ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SF B.A.P ALL DAEHYUN

    ลำดับตอนที่ #19 : [LODAE] คัพเค้ก4

    • อัปเดตล่าสุด 19 มี.ค. 57




     

    แม่งเอ๋ยผมละอายชิบหาย ไม่มีใครมองเห็นความหล่อในตัวผมเลย ผมละเซ้งสุดๆ วันๆเจอแต่ไอ้แบคค่อยล้อแม่งอยู่นั้นละว่าเป็นว่าที่เจ้าสาว จะบ้าหรือไง! คนหล่อๆแบบนี้ถ้าจะแต่งผมต้องเป็นเจ้าบ่าวเว้ย!!

     
    หลังจากวันนั้นผมไม่ไปร้านคัพเค้กอีกเลย ทำใจไม่ได้ที่จะไป เวลาจะเจอพวกไอ้แบคต้องเปลี่ยนมานัดกันในห้างแทน เซ้งอ่า คิดถึงคัพเค้ก~ 

     
    ตอนนี้ผมอยู่ในห้างหรูพอประมาณถามว่าผมมีเงินไหมบอกเลย...ไม่มี มาเกาะไอ้แบคกินทั้งน๊านนน อย่ามองผมเป็นคนแย่ๆเห็นอย่างงี้ผมก็ทำงานนะคร๊าบแต่ผมลาพักร้อน(?) ช่วงนี้ก็เลยจนไปสักหน่อยแต่มันก็ได้ลำบากเพราะผมเกาะไอ้แบคกิน แบคมันรวยเราเลยแบ่งๆกันใช้

     
    ผมเดินตรงเข้ามาในร้านที่นัดแนะกับไอ้แบคไว้มันอยู่ไหนวะผมหาไม่เจอ โอ๊ยอิแบคเอ้ยมึงก็เตี้ยกูก็ไม่ใช่จะสูงชาตินี้จะหาเจอไหม 
    ระหว่างที่ผมกำลังมองหาไอ้แบคอยู่ก็มีพนักงานปอกมาตอนรับและคำถามแบบเบๆเลย 'ไม่ทราบว่ามากี่ท่านครับ' แหกตามองสิครับก็เห็นว่ากูมาคนเดียวโถ๊ะ! 

     
    "นัดกับเพื่อนไว้ครับ" 

     
    "เพื่อนชื่ออะไรครับ ผมจะไปเช็คโต๊ะให้" ผมชิปากก่อนจะเงยหน้ามองมัน (เมื่อกี้ผมหน้ามองหาเบอร์โทรศัพท์). อือหือ คนหรือเปรตสูงซะเหลือเกิน แล้วนี้พ่อแม่มึงรักมึงมากปะ ให้หูมาซะเกินความจำเป็นแม่งหูหรือจานบิน?

     
    "ชื่อแบคฮยอนครับ"

     
    "รอสักครู่นะครับ" 

     
    ผมมองหมอนั้นที่เดินหันหลังไปทั้งเค้าเตอร์ สงสัยจุง ทำไมหมอนี้เดินผ่านคนต้องโค้งหัวให้?

     
    "แดฮยอนนนน!!" ผมชะเง้อชะเง้มองหาต้นเสียงอย่างสูงพวามสามารถและในที่สุดผมก็เห็นมันนั่งจิ้มซูชิเข้าปากและโบ๊กมือหยอยๆ ปากเคี้ยวงุบงับๆ อร่อยมาปะ กินแม่งไม่รอกูเลย ผมว่างสัมภาระทั้งหมดข้างๆตัวและหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบไข่หวานตรงหน้าเข้าปาละถามหาไอ้แบมแบมทั้งที่ยังเคี้ยวอยู่

     
    "อัยแอ๊มอะ"

     
    "อัยแอ๊มเอี้ยวอามอา"

     
    "อือๆ"

     
    ผมกับมันพูดไปกินไปตลอดเวลาที่นั่งกินอยู่ รอว่าเมื่อไรไอ้แบมจะมาสักที นานแล้วนะ กูจะอิ่มแล้วนะ และไม่นานผมก็เห็นร่างของไอ้แบมวิ่งทักๆมา

