ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [HUNBAEK] สาวสุดติสกับหนุ่มสุดกวน ตอนที่1
*เรื่องนี้แบคฮยอนเป็นผู้หญิงนะค่ะ
แบคฮยอนอาจจะหยาบคายบ้างนะค่ะ
คุณเคยอยากฆ่าคนไหมและตอนนี้ฉันกำลังอยากฆ่าน้องชายตัวเองอยู่!
'มินซอกหยุดร้องไห้ได้แล้ว ลำคานโว๊ย!!'
'ฮึก พี่ไม่เข้าใจผมหรอก'เออกูไม่เข้าใจมึงสักกะติ๊ด-_-
'เงียบ!!ซะ พี่ต้องการสมาธิในการวาดภาพ อย่า!ให้!พี่!ต้อง!พูด!ซ้ำ!' ฉันพูดย้ำที่ละคำเสียงดังฟังชัดทำให้น้องชายตัวแสบมันเงียบ
10นาทีผ่านไป
'แงๆ!!!!!!' ฉันขยี้ผมลอนยาวของตัวเองจากที่ยุ่งยิ่งยุ่งเข้าไปอีก
'มินซอก!!!! หยุดร้องสักทีพี่รำคาน!!'
'พี่แบคใจร้าย!!' ฉันสูดหายใจเข้าอย่างแรงก่อนจะเดินไปตีมันสักป๊าบแต่ยังไม่ทันได้ง้างมือตีต้องชะงักเพราะ
'แบคฮยอนจะทำอะไรน้องหา!!!'
'ม๊า!!!พี่แบคจะตีผมอ่า' อิเด็ก...
'แบคฮยอน!!' เข้าข้างจังไอ้เด็กเนี่ย
'ม๊าบ่นมากตีนกาขึ้นนะ'
'แกว่าฉันเหรอห๊า!!'
'ป่าว~'
'แบคฮยอนมาให้ฉันตีสักทีเดี๋ยวนี้!!'
'ลู่ห่านใจเย็นก่อน' เสียงสวรรค์ ฉันรีบเดินไปหลบหลังป๊าทันที
'ไม่ต้องมาช่วยยัยแบคเลยนะคริส'ม๊าอะ งอนแล้ว!
'ป๊าต้องช่วยแบคน่ะ ม๊าเข้าข้างแต่ไอ้อ้วนอะ'
'ผมไม่อ้วนนะ พี่นั้นละอ้วน!'
'โฮ๊ะๆ เสียใจฉันหุ่นดียะ' ฉันว่าก็จะเชิดหน้าขึ้นทันที
'ป๊อก!'
'ป๊ามาเคาะหัวแบคทำไมอะ'
'ชอบแกล้งน้องจังนะลูก' ฉันมองน้องชายที่ม๊าค่อยโอ๋อยู่อย่างหมั่นไส้ ไอ้เด็กบ้าทำอะไรไม่เคยผิดชิ!
.
.
.
ฉันเดินแบกกระดานออกมาจากบ้านเหมือนกับทุกวันและก็เจอเสียงนินทาที่เบ๊าเบาอย่างงี้แทบทุกวัน
'แกดูยัยนั้นสิแบกกระดานวาดภาพมาทุกวันแทะกระดานกินป่าวก็ไม่รู้ คิๆ'
ว่าตรูเป็นปลวกสินะ เกิดมาสวยผิดตลอด คนสวยเพลีย-_-
'แบคฮยอน!!!'อยู่ดีก็มีแขนยาวถึงยาวมาก(?)มาพาดคอฉันอย่างเบาๆ(ประชดนะ-_-)
'มีอะไรไอ้หูก้าง'ฉันกัดมันเบาๆแต่ตรงประเด็น หูหรือจานดาวเทียม เหอะ!
'ชิ เห็นมึงเป็นผู้หญิงนะไม่งั้นต่อยปากแตก'
'กลัวจุง มีเรื่องอะไรว่ามาดิ'
'ข่าวร้าย'
'งั้นกูว่าไม่ร้ายแรงเท่าไรหรอก'
'ทำไม'
'ไม่มีอะไรเลวร้ายกว่าที่กูเป็นเพื่อนมึงละ ก๊าก!!!' ฉันหัวเราะอย่างไม่มีความเป็นกุลสตรีใดๆทั้งสิ้น หน้ามันโครตเหวออะ ฮาๆๆ
'จะฟังไหม!'
'ฟังจ้ะฟัง!! ฮาๆ'
.
.
.
.
