คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : [Oh! My Roommate] Chapter 18
18
-โรเรียน-
“แฮยอนนี่ ีึ้นแล้วเหรอ? ไม่เ็บาแล้วเหรอ?”ยุถามเมื่อเห็นแฮยอนเินเ้าห้อเรียนมา
“ีึ้นมาแล้วล่ะ แล้ว...”
“วันนี้ออบไม่มาน่ะ บอว่ารอรับออะไร็ไม่รู้”ยอแอบ แฮยอนเินไปนั่ที่อัวเอแล้วมอที่นั่ที่ว่าอยู่ ‘รอรับออะไรอเานะ มันสำัถึนาไม่มาโรเรียนเลยเหรอ?’
-ที่บ้าน-
“อมาส่แล้ว”เสียเื้อยแ้วที่หน้าบ้านทำให้ออบรีบวิ่มาเพื่อรับอ
“อบุฮะ ้อเ็นรับรไหนมั้ยเนี่ย ุอุ อแ”ออบเอ่ยแวอแที่เอาอมาส่ามำสั่อบอสพีเนียล
“ไม่้อเ็น แ่้อใ้ีวินายเป็นประัน ถ้านายทำพลาไอ้พีเนียล่านายแน่ ันไปีว่า เ้าบริษัทวันแร้วย”อแบอ่อนะับรถออไป ออบึรีบนอึ้นไปบนห้อ
-เมื่อืน-
“ฮโหล”
(ออบ ันเอ)
“ฮะ พี่”
(เรื่อนั้น ันะ่วยนายเอ แล้วพรุ่นี้ันะส่อไปให้)ปลายสายพูแ่นั้น็ัสายไป ทำเอาออบถึับมวิ้วมุ่นไปหม ‘ออะไร?’ โทร.มาทำให้เาแล้ว็ัไปแบบๆเหมือนัน
อนนี้เารู้แล้วว่าอืออะไร ออบอยาอบุพระเ้าที่ส่พี่ายแสนใีแถมเ้าแผนารนนี้มาให้ ออบเหลือบไปเห็นระาษโพสอิทสีแสบาแปะอยู่ที่อที่เาไ้รับ่อนะหยิบมาอ่าน
‘แฮยอน อย่าโรธพี่นะ พีเนียลมันสั่ T^T’
ออบหัวเราะำๆอยู่นเียวับ้อวามนั้น นเียน็นที่เอาอนี่มาส่นั่นแหละ อุ อแ
“อโทษเหมือนันฮะพี่ พอีว่าผมเป็นแฟน”พูับัวเอ่อนะเ็บอนั้นเ้าู้ พอเ็บอเสร็ออบ็อาบน้ำแ่ัวไปโรเรียน เพื่อเ้าเรียนาบบ่าย
-โรเรียน-
“อ้าว! ไอ้ออบ มาั้แ่เมื่อไหร่ว่ะ”ฮิมานถามเมื่อลับมาาโรอาหารแล้วเห็นออบนั่อยู่
“เมื่อี้”ออบอบ่อนะมอไปมอแฮยอนที่เินเ้ามาับยุ
“แล้วินไรยัวะ”
“ินแล้ว”ออบอบพลามอแฮยอนที่เินมานั่ที่โ๊ะ
“นี่อนาย”แฮยอว่าพลาส่ีทให้ออบ ออบมอีทแล้วเปิไปเปิมา
“นายให้ันไม่รบ”ออบว่า
“รบ! ันูีแล้ว”
“ไม่! นายยัไม่ไ้ให้อภัยัน”ออบว่า้วยสีหน้าริั พอไ้ยินแบบนั้นแฮยอนเลยหันหน้าหนี
“หายโรธันเถอะนะ”
“...”
