[EXO] TaoBaek is everywhere.

ลำดับตอนที่ #11 : [Special] เสี่ยวส่งท้ายปี [100%]

© Tenpoints!

ติ๊งต่องงงง ~

“แบคฮยอน ^^” ลู่หานโผล่หน้าออกมาจากประตูบ้าน “เข้ามาเลย มาๆ เราช่วยๆ” แบคฮยอนเพื่อนสนิทของลู่หาน ที่เรียนคณะเภสัช ปี 1 ด้วยกัน ถือของที่จะเอามาทำรายงานเยอะแยะ

“ตอนนี้ พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านอ่ะ มีแต่เรากับน้อง”

“อ้าว ลู่หานมีน้องด้วยหรอ ^o^” แบคฮยอนถามตาแป๋ว

“ก็ที่เล่าให้แบคฮยอนฟังไง ว่าน้องเรามันเอาแต่ จีบหญิง เล่นเกมส์ แล้วก็แย่งของกินเราอ่า แบคฮยอนนน!”

“อ๋อ จำได้ล่ะ แหะๆ”

“แบคฮยอนนี่น้า” ลู่หานลากแบคฮยอนไปทำงานที่ห้องของตัวเอง ก่อนถึงห้องของลู่หาน ก็มีห้องที่เขียนว่า ‘ห้ามเข้ามาก่อนได้รับอนุญาต เทา’

“เจ๊ๆ” เด็กหนุ่ม มอปลาย หน้าตาเหมือนคนเพิ่งตื่นโผล่หน้าออกมาจากประตู “ใครมาอ่ะ”

“แบคฮยอนเพื่อนชั้นเอง มาทำรายงาน” ลู่หานตอบแบบหงุดหงิดๆ แบคฮยอนรู้สึกขำเล็กน้อยกับการที่น้องของลู่หานเรียกพี่ชายหน้าหวานว่าเจ๊ เทาหันไปมองที่มาของเสียงคิกคักๆ ‘โอ้วว แม่จ้าววว นี่มันคนหรือนางฟ้า ทั้งสวยทั้งน่ารัก เทาอยากได้ เทาจะเอา~’ (เทาชั้นว่าแกหนัก)

“เออ แบคฮยอนนี่ เทาน้องเรา” ลู่หานดึงเทาออกมาจากห้องให้มารู้จักกับเพื่อนรัก

“เฮ้ย เจ๊!” เทาโวยวาย เพราะไม่อยากให้พี่คนสวยเห็นสภาพตัวเอง แต่ลู่หานก็ดึงเทาออกมา ในสภาพ เสื้อยืดลายวงดนตรีตัวเก่าๆ กับบ๊อกซ์เซอร์ลายตารางหมากรุกสีดำแดง -0-

“เอ่อๆ หวัดดีครับ เทาน้องพี่ลู่ครับ” เทาพยักหัวให้แบคฮยอนหงึกหงักๆ ลู่หานมองแล้วก็หมั่นไส้ ‘ไอเด็กนี่ เจอคนน่ารักไม่ได้ เดี๋ยวปั๊ด ดึงบ๊อกซ์เซอร์เลย’

“สุภาพขึ้นมาเชียวนะ”

“เจ๊!!!” อะไรกัน เจ๊จะทำเค้าขายหน้าไปถึงไหน

ระหว่างที่สองพี่น้องสุดขั้ว แยกเขี้ยวใส่กัน แบคฮยอนก็หัวเราะเบาๆ กับความน่ารัก(?!?) ของทั้งสองคน

“พี่ชื่อ แบคฮยอน นะ เป็นเพื่อนลู่หาน” เทาหันมาหาใบหน้าสวย ‘โอ้วว เสียงช่างหวานใสนุ่มละมุนกลมกล่อม อูมามิสุดๆ (อะไรของแก เทา)’

“ไปทำงานกันเถอะแบคฮยอน” ลู่หานลากแบคฮยอนไป เพราะรู้สึกถึงสายตาของเทาที่จ้องแบคฮยอนอย่างไม่วางตา

“พี่แบคฮยอน”

“?”

“เย็นนี้อยู่กินข้าวด้วยกันนะครับ”

----------------------------------------------------15%------------------------------------------------------

นี่แหล่ะตอนพิเศษของเรา

เทาเพื่งเริ่มต้นนะ เดี๋ยวจะมาอัพให้ครบ 100 %

เอาน้ำจิ้มไปชิมก่อน

รักนะจุ๊บๆ <3

----------------------------------------       ต่อๆ-------------------------------------------

                ทั้งสามคนนั่งกินข้าวด้วยกันบนโต๊ะอาหาร พูดคุยเรื่องต่างๆ เทาบอกได้เลยว่าอาหารมื้อนี้อร่อยกว่าปกติ เพราะมีคนสวยนั่งร่วมโต๊ะ หัวเราะเรื่องต่างๆอย่างมีความสุข จนเทาละสายตาไม่ได้

“มองอยู่นั่นแหล่ะ ปกติกินอย่างกะกลัวมีคนแย่งกิน” ลู่หานดุน้องชายที่ไม่น่าไว้ใจของตัวเอง ที่ตอนนี้มัวแต่มองแบคฮยอนคนสวย จนข้าวในจานไม่ลดลงสักนิด

“เทา เดือนหน้าจะสอบเข้ามหาลัยแล้วใช่มั้ย” แบคฮยอนถามเทา “แล้วจะเข้าที่ไหนล่ะ”

