[EXO] TaoBaek is everywhere.

ลำดับตอนที่ #6 : Love you Kid [4] End.

© Tenpoints!

Tao’s part

ผมดูนาฬิกาที่ข้อมือ ให้ตายเหอะ ตี 1 แล้วผมยังนอนไม่หลับเลย ไอ้คนตัวเล็กข้างล่างนี่ก็ไม่รู้เป็นอะไร ร้องอยู่ได้ เข้าใจมั้ย ผมนอนไม่หลับ! ปกติก็นอนไม่พอ (จนขอบตาดำแล้วเนี่ย) แล้วพรุ่งนี้ผมจะเอาแรงจากที่ไหนวะ

“ฮึกๆฮือ”  โอ้ย! ผมไม่ไหวแล้วนะ ร้องแบบนี้แล้วใครมันจะนอนได้วะ ผมกระโดดลงมาจากเตียงชั้น 2 มาดูไอ้ตัวเล็กที่นอนดิ้นอยู่ เฮ้ยย! ทำไมมีแต่เหงื่อวะ ผมเอามือไปทาบที่หน้าผากแบคฮยอนเบาๆ โหย! ตัวร้อนจนทอดไข่ได้แล้ว มิน่าถึงมาร้องแบบนี้ ไม่สบายนี่เอง เอาไงดีวะ ตี 1 แล้วใครมันจะมาดูให้ เฮ้อ เป็นไงเป็นกันวะ

ผมค่อยๆหย่อนตัวลงข้างแบคฮยอน เอาเข้าไป! คนอะไรตอนนอนน่ารักขนาดนี้ ขนาดไม่สบายนะเนี่ย 

ผมนอนกอดแบคฮยอน ไม่รู้เหมือนกันว่าจะช่วยอะไรได้ แต่คิดซะว่าเป็นกำไรเล็กๆน้อยๆ ผมค่อยๆขยับตัวเข้าหาแบคฮยอน หอมชะมัด ใช้สบู่อะไรทำไมมันถึงได้หอมขนาดนี้ อยู่ๆก็รู้สึกง่วงเลยแฮะ ผมไม่รู้ว่าผมกอดแน่นไปรึเปล่า แต่แบคฮยอนพลิกตัวมา แล้วลืมตา พอเห็นหน้าผมก็ทำตาโต

“พี่เท..”

“ชู่วว” ผมกระซิบเบาๆ “เงียบๆสิ เดี๋ยวก็ตื่นกันหมดหรอก”

“ก็พี่เทาลงมานอน กะ...กอด ผมนี่” แบคฮยอนทำเสียงไม่พอใจเบา โอ้ยย น่ารักกว่าเดิมอีก จะทำผมหลงไปถึงไหนเนี่ย

“เห็นนายไม่ไม่สบาย เลยลงมาไง”

“แล้วมันช่วยอะไรล่ะครับ” เออ มันช่วยอะไรวะ

“ก็ ช่วยให้นายสบายใจไง”

“แต่...” ถามมากจริงโว้ย

“ไม่ต้องพูดแล้ว นอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นไม่ทัน” แบคฮยอนมองหน้าผมเหมือนอยากจะพูดต่อ แต่แล้วก็หยุดแล้วก็หันหลังไป

“ฝันดี ไอ้เตี้ย” ผมบอกฝันดี พร้อมกับแซวไปด้วย คืนนี้ผมคงหลับสนิทแน่ๆ

“ฝันดีครับ พี่เทา” แบคฮยอนพูดเบาๆ “ผมไม่เตี้ยนะ”

ttt

Baekhyun’s part

“ฝันดี ไอ้เตี้ย”  พี่เทาบอกฝันดีผมด้วย -///- เขินอ่ะ เขินตั้งแต่รู้ตัวว่าพี่เทามากอดแล้ว ถ้าสว่างละก็ พี่เทาคงเห็นหน้าผมที่แดงเป็นลูกตำลึงแน่ๆ

“ฝันดีครับ พี่เทา” แต่ผมไม่ได้เตี้ยนี่หว่า “ผมไม่เตี้ยนะ” ไม่รู้ว่าพี่เทาหลับหรือยัง แต่ตอนนี้ผมนอนไม่หลับ หัวใจผมเต้นแรงมาก แรงจนกลัวว่าจะดังจนทำให้พี่เทารู้สึก ผมรู้สึกได้เลยว่าหน้าของผมร้อนขนาดไหน แต่คงไม่ได้ร้อนเพราะไม่สบาย ร้อนเพราะเขินต่างหาก! ตั้งแต่ที่พี่เทาให้ขี่หลังแล้วยังมานอนกอดอย่างนี้อีก ตอนนี้ผมทำใจให้สบายดีกว่า นอนได้แล้วแบคฮยอน!

