คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 144p Relationship: Chapter 5
144p Relationship: Chapter 5
หลัาวันที่พาเหรียไปโรพยาบาล นับ็หายเียบไปเป็นเือน เาไม่ไ้มาหาเธอที่ห้อ ไม่วนูหนั ไม่อบแม้ระทั่ไลน์ลุ่ม เหมือนบุลสาบสู นั่นทำให้เหรียพอเาออไ้ว่าเาำลัทำานหนั อาะไ้โพรเ์ออแบบอะไรสัอย่า
ส่วนเหรีย อนนี้เธอไ้รับาริ่อาแบรน์เสื้อผ้าแบรน์หนึ่ผ่านทาอินสาแรมที่เธอเอาไว้ลภาพผลานอัวเอ
‘สวัสีรับุเหรีย ทาเราิามผลานอุเหรียมานานแล้ว ะสะวไหมรับถ้าะใหุ้เหรียออแบบลายเสื้อลายใหม่ให้’
หลัาเปิอ่านไเรเมสเส เหรียรู้สึใมาที่ทาแบรน์ทัมาหา เธออ่าน้อวาม้ำๆ เพื่อให้มั่นใว่าเป็นเรื่อริไม่ไ้ฝัน เธอ็ิามเาอยู่เหมือนัน านอเา่อน้ามีเอลัษ์ พูามร็ือเสื้ออเาเท่มา แล้วเธอ็เยื้อาน Customed Sweater อเามาใส่้วย
ารพูุยเรื่อานผ่านไปไ้้วยี เธอโีที่เอเ้าอแบรน์ที่ทำานศิลปะเหมือนัน เาสนใแรัเอร์ผู้หิที่เหรียออแบบและวาเป็นประำ ึ่มีสไล์านแบบอนิเมะี่ปุ่นยุ 90s สีสัน ลิ่นอายอานรับอลเลันใหม่อเา ‘Ci Gal Rette’ ผันมาา Girl + Cigarette เาึให้เธอผสมแรัเอร์อเธอลับเสื้ออเา ยิ่เอลู้าที่เ้าใและไว้ใเธอแบบนี้ เหรียยิ่อยาะร่วมานับเาแล้วทำานออมาให้ีที่สุ
เธอหมมุ่นอยู่ับารวาภาพ เธอวาออมาหลายแบบ สมุสเ็์อนนี้เ็มไป้วยาน Ci Gal Rette
ะที่เหรีย่อับานอยู่บนโ๊ะเียนแบบ เปิเพล Sweet - Cigarettes after sex ลอเบาๆ เสียเาะประูที่ไม่ไ้ยินมานานเป็นเือน็ัึ้น
๊อๆ ๊อๆๆๆ
“อุ้ยแม่!” ทันทีที่เธอเปิประูออไปเอนับ เหรียลับสะุ้้วยไม่ทันั้ัวว่าะเอเาในสภาพนี้ “ไว้หนว้วยหรอวะ” เธอถาม ใบหน้าที่เยเลี้ยเลามีเพียไรหนวบาๆ อนับในอนนี้เ็มไป้วยหนวหนายาวว่าปิ
“ไม่มีเวลาโน” เาอบ ใ้าเาล้ำบวมอย่าเห็นไ้ั าลอยหนัาหย่อน บ่บอว่าที่ผ่านมาเานอนน้อย ่อนเหรียะพูอะไร่อ นับ็บอวัถุประส์ที่เามาเาะห้อเธอ “ไปหัับรถัน”
“อนนี้เลยอะนะ” เหรียเลิิ้วสสัย มาเาะห้อปุบปับบอะให้สอนับรถโยที่ไม่ไ้นััน่อน แล้วาิ้วที่เลิึ้นอย่าสสัยลับลายเป็นมวเพราะสสัยว่าเิมเมื่อเห็นอในมือที่เาถือมา้วย “แล้วถือสเลมาทำไมอะ” นับยมือึ้นมาู นั่นสิ เาถือไม้สเลสามเหลี่ยมมาทำไม