“ก็ว่าจะเข้าที่เดียวกับพวกพี่อ่ะครับ จะได้อยู่ดูเจ๊ พี่แบคฮยอนก็น่าจะรู้นะครับ ว่าพี่ลู่ซุ่มซ่าม 555"แบคฮยอนหัวเราะเบาๆ กับประโยคท้ายของเทา ลู่หานพอได้ฟังก็จี๊ดดดทันที

“เดี๋ยวนะเทา วันก่อนนายบอกว่าจะไปอยู่ที่จีนไม่ใช่หรอ ฮึ"

“ก็ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้วนี่" เทายกไหล่แบบไม่ยี่หระ “เอ่อ ว่าแต่พี่แบคฮยอนครับ ผมว่าเราเคยเจอกันมาก่อนนะ"

"เราเคยเจอกันด้วยหรอ ที่ไหนอ่ะ?" แบคฮยอนเอียงคอนิดๆ

"ในฝันของผมไงครับ" แบคฮยอนหน้าขึ้นสีเล็กน้อยกับคำพูดของเทา แต่ลู่หานทนฟังต่อไม่ได้ หันไปส่งสายตาพิฆาตให้เทา แล้วหันกลับมายิ้มหวานให้แบคฮยอน

"แบคฮยอนมืดแล้วนี่ กลับบ้านได้แล้วนะเดี๋ยวพี่จงอินเป็นห่วงนะ"

“เรายังไม่ได้ช่วยเก็บจานเลย ให้ลู่หานกับเทาล้างสองคนได้ไง" แบคฮยอนทำท่าจะช่วยเก็บจาน

"ปกติชั้นก็เก็บคนเดียวอยู่แล้ว แบคฮยอนกลับบ้านเถอะ มืดแล้วมันอันตราย"

"เดี๋ยวผมไปส่งพี่แบคฮยอนให้เองครับ" อยู่ๆเทาก็โพล่งออกมา

"นายน่ะไม่ต้องเลยนะ รู้เออะ ว่าบ้านแบคฮยอนอยู่ไหน" ลู่หานหันมาแว้ดใส่เทา “พี่ชายแบคฮยอนก็มี เดี๋ยวพี่จงอินมารับเนอะ แบคฮยอน"

"แต่ว่าวันนี้พี่จงอินบอกว่าจะกลับบ้านดึกน่ะ ไม่รู้จะว่างมารึเปล่า... อ๊ะ" โทรศัพท์ของแบคฮยอนดังขึ้น มือเรียวบางสไลด์หน้าจอรับสายทันที

"อันยองฮาเซโย... จงอินอ่า...อืมมม... โอเคๆ" แบคฮยอนวางสายแล้วยิ้มให้ลู่หาน “พี่จงอินบอกว่ากำลังมารับน่ะ ติดไฟแดงอยู่ที่สี่แยกน่ะ ^^”

 
"งั้นเดี๋ยวเราไปยืนรอเป็นเพื่อนนะ ส่วนนายอยู่นี่แหล่ะ” ลู่หานเอามือห้ามน้องที่จะไปด้วย “เรารีบไปเหอะแบคฮยอน เดี๋ยวพี่จงอินจะมาถึงแล้ว" ลู่หานลากแบคฮยอนไปอย่างรวดเร็ว

 
"เจ๊นะเจ๊ คนเค้าจะหามดันเอาคานเข้ามาสอด" เทาเดินเซ็งๆมานั่งที่โต๊ะ "ส่วนกับข้าวที่เหลือนี่... ก็ฟาดให้เรียบ"เทาคว้าตะเกียบคีบหมูชิ้นใหญ่ เข้าปากอย่างรวดเร็ว "หึ คิมบับของโปรดของเจ๊นี่นา 55555 ชอบขัดคนอื่นนัก ซัดให้เรียบเลย" ในเวลา 5 นาทีอาหารทั้งหมดก็ลงไปนอนเล่นในกระเพาะของเทา -[]-

ปังงงงงงงงงงง

"เทา นั่นนายจะทำอะไรห๊า" ลู่หานเดินเข้ามา ตอนที่เทากำลังจะเรออย่างสุขใจ (วอทท!!!!) "มองแบคฮยอนอย่างกับจะกินเข้าไปทั้งตัว แล้วที่เล่นมุขอีก นี่นายคิดจะทำอะไร"

"ก็หาน้องสะใภ้ให้เจ๊ไง" เทาตอบด้วยสีหน้าที่ กวนบาทาสุดๆ

"แกเล่นบ้าอะไร ห๊า ตัวเองยังรับผิดชอบไม่ได้เลย" <<< คือถ้าเทามีความรับผิดชอบ เจ๊ลู่จะยอมยกแบคให้ใช่ป่ะ 5555555 >>>>

"รับผิดชอบชีวิตพี่แบคฮยอนได้ละกัน"

"โอ้ยยยยยย จะบ้าตาย บอกไว้เลยนะ อย่ามายุ่งกับแบคฮยอน เค้าดีเกินไปสำหรับนาย เทา"

"อ้าว นี่ไง คบกับผม ผมก็จะได้ดีขึ้นไง"

"ไม่รู้ล่ะ ชั้นห้ามนายนะเทา" ด้วยความที่รู้นิสัยเจ้าชู้ของน้อง เลยไม่อยากให้เพื่อนต้องเสียใจ

"เจ๊ห้ามผมไม่ได้หรอก" เทาพึมพำเบาๆ แล้วเดินกลับห้อง 'อ่านหนังสือสอบเข้ามหาลัยดีกว่า จะได้ใกล้พี่คนสวยแบคฮยอนมากขึ้น'

 .

