[KIHAE] FRIEND

เนื้อเรื่อง

KIHAE  

"นาย ! ลีทงเฮ นายช้ามากอ่ะนายเก็บของหรือทำอย่างอื่นอยู่กันแน่ !" คิม คิบอมตะโกนเข้าไปในห้องเรียนของเพื่อนสนิทตัวเล็ก โดยที่ตัวเองยืนอยู่ข้างนอก และซักพักก็มีเสียงตอบกลับมา 

"ก็เก็บของดิวะ จะให้ฉันทำอะไรอย่างอื่นเล่า !" 

"แต่นายเก็บให้เร็วกว่านี้ไม่ได้รึไง นี่ฉันเลตฮเยจินมานานแล้วนะเว้ย !" 

"รีบมากก็ไปเลยสิ !เพราะฉันก็ขี้เกียจรอนายสวีทกับแฟนของนาย!..."มือที่กำลังเก็บของอยู่หยุดลงก่อนจะถูกใช้ให้ยกขึ้นลูบใบหน้าตัวเองเบาๆ เขาได้ยินเสียงเท้ากระทบกับพื้นที่อยู่ในระยะไกล เสียงนั้นอ่อนลงเรื่อยๆจนเขาไม่ได้ยิน 

"นาย...เห็นแฟนสำคัญกว่าเพื่อนอีกรึไง...."ปากอิ่มเอ่ยกับตัวเองเบาๆก่อนจะกวาดของบนโต๊ะลงกระเป๋าแล้วเดินออกมาจากห้อง ตอนนี้ก็เวลาเย็นจนจะค่ำแล้วนักเรียนส่วนใหญ่ก็กลับบ้านไปกันหมด  

...ต้องเดินกลับบ้านคนเดียวอีกแล้ว... 

เอาจริงนะผมเดินกลับบ้านคนเดียวบ่อยแล้วล่ะ เมื่อก่อนคิบอมมักจะมาส่งผมที่บ้านทุกวัน ไปไหนกับด้วยกันกับผมอยู่ตลอด จนคนอื่นล้อว่าเป็นแฟนกัน คิบอมมักจะทำดีกับผมอยู่ตลอดจนผมเผลอ...เผลอไปชอบเพื่อนสนิทของตัวเอง... ผมสนิทกับมันมาตั้งแต่ขึ้นม.ปลายปีแรก และมันก็ไม่เคยมีแฟนซักคนจนตอนนี้ ที่มันกับผู้หญิงที่ชื่อฮเยจินคบกันจะได้สองเดือนแล้ว...ผมเคยเห็นยัยฮเยจินนั่นไปเดินควงแขนกับผู้ชายคนอื่นคุยกันกระหนุงกระหนิงด้วยล่ะ แนบชิดขนาดนั้นคงไม่ใช่แค่เพื่อนกันแน่ๆ แล้วผมก็เจอหลายครั้งซะด้วยสิ...พอผมบอกคิบอมนะเขาก็จะตอบกลับมาประมาณว่าอย่างฮเยจินเนี่ยนะจะไปกับผู้ชายอื่น ไม่มีทาง อะไรแบบนี้อ่ะ เฮ้ออออ ผมควรจะทำยังไงนะเขาถึงจะมองผมบ้าง..ตอนนี้ก็เริ่มเข้าหน้าหนาวแล้ว อากาศก็เย็นขึ้นเรื่อยๆเลย เหงาเนอะ... 

KIBUM'S PART 

ฮ้าา ผมรีบมามากเลยล่ะเหนื่อยจัง ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้าง...อะไรไม่รู้ล่ะ มารอยัยฮเยจิน อากาศก็หนาว เฮ้ออออ ผมว่าผมเลตแล้วนะแต่ยัยนั่นช้ากว่าผมอีก เคลียร์กับแฟนอยู่รึไงก็ไม่รู้ อ่าา ตามจริงผมกับยัยนั่นไม่ได้เป็นอะไรกันหรอก แค่เพื่อนสนิทที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆเพราะพ่อแม่ของเรารู้จักกัน วันนี้ผมกับฮเยจินมาเดตกันหลอกๆน่ะ เพราะจะได้คุยเรื่องทงเฮไปด้วย คือตามจริงแล้วผมวางแผนกับยัยฮเยจินไว้ว่าจะเป็นแฟนกันปลอมๆเพื่อดูผลตอบรับของทงเฮ ที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะผมน่ะ.... 