“แฮยอนอา อย่าทำแบบนี้สิ่ หันมาุยัน่อน แฮยอน”
“ทุนาบบ่ายรูไม่เ้านะ”สิ้นเสียอยู ทุนในห้อ่าส่เสียีใันให่
“เี๋ยว! ันยัพูไม่บ แ่ฝาานมาให้ ส่่อนเลิเรียน อันนี้อรูวอน อันนี้อรูปาร์”ยูพูพร้อมแ่ายานให้เพื่อนๆ
“แฮยอน หายโรธเถอะนะ”แฮยอนไม่อบ แ่หยิบปาามาวารหน้าออบแล้วี้ไปที่านที่ยูแให้ ่อนะหันลับไปทำาน่อ
“เฮ้อ~~~”ออบผ่อนลมหายใหนัๆนน้าๆหันมามอ
“ถ้ามันเหนื่อยมานั ็หยุะ”
“ไม่มีทาหรอ แฮยอน”
.
.
.
“แฮยอนนี่วันนี้พวเราะไปาเฟ่เปิใหม่ ไป้วยันมั้ย”ยุถามพลาเินมาโอบไหล่แฮยอน
“เอ่อ...”
“พี่แฮยอนนี่ฮะไป้วยันนะ”
“แ่...”
“ั้แ่พี่แฮยอนนี่ไปอยู่บ้านพี่พีเนียลพวเรา็ไม่ไ้ไปไหน้วยันเลยนะฮะ”เโลว่าพลายู่ปา
“นั่นสิ่ ัน็แอบน้อยในะเนี่ย”ยอแว่าเสริม
“ไป็ไ้ เลิอนเลิน้อยใันไ้แล้ว”แฮยอนยิ้มว้าอย่าหาไ้ยาใน่วนี้
“บอัวเอให้เลิโรธัน้วยสิ่”ออบหันมาพูพลายู่ปาใส่แฮยอน ‘เ็ทำมันน่ารั แ่นายทำมันูไม่ไ้เลยออบ’ แฮยอนิ แ่็ส่้อนวามๆให้ออบ
“ั้นันโทร.บอฮันนี่่อนนะ”แฮยอนบอ่อนโทร.หาพีเนียลเพื่อบอให้มารับที่าเฟ่เปิใหม่แถวๆโรเรียน
.
“รับอะไรีรับ”
“อเมริาโน่เย็น แล้วพวนายเอาอะไร”ฮิมานสั่อโปร่อนหันมาถามนอื่นๆ
“เหมือนนาย”ยอแว่า
“ัน็เอาอเมริาโน่เย็น”แฮยอนอบ
“ั้นัน้วย”
“ันับเโล็อเมริาโน่เย็น”
“อเมริาโน่เย็น 6 ที่นะรับ รับเบเอรี่้วยมั้ยรับ”บริรหนุ่มเอ่ยถาม
“ไม่ีว่ารับ”ฮิมานอบบริรหนุ่ม
.
.
.
“แฮยอน พี่มารับแล้ว”พีเนียลว่าพลาเินมานั่้าๆแฮยอน
“ั้นันลับ่อนนะทุน”แฮยอนแล้วเินออไปรอที่รถ
“แฮยอนหายอนรึยั”พีเนียลถามออบ ออบส่ายหน้า
“เี๋ยวันัารให้”พีเนียลบบ่าออบ่อนะเินออไปที่รถ
“ุยอะไรันเหรอฮะฮันนี่”แฮยอนถามพี่ายทันทีที่พีเนียลมานั่ประำที่นับ
“็เรื่อเรานั่นแหละ”พีเนียลออรถมาไ้ัพัแฮยอน็เริ่มถาม่อ
“เี๋ยวนี้ทำอะไรไม่ถามผมเลยนะ”
“เรื่ออะไร?”
“แล้วฮันนี่ไปให้โอาสใรไว้ล่ะ ถามผมรึยัว่าผมอยาให้โอาสเารึเปล่า?”