อยากลองหันหน้าไปทางพี่เทาจัง ผมค่อยพลิกตัวหันหน้าไปทางพี่เทา หน้าผมอยู่ที่อกพอดีเลยอ่ะ TT ผมค่อยๆขยับเข้าไปซบที่หัวไหล่ของเทา อุ่นจัง -///-

“อ๊ะ!” อยู่ๆพี่เทาก็กระชับผมเข้าไปแน่น

“นอนได้แล้ว” พี่เทากระซิบ “อยากให้กอดก็บอกสิ” ไม่ใช่แค่พูด แต่พี่เทากอดผมแน่นเข้าไปอีกจนผมเข้าไปที่อก(แกร่ง)ของพี่เทา  จะละลายแล้ววววว

“ตื่นได้แล้วครับ คุณหนูแบคฮยอน” เสียงแบบนี้เซฮุนนี่หว่า เช้าแล้วหรอเนี่ย

“งือออ” ผมค่อยๆลืมตาขึ้น หน้าเซฮุนเต็มสองตาเลย พี่เทาไปไหนแล้วเนี่ย “พี่เทาอ่ะ” ผมถามแบบงัวเงีย

“ตื่นมาก็เพ้อเลยนะ พี่เค้าไปคุยกับพวกพี่ว๊ากแล้ว”

“เซฮุน ตอนนานตื่นพี่เทาเค้าอยู่ไหนอ่ะ” เซฮุนมันตื่นเช้าอยู่แล้วนี่ พนันได้เลยว่ามันตื่นคนแรก

“ชั้นตื่นมาพี่เทาของนายอ่ะ ก็ลากพี่ลู่หานไปหาพวกพี่ว๊ากแล้ว”

“อ๋อๆ” เมื่อคืนพี่เทามานอนกอดผมจริงๆใช่มั้ยเนี่ย ผมไม่ได้ฝันไปนะ...

                วันนี้ต้องกลับมหาลัยแล้ว รถประจำทางมาจอดรอพวกผม อยู่ๆพวกรุ่นพี่ก็เรียกไปนั่งรวมกัน พี่คริสลุกขึ้นแล้วก็เริ่มต้นพูด ผมแอบมองพี่เทานิดๆ TT พี่เค้าไม่หันมามองผมเลย

“เอ่อ น้องๆครับ” พี่คริสเรียกความสนใจจากน้องๆที่กำลังคุยกันอยู่ “พี่จะบอกว่าเรายังมีอีกกิจกรรม แต่ว่ากิจกรรมนี้จะเริ่มที่มหาลัยตั้งแต่วันนี้ไปเรื่อยๆ จนถึงอาทิตย์หน้านะครับ” พี่คริสหยุดไปช่วงนึงก่อนจะเริ่มใหม่ กิจกรรมอะไรนะ?

“คือกิจกรรมพี่รหัส-น้องรหัสนะครับ แต่เราจะยังไม่บอกตอนนี้นะ พอกลับไปถึงมหาลัย พี่ๆแต่ละคนก็จะแอบไปเทคแคร์นะครับ พออาทิตย์หน้าเราก็จะมาเฉลยกันนะครับ แล้วต่อไปสายรหัสของพวกเราก็จะคอยดูแลซึ่งกันและกันนะครับ” พี่รหัส-น้องรหัสงั้นหรอ ถ้าได้พี่ที่นิสัยดีก็ดีนะ แต่พี่เทาก็นิสัยดี?นี่นา

