คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Love Agreement -2
ร่างสูงของจือเทาตื่นขึ้นมาในเช้าของวันหนึ่ง วันที่เขาจะได้กลับบ้านเกิดพร้อมกับเลขา ไม่สิ คนรักของเขาต่างหาก ถึงจะเป็นคู่รักหลอกๆ แต่ก็ดีกว่าต้องกลับไปเผชิญหน้ากับครอบครัวที่ไม่คุยกันมาเกือบสองปีเพียงลำพัง
เทาลุกขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าตัวโปรด แล้วเริ่มเตรียมกระเป๋าเดินทางแบบถือ ที่จัดของไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ภายในกระเป๋ามีแค่เสื้อผ้าสองชุด แต่พื้นที่ที่เหลือของกระเป๋ามี โน้ตบุ๊ก และ งานมากมายที่เทาหอบมาทำด้วย ถึงจะแค่สองสามอาทิตย์ แต่งานต้องล้นมือแน่นอน เทาเลยตัดสินใจเอางานทั้งหมดไปด้วย และโปรเจคใหม่ของบริษัท เขาก็ไม่ลืมที่จะเอาไป
เทาช่างเตรียมตัวได้พร้อมซะเหลือเกิน ไม่มีขาดตกบกพร่อง เขาพร้อมที่จะออกเดินทางไปรับแบคฮยอน แล้วไปสนามบินพร้อมกัน แต่แบคฮยอนพร้อมแล้วหรือยัง?
จือเทานั่งรถลิมูซีนของสนามบินมาถึงอพาร์ตเม้นต์ของแบคฮยอน แล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปเบอร์ที่คุ้นเคย
Rrrrrrrr…..Rrrrrrrr….Rrrrrrr….ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้ง
จือเทากดเรียกเบอร์เดิมอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่มีผลอะไร จนกระทั่งเทาเริ่มกลัวว่าจะตกเครื่อง เลยต้องบอกคุณคนขับ ว่าจะขึ้นไปตามแบคฮยอน
เทาไปที่ล็อบบี้ถามถึงห้องแบคฮยอน เทารีบวิ่งขึ้นบันได ขายาวๆก้าวฉับๆข้ามทีละสองขั้น จนถึงห้อง 511 เค้ายืนเคาะประตูอยู่สักพัก แบคฮยอนก็เปิดประตูด้วยสภาพที่เพิ่งตื่นนอนชัดๆ
“นายยังไม่อาบน้ำอีกหรอ เดี๋ยวก็ตรงเครื่องกันพอดี” เทาบ่นอย่างหัวเสีย
“ยังเก็บกระเป๋าไม่เสร็จเลย” แบคฮยอนขยี้ตาน้อยๆ แล้วยู่ปาก เทาอยากจะบ่นแต่พอเห็นหน้าน่ารักเขาก็ถึงกับบ่นไม่ออก
“งั้นนายรีบไปอาบน้ำเดี๋ยวจัดกระเป๋าให้” แบคฮยอนเดินต้อยๆเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้เทาจัดการกับเสื้อผ้าของเขา
>>>15 นาที ผ่านไป >>>
“เร็วๆๆๆ ขึ้นไป” เทาเปิดประตูรถให้แบคฮยอน แล้วรีบขึ้นไปนั่งข้างๆ “พี่ครับ ไปเลยครับ”
“อ๊ะ! ผมลืมพาสปอร์ต คุณเทา” แบคฮยอนอุทานเมื่อรถจอดที่ประตูผู้โดยสารต่างประเทศ
“ชั้นหยิบมาให้แล้ว” เทาเปิดประตูแล้วก้าวลงจากรถ “อย่าลืมว่าเรากำลังจะแต่งงานกัน เรียกชั้นว่าเทา ก็พอ เข้าใจมั้ย”
“เข้าใจครับ... ผมหมายถึง เข้าใจแล้ว เทา”แบคฮยอนรีบเปลี่ยนคำพูดเมื่อเห็นหน้าเทา ‘หึ สั่งอยู่ได้ อยากให้ดูสมจริงใช่มั้ย ด้ายยย’ แบคฮยอนคิดอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วก็วางกระเป๋าใบใหญ่ของตัวเอง แล้วหันมาพูดกับเทาว่า