 .

 .

"เห้ยยย ไอ้เทา" ลู่หานเคาะประตูห้องของน้องชาย “ตื่นได้แล้ว จะไปเรียนมั้ยเนี่ย โว้ยยยยยยย”ลู่หานกำลังจะถีบประตู ก็พอดีเทาเปิดประตูออกมาซะก่อน

“หืม เจ๊ เสียงดังแต่เช้าเลย”เทาเดินงัวเงียออกมา

“มหาลัยอ่ะ จะไปไหม ไปอาบน้ำได้แล้วชั้นไม่อยากสาย นัดแบคฮยอนไว้แล้วด้วย” คำว่าแบคฮยอนทำให้เทาหูผึ่ง รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำแบบไม่ต้องสั่งเป็นครั้งที่สอง

“แบคฮยอนนนน” ลู่หานวิ่งไปหาร่างบางที่ยืนอยู่หน้าหอประชุม

“ลู่หาน ^^ อ้าว เทาก็มาด้วยนี่” แบคฮยอนโบกมือทักทายเทาและลู่หาน

“แบคฮยอนอ่า เราไปเรียนกันเถอะ วิชานี้อาจารย์ดุจะตาย” ลู่หานดึงมือแบคฮยอนให้เดินไปที่ตึกเรียน “เออ เทา นายก็ไปเรียนไป ตอนเย็นรอด้วยนะ”

“แต่ว่าเจ๊... ผมยังไม่รู้เลยว่าตึกคณะผมอยู่ไหนอ่า” แผนการชั่วร้ายของเทาเริ่มขึ้น ความจริงเค้ามาศึกษาเส้นทางมหาลัยไว้หมดแล้ว แต่แกล้งไร้เดียงสา (?)ไปงั้นแหล่ะ

“ให้พี่พาไปมั้ย เทาอยู่คณะไหนอ่ะ” แบคฮยอนผู้มีเมตตาช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก

“ถา’ปัตย์ครับ”

“โอ้ย แบคฮยอน”ลู่หานขัด “ไม่ต้องสนใจมันหรอก เดี๋ยวมันก็หาเจอเองแหล่ะ ไปเรียนกันเถอะ ไปๆๆๆ” ลู่หานต้อนแบคฮยอนชิ่งไปที่คณะตัวเองทันที

“ไรวะ”เทาสบถ “เจ๊ขัดเราอยู่เรื่อยเลย สงสัยจะต้อง...”

แผนการกำจัดลู่หานของเทา เริ่ม!

ที่โต๊ะอาหาร ‘ฮันเกิง’ พ่อของลู่หานและเทานั่งทานอาหารอยู่กับลูกของเขา เทาคีบปอเปี๊ยะที่ลู่หานทำขึ้นมา ใส่ปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย

“ป๊า... ปอเปี๊ยะที่พี่ลู่หานทำนี่ อร่อยเนอะ”

“อือ” ฮันเกิงไม่ได้สนใจลูกชายเท่าไร แต่กำลังง่วนอยู่กับตารางงานที่รัดตัว

“เฮ้อ ผมคงคิดถึงอาหารฝีมือพี่ลู่แย่แน่เลย” เทาพูดเศร้าๆ แต่แอบยิ้มเยาะไปทางลู่หานนิดนึง

“นี่แกพูดเรื่องไรห๊ะ เทา”

“อ้าวก็วันก่อน ผมเห็นใบตอบรับจาก ม.เคมบริดจ์นี่ ว่าเจ๊ เค้าสอบชิงทุนได้นี่นา”

“ลู่หาน ทำไมไม่บอกพ่อล่ะ” ฮันเกิงหันมาถามลูกชายคนโต

“กะ... ก็…”

แผนการกำจัดลู่หานของเทา สำเร็จ!

สนามบินอินชอน

เที่ยวบินที่ XXX มุ่งหน้าสู่ สนามบินฮีทโธรว์ ลอนดอน

“เฮ้อ น่าเสียดายที่ป๊าม๊าไม่ว่างมาส่ง” เทาแบกสัมภาระมาให้ลู่หาน แบคฮยอนกับลู่หานก็กอดลากันก่อน

“เราต้องคิดถึงลู่หานมากแน่ๆเลย” แบคฮยอนพูดเสียงเศร้าๆ

“ไม่เป็นไรนะแบคฮยอนเดี๋ยวเราก็กลับแล้ว” ลู่หานกอดแบคฮยอนเบาๆ

“นี่ไม่คิดจะกอดลาน้องบ้างรึไง” เทาผิวปากเบาๆ ลู่หานเดินมากอดน้องชายตัวสูง แล้วก็ลากไปคุยไกลๆ

“ชั้นรู้ว่ามันเป็นแผนของนายนะเทา” ลู่หานเอ็ด แต่เทาก็ยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ “เจ็บใจนะที่ต้องพูดประโยคนี้... ฝากดูแลแบคฮยอนด้วย” คำพูดของลู่หานทำให้เทายิ้มออกมา

“รักเจ๊ที่สุดเลยยยย”

‘ตึ่งตึงตึ่งตึ๊ง เรียนผู้โดยสารที่จะเดินทางไปท่าอากาศยานฮีทโธรว์ ขณะนี้ทางเราพร้อมให้บริการผู้โดยสารทุกท่าน ขึ้นเครื่องได้ที่ประตูทางออกหมายเลข 10 ค่ะ ตึ่งตึงตึ่งตึ๊ง’