'ปึก!!'ฉันต่อยโต๊ะอาจารย์อย่างแรงถามว่าเจ็บไหมโครตเจ็บแต่อยากเท่ห์ต้องอดทน(เกี่ยว-_-)
'อาจารย์จะให้ฉันไปวาดภาพดาราหน้าตายอย่างหมอนั้นเนี่ยนะตายสะดีกว่า ใช้คนอื่นดิอาจารย์'
'ได้เงินนะแบคฮยอน'อย่าเอาเงินมาล่อ ฉันไม่ได้เห็นแก่เงินนะ
'เท่าไรค่ะ$_$'
'1หมื่น'
'ตกลงค่ะ รับงาน$_$'ไม่ได้เห็นแก่เงินจริงๆนะ
'ถ้าไม่สำเร็จห้ามเข้าคณะเด็ดขาด'
'ค่ะ$_$' 1หมื่นของช้านน แต่ฉันไม่ได้เห็นแก่เงินจริงๆนะ
วันต่อมา
'ยิ้มสิค่ะยิ้ม'
'-_-'
'ยิ้มสิ'
'-_-'
'นายไหวอยู่ปะ หลอนอ่อ'ฉันถามไอ้ดาราหน้าตายอย่างเอือม เป็นคุณๆก็เอือมเหอะ ฉันโดนจ้างฉันมาวาดภาพหมอนี้ยิ้มแต่หมอนี้มันเอาแต่ทำหน้าแบบนี้ -_- ตลอดเวลาแล้วฉันจะวาดยังไงละ!
'ยิ้มสิค่ะยิ้ม แบบเนี้ย ยี๊มม~'ฉันว่าก่อนจะยิ้มให้หมอนี้ดูมันคงเป็นยิ้มที่โครตอุบาทอะฉันว่า -_-:
'ทำไมฉันต้องยิ้มด้วย'
'ฉันจะรู้เหรอก็เขาจ้างฉันมาวาดรูปนายยิ้มแต่นายดันไม่ยิ้มฉันก็แย่สิ'
'ทำให้ฉันยิ้มสิ'
'ห๊ะ!'
'หูหนวกเหรอ ฉันก็บอกว่าให้เธอทำให้ฉันยิ้มสิ' ปากหน้าจับจูบมาก เฮ้ย! หน้าตบมาก
'แค่นายยิ้มก็จบละ ยิ้มสิยิ้มอะ'
'ฉันไม่ได้บ้านะ ยิ้มพำเพื่อ'ฉันอยากจะเอาหัวโขรกกำแพงทำไมมันยากมันเย็นแท้ละ
'ก็แค่ยิ้มอะ ยิ้มแบบแหลๆก็ได้ ยิ้มสักทีฉันจะได้วาดให้มันเสร็จๆ'
'ทำไม่เป็น'จงใจกวน..ปะวะ
'โอ๊ย! ไมวงไม่วาดละโว๊ย ยิ้มได้เมื่อไรโทรมาตามละกันฮึย!'ฉันว่าก่อนจะเก็บข้าวของยกกับบ้านทันที ทำไมทำให้หมอนี่ยิ้มมันยากจังละ เฮ้อ~
sehun TALK
'ยิ้มสิค่ะยิ้ม แบบเนี่ย ยี๊มม~' ตอนที่เขายิ้มให้ผมยิ้มตามนะมันน่าจับมาฟัดให้หายหมั่นเขี้ยวจริง เกือบจะหลุมยิ้มอยู่ละแต่ผมยังคงตีหน้านิ่งแบบเดิมจนเขาหมดความอดทนหนีกลับไปเลยมีการบอกว่าผมยิ้มได้เมื่อไรโทรตามเอา ผมอยากจะโทรตามมาทุกวันเลยจริงๆแต่ไม่ได้เดียวไก่ตื่นหมด ผมจะทำให้เขาหลงรักผมให้ได้เลยค่อยดูสิ
end sehun talk
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนแรกมาแล้วนะค่ะ เม้นท์เยอะนะค่ะกำลังใจคนแต่ง สนุกไม่สนุกบอกได้ค่ะ สปอยเรื่องต่อจากเรื่องนี้นะค่ะ
แบคฮยอนอาจจะหยาบคายบ้างนะค่ะ
คุณเคยอยากฆ่าคนไหมและตอนนี้ฉันกำลังอยากฆ่าน้องชายตัวเองอยู่!
'มินซอกหยุดร้องไห้ได้แล้ว ลำคานโว๊ย!!'