“เทา ถือให้เค้าหน่อยดิ ที่รัก” แบคฮยอนตั้งใจเน้นคำว่า ที่รัก อย่างชัดเจน แล้วรีบเดินดี๊ด๊าเข้าไปปล่อยให้เทายืนอึ้งกับสัมภาระของแบคฮยอนที่เป็น ภาระ ของเทาอยู่ที่เดิม ‘คนบ้าอะไร น่ารักทุกมุมเลย เฮ้อ’
LOVE AGREEMENT
สนามบินนานาชาติชิงเต่า
แบคฮยอนและเทาหยุดอยู่ที่ประตูทางออกของสนามบิน เทาบอกว่ารถของทางบ้านจะมารับ แบคฮยอนสังเกตเห็นใบหน้าของเทาที่เคร่งขรึมกว่าปกติ ทั้งๆที่ตอนอยู่บนเครื่องบินยังคุย(?)กับเขาอยู่เลย ตั้งแต่เอากระเป๋า เทาก็ถือกระเป๋าทั้งของตัวเองและแบคฮยอนเงียบๆ จนแบคฮยอนทนไม่ได้เลยหันไปถามว่า
“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าเครียดจัง” แบคฮยอนยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเทา
“ฮะ อ๋อๆ ไม่มีอะไร” เทาสะดุ้งพอเห็นใบหน้าหวานยื่นมาใกล้ๆ ถอยหลังนิดหน่อยแล้วเปลี่ยนเรื่อง
“เหอะ ว่าแต่เดี๋ยวนี้ทำตัวสนิทสนมเชียวนะ”
“ก็นะ เดี๋ยวไม่เนียนไง” ร่างบางแลบลิ้นน้อยๆให้เทา “นั่นคนที่บ้านเทาใช่มั้ย” แบคฮยอนชี้ไปที่ลุงคนหนึ่งที่ถือป้ายเขียนว่า ‘นายน้อยจือเทา’ เทาเห็นป้ายแล้วก็กุมขมับ ลากแบคฮยอนหลบสายตาผู้คนไปที่รถทันที
“อานายน้อย ลุงช่วยถือกระเป๋านะครับ” คุณลุงวัยเกือบชรา (?) เดินเข้ามาหยิบกระเป๋าให้เทา เทายกมือขึ้นจับแขนลุง แล้วเอากระเป๋ามาถือเอง
“ลุงหยางเซิงครับ ลุงก็แก่แล้ว ผมถือเองดีกว่าครับ”
“แต่ว่าอาคุณนาย…” คุณลุงหยางเซิงกำลังจะพูดต่อ แต่พอเห็นสายตาของเทา ลุงก็เงียบทันที
“เอ่อ ว่าแต่นี่เพื่อนนายน้อยหรอครับ” หยางเซิงพยักเพยิดไปทางแบคฮยอนที่กำลังหัวเราะคิกคักกับสรรพนามที่ลุงเรียกเทาว่า ‘นายน้อย’
“ไม่ใช่ครับ นี่คนรักของผม แบคฮยอน” ร่างสูงพูดเสียงแข็ง แล้วคว้ามือเรียวมาจับ แบคฮยอนที่โดนจับมือมองหน้าเทาอย่างตกใจ แต่เทากลับยิ่งบีบแน่นยิ่งขึ้น
“ไอหย๋า! คนรัก! น่ารักเหมาะสมกันจริงๆครับ คุณนายต้องชอบคุณแบคฮยอนแน่ๆครับ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงดี” เทาพึมพำเบาๆ
คฤหาสน์ตระกูลหวง -[]-
‘หวงจือหลิน’ หรือ ‘หลิน’ ลูกสาวคนโตของตระกูลหวง และ เป็นพี่สาวเพียงคนเดียวของ เทา ออกมายืนที่ประตูคฤหาสน์ทำจากไม้ชั้นดี มีตราของตระกูลประทับที่ประตูบานใหญ่ เมื่อรถคันใหญ่มาจอดที่ประตู เธอก็รีบเปิดประตูหลัง แล้วโผกอดคนข้างในทันที
“เทา ในที่สุดก็มา พี่คิดถึงเทามากเลย” เธอเริ่มเอ่ยด้วยเสียงหวานๆ “ทำไมไม่ติดต่อมาบ้าง” เธอผละตัวออกจากคนตรงหน้า แล้วมองหน้าน้องชายอย่างชัดๆ
“เธอไม่ใช่น้องชั้นนี่” หลินมองหน้าแบคฮยอนที่ทำหน้าเอ๋อๆ แล้วเธอก็เหลือบไปเห็นเทาที่เดินออกมาจากประตูอีกด้าน
“เทา” เธอกอดเทาที่ตบหลังเธอเบาๆ “ไปเทาเข้าบ้าน พี่ทำขนมที่เทาชอบไว้ให้ด้วยนะ” เทาเดินไปที่แบคฮยอนแล้วกุมมือเข้ามาหาจือหลิน
“พี่ครับ นี่แบคฮยอน เป็น...”