“เออ ไม่รู้ว่ะ”
“่อนแะไปหัับรถันว่าแไปนอน่อนไหม โรเบลอ”
“เออว่ะ ให้เ้าไปไ้ยัล่ะ ันะไ้นอน” เหรียยับร่าัวเอที่ยืนวาประูอยู่ให้นับเ้าห้ออย่าๆ บอให้ไปนอน็ือมานอนที่ห้อเธอหรอ วันนี้เาูเบลอมาริๆ
นับลาโฟาเบปรับให้เป็นที่นอน ่อนหยิบหมอน หมอน้า ผ้าห่มลมาวา เาล่อแล่วในารเลื่อนย้ายอเหมือนเป็นห้อัวเอ หูพลันไ้ยินเสียเพลที่เหรียเปิ ไฟเียนแบบ็เปิอยู่ บอให้รู้ว่าเธอำลัใ้านมุมวาภาพ
“อารม์ีหรอ เปิเพลทำาน”
“อือ ประมานั้น ออแบบลายเสื้ออยู่ ันโีอะ ไ้ลู้าทีุ่ยันรู้เรื่อ”
“ส่วนันโร้าย”
“ทำไมอะ”
“ไ้านแ่ร้านอาหาร เป็น Bar and Bistro ุยรายละเอียับเ้าอร้านหมแล้ว ูหน้าานริเรียบร้อย ออแบบปรับแ้เือบะเรียบร้อยอยู่แล้ว”
“ที่แหายไปเลยเป็นเือน ไม่มีเวลาโนหนว้วยอะนะ”
“เออ ทำอยู่เป็นเือนนั่นแหละ”
“แล้วไ่อ”
“แล้วทีนี้แม่เาอะ” นับระแทเสียย้ำรำว่าแม่อย่าหัวเสีย “เอาินแสมาูแบบ...แม่ให้รื้ออันหมเลยเว้ย ที่อนอนทำมาเป็นเือน สั่รื้อนาทีเียว”
“หืมมมม” เหรียูใที่นับเล่า เาูหุหิมาริๆ เป็นเธอ็็รู้สึไม่ีเหมือนัน “มีรูปานไหม อูหน่อยสิ” นับหยิบโทรศัพท์ออมาาาเแล้วเปิภาพแปลนที่เาบันทึไว้ในโทรศัพท์ส่ให้เหรียู เธอรับมาแล้วูมูรายละเอียาน
“็สวยออ”
“ไม่เี่ยวับวามสวยเลยเว้ย ินแสแม่บอว่าัโนผิฮวุ้ย สีไม่เป็นมล ันู่น เพิ่มนี่ บาอย่าแม่ไม่ไ้เ้าับีไน์ร้านเลยสันิ็ยัมันเ้าไป ห่าไรอแม่ไม่รู้...ทีแรทีุ่ยันเ้าอเาไม่ไ้สนใฮวุ้ยอะไรเลยเว้ย แ่อยู่ๆ แม่เา็เอาินแสมา แล้วแม่เื่อินแส แม่เป็นนลทุน ินแสไม่เอา แม่ไม่เอา ลู็้อไม่เอา้วย วยูเลยไอ้ินแสเนี่ย”
“ูแเลียินแสนี่นะ”
“็แ่อยาผลัลบ่อระเ้ ยืนูเยๆ แล้วแสยะยิ้มอะ” นับเปรียบเทียบแบบนั้น เหรียไ้แ่ฟัแล้วำในลำอที่เพื่อนูะอำมหิเหลือเิน
“เฮอะๆๆ แล้วทีนี้แทำไ่อ”