'ฮึก พี่ไม่เข้าใจผมหรอก'เออกูไม่เข้าใจมึงสักกะติ๊ด-_-
'เงียบ!!ซะ พี่ต้องการสมาธิในการวาดภาพ อย่า!ให้!พี่!ต้อง!พูด!ซ้ำ!' ฉันพูดย้ำที่ละคำเสียงดังฟังชัดทำให้น้องชายตัวแสบมันเงียบ
10นาทีผ่านไป
'แงๆ!!!!!!' ฉันขยี้ผมลอนยาวของตัวเองจากที่ยุ่งยิ่งยุ่งเข้าไปอีก
'มินซอก!!!! หยุดร้องสักทีพี่รำคาน!!'
'พี่แบคใจร้าย!!' ฉันสูดหายใจเข้าอย่างแรงก่อนจะเดินไปตีมันสักป๊าบแต่ยังไม่ทันได้ง้างมือตีต้องชะงักเพราะ
'แบคฮยอนจะทำอะไรน้องหา!!!'
'ม๊า!!!พี่แบคจะตีผมอ่า' อิเด็ก...
'แบคฮยอน!!' เข้าข้างจังไอ้เด็กเนี่ย
'ม๊าบ่นมากตีนกาขึ้นนะ'
'แกว่าฉันเหรอห๊า!!'
'ป่าว~'
'แบคฮยอนมาให้ฉันตีสักทีเดี๋ยวนี้!!'
'ลู่ห่านใจเย็นก่อน' เสียงสวรรค์ ฉันรีบเดินไปหลบหลังป๊าทันที
'ไม่ต้องมาช่วยยัยแบคเลยนะคริส'ม๊าอะ งอนแล้ว!
'ป๊าต้องช่วยแบคน่ะ ม๊าเข้าข้างแต่ไอ้อ้วนอะ'
'ผมไม่อ้วนนะ พี่นั้นละอ้วน!'
'โฮ๊ะๆ เสียใจฉันหุ่นดียะ' ฉันว่าก็จะเชิดหน้าขึ้นทันที
'ป๊อก!'
'ป๊ามาเคาะหัวแบคทำไมอะ'
'ชอบแกล้งน้องจังนะลูก' ฉันมองน้องชายที่ม๊าค่อยโอ๋อยู่อย่างหมั่นไส้ ไอ้เด็กบ้าทำอะไรไม่เคยผิดชิ!
.
.
.
ฉันเดินแบกกระดานออกมาจากบ้านเหมือนกับทุกวันและก็เจอเสียงนินทาที่เบ๊าเบาอย่างงี้แทบทุกวัน
'แกดูยัยนั้นสิแบกกระดานวาดภาพมาทุกวันแทะกระดานกินป่าวก็ไม่รู้ คิๆ'
ว่าตรูเป็นปลวกสินะ เกิดมาสวยผิดตลอด คนสวยเพลีย-_-
'แบคฮยอน!!!'อยู่ดีก็มีแขนยาวถึงยาวมาก(?)มาพาดคอฉันอย่างเบาๆ(ประชดนะ-_-)
'มีอะไรไอ้หูก้าง'ฉันกัดมันเบาๆแต่ตรงประเด็น หูหรือจานดาวเทียม เหอะ!
'ชิ เห็นมึงเป็นผู้หญิงนะไม่งั้นต่อยปากแตก'
'กลัวจุง มีเรื่องอะไรว่ามาดิ'
'ข่าวร้าย'
'งั้นกูว่าไม่ร้ายแรงเท่าไรหรอก'
'ทำไม'
'ไม่มีอะไรเลวร้ายกว่าที่กูเป็นเพื่อนมึงละ ก๊าก!!!' ฉันหัวเราะอย่างไม่มีความเป็นกุลสตรีใดๆทั้งสิ้น หน้ามันโครตเหวออะ ฮาๆๆ
'จะฟังไหม!'
'ฟังจ้ะฟัง!! ฮาๆ'
.
.
.
.
'ปึก!!'ฉันต่อยโต๊ะอาจารย์อย่างแรงถามว่าเจ็บไหมโครตเจ็บแต่อยากเท่ห์ต้องอดทน(เกี่ยว-_-)
'อาจารย์จะให้ฉันไปวาดภาพดาราหน้าตายอย่างหมอนั้นเนี่ยนะตายสะดีกว่า ใช้คนอื่นดิอาจารย์'
'ได้เงินนะแบคฮยอน'อย่าเอาเงินมาล่อ ฉันไม่ได้เห็นแก่เงินนะ
'เท่าไรค่ะ$_$'
'1หมื่น'
'ตกลงค่ะ รับงาน$_$'ไม่ได้เห็นแก่เงินจริงๆนะ
'ถ้าไม่สำเร็จห้ามเข้าคณะเด็ดขาด'
'ค่ะ$_$' 1หมื่นของช้านน แต่ฉันไม่ได้เห็นแก่เงินจริงๆนะ
วันต่อมา
'ยิ้มสิค่ะยิ้ม'
'-_-'
'ยิ้มสิ'
'-_-'
'นายไหวอยู่ปะ หลอนอ่อ'ฉันถามไอ้ดาราหน้าตายอย่างเอือม เป็นคุณๆก็เอือมเหอะ ฉันโดนจ้างฉันมาวาดภาพหมอนี้ยิ้มแต่หมอนี้มันเอาแต่ทำหน้าแบบนี้ -_- ตลอดเวลาแล้วฉันจะวาดยังไงละ!
