SF EXO ALL BAEKHYUN [A GOOD BOY]

ลำดับตอนที่ #5 : [DOBAEK] ......................... 100%

แค่มองทางข้างหน้าเหมือนสายตาของผมเริ่มพ่ามัว ความทรมารเข้ามาแทรกแซงในความรู้สึก ภาพของคนสองคนที่เดินจูงมือกัน นิ้วทั้งสิบกรอบกุมกันแน่นเหมือนจะสื่อให้รู้ไม่ว่ายังไงพวกเขาจะไม่มีวันแยกจากกัน มันทำให้ผมแทบหยุดหายใจ ทางทุกทางมันมืดสนิท หัวใจเหมือนจะขาดอยากเดินไปฉุดมือเขาไว้แล้วบอกว่าอย่าไปกับเขาคนนั้น แต่ผมจะเข้าไปในฐานะอะไร เพื่อน? ใช่สินะผมน่ะไม่เคยลืมมีสิทธิ์แค่เพื่อน ผมควรเข้าใจนะว่าได้แค่เพื่อนก็ดีแค่ไหนแล้ว 

เช้าวันใหม่ที่สดใสสำหรับใครหลายๆคนแต่มันกับมืดมนสำหรับคนอย่างผม ผมไม่อยากไปโรงเรียน แต่ผมคงจะหยุดไม่ได้ผมแค่นักเรียนทุนมีปัญญามาเรียนโรงเรียนนานาชาติก็บุญแค่ไหนแล้ว ต่างกับเขา...ผมเทียบเขาไม่ติด

ผมเดินผ่านประตูโรงเรียนหรูเข้ามาอย่างปกติโดนดูถูกและโดนด่า โดนนินทาอย่างปกติ แน่สิผมก็แค่เด็กที่ไม่มีปัญญาหาเงินเรียนต่างกับเขา....ที่รวยล้นฟ้าส่วนผมมันก็แค่คนกระจอก

ผมเดินผ่านประตูห้องเรียนเข้ามาผมไม่อยากจะบอก ห้องเรียนห้องหนึ่งใหญ่กว่าบ้านผมด้วยซ้ำส่วนบ้านเขา....อย่างกับวัง

ผมนั่งลงที่โต๊ะเรียนแถวสุดท้ายริมหน้าต่าง หลายคนคงสงสัยว่าทำไมนักเรียนทุนอย่างผมมานั่งข้างหลังสินะ 

'แบคฮยอนอ่าา' ผมละสายตาออกจากหนังสือมองผู้ชายร่างสูงที่กำลังจ้องตาผมอยู่ ผมรู้สึกเหมือนใจตัวเองมันเต้นแรงเลยละ ผมไม่ชิกับการโดนจ้องมองจริงๆละนะ
 
'ห่ะ? จะให้เราแลกที่กับคริสเหรอชานยอล' แล้วผมก็ยังไม่ชินกับการเจ็บที่หัวใจด้วยสิ

'ใช่แบคฮยอนแลกกับคริสนะๆ' สายตาอ้อนๆอย่างนั้นผมปฎิเสธเขาไม่ได้หรอก ผมค่อยๆเก็บหนังสือที่พึ่งหยิบมาวางบนโต๊ะยัดมันกลับเข้ากระเป๋าอีกครั้ง ผมลุกจากโต๊ะเรียนแล้วเดินผ่านหน้าเขาไปอย่างช้าๆผ่านไปเรื่อยๆกับคริสที่เดินสวนขึ้นมาผมได้ยินเสียงละ ได้ยินเสียงว่า 'ขอบคุณ' ผมทำถูกแล้วสินะ ที่ย้ายมาจากที่ตรงนั้น ผมทำถูกแล้วผมได้แต่พยักหน้ากัตัวเองทำเบาๆ เหมือนน้ำตาจะไหลเลยเหะ

ผมสบัดหัวเบาๆเพื่อเอาสติกับมาตั้งใจเรียนอีกครั้ง อาทิตย์สุดท้ายของการมาโรงเรียนหลังจากผ่านจากอาทิตย์นี้ไปผมจะกลายไปเป็นนักศึกษาที่ดีมีอนาคตที่ดีผมจะได้ลืมเรื่องของเขาทิ้ง 