“โอาสที่พี่ให้เพราะอยาให้เาพิสูน์ัวเอให้พี่เห็นว่าเาพยายามแ่ไหนเพื่อที่ะให้ไ้แนี่ืน”
“พยายามไป็เปล่าประโยน์ ผมไม่ให้อภัยเา่ายๆหรอ”
“แล้วแนี่ะโรธเาไปทำไม? โรธเรื่ออะไร? อบพี่ไ้มั้ย? เอาเหุผลที่มันเ้าท่าหน่อยนะ”พีเนียลีสีหน้าริันแฮยอนลัว เหุผลอแฮยอน็แ่หมั่นไส้ออบับูยอน
“็...ผมหมั่นไส้เาับูยอน”
“อบพี่มาว่าหมั่นไส้เาเรื่ออะไร เาทำอะไรให้เราหมั่นไส้”
“อนที่ะไป่ายออบบอว่าูยอนไป้วยเาไม่เหา อนไปิน้าวผมแ่แล้ถามว่า ‘ไม่ไปิน้าวับูยอนเหรอ?’ แทนที่เาะอบว่า ‘ไม่’ หรือ ‘อยามานี่มาว่า’ แ่เาลับบอว่า ‘็ะไป แ่เโลลามา’ มันเหมือนเาไม่ไ้อยามา”พอไ้ยินเหุผลอน้อายทำเอาพีเนียลส่ายหน้าเบาๆ
“ใรเาะไปรู้ล่ะว่าแฮยอนอยาไ้ำอบแบบไหน”
“เาเป็นแฟนผมนะ เาวระรู้บ้าสิ่”
“แฮยอนำไว้นะ ไม่มีใรรู้ใเราไปทุอย่าหรอ”
“ฮะ”
“แล้วเราไปแล้ยั่วให้เาโมโหทำไม”
“ผม็แ่ะแล้เา”
“แล้วผลที่ามมามันเป็นยัไ”
“ผมไม่ิว่ามันะเป็นแบบนี้”แฮยอนหลุบา่ำ หยาน้ำใสๆอุ่นเริ่มไหลลมา
“แฮยอน...ารที่ออบเาพูแบบนั้นมัน็มาาเราน่ะ รู้มั้ย? แนี่อยาะแล้ให้เาโรธ ให้เาโมโห ให้เาหึ แล้วผลที่ามมาล่ะ? เราน่ะผิเ็มๆเลยนะที่ไปเล่นแบบนั้น แล้วะโรธเาไ้ยัไ เรา้อโทษัวเอ พี่อโทษที่้อพูรๆ แ่ไหนแ่ไรมาพี่็เ้า้าเรามาลอ แนี่ทำผิพี่ไม่เยว่า แ่เรื่อนี้มันเินไปนะ...”พีเนียลมอแฮยอนที่นั่ร้อไห้อยู่้าๆอย่ารู้สึผิ
“...”พอเห็นอีนเียบ็ถาม่อ
“แฮยอน ออบเาเยอูยอนมั้ย”แฮยอนส่ายหัว
“ออบเยูบูยอนมั้ย”
“ไม่ฮะ”
“เาทำให้แนี่โรธ้วยำพู แ่แนี่ทำให้โรธ้วยารระทำ สิ่ที่แนี่ทำไม่มีใรทนไ้หรอนะ แนี่อาะแ่แล้แ่อแมันเอาริ เาะโรธมัน็ไม่แปล...”
“ฮันนี่ฮะ ผมอยาลับบ้าน”แฮยอนปาน้ำาอย่าลวๆ็ะเยหน้าึ้นมามอพีเนียล
“็ำลัพาลับนี่ไ”แฮยอนส่ายหน้า่อนะพูออมา
“บ้านยอแ”
.
.
.
-บ้านยอแ-
“แฮยอน”ยอแวิ่ไปอแฮยอนที่เินเ้าบ้านมา
“ั้นพี่ลับละ ฝาแฮยอน้วยนะ ยอแ”พีเนียลยี้ผมแฮยอน่อนะลับ
“แล้วออบล่ะ”
“บนห้อน่ะ”ฮิมานบอ แฮยอนรีบวิ่ึ้นไปบนั้นสอทันที แล้วเปิประูเ้าไปยัห้อทีุ่้นเย่อนะเห็นออบที่ำลันั่มอสร้อยรูปัวีในมือ
“เโลเหรอ? พี่ยัไม่...”ออบลืนำพูลอไปเมื่อเห็นว่านที่เ้ามาเป็นใร
“ออบ”แฮยอนเอ่ยื่ออีนออมา ่อนที่เ้าอื่อะเินมาอแฮยอนไว้แน่น
“แฮยอน นายหายโรธันแล้วใ่มั้ย?”
