"The past is not memorable."

บรื้นนนน เอี๊ยด โครม!! เสียงรถที่วิ่งมาด้วยความเร็วก่อนจะมีเสียงเบรคตามมาแล้วจบด้วยเสียงชนกับรถกะบะอีกคันที่วิ่งผ่าไฟแดงมา

หญิงสาวอายุราวๆ5ขวบเคราะห์ดีนอนหลับอยู่เบาะหลังทำให้หญิงสาวคนนั้นรอดมาได้ แต่ก็น่าสลดใจที่เค้าต้องสูญเสียครอบครัวของเค้าไป

"น่าสงสารเบลเนาะ..พ่อแม่ก็มาตายจาก ยังต้องอยู่คนเดียวญาติฝ่ายไหนก็ไม่มีใครสนใจ" หญิงแก่คนหนึ่งพูดขึ้นก่อนจะหันไปมองหญิงสาวทีนั่งอยู่หน้าโลงศพของพ่อแม่เธอ แต่ที่หน้าแปลกใจก็คงเป็น หยดน้ำตาของเธอไม่ไหลสักหยดเลย

หลังสิ้นสุดงานศพไปด้วยดี ญาติพี่น้องก็มาปรึกษากันเพราะเบลเป็นเด็ก ซึ่งต้องมีคนคอยดูแล แต่กลับไม่มีใครญาติจะดูแลเธอเลย จึงมีคนออกความเห็นให้เธออยู่กับพี่เลี้ยง พวกเค้าตกลงกันเช่นนั้น

"สุขสันต์วันเกิดจ้ะน้องเบลโตขึ้นแล้วน้าตอนนี้ก็อายุ16แล้วน้า" เสียงพี่น้ำดังขึ้นพร้อมกับก้อนเค้กทีมีเทียนเลข1และเลข6ปักอยู่บนเค้กน่าตาน่ากินเหลือเกิน วันนี้ฉันครบรอบ16ปีแล้วถ้าเป็นตอนเด็กๆพ่อกับแม่ฉันมักจะพาฉันไปฉลองในร้านอาหารใกล้ๆบ้าน แต่ท่านทั้งสองจากฉันไปแล้ว...

"น้องเบลจ๊ะ..เป็นไรหรือเปล่า" พี่น้ำเรียกฉันที่เหม่อลอยจนไม่ได้เป่าเทียนบนเค้ก

"ฟู่ว~"ลมที่ออกมาจากริมฝีปากของฉันทำให้ ไฟที่ติดอยู่บนเทียนนั้นดับลงไป

"มาทานเค้กเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้านะคะ" อ่าฉันขึ้นมอปลายแล้วมันก็ต้องย้ายโรงเรียนเป็นเรียนปกติสินะ...

ฉันไม่ตอบอะไรพี่น้ำก่อนจะกินเค้กไปไม่กี่คำก่อนจะเดินขึ้นห้องไป