“เอ่อ แต่ว่าจะมีคนหนึ่งที่ไม่มีพี่รหัสนะครับ” เสียงโวยวายดังขึ้นทันที “เพราะรุ่นพี่คนหนึ่งลาออกไปต่อต่างประเทศมันเลยขาดไปคนหนึ่งน่ะ แต่ไม่ต้องเสียใจนะ เพราะพี่ๆจะเทคแคร์น้องอย่างดีเลยครับ ไม่ต้องกังวลนะ” มีคนหนึ่งไม่มีพี่รหัสหรอ เฮ้อ ต้องเป็นผมแน่ๆเหรอ ผมน่ะดวงซวยตลอด ครั้งนี้ก็คงเหมือนกัน

ttt

Baekhyun’s part

ที่มหาวิทยาลัย ใต้ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์

“ดูดิ พี่รหัสชั้นคือพี่แทยอนล่ะ”  พูดเรื่องพี่รหัสกันหรอ

“ยุนอาแกนี่ไวจริงนะ รู้พี่รหัสซะแล้ว”

“พี่รหัสชั้น คือ พี่ซิ่วหมินเว้ยยย” พวกเฉินก็พูดแฮะ

“เฉิน นี่แกไปรู้มาจากไหนวะ” ชานยอลทำหน้าใส่เพื่อน

“เจอพี่เค้าตอนเอาขนมมาให้ แล้วชั้นยังรู้พี่รหัสนายอีกนะ...”

“อร้าย จงอิน พี่คริสเป็นพี่รหัสชั้นแหล่ะ” คยองซูทำตาลุกวาว

“ไอตุ๊ดนี่ ออกอาการจริง” อะไรกันวะ ตรงนี้ก็พูดเรื่องพี่รหัส

บยอนแบคฮยอนยังไม่รู้เรื่องเลย! คนมาแอบเทคแคร์ก็ไม่มี! ไอ้พวกนี้รู้กันได้ยังไง! บยอนไม่ยอมม หรือว่าผมจะเป็นคนไม่มีพี่รหัส ทำไมผมถึงเป็นคนที่โชคร้ายอย่างนี้ อื้มม ไปหาเซฮุนดีกว่า บางทีเซฮุนอาจจะยังไม่เจอพี่รหัสก็ได้

.

.

.

“เซฮุนนนน” ผมเจอเซฮุนแล้ว ทำไมมานั่งหน้าบูดอยู่คนเดียวเนี่ย?

“เซฮุน แบคฮยอนหาตั้งนาน ว่าจะมาคุยเรื่องพี่รหัสซักหน่อย เซฮุนรูรึยังว่าใครเป็นพี่รหัส เนี่ยเรายังไม่รู้เลย เราต้องเป็นคนไม่มีพี่รหัสแน่ๆเลยอ่ะ” พอนั่งปุ๊ป ผมก็พูดซะยาว ทำไมเซฮุนเงียบไปหว่า

“ไม่ใช่นายหรอกแบคฮยอน” ว่าไงนะ ทำไมเซฮุนถึงรู้ล่ะ “ชั้นนี่แหล่ะคนไม่มีพี่รหัส T^T”

“อ้าว แล้วเซฮุนไปรู้มาได้ไง”

“ก็เมื่อกี๊ พวกพี่ๆเค้าเรียกไปคุยอ่ะ แล้วพี่เค้าก็บอก แถมยังให้ขนมมากินปลอบใจด้วย”

“ก็ดีแล้วนี่ มีพี่ๆดูแลทั้งชั้นเลย” ยิ่งพูดมันยิ่งซึมแฮะ

“ดีตรงไหนอ่ะ ไม่ได้พี่ลู่หานเป็นพี่รหัส” แล้วมันก็นั่งก้มหน้า เหมือนไปท้องกับใครมา?!? ถ้ามันเป็นคนที่ไม่มีพี่รหัส แล้วใครเป็นพี่รหัสผมหล่ะ?!?

.

.

.

