างบางหนีสัมผัสร้อนที่คอ ความรู้สึกแปลกๆสับสนไปหมดทั้งเขินทั้งโมโหร่างสูงที่ทำแบบนี้

    แต่ภายในใจมันกลับคิดอะไรแปลกๆ

    [นายทำแบบนี้ฉันเขินนะ   ซีวอนถ้าชอบก็บอกตรงๆสิอย่ามาหื่นใส่แบบนี้ ]

     

     







    -----------------------------





    ช่วยเมนกันหน่อยนะคะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×