“ชั้นต้องไปล่ะ บ๊ายบายนะแบคฮยอน อยู่บ้านทำตัวดีๆล่ะ เทา” ลู่หานโบกมือลา แล้วก็เดินเข้าเกตไป แบคฮยอนเม้มปากเล็กน้อย ใบหน้าสวยเหมือนจะร้องออกมา แต่ก็ไม่มีน้ำตาไหลออกมา

“ไปกันเถอะครับ พี่แบคฮยอนเดี๋ยวผมไปส่ง” เทาพาแบคฮยอนไปที่จอดรถ ระหว่างที่ขับรถ ทั้งสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก

เทาขับรถมาส่งแบคฮยอนที่หน้าบ้านของแบคฮยอนพอคนตัวเล็กกว่าเปิดประตูรถแล้วก้าวออกไป เทาก็รีบออกมาแล้วไปยืนที่หน้าบ้านแบคฮยอน

“เอ่อ ถ้างั้นเดี๋ยวต่อไปผมมารับพี่ไปมหาลัยนะครับ”

“อ่ะ... อื้มม” แบคฮยอนยิ้มเล็กน้อยให้เทา ร่างโปร่งบอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกดีแค่ไหน ตัวเบาเหมือนจะบินได้ เวลาอินเลิฟนี่มันมีความสุขจริงๆ

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด

เสียงของ Zoomer X ที่โฆษณาว่า Zoomer Z Life unlocked บ่อยๆ(เก่าละๆ) ดริฟท์มาจอดหน้าบ้านแบคฮยอน ร่างบางในชุดนักศึกษาก้าวออกมา

“อ้าว ทำไมขับมอเตอร์ไซค์มาล่ะ” แบคฮยอนถามยิ้มๆ เอื้อมมือไปรับหมวกกันน๊อคจากเทา

“ก็ตอนเช้าๆเนี่ย อากาศดีนี่ครับ ผมก็อยากให้พี่ได้รับอากาศบริสุทธิ์ จะได้แข็งแรงไงครับ ดูดิตัวเล็กนิดเดียวเอง”(เกี่ยว?!?)

“เทานี่ ห่วงใยคนอื่นจัง” แบคฮยอนขึ้นนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์คันสวย

“ก็เฉพาะคนที่รักอ่ะครับ” ความจริงก็เฉยๆกับอากาศตอนเช้า เพราะไม่เคยตื่นทัน -0- แต่ที่เอามอเตอร์ไซค์ออกมาก็แค่ใกล้กับพี่แบคฮยอนมากขึ้นก็เท่านั้นเอง

“จับแน่นๆนะครับ” เทากุมมือแบคฮยอนมาโอบเอวของตัวเองไว้ เทาสตาร์ทรถแล้วขับไปเรื่อยๆ อมยิ้มมีความสุขกับคนสวยที่นั่งซ้อนอยู่

“ตั้งใจเรียนนะครับ” เทาส่งแบคฮยอนลงหน้าตึกคณะเภสัช ‘ให้ตาย เหมือนมาส่งแฟนเลยแบบนี้     -///- เทาเขินนน’

“พี่แบคฮยอน ผมขอไลน์หน่อยดิ เผื่อตอนเย็นพี่เลิกก่อนจะได้ติดต่อผมได้ไง” คนสวยไม่ว่าอะไร ส่งมือถือให้เทาแลกไอดีไลน์กันเรียบร้อย

“เดี๋ยวตอนเย็นผมมารับนะครับ”

                เทาเดินไปนั่งที่หลังสุดของชั้นเรียน เปิดกระเป๋าหยิบหนังสือมาตั้งเล่มนึง แล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาสิ่งที่อาจารย์พูดไม่ได้เข้าหูสักนิด เพราะกำลังสนใจรูปของแบคฮยอนมากกว่า เมื่อเช้าตอนที่เอามือถือแบคฮยอนมาแลกไอดีไลน์ ก็ถือวิสาสะ แอดเฟส ฟอลไอจีเรียบร้อย ด้วยความเร็วสายฟ้าแลบ

                รูปของแบคฮยอนคนสวย ทำเอาหัวใจเทาแทบละลาย ยอมรับว่าตอนนี้ชอบแบคฮยอนมากๆ กลับไปที่ไลน์ เทาเลยอัปเดตสเตตัสเล็กๆน้อยๆว่า ‘คนอะไรไม่รู้ยิ่งดูยิ่งน่ารัก <3’ เทาอดใจไม่ไหวเลยเริ่มทักแบคฮยอนไป

_KungFuTAO_ : เห้ๆ พี่แบคฮยอน

BACONBAEK : เทาๆ ไม่เรียนหรอ ?