“เพื่อนใช่มั้ยล่ะ รีบเข้าไปเถอะ อาม๊ารอคุยกะเทาอยู่นา” เธอไม่ได้สนใจที่เทาแนะนำแบคฮยอน แต่เธอกลับเรียกคนใช้มาขนของของเทาและแบคฮยอน ไปที่ห้องของเทาและห้องนอนสำหรับแขก แต่เทาขัดขึ้นมา
“ไม่ต้อง ของของแบคฮยอนยกไปไว้ที่ห้องชั้น” จือหลินหันมามองเทาและแบคฮยอนสลับไปมา
“เพราะว่าแบคฮยอนเป็นคนรักของผม”
“ลื้อว่าไงนะ!”
“อาม๊า!”
“อาเทา” คุณนายของบ้านที่แม้จะมีอายุไม่น้อย แต่ก็ยังคงความสวยเอาไว้ ดูเผินๆ เป็นพี่สาวอีกคนของเทาได้เลย “ไหนลื้อบอกมาว่า แบคฮยอย ฮยอน อะไรเนี่ยเป็นอะไรกับลื้อ”
“แบคฮยอนเป็นคนรักของผม และที่กลับมาเนี่ย” เทาเริ่มพูดเสียงแข็งอีกครั้ง “ผมจะมาบอกว่าผมจะแต่งงานกับแบคฮยอนภายในเดือนนี้”
“อ๋อ นี่ใช่มั้ย เหตุผลที่ลื้อไม่ยอมกลับมาคุยกับครอบครัว” ใบหน้าของเธอเริ่มกลายเป็นสีแดงด้วยความโกรธ “ที่ลื้อหนีไปทำงานที่เกาหลี เพราะว่าลื้อจะไปหาใครหน้าไหนก็ไม่รู้ มาแต่งงานด้วย เหอะ คิดหรอว่าอั๊วจะยอมรับ คิดหรอว่าคนๆเนี้ย จะมาดีกว่าคนที่อั๊วหาไว้ให้”
“แบคฮยอนเป็นเลขาของผม ผมมั่นใจว่าเขาเป็นคนที่ดีกว่าใครก็ตามที่ม๊าคิดว่าจะจับมาแต่งงานกับผมได้ ผมไม่ยอมหรอก เพราะว่า ผม รัก เค้า” หน้าของเทาเต็มไปด้วยความโกรธ เสียงแข็งกระด้าง ทำให้คุณนายทนไม่ไหวลุกขึ้นมา แล้วพูดเสียงดังว่า
“เหอะ ลื้อคงจะไปนั่งอ่อยลูกชายอั๊วสินะ เหอะ รัก หรอ ถ้าอาเทาไม่แต่งกับคนที่อั๊วเลือก ลื้อไม่มีทางได้แต่งกับเค้าหรอก” เทาลุกขึ้นยืน แล้วพูดตอบกลับไป
“มันจะมากเกินไปแล้ว ผมไม่ยอมให้แม่มาบังคับได้ง่ายๆหรอก” สถานการณ์เริ่มเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม จือหลินจึงพาแบคฮยอนออกมาจากห้องรับแขก แล้วพาไปเดินเล่นที่สวน แบคฮยอนที่กำลังตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่ ได้แต่เดินตามพี่สาวของเทาไปเรื่อยๆ ทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะหินอ่อนในสวน
“เอ่อ พี่ครับ...” แบคฮยอนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่กังวล “คือผมมีคำถาม เอ่อ จะถามได้มั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ในเมื่อ ตอนนี้แบคฮยอนก็กำลังจะมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวแล้วก็ต้องมีสิทธิรู้ในเรื่องของเทานี่จ๊ะ” จือหลินบอกอย่างใจดี