"คิบอมมมมม !"เสียงแหลมตะโกนแหวกอากาศมาตอนผมกำลังคิดอะไรเพลินๆทำให้ผมแอบตกใจเล็กน้อย 

"มาช้าจังเลยนะฮเยจิน"พูดไปหน้านิ่งๆ 

"แฮ่ แล้วทงเฮว่าไงบ้าง?"มาถึงก็ถามเลย

"เค้าบอกว่า..."

"ไปคุยข้างในเถอะฉันหิวอ่ะ"เธอพูดขัดก่อนจะคว้ามือหนาแล้วลากเข้าไปในห้าง เธอพาผมเดือนเข้าไปในร้านอาหารร้านหนึ่งก่อนจะนั่งโต๊ะในสุดริมหน้าต่างที่ว่างอยู่พอดี "ทำไมทงเฮไม่มาล่ะ"ฮเยจินเปิดประเด็นขึ้นอีกครั้ง 

"เค้าบอกว่าเค้าไม่อยากมาเพราะไม่อยากมารอฉันกับเธอสวีทกัน-__-" 

"เห้ยจริงป้ะ"เธอถามด้วยสีหน้าที่ดูอึ้งๆเล็กน้อย 

"อือ" 

"เห้ยยยย แสดงว่าเค้าหึงนายอ่ะดิ !" 

"หึงบ้าบออะไรของเธอ อย่ามาทำฉันเหลิงนะเว้ย ทงเฮคงไม่ชอบฉันง่ายขนาดนี้หรอก"คิบอมพูดหน้านิ่งๆ และก็มีพนักงานมารับออเดอร์พอดีจึงสั่งกันไปคนละอย่างก่อนจะคุยกันต่อ 

"แต่นายคิดดูนะเค้ามาบอกเรื่องที่เห็นฉันกับผู้ชายอื่นให้นายฟัง นายคิดว่าเค้ามีจุดประสงค์อะไร" 

"ก็...เขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรนอกจากห่วงเพื่อนไง"ร่างสูงตอบแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง 

"โอ้ยตาทึ่มมมม >0<" 

"อะไรของเธออีกห้ะ-___-"ผมหันมามองหน้าฮเยจินแบบเนือยๆ หน้ายัยนั่นดูมีความสุขมากเลย อยากช่วยผมมากนักรึไงก็ไม่รู้ 

"นี่ อีกนัยนึงนะ ที่เค้าบอกนายอาจจะเป็นเพราะเค้าอยากให้นายเลิกกับฉันเพราะฉันมีผู้ชายคนอื่น แล้วนายจะได้มีเวลาอยู่กับเขามากขึ้นไม่ต้องคอยอยู่กับฉันงายยยย ! >_<" 

"ออ..." 

"เออแล้วที่นายพูดน่ะว่าทงเฮคงไม่ชอบนายง่ายๆ มันก็จริง แต่บางที ทงเฮอาจจะชอบนายมาตั้งนานแล้วก็ได้นะ แต่ปิดบังไง" 

"อาหารมาแล้วค่ะ"พนักงานเดินมาวางจานอาหารสองจานไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินออกไป 

"ฉันว่าเรากินกันเถอะแล้วจะได้กลับบ้าน มันจะได้ไม่ดึกมากนัก" 

"แต่เดี๋ยว แล้วจะเอาไงต่อไปล่ะ"ผมถามเธอ "อืมมมมม ไม่รู้สิ ขอคิดก่อนแล้วเดี๋ยวจะบอก" 

"โอเค" 

.... 

"คิบอม ฉันคิดออกละ" เธอพูดขึ้นขณะที่กินข้าวไปได้ซักพัก 

"ว่า..." 