หลังจากนั้นไม่กี่วัน

ผมนั่งทำงานอยู่ใต้ตึกคณะตั้งแต่ตอน 4 โมงแล้ว นี่ก็จะมืดแล้วผมควรจะกลับบ้านซักที “ซู่ววววว!” ทำไมอยู่ๆฝนมันถึงตกนะ ตกหนักด้วย แล้วผมจะกลับบ้านยังไง ไม่มีใครอยู่แล้ว จะทำไงดีเนี่ย

ผมเดินไปรอบๆเผื่อจะเจอใครบ้างแต่ก็ไม่เจอเลย ผมกลับมานั่งที่เดิมอย่างหดหู่ สงสัยต้องรอฝนหยุดแน่เลย เอ๊ะ! เดี๋ยว นั่นมันร่มนี่หว่า ใครเอามาวางไว้นะ แต่ช่างเหอะ กลับบ้านได้แล้ว (ไรท์ : แบคแกขโมยของหรา แบค: แค่ยืมเฉยๆเอง :3)

ผมเอาร่มสีฟ้าลายจุดขาวมากางแล้วรีบวิ่งกลับบ้านทันที ร่มใครก็ไม่รู้ ขอยืมก่อนนะครับ

.

.

.

วันนี้ผมรีบตื่นแต่เช้า จะเอาร่มไปคืน แต่ว่าเอาไปคืนใครนะ 55555 ไม่รู้เหมือนกัน เอาไปวางไว้ที่เดิมนั่นแหล่ะ อืมมม เขียนการ์ดไว้ด้วยดีกว่า ‘ขอบคุณสำหรับร่มนะครับ คงไม่ได้ทำให้ลำบากใช่มั้ยครับ แบคฮยอน’ อืมม ดูสุภาพพอควร รีบไปดีกว่าเผื่อจะเจอเจ้าของร่ม:D

ยังไม่มีใครมาเลยแฮะ งั้นวางไว้ตรงเก้าอี้ตัวเดิมแล้วกัน เฮ้อ ถ้าไม่มีร่มอันนี้ คงจะไม่ได้กลับบ้านแล้ว บยอนแบคฮยอน 55555

“ซู่ววววว” เฮ้ยยย ฝนตกอีกแล้ว ดีนะที่เอาร่มมา เอ๊ะ แต่ว่า... ที่เอามาไม่ใช่ร่มตัวเองนี่หว่า แล้วเอาไปคืนซะแล้ว บางทีมันอาจจะยังอยู่ก็ได้

ไม่มีๆๆๆ เอาอีกแล้ว แบคฮยอนจะกลับบ้านยังไงเนี่ย

“ไอ้เตี้ย ไม่มีร่มหรอ”เสียงใครเนี่ย มาเรียกผมเตี้ยได้ไง เฮ้ย! พี่เทานี่หว่า พี่มาช่วยผมใช่มั้ยฮะ T^T

“เอ่อ ไม่มีครับ”

“เดี๋ยวชั้นไปส่งก็ได้” พี่เทาเค้าจะไปส่งผม -///- ทั้งดีใจทั้งเขินเลยแฮะ

“ขอบคุณมากนะครับ”

.

.

.

ผมเดินตามพี่เทามา โห นี่รถพี่เทาหรอเนี่ย เบนซ์สปอร์ต พี่เทารวยจังเลยอ่ะ ><

“เอ้า ขึ้นมาสิ”

“ครับๆ” ผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว ได้มานั่งรถหรูขนาดนี้ แล้วยิ่งมานั่งกับพี่เทาอีก

“บ้านนายอยู่ไหน ไม่บอกแล้วจะรู้มั้ยเนี่ย”

“เอ่อ ครับๆ อยู่ซอยนู้น แล้วก็เลี้ยว นู่นนี่นั่น” ผมรีบชี้แจงให้พี่เทาอย่างรวดเร็ว แล้วพี่เทาก็สตาร์ทรถ ขับไปตามทางที่ผมบอก ผมไม่กล้าคุยอะไรกับพี่เค้าเลยอ่ะ นั่งเงียบๆแบบนี้ อึดอัดจัง ผมนั่งทำเป็นดูพี่เทาขับรถ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ! ผมมองไปที่กระจกหลัง นั่นมันร่มสีฟ้าจุดขาวที่ผมเอาไปใช้เมื่อวานนี่ ร่มของพี่เทาหรอ!?!