     
    "รอนานไหมพี่"

     
    "ไม่นานหรอกก็คนแรกของร้านอะ จนคนออกไปหลายคนละ">>ไอ้แบค

     
    "อย่าประชดน้องโถ่มึงนี้ ไอ้แบมมันแค่ไม่ตรงต่อเวลาเอง"

     
    "พี่ไม่ต้องปลอบผมก็ได้ยังงี้อะ -_-"

     
    "อ่าวเหรอ ซอรี่ๆ 55555+"

     
    "ปะ ไอ้แบมมาแล้วไปดูหนังกัน แบมจ่ายด้วย" 

     
    "อะไรพี่ ผมยังไม่กินเลยนะ" ปากมันบ่นแต่มือนิล้วงบัตรครดิตมาละ แม่งเบื่อคนรวย!!

     
    หลังจากที่พวกผมจ่ายค่าอาหารเสร็จพวกเราก็เดินกอดคอกันมานอกร้านด้วยความสูงที่เท่าๆกันเดินกอกคอเลยไม่ใช่เรื่องอยากเลย 

     
    ระหว่างที่ผมเราเดินกันเพื่อจะไปโรงหนังผมก็ไปสะดุดตากับ... สร้อย!! สวยมากผมอยากได้อะ ไม่ได้การต้องรีบซื้อ!!

     
    "แบคๆ" ผมสะกิดไอ้แบค ผมหยุดเดินแล้วมองมาที่ผมอย่างสงสัย

     
    "สะกิดทำไม" ผมชี้นิ้วเข้าไปในร้านที่ตกแต่งธรรมดาดูเรียบหรู

     
    "กูอยากได้สร้อยเส้นนั้นอะ(><)/" ร่างบางของแดฮยอนชี้ไปทางตู้กระจกยึกๆ ทำให้เพื่อนทั้งสองคนยิ้ม ก็ไอ้แด้มันขี้เหนียวจะตายครั้งนี้ยอมซื้อได้แสดงว่าชอบมากจริงๆ

     
    "งั้นเข้าไปในร้านกันเถอะพี่แบค"

     
    "อือๆ นำเข้าไปเลยดำ" 

     
    "ตอนนี้กูจะไม่โกรธมึงเพราะกูอารมณ์ดี ปะ" มือของแดฮยอนคว้ามือของแบคแบมลากเข้าไปในร้าน 

     
    'ยินดีต้อนรับคะ สนใจรับสินค้าชิ้นไหนดีคะ"

     
    "สร้อยที่หุ่นใส่อยูครับ" พนักงามองตามนิ้วแดฮยอนไปก่อนจะทำหน้ากังวลจนเห็นได้ชัด
     
    สร้อยประมานี้ค่ะ


     
    "มีคนซื้อไว้แล้วเหรอครับ" เสียงแบคฮยอนเอ่ยถามพนักงาก่อนจะมองหน้าเพื่อนที่เริ่มกลายเป็นแมวหงอยอย่างน่าสงสาร 

     
    'ไม่มีคนซื้อหรอกค่ะ แต่มันเป็นสร้อยของลูกเจ้าของนะค่ะ ขออภัยในความไม่สะดวก'

     
    "ซื้อไม่ได้จริงๆเหรอครับ ช่วยคุยกับลูกเจ้าของให้ทีได้ไหม"

     
    'งั้นรอสักครู่นะค่ะ'
     
     
    ระหว่างที่รอแดฮยอนถูกแบคฮยอนบังคับให้ไปเดินดูเสินใหม่เผื่อจะเจอเส้นที่ถูกใจ  ผมมองเท่าไรก็ไม่เจอเส้นที่ถูกใจเหมือนเส้นนั้น เฮ้อ~

     
    "พี่แบค พี่แด้ พนักงานมาแล้ว"

     
    "ได้ไหมครับ"  ไอ้แบคถามถามทันที มันดูร้อนลนกว่าผมอีก 

     
     