"ก็...เอาแบบนี้นะ..." 

END OF KIBUM'S PART 

วันต่อมา 

"ทงเฮอาาาา" 

เสียงทุ้มดังขึ้นก่อนจะมีร่างสูงๆของคิบอมวิ่งเข้ามาในห้อง ทงเฮที่กำลังคุยกับซองมินและเรียวอุคอยู่ก็หยุดพูดก่อนจะหันไปดู 

"ว่าไง"ทงเฮเอ่ยถามร่างสูงที่ยืนค้ำหัวเขาอยู่ 

"เฮ้อออออ ฮเยจินจะไปอเมริกาล่ะ" คิบอมพูดเสียงเบาแล้วทำหน้าเศร้า 

"แฟนนายนิ มาบอกฉันทำไม ไม่ได้อยากรู้" 

"นายนี่นะ เฮ้ออออ แค่นี้ฉันก็เซ็งจะตายแล้วนะไม่ได้ไปส่งอ่ะ นี่ฉันโดนฮเยจินไล่มาเรียนนะไม่งั้นฉันก็ไม่มาเรียนหรอก" 

"งั้นก็...ถ้าฮเยจินไม่ไล่นายก็จะไม่มาแล้วก็จะให้ฉันอยู่คนเดียวอีกช้ะ" คนร่างเล็กพูดติดจะงอนๆก่อนจะหันกลับไปหาเรียวอุคและซองมินต่อ  

"เอ่อคือ...เย็นนี้ว่างมั้ยล่ะ ไปเที่ยวกัน"ร่างสูงพูดชวนแบบเขินเล็กน้อย 

"อ่าาไม่รู้สิเดี๋ยวจะบอกนะ"ทงเฮหน้าขึ้นสีก่อนจะบอกไป "อืมงั้นฉันกลับห้องก่อนนะ นายก็ ตั้งใจเรียนด้วย" คิบอมพูดก่อนจะออกจากห้องเรียนของทงเฮไป นี่เป็นครั้งแรกที่คิบอมพูดเหมือนจะเขิน...เขาคงไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย 

"นาย ทงเฮอา !" ซองมินเรียกเพื่อนของตัวเองยิ้มๆ ตอนนี้ทงเฮเหมือนคนสติหลุดเลย 

"อ้าาา นาย ได้ยินมั้ย เค้าชวนฉันไปเที่ยว !" 

เลิกเรียน 

"เอ่อ ทงเฮ สรุปว่าไง ไปได้มั้ย" ร่างสูงถามทงเฮ 

"ดะ ได้สิ" 

"อ่าางั้น ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนมั้ย เดี๋ยวอากาศจะเย็นนะ" คิบอมพูดจบก็คว้ามือทงเฮแล้วเดินกลับไปที่บ้าน 

"นายนั่งรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแปปนึง" ร่างบางพูดแล้วชี้ให้ร่างสูงนั่งลงที่โซฟาในห้องรับแขก 

"หรือนายจะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่หอนายก็ได้นะ ห่างกันแค่สองซอยเอง" ทงเฮพูดอีกครั้ง  

"เอางั้นก็ได้" 

30 นาทีผ่านไป 

' ฮ้าาาา อากาศหนาวแล้ว ตอนนี้ผมกำลังรอคิบอมอยู่ที่สวนหน้าบ้านล่ะ ตื่นเต้นจัง เขามาชวนผมไปเที่ยว >__< ' 

กิ้งก่องงงงงงง~ 

"ทงเฮอาาาาา ไปกันเถอะ"คิบอมตะโกนเข้ามาในตัวบ้าน ตอนนี้เค้ายืนอยู่นอกรั้วล่ะ ทงเฮเลยรีบวิ่งออกไป 

"มาละ เราจะไปไหนกันดี" 

"ไป เมียงดงกัน" 

เมียงดง 

"คนเยอะเนอะ" ร่างบางพูดขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ปกติคนก็เยอะนะ แต่วันนี้เยอะแปลกๆอ่ะ 

"นายหิวมั้ย" 