“เอ่อ พี่เทาครับ นั่นร่มของพี่เทาหรอครับ”

“อืม ใช่” พี่เทาพยักหน้าแล้วขับไปเรื่อยๆ

“เมื่อวานผมเอาร่มอันนี้ไปใช้ เอ่อ ทำพี่เทาลำบากรึเปล่าครับ”

“ไม่หรอก ที่ให้นายเอาไปใช้น่ะ ชั้นตั้งใจ” อ้าวว เอาแล้วไง นี่ผมงงนะเนี่ย

“ทำไมอ่ะครับ” อยู่ๆพี่เทาก็หยุดรถ ผมพูดอะไรไม่ดีรึเปล่าเนี่ย

“ก็เพราะ... ชั้นเป็นพี่รหัสนายนี่”

.

.

.

“ก็เพราะ...ชั้นเป็นพี่รหัสนายนี่”

“พี่รหัสก็ต้องดูแลน้องรหัสไม่ใช่หรอ”

“ขอโทษนะที่เข้มงวด แต่ต่อไปนี้ สัญญาชั้นจะใจดีกับนาย”

“มีปัญหาเรื่องไหนก็ปรึกษาได้(?) เข้าใจมั้ย”

ผมนั่งคิดเรื่องนี้ตั้งแต่พี่เทามาส่งที่บ้าน จนตอนนี้จะนอนแล้ว ยังคิดเรื่องนี้อยู่เลย ทำไมพอรู้ว่าพี่เทาเป็นพี่รหัสแล้วมันหน่วงๆ แปลกๆ รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย เหมือนกับแค่เต้นไปเรื่อยๆ แค่ให้มีชีวิตอยู่ได้ รู้สึกปวดหนึบที่หัวใจ แต่ไม่ยักกะเจ็บ กลับรู้สึกสบายซะอีก อาการแบบนี้มันปกติรึเปล่าเนี่ย หรือว่าเป็นอาการของคนที่มี...ความรัก...

ttt

เกือบเดือนแล้วสินะที่ผมรู้ว่าพี่เทาเป็นพี่รหัส แล้วก็รู้หัวใจของตัวเองซักที ว่าตอนนี้น่ะ หลงรักพี่เทา ไปซะแล้ว ตั้งแต่วันนั้นพี่เทาเค้าก็ดีมาตลอด คอยช่วยเหลือเรื่องเรียน เรื่องงาน แล้วก็ทุกๆอย่าง ถึงพี่เค้าจะคงความโหดไว้เหมือนเดิมก็เหอะ เวลาผมไม่เข้าใจที่พี่เทาสอน พี่เค้าก็ให้งานผมเพิ่มตลอดเลย TT ทั้งๆที่งานของอาจารย์ก็เยอะอยู่แล้ว พี่เทายังให้มาเพิ่มอีก

ตอนนี้ผมกับพี่เทาสนิทกันมากถึงพี่เทาจะไม่ค่อยพูดก็เถอะ แต่ใครๆเค้าก็บอกว่าพี่เทาน่ะห่วงผม เวลาผมมีสอบ พี่เค้าก็จะนั่งกังวลว่าผมจะทำได้รึเปล่า แบบนี้ผมเลยแอบรักพี่เทาน่ะสิ ถึงจะปากแข็งแต่ก็ใจดีแล้วก็น่ารักที่สุดในโลกเลย พี่เทาของแบคฮยอน ><

เย็นนี้ก็ต้องมานั่งติวกับพี่เทาอีกแล้ว ทำไมผมถึงไม่ฉลาดเหมือนพี่เทาบ้างนะ ถึงจะเรียนกลางๆก็เถอะ แต่ถ้าพี่เทาไม่ติวให้คงจะตกไปแล้ว ทำไมโจทย์ข้อนี้มันยากจัง พี่เทาก็หายไปไหนก็ไม่รู้

“เตี้ย เสร็จยัง” พี่เทามาแล้ว แถมซื้อน้ำมาฝากผมด้วย ใจดีที่สุดเลย

“เฮ้ยย นี่ตั้งแต่พี่ไป นายยังทำข้อนี้ไม่ได้อีกหรอ” พี่เทาทำหน้าตกใจเมื่อเห็นโจทย์ที่ยังไม่ไปไหนของผม

