คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1/3
“้อไปปมพยาบาลห้อผม” ว่าบเาว้าหมับ้อมือเล็อนมิสา เธอึ่วิ่ึ่เินามแรบัับอน้าหน้าึไ้ลับเ้ามายืนในห้อสี่เหลี่ยมเลื่อนที่ในแนวิ่อีรั้
นิ้วี้ระบุั้นห้า่อนึัวลับมายืนินมิสานไหล่้ายอเธอเบียแผ่นอว้าีวาอเา ายหนุ่มยืนุมมือเล็อหิสาวไว้แน่น ใบหน้ามอร หาแ่มืออี้ารีบเร่ปลระุมเสื้ออัวเอนลมาถึหน้าท้อแร่
“ุไหวมั้ย”
สาว้าายภารมีสีหน้าเป็นห่ว เธอหัน้าสำรวนป่วยที่เม็เหื่อเริ่มผุให้เห็นรอ ใบหูเริ่มมีสีแระเรื่อปรา อุหภูมิรฝ่ามือเาร้อนระอุนเธอรับรู้ไ้ เาไม่ไ้ป่วยโรประำัวร้ายแรหรอใ่ไหม
วินาทีที่ายหนุ่มผินหน้ามาทานี้แล้วส่ายหัวไปมานิ่ ๆ ทำเอานมิสาหัวใหล่นวูบ เาไม่ไหวอย่านั้นเหรอ ะทำยัไี
ทันทีที่ประูเหล็สอบานเลื่อนออออาัน นมิสาระับมือหนาอุ่นร้อนอย่าใ ายหนุ่มหันมาสบาเธอึระุมือเล็ให้รีบามออมาาลิฟ์
เท้าหนั ๆ มุ่มายัห้อทำานประำำแหน่ หยุนิ่เพื่อแะีาร์ผ่านประูะมือวายัอบุมมือนมิสาไม่ยอมปล่อย หิสาว้อมอแผ่นหลัเาอย่าเป็นัวล ใเธอร้อนรนเพราะลัวเาะเป็นอะไรไป
บานประูไม้ถูผลัเ้าไปนเปิว้า ร่าสูอภาร้าวนำเ้าไป่อนึปล่อยมือนมิสาเป็นอิสระ ทว่าแ่เสี้ยววินาทีเท่านั้นเพราะายหนุ่มหันไปใ้ลำแนแร่เี่ยวเอวอิ่วอเธอแล้ววัเ้าหาลำัวแ็แรเสียัปึ
พึ่บ! ร่าบาถูันเ้าหาฝาผนันแผ่นหลัิำแพโยมีร่าหนาอภารยืนร่อมไว้ เธอมอเา้วยแววาใสื่อ อ่านสถานาร์ไม่ออ้วย้ำว่าเาำลั้อนเธอให้นมุมเพื่อุประส์บาอย่า
“ุภาร” เธอเรียื่อเาน้ำเสียแผ่วเบา้วยนัยน์าายแววห่วหา หารู้ไม่ว่าเหมือนวาน้อยใยั่วยวนเสือสิห์ผู้หิวโหยอยู่ลาทุ่ห้าไม่รู้ัว
อย่ามอเา้วยแววาแบบนั้น ถ้าไม่อยา...