"นิดนึง นายล่ะ ถ้านายหิวก็ไปกินเลยก็ได้นะ" 

"อาา เอางั้นก็ได้ ไปกินอุด้งกัน"ร่างสูงพูดจบก็จับเข้าที่มือบางก่อนจะดึงไปที่ร้านอาหารที่อยู่ไม่ห่างจากที่พวกเขายืนอยู่เท่าไหร่ 

"รับอะไรดีครับ" พนักงานชายเดินเข้ามาถามพวกเขาสองคนที่โต๊ะ 

"เอาจาจางมยอนครับ นายล่ะทงเฮ" 

"อุด้งครับ" ทงเฮพูดจบพนักงานก็เดินออกไป 

"ไหนนายบอกจะมากินอุด้งไง" เขาถามคิบอมตอนที่พนักงานเดินออกไป 

"ก็ ไม่รู้สิ อยู่ดีดีก็อยากกินจาจางมยอน ฮ่าๆๆๆ" 

"อ่อ โอเคอ่ะ" 

35 นาทีผ่านไป  

"โอ้ยยยอิ่ม นายอิ่มมั้ย" คิบอมพูดขึ้นตอนเดินออกจากร้าน  

"เอ่อ อิ่มสิ" แล้วต่างคนก็ต่างเงียบ... ผมไม่เคยอึดอัดแบบนี้มาก่อนเลยนะ ผมรู้สึกว่ามันแปลกๆไปหน่อยมั้ย แบบพอแฟนไปอเมริกาแล้วก็มาเที่ยวกับผมเนี่ยนะมันไม่แปลกเหรอ... 

"นี่ ทงเฮอา ไปร้านนั้นกัน" คิบอมชี้มือไปที่ร้านที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาสีสันสดใส ก่อนจะกึ่งลากมือบางไปที่ร้านนั้น กริ้งงงง~  พอเดินเข้าไปในร้านก็เจอคู่รักชายหญิงหลายคู่นั่งแต่งตัวให้ตุ๊กตากันอยู่ แค่ชายหญิงน่ะนะ แต่ก็มีนักเรียนหญิงที่ไม่ได่้มากับคนรักอยู่บ้าง พอพวกเขาสองคนเดินเข้าไปคนในร้านบางส่วนก็หันมามองบ้าง บางคนก็มองแบบยิ้มๆเขินๆก่อนจะมีเสียงซุบซิบของนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งขึ้น "เธอดูสิ นั่น น่ารักดีเนอะ" 

"เป็นแฟนกันแน่เลย" 

"เนอะๆ เค้าดูรักกันจัง >__<" 

"เดินจับมือกันมาเลยน่ารักจังงงง" พอทงเฮได้ยินประโยคสุดท่้ายก็ค่อยๆสบัดมือออกมา ใบหน้าหวานขึ้นสีเล็กน้อย 

"เอ่อออ ไปเลือกตุ๊กตากัน" คิบอมพูดก่อนจะเดินนำไปที่กองตุ๊กตา 

"เอาตัวอะไรดีล่ะ" ทงเฮเอ่ยขึ้นพลางเลือกตุ๊กตาไปด้วย เขาดูสนใจตุ๊กตาพวกนี้ดีนะ 

"เอาตัวนี้มั้ย" ร่างสูงเอ่ยก่อนจะหยิบตุ๊กตากระต่ายตัวหนึ่งออกมา เป็นตุ๊กตากระต่ายสีขาวตัวไม่เล็กไม่ใหญ่ออกมาจากกอง "

ก็ได้ น่ารักดี" พวกเขาเดินออกมาจากกองตุ๊กตาพวกนั้น ไปที่โซนเสื้อผ้า  

"ให้มันเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายดีล่ะ"ทงเฮพูดขึ้นเบาๆก่อนจะเดินเลือกชุดไปเรื่อยๆ คิบอมก็เดินตามพลางไล่สายตาดูแต่ละชุด  