ผมมองโต๊ะข้างๆที่โล่งอย่างไม่ค่อยแปลกใจ จะให้แปลกใจอะไรละครับโรงเรียนนี้เขาวัดกันจากจะดับชนชั้นครับ รวยก็มีเพื่อนจนก็นั่งคนเดียวไปแค่นั้นก็จบ ผมชินชากับมันเสียแล้วละ


ทันทีที่เสียงสัญญาพักออดขึ้นนักเรียนทุกคนต่างลุกไปหาอาหารทานกันเดินกันไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน ผมได้แต่มองภาพนั้นอย่างอิจฉาผมคงไม่มีโอกาสที่จะได้ทำอย่างนั้นสินะ เกิดมาจนไม่มีคนคบนะถูกแล้ว ผมนั่งตักข้าวกล่องที่เอามาจากบ้านไปอย่างช้าๆ ผมตักเข้าปากคำแล้วคำเล่าจนมาถึงครึ่งกล่อง ทันทีทีข้าวคำต่อมาจะเข้าปากก็มีปากใครก็ไม่รู้มางับมันเข้าไปซะอย่างงั้น ผมหันหน้ากับไปมองโต๊ะข้างๆที่เคยว่างกับมีผู้ชายตาโต เอ่อ โตมาก ดึงกล่องข้าวที่เหลืออีกครึ่งกล่องไปว่างตรงหน้าตัวเองก่อนจะกินอย่างไม่สนใจใครทั้งสิ้น ว่าแต่....

 

หมอนี้เป็นใครเนี่ยยยยย!!!


------------------------------------------

"คัท!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ผมลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อได้ยินเสียงคัท ก่อนจะหันหน้าไปมองผู้กำกับด้านหลัง ก่อนจะชี้ไปที่ไอ้คนที่มาแย่งข้าวกล่องประกอบฉากผม วอท? 



"นาย? มึง? เป็นใครเนี่ยยยยยย" เสียงผู้กำกับตะโกนเสียงดัง ผมเห็นชานยอลวิ่งกลับเข้ามาก่อนจะกระชากแขนไอ้หมอนี้ให้หยุดกินแล้วลุกขึ้นมา



"มึงเข้ามาทำห่าไรในนี้ไอ้โด้" ชานยอลถามเพื่อนตัวเองทันที ผมได้แต่มองอย่างงงๆเรื่องบ้าอะไรอีกวะ งานจะเสร็จไหมวันนี้ ไม่ต้องงงครับไอ้เรื่องเศร้าๆอกหักเนี่ยมันเป็นบทละครสั้นของคณะครับ แต่ไม่ใช่คณะผมนะพวกชานยอลวานผมมาเล่น แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือไอ้บ้านี้มันเป็นใครต่างหากละครับ


 "กูหิวข้าว"
 

"ก็ไปกินที่โรงอาหารเด้มากินข้าวประกอบฉากทำไม!"


"ขี้เกรียจเดิน" 


"ไอ้ยอลมึงยกข้าวให้มันไปกินไป แบคฮยอนพี่ขอโทษนะที่เพื่อนพี่มาสร้างปัญหา พี่คริสว่าพลางก้มหัวขอโทษผม ผมรีบส่ายหน้ารัวๆ เกรงใจมาก้มหัวให้ผมได้ไงกัน


"ไม่เป็นไรครับ ถ่ายต่อเถอะ"


"พี่ขอโทษจริงๆ"


"ไม่เป็นไรจริงๆครับ รีบถ่ายต่อเถอะครับเดี๋ยวพี่ลู่ห่านรอพี่คริสแย่เลยนะครับ"


"โอเครครับ พี่ก็ไม่อย่ากโดนกวางองค์ลงเหมือนกัน"

"ฮาๆๆ ครับผม"

 

----------------------------

หลังที่พวกเราไล่จอมโจรขโมยข้าวไปได้(?)การถ่ายทำก็ราบลื่นดี ผมนั่งมองพี่คริสที่คุยโทรศัพท์ถ้าให้เดานะครับคุยกับพี่ลู่ห่านแน่ๆคู่นี้เขารักกันยาวนะครับตั้งแต่เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าผมละ คู่นี้เรียกได้ว่าฮอตนะครับเพราะคนหนึ่งก็หล่ออย่างกับเทพบุตรอีกคนก็สวยอย่างกับนางฟ้าเหมาะกันอย่างกิ่งทองไปหยกเนะ ^ ^ 