“เทาเค้ามีปัญหาอะไรกับครอบครัวหรอครับ”
“เฮ้อ พี่จะเล่าให้ฟังนะจ๊ะ คือว่าเมื่อสองปีก่อนเทาเค้าทะเลาะกับอาม๊านี่แหล่ะ อาม๊าจะให้เทาแต่งงานกับคนที่มีชื่อเสียง แล้วก็รวยพอๆกัน แล้วก็จะให้เทาไปทำงานในบริษัทของครอบครัว แต่เทาเค้าไม่ชอบ ก็เลยทะเลาะกัน แล้วเค้าก็หนีไปทำงานที่เกาหลี แล้วก็ไม่ติดต่อกลับมาอีก” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ น้ำตาหยดหนึ่งไหลออกมาอาบแก้ม เธอรีบเช็ดอย่างรวดเร็ว
“ตะ... ตอนนี้ เทากลับมาแล้ว อาม๊าก็คงจะทำตามแผนเดิม แต่ไม่เป็นไรนะแบคฮยอน พี่มั่นใจว่าถ้าเทากับแบคฮยอนรักกันจริงๆ พี่ก็จะช่วย ทั้งสองคนไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
“ครับ” แบคฮยอนก้มหน้า ‘ถ้าเทากับแบคฮยอนรักกันจริงๆ’ นี่เราคิดจะทำอะไรเนี่ย เราแค่แต่งงานกันหลอกๆ ทำไมเป็นอย่างนี้
แบคฮยอนและจือหลินนั่งคุยกันเรื่อยๆ ทั้งสองคนเข้ากันได้ดีมากๆ พอเวลาผ่านไปซักพักเทาก็เดินเข้ามา ใบหน้าเคร่งเครียดไม่พูดอะไรมาก แค่บอกว่าคุยกับอาม๊าเสร็จแล้ว จะพาแบคฮยอนขึ้นไปพักผ่อน
เทาเดินนำพาแบคฮยอนขึ้นไปที่ห้องนอนของตัวเอง แม้เวลาจะผ่านไปสองปี แต่ทุกอย่างในห้องก็ยังเหมือนเดิม มีแค่กระเป๋าเพิ่มขึ้นมา เทาบอกให้แบคฮยอนไปอาบน้ำ แล้วเขาก็เก็บกระเป๋าเงียบๆ พอแบคฮยอนออกมา เทาก็เข้าห้องน้ำไป โดยไม่พูดอะไรซักอย่างกับแบคฮยอน พอเทาออกมา ก็เห็นแบคฮยอนนั่งอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ของเค้า ร่างสูงเดินไปนั่งที่เตียงอีกด้านนึง แบคฮยอนค่อยๆคลาดเข้ามา แล้วพูดเบาๆ
“เทา มีอะไรไม่สบายใจก็คุยกันได้นะ”
“ไม่มีอะไรหรอก” เทายังนั่งหน้านิ่งเหมือนเดิม “ก็แค่มีปัญหานิดหน่อย” ทั้งสองคนนั่งอยู่ในความเงียบบรรยากาศน่าอึดอัด ร่างบางของแบคฮยอนมองเทา แล้วก็โผเข้ากอดเทาจากด้านหลัง เทาสะดุ้งก่อนที่จะหันมาหาแบคฮยอน แล้วก็ประทับรอยจูบเบาๆบนริมฝีปากของใบหน้าหวาน ก่อนที่จะผละออกมา แล้วกระซิบที่หูของแบคฮยอน
“ชั้นขอโทษ แบคฮยอน”
2BC. -------------------------------------------------------------------------------------------------
แม่เทาใจร้ายจัง ทำงี้ได้ไง
ช่วงนี้หายหน้าหายตาไป คือ กำลังตั้งใจเรียน -0-
อาจจะไม่ค่อยได้มาอัพเทาไหร่ (แต่งไม่ทันด้วยแหล่ะ อิอิ)
ก่อนจะจากกัน ขอ 1 คห = 1 แรงใจ
ความคิดเห็น