"ทงเฮอา ชอบชุดไหนก็หยิบมาได้เลยนะแล้วเดี๋ยวไปลองแต่งดู"คิบอมพูดก่อนที่จะหยิบชุดที่ชอบออกมาเหมือนกัน พอเดินดูชุดทั้งหมดแล้วพวกเขาก็ไปนั่งที่โต๊ะที่ทางร้านจัดไว้ให้แล้ววางชุดที่เลือกลงบนโต๊ะ ของทั้งคู่รวมกันไม่ต่ำกว่าสิบชุดแน่ๆ ทงเฮลองใส่ชุดให้ตุ๊กตากระต่ายตัวนั้นไปเรื่อยๆ จนหมด คิบอมก็นั่งดูทงเฮเปลี่ยนชุดให้ตุ๊กตาอย่างเพลิดเพลิน...น่ารักจัง... 

"ฉันชอบหมดเลยอ่ะ เอาไงดี กระต่ายขาวนี่มันใส่อะไรก็เข้าอ่ะ" พอทงเฮพูดก็ทำให้คิบอมหลุดออกจากห้วงความคิด(ที่ทำเคลิ้ม)ของตนเองพลางทำหน้าไม่คิดอะไรต่างจากทงเฮที่ทำหน้าคิดหนัก 

"ก็ เอาหมดเลยก็ได้ ฉันซื้อให้นายได้นะ"คิบอมพูดขึ้น 

"ห้ะ แต่มันเยอะนะฉังก็เกรงใจนายนะ._." 

"เอาเถอะ ไม่เป็นไร เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้ว จะเกรงใจอะไร" ร่างสูงพูดก่อนจะเอาชุดทั้งหมดไปคิดเงิน 

'...ก็แค่เพื่อนสินะ ถ้าเขาคิดเข้าข้างตัวเองว่าตอนนี้เขากับคิบอมเป็นคู่รักกันจะเป็นอะไรมั้ย...' ทงเฮคิดในใจก่อนจะลุกตามคิบอมไป 

'ฮ้าาาา ได้ซื้อของให้คนที่ตัวเองรักนี่มีความสุขแบบนี้นี่เองเนอะ' คิบอมคิดแล้วเอาชุดวางไว้บนเคาท์เตอร์  

"อ่ะนี่ ตุ๊กตา จะไม่จ่ายเค้ารึไง" ทงเฮพูดอ้อมแอ้มก่อนจะวางตุ๊กตาไว้บนกองเสื้อผ้า 

"รับหมดนี่นะคะ" พนักงานเอ่ยขึ้นยิ้มๆก่อนจะคิดเงินไปเรื่อยๆ 

"67500 วอนค่ะ" 

"อ่านี่ครับ" คิบอมส่งเงินให้ก่อนจะรับถุงกระดาษมา 

"นี่เงินทอนค่ะ ขอบคุณที่มาอุดหนุนค่ะ" พนักงานพูดขึ้นก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากร้านไป 

"ไปไหนต่อดี กินซอฟครีมมั้ย" คิบอมพูดขึ้นตอนมองเห็นร้านซอฟครีมเล็กๆแถวๆนั้น 

"แล้วแต่นายเลย" 

"อ่ะได้แล้ว"คิบอมพูดแล้วยื่นซอฟครีมให้ ทงเฮรับมันมาแล้วมองไปที่คิบอม 

"แล้วนายไม่กินเหรอ" 

"ไม่ล่ะ กลับเลยมั้ย เริ่มดึกแล้วนะ" 

"ก็ได้" ทงเฮตอบรับก่อนจะเดินออกจากร้านไป 

"นายชิมหน่อยมั้ย" ทงเฮหันไปถามคิบอมหลังจะเดินออกมาได้ซักพัก จนผู้คนน้อยลงแล้ว 

"อืม" คิบอมหยุดเดิน แล้วทงเฮก็หยุดตามก่อนจะหันไปมองแบบงงๆ ทงเฮกำลังจะเอ่ยถามแต่ก็ถูกขัดด้วยปากหยักซะก่อน เรียวลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากเล็กแล้วกวาดเอาความหวานของซอฟครีมก่อนจะดูดลิ้นเล็กเบาๆแล้วผละออกมา  

"แค่นี้ก็ ได้ชิมแล้วล่ะ อร่อยดีนะ" คิบอมพูดก่อนจะยิ้มบางๆ แล้วเดินนำไปข้างหน้า ก่อนที่คนตัวเล็กจะรีบวิ่งตามไปเพราะยังอึ้งไม่หาย ...ก็จู่ๆก็โดนคนที่ชอบจูบ เป็นใครใครก็เขินสิ... 