“พี่เทา ให้พักก่อนดิ กว่าจะสอบอีกตั้ง 2 วัน” ผมทำเสียงออดอ้อน ก็ผมไม่อยากทำแล้วนี่นา

“ให้พักก็ได้ เอา เอาไป” พี่เทายื่นแก้วน้ำอีกแก้วให้ผม น้ำแดงของโปรดแบคฮยอนเลย~

“นี่ๆ พี่เทา”

“หืม มีอะไรเตี้ย”

“เรามาตั้งฉายากันมั้ย ไว้เรียกกันไง” ผมทำหน้าแอ๊บแบ๊วใส่พี่เทา

“ฉายาอะไร ไร้สาระน่ะ”

“งือออ นะพี่เทา แบคฮยอนอยากเรียกอ่ะ”

“ก็ได้” พี่เทาตามใจผมอีกแล้ว เย้ๆ “แต่เอาดีๆนะ”

“งั้น แบคฮยอนเรียกพี่เทาว่า... แพนด้า” อยากเรียกแบบนี้มานานแล้ว เหมือนคู่รักเลย อิอิ

ttt

Tao’s part

“งั้น แบคฮยอนเรียกพี่เทาว่า... แพนด้า” ฉายาอะไรเนี่ย ไม่เข้ากับผมเลย แบคฮยอนเล่นอะไรเนี่ย

“แบคฮยอน แพนด้ามันไม่เข้ากับพี่นะ”

“ก็พี่เทา ขอบตาดำเหมือนหมีแพนด้าเลย เรียกหมีก็ได้นะ” เอา มีหมีมาอีกตัวแล้ว

“หมีเฉยๆ พี่ว่ามันก็ไม่เข้า”

“ก็หมีไง มันโหดๆเหมือนพี่เทา” ว่าผมโหดอีกก็ได้ผมยอมรับว่า โหด แต่ไอ้ฉายา ‘หมี’ กับ ‘แพนด้า’ ผมว่ามันไม่ใช่ แต่ไอ้ฉายาอ้อนแบบนี้เนี่ย ผมรับไม่ไหวจริงๆนะ

“ก็ได้”

“เย้ พี่เทาน่ารักที่สุด แล้วพี่เทาจะเรียกผมว่าอะไรล่ะ” ผมต้องเรียกแบคฮยอนด้วยฉายานี่นะ เอาสั้นๆง่ายๆแต่ได้ใจความนี่แหล่ะ

“เตี้ย” หน้าแบคฮยอนเปลี่ยนทันทีเลยนะ

“ไม่เอา ผมไม่เตี้ย พี่เทาเปลี่ยนเลยนะ”

“ไม่เปลี่ยน ทีนายยังเรียกพี่ว่า หมี เลย พี่ไม่เปลี่ยนหรอก” สนุกเหมือนกันแฮะแกล้งไอ้เตี้ยนี่

“ก็เพราะผมไม่ได้เตี้ยนี่” แบคฮยอนนี่ไม่เคยยอมใครง่ายๆจริงๆ

“พอเหอะ ถึงนายจะเตี้ย แต่พี่ก็ชอบนะ” เงียบเลยเว้ย นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย บ้าจริง

“พี่ชอบที่ผมเตี้ยหรอ”

“นายจะเตี้ยไม่เตี้ยพี่ก็ชอบ” เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ดูเหมือนแบคฮยอนจะหน้าแดงนะนั่น

“ทำไม เขินหรอ” ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเขิน ดีใจชะมัด

“ผมไม่ได้เขินซักหน่อย”

“ไม่ได้เขินแล้วหน้าแดงทำไม”

“เพราะ... ผมโกรธพี่ต่างหาก”

“โกรธที่บอกว่าเตี้ย... หรือว่า โกรธเพราะบอกว่าชอบกันแน่” น่ารักจริง ไอ้ตัวเตี้ยเนี่ย งอนซะแล้ว คนอะไรขี้งอนเนี่ยที่หนึ่ง พูดอะไรไม่ถูกใจก็หน้างอ ทีเมื่อก่อนนะ กลัวผมซะทุกอย่าง ไม่กล้าทำงอนหรอก แต่ดู เดี๋ยวนี้ ผมต้องง้อตลอดเลย เฮ้อออ