'ยิ้มสิค่ะยิ้ม แบบเนี้ย ยี๊มม~'ฉันว่าก่อนจะยิ้มให้หมอนี้ดูมันคงเป็นยิ้มที่โครตอุบาทอะฉันว่า -_-:
'ทำไมฉันต้องยิ้มด้วย'
'ฉันจะรู้เหรอก็เขาจ้างฉันมาวาดรูปนายยิ้มแต่นายดันไม่ยิ้มฉันก็แย่สิ'
'ทำให้ฉันยิ้มสิ'
'ห๊ะ!'
'หูหนวกเหรอ ฉันก็บอกว่าให้เธอทำให้ฉันยิ้มสิ' ปากหน้าจับจูบมาก เฮ้ย! หน้าตบมาก
'แค่นายยิ้มก็จบละ ยิ้มสิยิ้มอะ'
'ฉันไม่ได้บ้านะ ยิ้มพำเพื่อ'ฉันอยากจะเอาหัวโขรกกำแพงทำไมมันยากมันเย็นแท้ละ
'ก็แค่ยิ้มอะ ยิ้มแบบแหลๆก็ได้ ยิ้มสักทีฉันจะได้วาดให้มันเสร็จๆ'
'ทำไม่เป็น'จงใจกวน..ปะวะ
'โอ๊ย! ไมวงไม่วาดละโว๊ย ยิ้มได้เมื่อไรโทรมาตามละกันฮึย!'ฉันว่าก่อนจะเก็บข้าวของยกกับบ้านทันที ทำไมทำให้หมอนี่ยิ้มมันยากจังละ เฮ้อ~
ผมอดแกล้งคนที่มาวาดภาพผมไม่ได้อะ ตอนแรกผมคิดว่าจะเป็นลุงหนวดแก่ๆมาวาดผมซะอีก ตอนแรกผมว่าจะยิ้มๆให้เขาวาดจะได้จบๆผมไม่ชอบอยู่กับคนแก่นานๆ
แต่พอเห็นคนที่มาวาดผมเท่านั้นละเปลี่ยนความคิดทันที เขาเป็นคนที่สวยเป็นเอกลักษณ์สุดๆอะ ผมลอนสีดำยันกลางหลังหน้าหวานตาคมแบบสวยอะ สวยเข้าใจผมปะ เอาเป็นว่าเข้าใจนะ
แต่พอเห็นคนที่มาวาดผมเท่านั้นละเปลี่ยนความคิดทันที เขาเป็นคนที่สวยเป็นเอกลักษณ์สุดๆอะ ผมลอนสีดำยันกลางหลังหน้าหวานตาคมแบบสวยอะ สวยเข้าใจผมปะ เอาเป็นว่าเข้าใจนะ
'ยิ้มสิค่ะยิ้ม แบบเนี่ย ยี๊มม~' ตอนที่เขายิ้มให้ผมยิ้มตามนะมันน่าจับมาฟัดให้หายหมั่นเขี้ยวจริง เกือบจะหลุมยิ้มอยู่ละแต่ผมยังคงตีหน้านิ่งแบบเดิมจนเขาหมดความอดทนหนีกลับไปเลยมีการบอกว่าผมยิ้มได้เมื่อไรโทรตามเอา ผมอยากจะโทรตามมาทุกวันเลยจริงๆแต่ไม่ได้เดียวไก่ตื่นหมด ผมจะทำให้เขาหลงรักผมให้ได้เลยค่อยดูสิ
end sehun talk
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนแรกมาแล้วนะค่ะ เม้นท์เยอะนะค่ะกำลังใจคนแต่ง สนุกไม่สนุกบอกได้ค่ะ สปอยเรื่องต่อจากเรื่องนี้นะค่ะ
coming soon
เมื่อเขาอยากให้ผมร้ายผมก็จะร้ายให้เขาดู จะได้รู้ไม่ได้มีแต่เขาที่ร้ายเป็น!
THE★
FARRY
เมื่อเขาอยากให้ผมร้ายผมก็จะร้ายให้เขาดู จะได้รู้ไม่ได้มีแต่เขาที่ร้ายเป็น!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น