DONGHAE'S HOME 

ตอนนี้ผมอาบน้ำเสร็จแล้วล่ะ ผมกำลังนั่งอยู่บนที่นอน คิดถึงเรื่องที่เขา...จูบผม เขาจูบผมทำไมกันนะ ทั้งๆที่เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว...ผมว่าผมไปแต่งตัวให้เจ้าตุ๊กตากระต่ายตัวนั้นดีกว่ามานั่งคิดอะไรเครียดๆแบบนี้ บางทีเค้าอาจจะไม่คิดอะไรก็ได้มั้ง... ... ตอนนี้เจ้าตุ๊กตากระต่ายมีเสื้อผ้าใส่แล้วล่ะ ผมให้มันใส่เสื้อไหมพรมสีเทาล่ะ มันดูน่ารักมากเลย คืนนี้ผมจะนอนกอดมันทั้งคืนเลย >___< 

เช้าวันต่อมา 

ทงเฮเปิดผ้าม่านออกมาก็เจอกับสีขาวโพลนของหิมะที่ตกลงมา เขาเดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันให้เรียบร้อยก่อนจะเดินลงไปที่ชั้นล่างเพื่อไปชงกาแฟกิน 

กิ้งก่องงงงงงง~ 

พอเขาเดินลงไปก็ได้ยินเสียงกริ่ง จึงเลิือกเดินไปที่ประตูแทนที่จะเป็นห้องครัว  

แอ้ดดด  

หมับ ! 

ร่างสูงสวมกอดคนที่มาเปิดประตูให้ ก่อนจะเอ่ยออกมา 

"Marry Christmas นะ วันนี้เป็นวันดีที่สุดเลย White Christmas...สวยมั้ย" เขาพูดก่อนจะผละออกมา 

"อ่ะเอ่ออ สวยสิ สวยมาก" 

ร่างบางพูดเขินๆก่อยนจะก้มหน้าลง 

"ฉันจะมาบอกว่า ตุ๊กตาตัวนั้นน่ะ ดูแลมันดีดีนะ แล้วก็ให้นาย...เป็นแม่ของมัน..."เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น 

"หือ..เป็นแม่..." ร่างบางพูดเบาๆก่อนจะเงยหน้ามองคนพูดด้วยความมึนงง 

"ส่วนฉัน จะเป็นพ่อของมันเอง..." คิบอมพูดแล้วยิ้มบางๆ ร่างบางก็หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ 

"..." เขาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก 

"ฉันรักนายนะ คิมคิบอม รัก ลีทงเฮนะ รักมากๆๆๆๆๆ นายจะรับรักฉันมั้ย" 

"ฮึก...รับสิ ฉันก็รักนายเหมือนกัน รักมาตั้งนานแล้ว รักมากๆๆๆๆเลย"ร่างบางพูดทั้งน้ำตา ก่อนจะก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย แต่ร่างสูงก็ยื่นมือมาเชยปลายคางขึ้น 

"ไม่ร้องนะ" นิ้วมือเรียวยาวเกลี่ยคราบน้ำตาที่แก้มใสออกไปก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าลงไปจูบบนปากอิ่มอย่างแผ่วเบา 

"ฮือออ อื้มม อืออออ" ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวกระหสัดกันไม่ประสีประสาเท่าไหร่นัก ลิ้นหนากวาดไปทั่วโพลงปากเล็กก่อนจะดูดดุนไม่หยุดจนร่างบางเริ่มขาดอากาศ 

"ฮื่ออออ" มือเรียวเล็กถูกยกขึ้นเช็ดคราบน้ำใสๆที่อยู่มุมปากของตนเองก่อนจะก้มหน้างุดหลบซ่อนความเขินอายของตนเองไว้ ร่างสูงเห็นอย่างนั้นจึงคว้าตัวเข้ามากอดไว้อย่างแนบแน่น  

"เป็นแฟนกันนะ"ร่างสูงเอ่ยขึ้น  

"แล้วฮเยจิน..." 