ผมลาทุกคนในกองถ่ายกลับเพราะตอนนี้ก็ไม่มีอะไรต้องทำแล้วแถมพรุ่งนี้ผมยังต้องไปตรวจคนไข้อีก เห็นอย่างนี้ผมเป็นนักศึกษาแพทย์นะครับกว่าจะหาวันหยุดมาช่วยพวกพี่เขาก็ลำบากมากเหมือนกันเพราะงานก็เยอะไหนจะต้องเตรียมสอบย่อยอีก เหนี่อยครับแต่ก็มีความสุขดีที่ได้ทำนะครับแม่ผมสอนผมไว้นะครับอย่าเอาเรื่องที่ตัวเองไม่สบายใจมาคิด ถ้าเหนื่อยก็พักหายเหนื่อยก็ทำต่อแค่นั้นเอง ทุกคนลองทำดูนะครับโลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นเยอะ^ ^


ผมเดินตามทางอย่างไม่ได้รีบร้อนอะไรจะรีบไปไหนละครับบ้านไม่หนีหรอกครับ ผมมองตามทางเรื่อยจนไปสะดุดกับร่างคุ้นที่ม่สูงกว่าผมเผลอผมสูงกว่าอีกมั้ง เขานั่งถือกล่องข้าว เอ่อ กล่องข้าวกองถ่ายเนี่ยนะ? ผมว่าผมไปขอกล่องข้าวคืนดีไหมผมจำได้นะว่ามันกล่องข้าวกองถ่ายถ้าผมไปขอคืนผมจะโดนเขาต่อยไหมดูเขาถ่อยๆยังไงก็ไม่รู้แม้หน้าตาจะดูไม่มีพิษมีภัยก็เหอะ


ผมชักใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะเดินไปหยุดตรงหน้าเขา ก่อนจะเอ่ยประโยคทักที่แสนจะคลาสสิกด้วยประโยคที่ว่า สวัสดีครับ(หรือว่าไม่จริง?) 


"มีอะไร" เขามองหน้าผมตานี้แทบจะหลุดออกจากเบ้าผมว่าเขากับชานยอลน่าจะเป็นญาติกันนะตางี้โตเหทือนกันเลย อย่าพึ่งนอกเรื่องสิแบคฮยอน


"คือ....ผมขอกล่องข้าวกองถ่ายคืนได้ไหมครับ" เขามองกล่องข้าวในมือก่อนจะยื่นมันมาให้ผม ผมรับมันมาก่อนจะก้มหัวให้เขาอีกครั้งแต่และหันหลังจะเดินต่อ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวเดินก็มีมือมาดึงไว้ก่อน จะมือใครละครับก็มือเขานั้นละมือเย็นจัง


"มีอะไรหรือเปล่าครับ?"


"นายชื่ออะไร"


"ครับ?"


"ผมชื่อแบคฮยอนครับ อยู่ปีสอง"


"ฉันชื่อคยองซูนะเรียกดีโอก็ได้ อยู่ปีสามเท่าพวกไอ้ชานยอลนั้นละ" ผมมองเขาอย่างงงๆหน้าเขานิ่งจังเลยนะครับดูมนุษย์สัมพันธ์แย่จังหน้าเหมือเบื่อโลกจังเลยครับ ผมว่าถ้าเขายิ้มจะน่ารักขึ้นนะ

แต่เรื่องของเขาอีกนั้นละจะยิ้มจะบึ้งจะหน้านิ่งผมเข้าไปยุ่งอาจจะโดนด่าว่า ส ใส่เกือกได้นะงั้นผมไม่ควรยุ่งใช่ไหม ผมมองนาฬิกาข้อมือปรากฏว่ามันก็สองทุ่มแล้วนะผมรีบกลับดีกว่า

"ผมขอตัวนะครับ" ผมว่าก่อนจะวิ่งออกมาทันที กว่าจะถึงบ้าน ว๊าาาาTOT


[KYUNGSOO]