    'ได้คะ เขาบอกว่าให้คุณไปเลยฟรีๆ'

     
    "ห่ะ/หาา/จริงเหรอครับ!!" แบม/แด้/แบค
     
     
    "ทำไมถึงให้ละครับ" ผมเอ๋ยปากถามอย่างสงสัย ดูท่าจะแพงใช่เล่นเลยนะ

     
    'ดิฉันก็ไม่รู้จริงๆค่ะ เขาบอกมาให้ใส่บ่อยๆแค่นั้น ขอตัวนะค่ะ ส่วนสร้อยไปหยิบได้เลย"


     
    หลังจากพนักงานเดินออกไป

     
    "กูไม่หล้าไปหยิบวะ" ผมพูดออกมา ผมไม่กล้าอะ

     
    "กูหยิบเอง" ไอ้แบคพูดก่อนจะเดินไปเอาสร้อยจากหุ่นมาใส่ลงคอผม

     
    "ปะ อย่าถอดนะเว๊ย" เพื่อนหรือพ่อ?

     
    แล้วพวกเราก็เดินออกมาจากร้านพร้อมสร้อยเส้นนึง
     
    ทำไมเขาถึงให้สร้อยดูแพงมาฟรีๆละเนี่ย?

     
    [zelo]
     
     'คุณหนูค่ะ มีลูกค้าสนใจสร้อยของคุณหนูนะค่ะ'

     
    "เส้นไหนครับ?" 

     
    'เส้นที่โชว์อยู่หน้าร้าน'

     
    "เฮ้ยไม่ได้นะ เส้นนั้นมัน" เส้นนั้นผมเก็บไว้ขอโทษพี่ทอม เขาไม่ยอมไปร้านคัพเค้กหลายวันละ ต้องโกรธมากแน่ๆ
     
     
    "แต่ลูกค้าเขาอยากได้มากเลยนะค่ะ"

     
    "งั้นเดี๋ยวผมไปคุยเอง"

     
    ผมลุกจากโซฟาห้อง จริงๆผมเป็นเจ้าของห้าง ผมเลยขอพ่อทำห้องนั่งเล่นไว้ในร้านเพื่อความสะดวกในการทำงาน 

     
    ผมเดินมาขากำลังก้าวออกไปผมก็สะดุดกับหน้าพี่ทอมที่กำลังเดินวนไปมาในร้าน ผมเลยกวักมือเรียกพี่พนักงาน

     
    "คนไหนอยากได้อะพี่"

     
    "น้องผู้หญิง(?)ผมเงินสั้นๆอะค่ะ"

     
    "พี่ออกไปบอกเขานะ เอาสร้อยไปฟรีๆเลยผมให้ บอกให้เขาใส่บ่อยๆด้วย"

     
    พี่เขามองผมอย่างหมั้นไส้ก่อนจะเดินออกไปพูดตามที่ผมสั่ง

     
    ผมดีใจนะที่พี่เขาชอบ

     
    [end]
     
     
    "แบมพี่ไปเข้าห้องน้ำนะ"

     
    "ผมไปเป็นเพื่อนไหม" 

     
    "ไม่ต้องๆเดี๋ยวพี่มา"
     

    ผมลุกเดินออกจากโลงหนังตรงไปห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว  หลังจากผมทำธุระเสร็จผมเดินมาล้างมือหน้ากระจก ทำไมผมรู้สึกแปลกๆสายตาผู้ชายทุกคนมองผมแปลกๆ แล้วก็มีมือหนึ่งมาสะกิดไหล่ผม
     

    "คุณนี้มันห้องน้ำชายนะ"

     
    หะ? กูก็ผู้ชายปะ?

     
    "ฉันก็...."

     
    "ห้องน้ำหญิงอยู่ฝั่งนู้น" กูรู้!!

     
    "ฉันเป็นผู้ชาย"

     
    'กูว่าทอมแน่ เสียดายวะเป็นผู้หญิงนิสวยเลยวะ"

     
    'เออจริง'
     
     
    ฮ่วย!!