“ผมรู้ว่าุมีใให้ผม” สิ้นำนั้นม่านานมิสาเบิโพลเป็นไ่ห่านเพราะถูู่โม้วยรสูบแสนระหายอภาร เสียประูปิลในเวลา่อมา้วยายาว ๆ อายหนุ่ม เป็นัหวะที่วาู่สวยอนใ้ร่าเริ่มปิลราวับถูรอบำสำเร็
เมื่ออยู่ในห้ววามทะยานอยาประวบเหมาะับารูบลับเอะะอหิสาวพานุไฟสุมเรือนร่าแร่ล้านอุหภูมิ้าในพุ่ปะทุ
ภารัสินใะไม่หยุ นว่า...เรี่ยวแระหมันไป้า
ริมฝีปาอุ่นนุ่มอทัู้่ประบูบันอย่าูื่ม เาถเสื้อยืบนัวนมิสานพ้นศีรษะแล้วย่อัวยร่าเธอึ้นาพื้นเพียใ้ลำแนแร่สอ้าอ่วเอวอิ่ว สาวเท้าไม่เท่าไร็เ้ามาถึห้อนอนลับ
เาวาร่าสวยลรปลายเียสีาวสะอา เธอลุนั่เอาเท้าเปลือยยันพื้นส่วนวาสีำลับ้อนัวสูำลัปลเปลื้อเสื้อผ้านเนื้อัวเปลือยเปล่า มือหนา้าวาอเายสาวแนายลำให่อนึเินหน้าปละอเสื้อั้นในสีำออาัวหิสาว ริมฝีปาเายยิ้มเมื่อทรวเ้านาพึพอใลอยเ่นเ็มสอา ปลายยอสีมพูสอุัับเนื้อผิวาวผ่อ่าเร้าอารม์นแทบทนไม่ไหว
เธอเอ็รู้สึไม่่าันใ่ไหม ภารัสินาแววาระยับู่นั้นที่เลื่อนึ้นลเพื่อแทะเล็มเรือนร่าแน่นหนั่นเ็มไป้วยมัล้ามอเาอย่าย่ามใ
ร่าหนาเปลือยเปล่าปีนึ้นไปนั่บนเีย เหยียาแร่ออสอ้าแล้วเี่ยวร่าบอบบาเ้ามาไว้้าหน้ารหว่าาแผ่นหลัเปลือยอเธอเบียเสียอหนาอเาไร้ระยะ
เมื่อไรไม่รู้ที่่วล่าอนมิสาเบาหวิวไร้อาภร์ห่อหุ้มเรือนายเพราะถูนัวให่ัแ ใบหน้าหล่อเหลาปลายมูรูไปามออาวผ่อเป็นัหวะเนิบนาบ ูบประทับริมฝีปาอุ่นนุ่มลบนผิวเนื้อนหิสาวอ่อนระทวย
มือหนา้า้ายวาทาบทรวเ้าเ่แล้วลน้ำหนัฟอนเฟ้น้วยรอยยิ้มร่าะลำแนวาเอื้อมลไปหยอเย้า่อผาสีสรลาลายสาว วนท้อนิ้วลาเรียวยาววาวลมเสียสีิ่เนื้ออ่อนนุ่ม ภารระุยิ้มเป็นระยะเมื่อหิสาวในโอวาทเนื้อัวบิเร่า ่อ้านวามหรรษาที่เาเป็นผู้สร้านไ้สัมผัสน้ำหวานอเธอเปรอะเปื้อนุ่ม้อนิ้ว
นิมสานอนราบ้วยลมหายใหอบเหนื่อย หัวสมอาวโพลนามไม่ทันภารที่ึ้นมาอยู่บนัวเมื่อไรไม่รู้ เาริมฝีปาู่โมยอถันสีมพูเ้ม ฝ่ามือหนาเล้นบีบานเ้าพร้อมันสอ้าึส่ัวนประสาน่อรัับแน่นอเธอ
เสียร้อรวราเปล่ัอย่า่อเนื่อนับาวินาทีนั้น แนเรียวอนมิสายพันแผ่นหลัแ็แรเหนือัวยามถูลื่นแรโถมเ้าใส่ไม่ยั้ เาออลีลาล่อมเธอ้วยรสสวาทแสนนุ่มนวลในราวแรเริ่มแล้วสาวามร้อนแรัวใน่วหลั เล่นานนไร้ประสบาร์หัวปั่น มึนับรสสัมผัส่านสยิวึมาบทั่วทุอู
ไม่น่าเื่อว่าูบแรและรั้แรอเธอเิึ้นับเานนี้ ภาร...
To be continued…
สาว…ถามรินะ เธออบเาใ่รึป่าว?
ความคิดเห็น