ทะเลหวานน้ำตาลเปรี้ยว

ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องของเรื่อง!

"น้ำตาล  มาถึงแล้วเหรอจ๊ะน้องรัก"  อานนท์ออกมารับน้องสาวด้วยความยินดี พร้อมด้วยสาวน้อยน่ารักวัย 4 ขวบที่วิ่งตามมาด้วยท่าทางตื่นเต้น
"อาน้ำตาลลลลลล"  เสียงใสแจ๋ว ดังมาก่อนที่เจ้าของเสียงจะมาถึงซะอีก
"น้องหนอนนนนนน"  น้ำตาลนั่งลงอ้าแขนรับร่างหลานสาวตัวน้อยที่ถาโถมเข้ามาทันที อาหลานกอดกันกลม
"น้องหนอนคิดถึงอาน้ำตาลจังเลยค่ะ"  สาวน้อยออดอ้อน
"อาก็คิดถึงน้องหนอนเหมือนกันคะ  ใหนขอหอมแก้มเนียนๆหน่อยเร้ว"  คุณอาจัดการหอมแก้มหลานสาวสุดที่รัยทันที ส่วนหลานสาวตัวดีก็ดูจะให้ความร่วมมือซะจริง ยื่นแก้มใสๆให้ผู้เป็นอาหอมซะฟอดใหญ่เชียว
"เอาล่ะๆ พ่อว่าเราเข้าบ้านกันก่อนดีกว่า ดูท่าหัวของพ่อคงมีกลิ่นแปลกๆแล้วล่ะ"  อานนท์ทำหน้างอนๆ แต่น้องหนอนดูจะไม่เข้าใจในคำพูดของผู้เป็นพ่อ
"คุณพ่อไม่ได้สะผมมาเหรอคะ"  เสียงใสๆของลูกสาวสุดที่รักทำเอาคุณพ่อที่ตั้งใจปั้นหน้าสะลดปล่อยก๊าก! ทันที
"ไม่ใช่ค่ะน้อวหนอน คุณพ่อเค้างอนค่ะ คุณพ่อเค้ากลัวว่าน้องหนอนรักอาน้ำตาลมากกว่าน่ะค่ะ"  เมื่อได้ยินดังนั้นสาวน้อยน้องหนอนก็วิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อทันที
"โอ๋...คุณพ่ออย่างอนนะคะ น้องหนอนรักคุณพ่อนะคะ  รักคุณพ่อม๊ากมาก รักคุณพ่อที่ 1 เลย"  สาวน้อยบอก เสียงอ่อนเสียงใส จนผู้เป็นพ่ออดไม่ได้เลยหอมแก้มลูกรักไป 2 ฟอดใหญ่ๆ   เอ่อ....บทจะอ้อนก็อ้อนซะน่ารักเชียวนะน้องหนอน  ว่าแต่เอ....ไปได้เชื่อมาจากโครหว่า......อานนท์คิด