_KungFuTAO_ : ก็เรียนนั่นแหล่ะ ว่าแต่พี่ไม่เรียนหรอ

BACONBAEK : อาจารย์ให้ทำงานน่ะ พี่ทำเสร็จแล้ว -3-

_KungFuTAO_ : พี่แบคฮยอนเย็นนี้ไปกินไอติมกัน อยากกิน~

BACONBAEK : ไอติม ก็ได้ เทาเลี้ยงนะ

_KungFuTAO_ : เลี้ยงก็ได้ แต่พี่ต้องไปนา สัญญากันๆ

BACONBAEK : โอเคๆ สัญญาๆ

_KungFuTAO_ : น่ารักที่สุดดดดดด ผมเรียนต่อละ เดี๋ยวตอนเย็นผมไปรับ

BACONBAEK : งืมมมมมม บายยย

------------------------------50%------------------------------

เฮ้ออออออออออ ตอนแรกกะว่าจะอัพให้ครบ 100% ทีเดียวเลย

แต่ว่าไม่ไหวอ่ะ ตอนนี้มันยาวง่า

บอกตรงๆ ตอนนี้ เทามันติงต๊องได้โล่ แถมแบคก็ใสได้ถ้วย

ดีใจกับเทาหน่อย พี่ลู่พ้นทางแล้ว 55555

-------ต่อๆ------

“พี่แบคฮยอนนนนน”ร่างโปร่งโบกมือให้กับพี่ชายหน้าหวาน “กินไอติมกันน” แบคฮยอนเดินตามอย่างว่าง่าย

เทาพาแบคฮยอนไปที่ห้างแห่งหนึ่งซึ่งเป็นศูนย์รวมเหล่าวัยรุ่น ทั้งคู่รักและเพื่อนๆ แต่ตอนนี้สถานะของเทาก็แค่ ‘น้องชายของเพื่อนสนิท’ แต่ไม่เป็นไรเทาเชื่อว่า เทาบินได้ -*-

“พี่ครับ กินร้านไหนครับ”เทาก้มถามพี่ชายตัวเล็ก “แต่ว่า...อย่าแพงมากนะครับ ผมไม่มีตังค์”

“อ่อๆ 5555 บ้านเทารวยกว่าบ้านพี่อีกนะ”แบคฮยอนมองหาร้านไอติมแล้วก็เอามือดึงแขนเทา แล้วชี้ไปที่ร้านไอติมน่ารักๆ สีชมพูพาสเทล “นั่งร้านนี้กันๆ”

“อ่ะๆ ก็ได้ครับๆ”แบคฮยอนดึงเทามานั่งในร้าน พนักงานคนหนึ่งเดินมารับออร์เดอร์ รอเพียงไม่นาน คุกกี้แอนด์ครีม กับ แมคคาเดเมีย ก็ยกมาให้คนทั้งสอง แล้วอยู่ๆพนักงานคนนั้นก็ยกไอศกรีมช๊อกโกแลตมาให้

“เอ่อ ขอโทษนะครับ พวกเราไม่ได้สั่งช๊อกโกแลตน่ะครับ”

“อ๋อ เป็นโปรโมชั่นของร้านค่ะ เราจะให้ไอศกรีมช๊อกโกแลตฟรีกับคู่รักค่ะ ^3^” เทาแทบจะลอยไปติดเพดานร้าน

“เอ่อ แต่พวกเราไม่ใช่คู่รักกันนะครับ” ตุ้บ! เสียงใครบางคนร่วงลงมา -..-

“อ้าว ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถือว่าพี่ให้น้องแล้วกันนะคะ” พนักงานคนนั้นยิ้มแล้วก็เดินกลับไปทำงานต่อ ไอติมถ้วยนั้นถูกแบคฮยอนจัดการอย่างเงียบๆ เทามองดูคนน่ารักกินไอติมแล้วก็เผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว

“ยิ้มไรห๊า” แบคฮยอนเงยหน้ามามองน้องชายที่นั่งยิ้มจนเอ๋อแล้วเนี่ย

“อยากกิน~”

“ไม่บอกเล่า มาๆตักให้”แบคฮยอนตักใช้ช้อนตัวเองตักไอติมแล้วป้อนให้เทา ‘เห้ยยย ยังงี้ก็ได้จูบทางอ้อมกับพี่แบคฮยอนดิ ฟินแปป’

“เทาจะกินช้อนเลยมั้ยย” แบคฮยอนพูดเพราะเห็นว่าเทาจะกินนานไปละ เมื่อยมือครัช -*-

“โทดๆ” เทาละออกจากช้อนแล้วนั่งทำท่าครุ่นคิดใส่แบคฮยอน

“เป็นอะไร -3- หืมม”

“คือผมคิดว่า พี่ช่วยเขยิบมาทางซ้ายหน่อยได้มั้ยอ่ะ” แบคฮยอนขยับอย่างที่เทาบอกแล้วหันมาทำหน้าสงสัยใส่เทา

“ขยับทำไมอ่ะ?”

“ป่าววว ก็แค่อยากให้ใจเราตรงกัน” ป้าปปป โดนไปหนึ่งดอกค่ะ

“จะตรงหรอ พี่เตี้ยกว่าเทานี่ ^^ เทาคงต้องย่อลงอ่ะนะ” ซื่อ... จริงแบคฮยอน

BAEKHYUN WIN!

“อื๊อออออออออออออออออ” เสียงบิดขี้เกียจแบบไม่เกรงใจใครของเทาดังขึ้น ให้ทำไงล่ะ ก็เค้าเกลียดวิชานี้นี่นา ‘คุยกับพี่แบคฮยอนดีกว่า’

_KungFuTAO_ : พี่ครับ TT

BACONBAEK : เป็นไร????

_KungFuTAO_ : ผมเจ็บคออ่ะ ไอด้วย กินยาไรดี

BACONBAEK : ก็กินยาแก้ไอดิ

_KungFuTAO_ : มันจะมีมั้ยอ่ะ ยาแก้ไอ... ไอ เลิฟ ยู

BACONBAEK : เห่ๆ -...-

_KungFuTAO_ : ทำไมครับ ?!?

BACONBAEK : เทาน้ำเน่าอ่า -///-

_KungFuTAO_ : ถึงน้ำจะเน่าก็ยังเห็นเงาจันทร์นะครับ

BACONBAEK : ห้ะ ??????