ผมคยองซูครับ เรียกโด้เชยๆก็พอทุกคนคงงงสินะว่าผมหิวข้าวทำไมไม่ไปกินที่โรงอาหารไปกินข้าวประกอบฉากทำไมก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับเมื่อสองอาทิตย์ก่อนผมเดินไปเยี่ยมไอ้ไคที่โรงบาลเห็นเด็กนักศึกษาคนหนึ่งกำลังวิ่งวุ่นอยู่ผมก็ว่ามันแปลกนะว่าแค่นักศึกษาแพทย์มีสิทธิทำงานในโรงบาลแล้วเหรอพอรู้ว่าเขาเป็นลูกเจ้าของโรงบาลก็เลยร้องอ้อทันที ท่าทางเขาดูซื่อๆดีผมเลยอยากแกล้งนั้นละเลยไปก่อกวนกองถ่ายเล่นๆถือว่าคุ้มนะได้รู้ชื่อ ยังได้กินข้าวฟรีอีก 

ผมไม่คิดว่าเด็กนั้นจะมาขอกล่องข้าวคืนนะครับไม่เห็นจำเป็นอะไรเลยที่เขาต้องมาเอากล่องข้าวคืนเพราะยังไงไอ้คริสก็ต้องมาจิกหัวผมเอาคืนอยู่แล้วนั้นนะ  มีเพื่อนซาดิสนี้กลุ้มจังเลย -_- 

ผมก็ไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรนะครับ แต่ผมว่าผมบ้าแล้วละผมจะวิ่งตามหมอนั้นมาทำไมวะ?  ผมว่าเริ่มมีอะไรผิดปกติกับตัวผมแล้วละครับสงสัยจะหลงเด็กแพทย์เข้าแล้วมั้งเนี่ย

[END KYUNGSOO]
 

------------------------------

 

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันครับที่ผมต้องช่วยที่บ้านทำงานที่โรงพยาบาลมันก็สนุกดีครับถือว่าเป็นการทดลองงานไปก่อน ผมพึ่งจะได้พักเมื่อกี้เองครับผมก็เลยว่าจะออกซะหน่อย แต่ยังไม่มันที่ผมจะเดินไปผมก็เห็นร่างโจมโจรขโมยข้าวเดินถือแก้กาแฟ(มั้ง) มาทางผม ผมคิดว่าเขาจะเดินผ่านไปซะอีกผิดมหันต์เขาหยุดแล้วยื่นแก้วมาให้ผม ให้ผมทำไมละ?


"รับสิ" ผมได้แต่รับแก้วมางงๆ 


"ขอบคุณครับ"


"ไม่ได้ให้นายฝากถือเชยๆ" ได้ยินเสียงอะไรไหมครับ เสียงหน้าผมแตกเองละTOT


"ฮาๆ หน้าตลกวะ พี่ล้อเล่นๆ"ผมยื่นคืนเขาแต่เขาไม่รับแถมยังยัดหลอดใส่ปากผมด้วย ขมชะมัดอะ


"กินเข้าไปพี่ซื้อมาให้นายนั้นละ"


"ขอบคุณครับ ผมขอตัวนะ"


"อ่าวเฮ้ย!!" ผมรีบเดินออกมาทันทีก่อนจะหันกลับไปตะโกนว่า


"ครั้งหน้าผมขอชาเขียวนะ ไม่ไม่ชอบกินกาแฟมันขม!!!!!"


คยองซูยืนมองหลังที่วิ่งไปอย่างขำๆ ถ้าน้องเขาพูดแบบนี้แสดงว่าเขาต้องรอให้ผมเลี้ยงอีกแน่เลยสิ ดีใจมันก็ดีใจแต่ผมก็ต้องเสียเงินอีกสินะไม่เป็นไร ถ้าเป็นน้องเขาเนี่ยอย่าแค่ชาเขียวแก้วเดียวเลย'เลี้ยงทั้งชีวิตผมก็เลี้ยงได้'

น้องเขาเตรียมรับมือไว้ได้เลย ผมจะรุกให้น้องเขาไม่ทันตั้งตัวเลยค่อยดู

 

[END]
 

THE? FARRY