          บ้าน 2 ชั้นสไตล์บาหลีหลังนี้คือหลังเดียวกับหลังที่เคยถูกคลื่นยักษ์ "สึนามิ" ถล่มเมื่อหลายเดือนก่อน  แม้จะได้รับความเสียหายอย่างหนักจนไม่เหลือสภาพเดิมให้เห็น  แต่ก็ได้รับการบูรณะซ่อมแซมใหม่จนตอนนี้กลับมาอยู่ในสภาบเดิมแล้ว  ทุกซอกทุกมุม ทุกกระเบียดนิ้ว  พี่ชายของเธอคอยควบคุมด้วยตนเองทั้งหมด   ดังนั้น  บ้านหลังนี้จึงกลับมาเหมือนเดิม เหมือนครั้งก่อนที่จะได้รับความเสียหาย  พี่ชายของเธอให้เหตุผลที่เลือกที่จะซ่อมแซมที่นี้แทนที่จะย้ายไปที่อื่นว่า
"พี่อยากอยู่ในที่ที่ครอบครัวของเราเคยอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาอย่ามีความสุข  อยากเก็บทุกอนูแห่งความทรงจำที่เกิดขึ้นที่นี่  ที่บ้านหลังนี้ "
คำพูดของพี่ชายยังก้องอยู่ในความทรงจำของเธอแม้ในเวลานี้
"นี้น้ำตาล  ได้ข่าวว่าตอนนี้รับงานฟรีแลนด์เหรอ "
"ใช่แล้ว  บอสเค้าเห็นความสำคัญของบุคคลกรชั้นยอดอย่างน้ำตาลไง "  น้ำตาลอธิบายด้วยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ
"คิดเองใช่มั๊ยเนี้ย "  อานนท์อดล้อน้องสาวไม่ได้ ยัยเนี้ยหลงตัวเองเป็นยอด ดังนั้นต้องคอยดึงๆเอาใว้หน่อย
"อารายๆๆ  พูดอย่างนี้มาตัวต่อตัวกันเลยดีฟ่า"น้ำตาลยกหมัดขึ้นทันที
"อย่าเลยยัยน้ำตาล  เก็บแรงใว้ต่อกรกับคนที่สมควรดีกว่า"อานนท์บอกด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แม้ท่าทางของน้องสาวจะฮาแค่ไหน  แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะปล่อยก๊าก!ออกมา
"มีอะไรเหรอ  ทำไมพี่นนท์ทำหน้าอย่างนั้นล่ะดูเคลียดๆจัง  เอ๋.....อย่าบอกนะว่าเสียท่าแม่หม้ายทรงเครื่องคนนั้นไปแล้ว "  น้ำตาลอดล้อพี่ชายไม่ได้
        ตอนนี้ หลังจากภรรยาสุดที่รัก  อรนุช จากไปพร้อมคลื่นยักษ์ "สึนามิ" ชีวิตพ่อหม้ายหมาดๆของอานนท์นั้นเป็นที่สนใจของบรรดาสาวน้อย  สาวใหญ่ รวมไปถึงสาวเทียมทั้งหลายไปเสียแล้ว  แต่ที่มาแรงแซงคู่แข่งอยู่ในขณะนี้ ดูจะท่าน่าเป็นแม่หม้ายทรงเครื่องพร้อมเรือพ่วงอีก 2 ลำ  ที่เสียสามีไปในเหตุการณ์เดียวกัน  ถึงกับมีข่าวลือว่าทั้งคู่แอบตกลงปลงใจจะร่วมใช้ชีวิตเป็นคู่ตุนาหงัน กันเลยทีเดียว
"จะบ้าเหรอ !"  อานนท์สะดุ้งเฮือกทันที
"อ้าว  ก็ไม่บอกให้ชัดเจนหนิ ไอ้เราก็คิดว่าเสร็จไปแล้ว"
"เสร็จบ้า  เสร็จบออะไรเล่า  ไอ้ที่เคลียดๆอยู่เนี้ยเรื่องน้องหนอนต่างหาก"อานนท์บอก
"น้องหนอนเหรอ "
เรายังจำนายอันดาได้มั๊ย"
"อันดา.....อันดา.....อันดา...อ๋อ  อันดาพี่ชายของพี่นุชน่ะเหรอ   จำได้ว่าแต่....เค้ามาเกี่ยวอะไรอะ"น้ำตาลเริ่มงง
"เค้าต้องการจะเอาน้องหนอนไป"อานนท์บอกเสียงเศร้าๆ
"อะไรนะ!   มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ"  น้ำตาลตกใจมากกับสิ่งที่เพิ่งรับรู้
 "เค้าบองว่าที่นี่ไม่มีใครดูแลน้องหนอน" 
"บ้ากันไปใหญ่แล้ว  คิดได้ไงเนี้ย  ถึงไม่มีพี่นุชแล้วแต่ก็ยังมีพี่นนท์อยู่ทั้งคนนะ"  อ๋อ...นี้คงเป็นสาเหตุที่พี่ชายของเธอต้องการให้เธอมาดูแลน้องหนอน   น้ำตาลรู้สึกเดือดขึ้นมาแบบปัจจุบันทันด่วน  หนอย....อยู่ๆจะมาแย่งน้องหนอนไปจากพี่ชายสุดที่รักของฉันเหรอ  เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่.....นายอันดา !


 ช่วยกันติ ช่วยกันชมหน่อยนะจ๊ะ ขอร้องๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