_KungFuTAO_ : ผมว่าผมคงเป็นคนไทย

BACONBAEK : อ้าว ไม่ใช่คนจีนในเกาหลีหรอ

_KungFuTAO_ : ผมเป็นคนไทยเลย “รักไทยจนสุดหัวเจอ”

BACONBAEK : ไม่คุยด้วยแล้ว ไปหางานทำดีกว่า

_KungFuTAO_ : มาเป็นคนใช้บ้านผมมั้ย

BACONBAEK : จะให้พี่ไปซักผ้าให้หรอห้ะ

_KungFuTAO_ : ป่าว หมายถึง มาเป็น ‘คนใช้’ ชีวิตร่วมกับผมน่ะ

BACONBAEK : พอละๆ ไปแล้วนะ บาย

‘ทำขนาดนี้พี่เค้าจะรู้รึเปล่า ว่าผมรักพี่’

“โหยยย เทา ทำไมไม่บอกไปเลยวะ” เซฮุนเพื่อนสนิทของเทาตบหัวเพื่อนตัวเองทีนึง “อย่าบอกนะเว้ย ว่าป๊อด กะอีแค่บอกรักแค่นี้”

“แล้วจะบอกตรงๆไปเลยหรอวะ” คือถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ได้อยากจะมาปรึกษากับมันหรอกนะ

“แล้วก็มาเล่นมุขเสี่ยวแบบนี้ พี่เค้าอาจจะคิดว่าแกเล่นก็ได้นะเว้ย” เซฮุนกุมขมับกับเพื่อนบื้อๆของตัวเอง “เอางี้ถ้าแกไม่บอก เดี๋ยวชั้นบอกเอง นู่นเดินมาพอดีเลย” ด้วยความที่รู้นิสัยห่ามๆของเซฮุน เทารู้ว่ามันทำจริงแน่

“เห้ย อย่านะเว...”

“พี่!!!!! เพื่อนผมมันมีอะไรจะบอกพี่น่ะ” เซฮุนสะบัดมือจากเทาแล้ววิ่งไปทางแบคฮยอน เทารีบลุกแล้ววิ่งตามมันไป

“คือเพื่อนผมมัน...”

“เห้ย เซฮุน หยูดดดดดดดดดดดด!!!!!!!”  เทาวิ่งมาแล้วจับเซฮุนไว้ แบคฮยอนมองอย่าง งงๆ

“คือไม่มีไรครับ ไม่มีจริงๆ”  เซฮุนหลุดมาได้อีก แล้วทำหน้าใส่เทาประมาณว่า ‘แกจะบอกหรือจะให้ชั้นบอกเอง’

“ผม ระ... รักพี่ครับ” เอาวะคำว่ารัก  ผมเท่านั่นแหล่ะที่พูดให้พี่แบคฮยอนฟังได้เท่านั้น

“พี่รู้แล้ว” แบคฮยอนตอบ ‘เมื่อไหร่วะ’

“เทาก็ เล่น แบบนี้กับพี่ตลอดไม่ใช่หรอ” แบคฮยอนพูดแล้วก็เดินไป ทิ้งให้เทายืนช๊อก เซฮุนเดินมาจับไหล่เทาแล้วพูดว่า...

“งามไส้มั้ยล่ะมึง”

-------------------------------------------70%-------------------------------------

อิเซฮุนนนน เพื่อแกเครียดอยู่นะเว่ยยยยย

ขอโทษจริงๆนะคะ เพิ่งว่างมาแต่งจริงๆ

ลืมกันรึยังเนี่ยยย TT 
 

-ต่อ วะครัช-

ร่างบางเดินหลบออกมา แบคฮยอนทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นหญ้า เอนหลังพิงต้นไม้ที่เค้ากับลู่หานมานั่งด้วยกันบ่อยๆ แบคฮยอนถอนหายใจเบาๆ

‘ทำไมต้องกังวลด้วยนะ กะอีแค่แกล้งไปวันๆ’ แบคฮยอนนั่งคิดใบหน้านิ่งๆไม่บอกความรู้สึก แต่ความจิงในใจมันกลับสั่นราวกับพายุพัดโหมกระหน่ำอย่างไงอย่างนั้น

‘ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย กับเด็กนั่นน่ะ’

แบคฮยอนนั่งคิดเรื่องนี้ทั้งวัน จนกระทั่งตอนเย็น ร่างบางตัดสินใจโทรเรียกพี่ชายมารับ ทั้งๆที่ปกติจะมีร่างสูงขี่มอเตอร์ไซค์มารอหน้าตึกคณะ แบคฮยอนคิดแต่เรื่องที่เทามาบอกรัก พอกลับบ้านก็ทำหน้าที่ของตนตามปกติ แต่ไม่ปริปากพูดอะไรเลย จงอินที่เป็นพี่ชายย่อมสังเกตเห็นอยู่แล้ว ร่างโปร่งเดินไปหาน้องของตัวเองที่ล้างจานอยู่คนเดียวเงียบๆ

“ทะเลาะกับใครมา หืม ?” จงอินหยิบกระบวยมาเคาะหัวแบคฮยอนเบาๆ

“งื้ออ -^- พี่จงอินอ่า” มือเรียวฉวยกระบวยคืนมาจากพี่ชาย “ไม่ได้ไปทะเลาะกับใครซักหน่อย”