“พี่ขอโทษที่ว่านายเตี้ย”

“แต่ไม่ว่านายจะเป็นยังไง เตี้ยหรือว่าไม่เก่ง ขี้งอแง พี่ก็รักนะ”

“รักที่สุด”

“หมีรักเตี้ยที่สุด”

ttt

                หลังจากนั้นทุกคนก็รู้จักคู่นี้ แต่ไม่ใช่ในแบบพี่รหัสน้องรหัสที่สนิทสนมกัน แต่เป็นคู่รัก ที่หวานจนมดขึ้น ตัวติดเหมือนปาท๋องโก๋ พี่เทาก็หล่อแถมจริงใจ น้องแบคฮยอนก็น่ารัก ขี้งอน ใครๆเค้าก็อิจฉาคู่นี้กันทั้งนั้นแหล่ะ

“เตี้ย มาเร็ว” เทายืนรอสุดที่รัก ที่รถเบนซ์สปอร์ตคันเดิม

“ไปแล้วครับ พี่หมี” ร่างบางๆของแบคฮยอน วิ่งตรงเข้ามา

“ไป ขึ้นรถเร็ว”

“พี่เทาจะพาไปไหนครับ” แบคฮยอนถามแบบงงๆ ทำไมรีบจัง

“จะพาไปร้านเค้กเปิดใหม่ เห็นบ่นว่าอยากกินนี่”

“อ๊ะ พี่เทาใจดีจัง ขอบคุณนะครับ”

.

.

.

ร้านเค้ก

“อร่อยจังเลย” แบคฮยอนดูมีความสุขกับการได้กินเค้กของโปรด

“ทำไมกินมูมมามแบบนี้นะ” เทาเห็นเศษเค้กที่เปื้อนมุมปากของแบคฮยอนก็ส่ายหน้า แล้วก็หยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาเช็ดให้ จนแบคฮยอนหน้าแดงไปหมด

“เอ่อ ขอบคุณนะครับ” แบคฮยอนบอกขอบคุณแล้วก็กินอย่างสุภาพขึ้นอีกนิด

“นี่ แบคฮยอน” เทาเรียกแบคฮยอน จนแบคฮยอนต้องเงยหน้าขึ้นมา

“จุ๊บ” เทาค่อยๆบรรจง หอมแก้มชมพูของแบคฮยอนฟอดใหญ่

“พี่เทา นี่ร้านเค้านะ” แบคฮยอนทำเสียงดุๆ แล้วก็นั่งหน้าแดง

“ก็คนอื่นมันมอง ก็ต้องแสดงความเป็นเจ้าของสิ” จริงอย่างที่เทาพูด มีคนมองแบคฮยอนแบบนี้ เทาก็ต้องประกาศตำแหน่งของตัวเอง

“จุ๊บ” แบคฮยอนหอมแก้มเทากลับ

“เฮ้ย เตี้ยมาหอมแก้มพี่ ทำไมเนี่ย” เทาตกใจกับการกระทำของคนรัก

“ก็พี่เทาของแบคฮยอนหล่อ จนแบคฮยอนกลัวว่า สาวๆที่ไหนจะมาแย่งพี่เทาไปนี่นา”

“ถึงเค้าจะมาแย่ง แต่พี่ก็รักแบคฮยอนแค่คนเดียวนะ”

                เสียงหยอกล้อคุยกันของคู่รักคู่นี้ช่างน่ารัก จนอดอิจฉาไม่ได้ อนาคตจะเป็นยังไงพวกเขาไม่รู้ แต่พวกเขารู้ว่าตอนนี้ แค่มีกันและกันแบบนี้ก็พอแล้ว และจะรักษาเอาไว้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

--------------------THE END--------------------

จบไปแล้ว กับ Love you kid สนุกมั้ย อิอิ

ตอนนี้ก็ยาวกว่าปกตินะ แต่งอย่างเพลิดเพลิน

ชอบก็เม้นต์ ไม่ชอบก็เม้นต์ // ไม่ได้บังคับนะ หุหุ

เดี๋ยวก็จะมีตอนใหม่ๆมาอีกเรื่อยๆนะ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ...

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ด้วยค่ะ...