     
    ผมรีบเดินออกมาจากห้องน้ำจนไม่ได้ดูทาง

     
    "พลั๊ก!!!"

     
    "โอ๊ย"

     
    "พี่ทอมนิหว่า เจ็บไหมพี่ผมขอโทษ"

     
    ผมเงยหน้ามองหมอนั้นอย่างจะหาเรื่องแต่ไม่ไหวขาผมแคลดแน่ๆเลยอะ 

     
    "ลุกดิ ผมช่วย"

     
    "ลุกไม่ได้"

     
    "เฮ้ย พี่ร้องไห้ทำไม!"

     
    "เจ็บขาTOT"

     
    ร่างสูงมองร่างบางที่นั่งร้องไห้อย่างตกใจ แต่น่ารักชิบพายเลยเว้ย 

     
    "ขี่หลังผมดิ" ผมมองอย่างชังใจ ขึ้นก็ได้วะ 

     
    ผมพยายามปีนขึ้นหลังหมอนี้จนสำเร็จ จะสูงไปไหนเนี่ย

     
    "ผมไปส่งนะ"

     
    "ไม่จะกลับพร้อมเพื่อน"

     
    "โทรบอกดิ"

     
    "ไม่เอา!"

     
    "แล้วถ้าพี่กลับพร้อมเพื่อน เพื่อนพี่จะแบกพี่ไหวเหรอตัวแค่นี้?" เออ ลืมคิด 

     
    "...."

     
    "พี่จะเอาไง"

     
    "เออ!!!"

     
    "เออไรครับ"

     
    "ให้นายไปส่งก็ได้" 

     
    "ก็แค่นั้น" ชิ ผมมองหลังหมอนี้อย่าหมั่นไส้ กัดไหล่แม่ม

     
    "โอ๊ย!!ผมเจ็บนะ" 

     
    "ก็กัดให้เจ็บ"

     
    "ฮะๆ"  อยู่ดีๆก็หัวเราะบ้าปะวะ

     
    "หัวเราะไมอะ"

     
    "เหมือนแฟนกันเลยเนอะ"

     
    "พูดบ้าอะไรของนาย"

     
    "พี่เขินอะเด้~"  

     
    เขินบ้าเขินบออะไร ไร้สาระเมื่อกี่ผมเดินผ่านหน้ากระจก ทำไมหน้าผมแดงๆ? ผมเขินเหรอ
     
    .
     
    .
     
    .
     
    .
     
    .
    บ้า!!!!!

     
    ไม่มีทางอะ 

     
    คนอย่างจองแดเนี่ยนะจะเขิน มโนแล้ว

     
    ผมล้วงมือเข้าไปหมายจะหยิบโทรศัพท์ แต่ทำไมไม่มีอะ TOT

     
    "นี่ๆ ยืมมือถือหน่อย"  ผมสะกิดหลังหมอนั้นยิกๆ แม่งเสียศักดิ์ชิบหาย

     
    "เอาไปทำไม" เอาไปซักผ้ามั้งถามได้ เอาไปโทรสิฟะ แต่ก็พูดในใจเท่านั้น

     
    "โทรศัพท์หายไปไหนก็ไม่รู้" 

     
    "ล้วง"

     
    "ห่ะ?" 

     
    "ผมบอกให้พี่ล้วงหยิบเอง ผมไม่มีมือ" จะบ้าหราา ถ้าล้วงไปโดนอย่างอื่นละวะ 

     
    "เงียบทำไม ล้วงดิพี่"

     
    "เออ ล้วงแล้วๆ" ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหมอนั้รอย่างรวดเร็วเรียบหยิบโทรศัพท์ออกมา ฮู้ว~

     
    ผมกดเบอร์มือถือตัวเองอย่างรวดเร็ว โอ๊ยอย่าหายนะเว้ย ไม่มีเงินซื้อใหม่!

     
    "ตื้ดๆ" ตื้ดพ่องรับสายดิหว๊าาาา

     
    [อัลโล ใครครับ?]เสียงนี้มันไอ้แบคพระเจ้าโปรด ฮือๆ

     
    "แบค!!!"