“แล้วนี่เป็นอะไร เล่าให้ฟังดิ๊” จงอินนั่งลงที่เก้าอี้ แบคฮยอนเก็บจานใบสุดท้าย แล้วนั่งตรงข้ามกับร่างโปร่ง แบคฮยอนเล่าให้จงอินฟังทุกอย่าง เพราะ สนิทกันตั้งแต่เด็กๆ ทุกเรื่องของแบคฮยอน จงอินต้องรู้ และแบคฮยอนก็รู้ทุกๆเรื่องของจงอิน

“แล้วพอเทาบอก ตอนแรกแบคฮยอนรู้สึกโกรธนะ แต่พอคิดดูอีกที ก็สับสนอ่ะ”

“แบคฮยอนสับสนว่าอะไรล่ะ”

“ก็... ทำไมถึงต้องมาพูดเล่นแบบนี้บ่อยๆด้วย บางที...บางที... มันก็...” อยู่หน้าของแบคฮยอนก็แดงขึ้นมา

“ก็...อะไร” จงอินที่นั่งฟังคะยั้นคะยอให้น้องพูดต่อ

“ก็... หวั่นไหวอ่ะ” แบคฮยอนพูดเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน

“อืมม ฟังนะแบคฮยอน” จงอินจับไหล่ร่างบาง “บางคนอาจจะไม่กล้าที่จะบอกรักตรงๆก็ได้ เค้าเลยเลือกที่จะแสดงออกอีกแบบหนึ่ง บางทีที่แสดงออกมาแบบนั้นมันอาจจะ อืมม... อ้อมไปหน่อย แบคฮยอนจะรู้ได้ยังไงว่าเค้าแกล้วหรือจริงจัง เพราะนั่นมันก็แค่รูปแบบหนึ่งในการแสดงออกก็เท่านั้นเอง”

คำพูดของจงอินทำให้แบคฮยอนมีเรื่องต้องคิดเพิ่มมาอีก ร่างบางในชุดนอนกอดหมอนแน่น ถ้ามันมีชีวิตมันคงขาดอากาศหายใจตาย

‘แล้วแบคฮยอนล่ะ รู้สึกยังไงกันแน่’ คำพูดของจงอินยังดังก้องอยู่ในหัว

“โอ้ยยยย พี่จงอินยิ่งช่วยเหมือนยิ่งแย่” แบคฮยอนเริ่มทุบตีหมอน

“รู้สึกยังไงหรอ ไม่ได้ชอบหรอก ก็แค่...หวั่นไหวเท่านั้นเอง”  

.

.

.

                แบคฮยอนไหว้วานให้จงอินไปส่งที่มหาวิทยาลัยในตอนเช้า จงอินก็ไม่ว่าอะไร เพียงแต่ถามว่า น้องที่เอามอเตอร์ไซค์มารับทุกวันไม่ว่างหรอ แบคฮยอนก็พงักหน้าหงึกหงักๆว่าไม่ว่าง แล้วก็ไม่ยอมคุยอะไรกับจงอินอีก เพียงแค่บอกว่าตอนเย็นมารับด้วยก็เท่านั้น

                รู้สึกว่าวันนี้จะเรียนไม่เป็นสุขเลย ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง ร่างบางคิดแบบเซ็งๆ ‘แล้วนี่ทำไมพี่จงอินยังไม่มารับอีก TT’

กริ๊งงงงงงงงง...

ไม่ทันขาดคำคุณพี่ชายที่แสนดีก็โทรมา

“พี่จงอินนน... อยูไหนอ่า” แบคฮยอนทำเสียงงอนๆ

“แบคฮยอน กลับเองได้มั้ยอ่ะ พี่ติดงาน ขอโตดดดด” เสียงจากฝั่งนู้นตอบกลับมา

“ห้ะ !?!”

“วันนี้พี่อาจจะกลับดึกด้วย ไม่ต้องรอนะ กลับบ้านดีๆล่ะแบคฮยอน พี่ขอโทษน้า ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ด”

‘วอททท แบคฮยอนพูดไม่ออก เฮ้อ คงต้องเดินกลับแล้วแหล่ะ’ แบคฮยอนถอนหายใจ

บรื้นนนนนนนนนนน!!!!!!

                รถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ขับมาขวางแบคฮยอนเอาไว้ เทาก้าวลงมาหาแบคฮยอนซึ่งเมินหน้าหนีทันที

“พี่ครับ”เทาพยายามคว้ามือเรียวเอาไว้ แต่ก็ถูกสะบัดทิ้งอย่างไม่ไยดี “ทำไมเมื่อวานไม่รอผมล่ะครับ แล้วเมื้อเช้าผมไปรอหน้าบ้านพี่ก็ไปแล้ว” เสียงของเทาฟังดูเศร้า แต่แบคฮยอนจะไม่ใจอ่อนให้หรอก

“...........”

“พี่แบคฮยอน…”

“.............”

“พี่แบคฮย...” อยู่ๆความอัดอั้นตันใจ ความสงสัย ความโกรธ ทุกๆอย่างที่ร่างบางเก็บเอาไว้ก็ระเบิดออกมา ดวงตาคู่นั้นที่แสนงดงามมีน้ำใสๆคลอเบ้า แบคฮยอนคนที่อ่อนหวาน กำลังตะโกนด้วยน้ำตานองหน้า ดีที่เป็นตอนเย็น นักศึกษาหลายๆคนก็กลับบ้านไปแล้ว จึงไม่มีใครมาเห็นร่างบางตะโกนแบบนี้

“ฮึกๆฮือ เทาทำไมนายทำแบบนี้ จะมายุ่งกับพี่อีกทำไม ทำไมถึงชอบมาแกล้งแล้วพอแบบนี้ก็มาจริงจัง พี่ก็มีความรู้สึกนะ ทำไมต้องมาแกล้งหยอดไอ้มุขเสี่ยวๆอะไรพวกนั้น แค่นี้... แค่นี้ พี่ก็รักนายไปแล้ว ไม่ต้องมาบอกว่ารักพี่ ถ้ามันไม่ใช่ความจริง ถ้ามันเป็นแค่เรื่องสนุกไปวันๆ ก็เลิกเห...”