“็แ้แบบให้ใหม่เือบหม แม่เาล่ายเพิ่ม เสียเินไ้แ่เสียฮวุ้ยไม่ไ้ ส่วนันเสียเวลาไหม ไม่มีใรสนใ” นับยัมีอารม์ุนเียวอยู่ แ่็รู้สึีึ้นเยอะที่ไ้ระบายให้เหรียฟั เมื่อเามีเรื่อให้รู้สึไม่ี หลายรั้นที่ทำหน้าที่เป็นผู้ฟัอย่าเหรีย็ทำให้เารู้สึสบลไ้
้วยวามที่เาทุ่มเทให้านอย่าหนัหลายวันิันทำให้เาเบลอและสมอเริ่มีบัน ิอะไรไม่่อยออ เหมือนอมพิวเอร์ที่ทำานหนัแล้วเรื่อ้า
“อนนี้แม่ันอยู่ หัวื้อิไร่อไม่ออ เลยะวนไปทำอย่าอื่น อยาหัับรถ”
“อ๋อออ ็ีนะ ัน็ว่าันเริ่มหมมุ่นับานมาไปแล้วเหมือนัน” พอทำานสนุเหรียมัะลืมเวลา ลืมสิ่อื่นทุที นั่นอาทำให้เธอึเรียเินไป “แนอนไป่อนแล้วัน เี๋ยวแร่มหน่อยสับ่ายสาม่อยออไปัน วันนี้วันหยุอยโรเรียนน่าะรถไม่เยอะ” เหรียำลัพูถึอยที่อยู่ไม่ไลาอนโ เป็นอยทาเ้าโรเรียนมัธยมแห่หนึ่ ถนนเลนสวน่อน้าว้าแ่ลูระนาเยอะเป็นปิอเุมน วันหยุรถไม่เยอะ เหมาะับารหัับรถ
ประมาบ่ายสามโม
เหรียพานับับรถเ้ามาในอยโรเรียน เาูมีสิมาว่าอนมาเาะห้อเธอทีแรมา อาเพราะไ้ีบไปพัหนึ่ หรือเพราะนมที่เาโมยินาในู้เย็น
รถที่เหรียับเป็นรถเ๋รุ่นเ่า เียร์แมนนวล ระเปิปิ้วยวิธีหมุน แอร์เร่ระับวามเย็น้วยารเลื่อน้ายวา ปรับ้าโยารยื่นมือออไปปรับนอัวรถ และแน่นอนเรื่อเสียฟัไ้แ่วิทยุและเทป
“เราเริ่มาในอยย่อย่อนีว่า แ่วยมอ้วย อยไหนไม่่อยมีรถอ” เธอว่าะับรถะลอในอยหลั
“น้อยๆ หน่อย ัน็ับรถเป็นนะเว้ย ันไม่หัพวมาลัยไปนันอื่นหรอ”
“ปลอภัยไว้่อน” สายาเธอมอ้ายมอวาหาอยแบบที่เธอ้อาร “เอ้ย! เอละ” เหรียอุทานึ้นเมื่ออยหนึ่โบผ่านหาาเธอไป เธอรีบเหยียบเบร่อนะับเลยอยไปไลว่านี้
“อยนั้นหรอ” นับเอี้ยวอมอาม เป็นอยยาวมีรถอ้าทาบ้าแ่้วยวามว้าอเลนเลยไม่ทำให้ถนนูแบเินไป
“อื้อ” เหรียอบแ่นั้น่อนะใส่เียร์ถอยหลั
เธอใ้มือ้ายอ้อมไปับพนัพิฝั่นนั่แล้วหันมอระ้านหลั มือวาวพวมาลัยให้หมุนไปในทิศทาที่้อาร
แวบหนึ่นับรู้สึเหมือนโนเธอโอบไหล่อยู่
เาลอบมอเสี้ยวหน้าอเธอที่หันมาทาเา ผมสั้นถูรวบเ็บเผยให้เห็นรอบหน้าัเน ปอยผมละแ้ม ไริ้วที่ไม่ถูันออ วาเรียวเล็ นัยน์าเธอ่ออยู่ับารถอยรถ
ไอ้เหรียแม่เท่ว่ะ
เสียในหัวอนับบอเาแบบนั้น
ความคิดเห็น