     
    [ดำ! มึงไปขี้เหรอนานจังหนังจะจบแล้วโว๊ย]

     
    "กูล้ม ขาน่าจะแคลด"

     
    [อ่าว!! อยู่ไหนมึงเดี๋ยวไปหา!!]

     
    "อยู่....เราอยู่ไหนกันอะ" ผมชะโงกหน้าไปถามไอ้คนข้างหน้า 

     
    "หน้าร้านตัดชุดแต่งงาน"

     
    "ตามนั้นละแบค"

     
    [โอเคร แล้วมึงอยู่กับใครตอนนี้]
     
     
    "เอ่ออ"

     
    [มึงรออยู่เชยๆ กูใกล้จะถึงละ ตืดดๆ]
     
     
    "ตัดสายไปแล้วเหรอพี่"

     
    "ใช่บอกเดี๋ยวจะมาหา"

     
    "ไอ้ดำ!!!!/ พื่แด้!!!"
     
     
    "แบคคแบมมม"  ผมตะโกนจะพุ่งเข้าหาแต่ติดว่า

     
    "พี่ดิ้นทำไมเนี่ยตัวก็หนัก" กูไม่ได้หนักนะเฟ้ย

     
    "แหม่มึง ที่ล้มนี่อ่อยผู้ชายปะ ใช่เล่นนะเราอะ"

     
    "บ้าเหรอ!!!" ผมพยายามดิ้นลงจากหลังแต่ก็ลงไม่ได้

     
    "ปล่อยดิ"

     
    "มึงจะลงมาทำไมอิดำ">>แบค

     
    "มีคนหล่อๆให้พี่ขี่หลังไม่ดีหล่อไง">>แบม

     
    "กลับกันเถอะครับ ผมหนัก!!"

     
    "ฉันไม่หนักหน่อย" ผมบ่นอุบอิบๆก่อนที่ไอ้แบคจะเดินนำไปก่อน ยังดีนะที่ยังไปส่งกูพร้อมมัน 
     
    .   
     
     
    .
     
    .
     
     
    .
     
     
    .
     
    "ถึงบ้านมึงละ"


     
    "งั้นผมกับพี่แบคกลับนะ บั๊ยยย"
     
     
     
    พูดจบก็เดินจูงมือกันออกไป มึงมีอะไรในก่อไผ่ปะ? ทำไมไอ้แบคเขินไอ้แบม? Why why ?


     
    ช่างแม่งละกัน!!

     
    "ลงได้แล้วครับ" 

     
    "รู้แล้วโว๊ย ไม่ได้อยากอยู่บนหลังหรอก"

     
    "ระวังจะคิดถึงผมเถอะ"

     
    "ไร้สาระ"

     
    "ไหนรางวัลที่ผมมาส่งละ"

     
    ผมครุนคิดอยู่สักพักยังไงหมอนั้นก็อุสาแบกเขามาส่ง เขาไม่ได้ใจดำขนาดนั้นนะ

     
    "เดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าว"

     
    "ตกลง ผมขอมัดจำไว้ก่อนนะ"

     
    ริบฝีปาดทาบลงมาบนแก้มเนียนเบาๆ ก่อนจะถอนหน้าออกไป.  ร่างสูงมองหน้าคนตรงหน้าที่แก้มแดงระรื่นอย่างเจ้าเล่ห์ น่ารักจริงๆเลยเหอะ 


    "นะ นาย "

     
    "ทำไมครับ"

     
    "หอมแก้มฉันทำห๊า กลับไปเลย!!"

     
     โอ๊ย ทำไมเขาร้อนๆที่แก้มละ

     
    บ้าน่ะ เขาไม่เขิน!!
     

    ไม่เขิน!!!!
     
     
    _______________________
     
    ไม่เกิน2ตอนจบคะ สัญญา จะพยายามให้แต่ละตอนยาวๆค่ะ
     
    ขอบคุณพี่ที่ตอบเรื่องที่เรียนมากๆค่ะ

    ฟิคฺBADBOY ตอนแบคฮยอนอัพแล้วนะค่ะ


     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×