“ใครว่าผมไม่รักพี่”ร่างสูงคว้าร่างบางมากอดไว้ “ผมรักพี่ที่สุด ผมขอโทษที่ทำให้พี่รู้สึกไม่ดี พี่แบคฮยอนรู้มั้ย ผมไม่เคยจริงจังกับใครเหมือนที่รู้สึกกับพี่เลยนะ” เทาใช้นิ้วเช็ดน้ำตาให้แบคฮยอน

“พี่ไม่... ฮึกๆ... เชื่อนายอีกต่อไปแล้ว”

“แล้วถ้าผมทำอย่างนี้พี่จะเชื่อมั้ยล่ะ...”

“นายจะทำอะ... อุ๊บ”เทาก้มลงประทับริมฝีปากของแบคฮยอน จูบที่อ่อนโยนของเทาทำให้แบคฮยอนเคลิ้มไปกับมัน เทาค่อยๆละจูบที่แสนหวานแล้วมองหน้าคนตัวเล็กกว่า

“...ว่าความรู้สึกที่ผมมีให้พี่ คือความรัก”

“โหยย อะไรว้า” เสียงของร่างบางบ่นกระปอดกระแปด “ไม่อยู่แค่ปีเดียวกลับมาก็เป็นแฟนกันซะละ” ลู่หานที่เพิ่งกลับมาจากอังกฤษในช่วงซัมเมอร์ บ่นอุบอิบที่พอกลับมาน้องชายตัวเองกับเพื่อนสุดที่รักเป็นแฟนกันไปเรียบร้อย ไม่มีใครคิดจะบอกเค้าเลยนะ!

“ก็เจ๊ไม่ตามข่าวเองนี่นา เค้าไปถึงไหนถึงไหนกันแล้ว โด่ว... โอ้ย!” ขาสวยกระโดดถีบเทาอย่างเต็มที่

“แกอ่ะ เงียบไปเลย ชั้นยังไม่ได้เคลียร์กับแกเรื่องที่วางแผนให้ชั้นไปอยู่ที่นู่นเลย” พูดแล้วก็อารมณ์เสีย ขอฟาดไอ้น้องรักอีกซักทีเถอะ

“แผนอะไรหรอ ลู่หาน”เสียงหวานที่ดูจะเจือปนด้วยยาพิษดังขึ้นมา

“แผนอะไร๊ ไม่มี๊ไม่มี // แผนอะไรครับ ไม่เห็นรู้เรื่อง” สองพี่น้องรีบช่วยกันกลบเกลื่อนหลักฐานการฆาตกรรม (ห้ะ!?!)

“ไม่ใช่ว่าเทาอยากกำจัดลู่หานหรอกนะ” แบคฮยอนคนสวยครับ สวยแล้วยังฉลาดอีก -3-

“ก็แหม... พี่แบคฮยอน”เทาซบลงกับแขนของแบคฮยอน ถ้าไม่ติดว่าแบคฮยอนอยู่ด้วยนะ ลู่หานจะกระทืบด้วยความหมั่นไส้

“ถ้าเจ๊ไม่ไปเราก็ไม่ได้เป็นแฟนกันดิ อย่าโกรธเค้าเลยน้า งื้อออ”เสียงออดอ้อนของเทายังไม่สิ้นสุด ชักจะสงสัยละว่าใครมันเคะใครมันเมะ เดี๋ยวก็เปลี่ยนเป็นแบคเทาซะนี่ (อุ่ยย)

“ไม่หรอก ถึงลู่หานขะไม่ได้ไปอังกฤษ เราก็ต้องได้รักกันนะ” แบคฮยอนพูดยิ้มๆ “เพราะความรักของเรามันผิด...”

“............” ใบ้แดกครับกับสองพี่น้อง

“ผิดลิคม... พรมลิขิต ^^” เทากับลู่หานมองตากันปริบๆ วอทแฮปเป้น วิท มาย แบคฮยอน (<<<<< เทา)

“อร้ายยยยย พรมลิขิตแบบนี้ รักตายเลย” เทากระโดดกอดแบคฮยอนประมาณว่า เป้าหมายมีไว้พุ่งชน “ขอจุ๊บทีๆ” ไม่พูดเปล่าแต่ปากไปแล้ว โอ้ อีกนิดเดียว แก้มนุ่มนิ่มจะถูกสูดดมล่ะน้า ถ้า...

“เทา! อย่ามายุ่งกับเพื่อนช้านนนนนนนนน”

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” เสียงโหยหวนของแพนด้าที่ถูกกระทืบอย่างไม่ไยดี TT

--------------------------------------------- จบ(เหอะ) 100%----------------------------------------------------

จบแล้วววว จุดพลุ เค้าขอโทดดที่หายไป TT

อ่านแล้วก็เม้นด้วยนะเออ

และก็ ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ค่า

เรื่องต่อไปกำลังจะมา หึหึหึหึ

Coming soon (มั้ง -3-)