"ถามถึงยัยนั่นทำไมฉันไม่ได้เป็นอะไรกับฮเยจินซักหน่อย" 

"อ้าวก็นาย..." 

"ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับฮเยจินจริงๆ ก็แค่เพื่อนอ่ะนะ" 

"อ้าวนายคบกับฮเยจินไม่ใช่รึไง" เริ่มฉุนขึ้นมานิดๆแล้วนะ 

"ไม่ได้คบเลย สาบาน" คิบอมพูดแล้วอมยิ้ม 

"งั้นนายก็หลอกฉัน คนบ้า ไปไกลๆเลยนะ!"ทงเฮพูดเสียงอู้อี้แล้วพยายามดันอกกว้างออก  

"โอ๋เอ๋ เพราะรักหรอกน่ะถึงทำแบบนี้..." ร่างสูงพูดพร้อมกับดึงตัวบางเข้ามาหาตัวอีกครั้งแล้วยิ้มน้อยๆ  

"คนบ้า นายหลอกฉัน!" 

"โกรธเหรอครับ" ร่างสูงถามคนในอ้อมกอดเสียงยียวน 

"เป็นนายจะชอบให้โดนหลอกมั้ยล่ะ" ร่างบางพูดแล้วจะดันแผงอกกว้างออกอีกครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล 

"งั้นหายโกรธนะ..."พูดจบก็ก้มลงประกบปากหยักลงบนปากนุ่มทันที ลิ้นเล็กพยายามที่จะดันเรียวลิ้นของอีกคนออกแต่นั่นทำให้เป็นการจูบที่ดูดดื่มยิ่งขึ้น ลิ้นร้อนของทั้งสูงเกี่ยวกระหวัดดูดดึงกันอย่างร้อนแรงจนน้ำใสๆไหลออกมาจากมุมปากของร่างบาง กำปั้นเล็กๆถูกยกขึ้นทุบแผงอกของคนที่กอดตนอยู่เพราะเริ่มขาดอากาศหายใจ ร่างสูงผละปากของตนออกจากการจูบแล้วใช้ลิ้นเลียน้ำใสตรงมุมปากของร่างบางก่อนจะละใบหน้าออกมาแล้วยิ้มให้ร่างบางอย่าอ่อนโยน... 

"หายโกรธรึยัง หืม?"

"ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ"

"ก็จะจูบอยู่แบบเนี้ยแหละ...หรือไม่ก็..." คิบอมพูดก่อนจะหยุดค้างไว้แล้วไปกระซิบบางอย่างที่ทำให้คนในอ้อมกอดหน้าแดงขึ้นมา

"พอๆๆๆๆ ฉันยอมแล้วๆ หายโกรธก็ได้" ร่างบางพูดก่อนจะก้มหน้างุด

"หึหึ น่ารักจังน้าาาาา แฟนใครก็ไม่รู้" พูดจบก็ชิงหอมแก้มนุ่มของอีกฝ่ายไปฟอดใหญ่

"นะ นาย เอาอีกแล้ว คนชอบฉวยโอกาส นิสัยไม่ดี ฉันโกรธนายแล้วคิม คิบอม เฮอะ!" ทงเฮพูดขึ้นหลังจากที่ถูกคนรักขโมยความหอมจากแก้มไป ใบหน้าหวานงอง้ำ ก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่ห้องนอนที่อยู่บนชั้นสองของตัวบ้าน

...สงสัยจะโกรธจริง 

"แล้วนายจะคิดผิดนะที่โกรธฉันน่ะ" ร่างสูงพูดก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนคนตัวเล็ก

สักพักก็มีเสียงโวยวายดังขึ้นก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางในชั่วครู่ต่อมา...

E N D