ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชื่อของ ดีนี่
แม่ตั้งชื่อให้ฉันว่า ดีนี่ เพราะก่อนที่ฉันจะเกิด แม่ดูหนังเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงแสนสวยชื่อ วิลมาดินี่ แม่บอกว่าครั้งแรกที่แม่อุ้มฉัน แม่รู้ทันทีว่าถ้าตั้งชื่อให้ฉันว่า ดีนี่ ฉันจะโตมาเป็นแบบนั้น -- ก็สวยไงล่ะ ตอนนั้นฉันเกิดมาได้แค่สี่ชั่วโมง และต้องใช้เวลาเกือบสิบสามปีกว่าฉันจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับดีนี่ในหนัง ที่จริงเธอเป็นบ้าและลงเอยอยู่ในโรงพยาบาลบ้า แม่บอกว่าฉันควรลืมเนื้อเรื่องไปเสีย
สาเหตุที่ฉันรู้ เพราะหนังเรื่องนี้ฉายทางทีวีเมื่อคืนและฉันได้ดู แม้แต่เฮเลน พี่สาวของฉันซึ่งไม่ค่อยจะดูทีวีเลย ยังอยู่จนดึกเพื่อดูดีนี่ฉบับดั้งเดิม มันเป็นหนังที่ดีมาก ฉันชอบมากเลยโดยเฉพาะฉากระหว่างดีนี่กับบั๊ด เขาเป็นคนที่หลงรักเธอหัวปักหัวปำ มันโรแมนติกมากทั้งเรื่อง แม้แต่ตอนที่เธอเป็นบ้า
มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งชื่อ บัดดี้ เบรเดอร์ อยู่ชั้นเกรด 8 และฉันคิดว่าเขาน่ารักดี >//< จึงเป็นไปได้ว่าอาจจะมีดี่นี่และบัดดี้ในชีวิตจริงขึ้นมาก้ได้ในเมืองเอลิซาเบธ มลรัฐนิวเจอร์ซีย์นี่แหละ
เช้านี้ฉันอยากตื่นสาย ทุกคนที่ฉันรู้จักตื่นส่ายในวันเสาร์ แต่ฉันทำไม่ได้ เพราะฉันกับแม่มีนัดในนิวยอร์ก
พ่อขับรถพาเราไปในเมือง เหลือเวลาเยอะกว่ารถเที่ยวเก้าโมงครึ่งจะออก ก่อนที่เราจะลงจากรถพ่อ ม่พูดว่า "อวยพรให้พวกเราหน่อยสิคะ แฟรงค์ วันนี้อาจเป็นวันสำคัญก้ได้"
"เป็นตัวของตัวเองนะดีนี่" พ่อบอกฉัน "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"หนูจะพยายามค่ะ" ฉันตอบ
พ่อแตะแก้มฉันแล้วหันไปห่แม่ "เอาเลินติดตัวไว้มั้ย" พ่อถามแม่
"ฉันมีพอค่ะ" แม่ตอบ "เราไม่ช็อปปิ้งหรอก"
"ถ้างั้นก้ขอให้สนุกนะ"
แม่โน้มตัวไปจูบพ่อ
รถโดยสารจอดตรงหัวมุมถนนข้างแผงขายหนังสือของยายเฒ่าเมอร์เรย์ แม่ซื้อนิตยสารกับหมากฝรั่งหนึ่งห่อจากแก ฉันพยายามไม่มองยายเฒ่าเมอร์เรย์ เพราะว่าแกน่าเกลียดจนทำให้ฉันอยากอาเจียน แกมีโหนกใหญ่ๆตรงหลังและยืดตรงไม่ได้ เราเห็นโหนกนูนขึ้นมาจากเสื้อแก แม้กระทั่งหน้าหนาว ตอนแกสวมเสื้อโค้ตสีดเก่าๆ ก้ยังเห็นจริงๆนะ แต่วันนี้อากาศอบอุ่นและแดดออก เดือนกันยามักเป็นแบบนี้เสมอ แล้วเราก้อยากจะให้มันรีบหนาวไวๆ แถมยายเฒ่าเมอร์เรย์ยังสวมชุดผ้าฝ้ายธรรมดาอีกตะหาก ฉันแกล้งทำเป็นเดินดูของจะได้ไม่ต้องมองไปทางแก
สาเหตุที่ฉันรู้ เพราะหนังเรื่องนี้ฉายทางทีวีเมื่อคืนและฉันได้ดู แม้แต่เฮเลน พี่สาวของฉันซึ่งไม่ค่อยจะดูทีวีเลย ยังอยู่จนดึกเพื่อดูดีนี่ฉบับดั้งเดิม มันเป็นหนังที่ดีมาก ฉันชอบมากเลยโดยเฉพาะฉากระหว่างดีนี่กับบั๊ด เขาเป็นคนที่หลงรักเธอหัวปักหัวปำ มันโรแมนติกมากทั้งเรื่อง แม้แต่ตอนที่เธอเป็นบ้า
มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งชื่อ บัดดี้ เบรเดอร์ อยู่ชั้นเกรด 8 และฉันคิดว่าเขาน่ารักดี >//< จึงเป็นไปได้ว่าอาจจะมีดี่นี่และบัดดี้ในชีวิตจริงขึ้นมาก้ได้ในเมืองเอลิซาเบธ มลรัฐนิวเจอร์ซีย์นี่แหละ
เช้านี้ฉันอยากตื่นสาย ทุกคนที่ฉันรู้จักตื่นส่ายในวันเสาร์ แต่ฉันทำไม่ได้ เพราะฉันกับแม่มีนัดในนิวยอร์ก
พ่อขับรถพาเราไปในเมือง เหลือเวลาเยอะกว่ารถเที่ยวเก้าโมงครึ่งจะออก ก่อนที่เราจะลงจากรถพ่อ ม่พูดว่า "อวยพรให้พวกเราหน่อยสิคะ แฟรงค์ วันนี้อาจเป็นวันสำคัญก้ได้"
"เป็นตัวของตัวเองนะดีนี่" พ่อบอกฉัน "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"หนูจะพยายามค่ะ" ฉันตอบ
พ่อแตะแก้มฉันแล้วหันไปห่แม่ "เอาเลินติดตัวไว้มั้ย" พ่อถามแม่
"ฉันมีพอค่ะ" แม่ตอบ "เราไม่ช็อปปิ้งหรอก"
"ถ้างั้นก้ขอให้สนุกนะ"
แม่โน้มตัวไปจูบพ่อ
รถโดยสารจอดตรงหัวมุมถนนข้างแผงขายหนังสือของยายเฒ่าเมอร์เรย์ แม่ซื้อนิตยสารกับหมากฝรั่งหนึ่งห่อจากแก ฉันพยายามไม่มองยายเฒ่าเมอร์เรย์ เพราะว่าแกน่าเกลียดจนทำให้ฉันอยากอาเจียน แกมีโหนกใหญ่ๆตรงหลังและยืดตรงไม่ได้ เราเห็นโหนกนูนขึ้นมาจากเสื้อแก แม้กระทั่งหน้าหนาว ตอนแกสวมเสื้อโค้ตสีดเก่าๆ ก้ยังเห็นจริงๆนะ แต่วันนี้อากาศอบอุ่นและแดดออก เดือนกันยามักเป็นแบบนี้เสมอ แล้วเราก้อยากจะให้มันรีบหนาวไวๆ แถมยายเฒ่าเมอร์เรย์ยังสวมชุดผ้าฝ้ายธรรมดาอีกตะหาก ฉันแกล้งทำเป็นเดินดูของจะได้ไม่ต้องมองไปทางแก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น