“อืม”
“แล้วอาารนายเป็นไบ้า าล่ะหายเ็บรึยั”
“ไม่่อยีเลย...อนไม่มีนาย”เสียแฮยอนเริ่มสั่น น้ำามัน็พาละไหลามมา ออบระับอแน่นว่าเิม
“นี่...อย่าปล่อยนะ อันไว้อย่านี้แหละ ันิถึถึ”แฮยอนบอ
“ันไม่มีทาปล่อยนายไปไหนอีแล้ว”ออบว่าพลาโน้มหน้าลมาแล้วประบริมฝีปาลไปอย่าอ่อนโยน มันเป็นเพียแ่แะันอย่าแผ่วเบาแ่เนิ่นนาน ไม่มีารลุล้ำใๆ
“ืนนี้นอนนี่นะ”
“ใรบอ ันะอยู่นี่ลอไปเลย่าหา”แฮยอนยิ้มว้าแล้วมอออบที่ยืนยิ้มนาหยี
“แ่ันยัไม่ไ้เอาเสื้อผ้าลับมาเลยอ่ะ”แฮยอนว่าพลายู่ปา
“เมื่อเ้าพี่อแเอานี่มาส่ให้”ออบเินไปเปิู้เสื้อผ้า
“นี่ใ่มั้ยอที่รอรับเมื่อเ้า”แฮยอนถามเมื่อเห็นเสื้อผ้าอเาที่แวนอยู่ในู้ ออบพยัหน้าแล้วเอาระาษโพสอิทมาแปะที่หน้าผาอแฮยอน
“อฝาาพี่อแ”แฮยอนหยิบระาษลมาอ่าน
‘แฮยอน อย่าโรธพี่นะ พีเนียลมันสั่ T^T’
“ทำานันเป็นทีมเลยนะ มันน่าอน่อมั้ยเนี่ย”แฮยอนว่าพลาแปะระาษโพสอิทไปบนหน้าผาอออบ ออบสวมอแฮยอน ่อนะึระาษออแล้วหอมแ้มนุ่มๆอแฮยอน
“อนเหรอ?”
“...”
“หายอนเถอะนะ”แฮยอนาโเมื่อออบหอมแ้มเาไปอีหนึ่ที
“ไอ้บ้านี่”ออบยิ้มยียวนแล้วแ้มแฮยอนไปอีฟอ
“หายอนรึยั?”ออบทำท่าะฝัมูลไปอี
“หายแล้วๆ”แฮยอนอบ ่อนที่ออบะฝัมูลมาแ้มอเาอีรั้ แ้มาวึ้นสีระเรื่อเรียรอยยิ้มาออบไ้เป็นอย่าี ออบโน้มหน้าลมาแล้วประบริมฝีปาลไปลิ้นร้อนสอเ้าไปในโพลปาบา
“อื้อ..”ออบถอนูบออมา่อนะอุ้มแฮยอนึ้นไปบนเียแล้วูบลไปที่ออาว
“ันิถึนายมานะรู้มั้ย?”
“ัน็ิถึนา...”ำพูถูลืน้วยูบอออบ มือหนาสอเ้าไปใ้เสื้อ่อนะไล้ไปทั่วแผ่นหลับอบบา อีมือ็ปลระุมเสื้ออร่าบาออ
“อื้อ...”ปาหนาูบไปที่ออาวบเม้มนเป็นรอย ่อนไล่ลมาที่หน้าอ แล้วเพลรัแสนหวานบทนี้็ำเนินไปใน่ำืนที่ยาวนาน
TBC.
ัับๆ ่ายๆรนี้ล่ะ้ะ เหอะๆ ่อานี้็ามที่มันวระเป็นอ่ะนะ
ว่าะบอนนี้ไร์ทึ้หัวัวเอไปหลายรอบแล้ว่ะ T^T
ไม่รู้พี่พีเนียลสอนน้อแบบนี้ไ้เรื่อรึเปล่า?
พรุ่นี้อาอัพอีัอน แล้วหายหัวยาวนวันศุร์อ่ะ่ะ
สอบเสร็แล้วะมาอัพ่อให้นะะ
.
.
.
เรื่อนี้แแ และแฮยอนเะามเย่ะ ฝา้วยนะะ ^^
ความคิดเห็น