ตอนที่ 7 : ขอบคุณ♥
สวัสดีนักอ่านรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน:D
โอ้ยเขินมากอ่ะมาเขียนอะไรแบบนี้55555555555
คือเราแค่อยากบอกว่าตอนนี้เราได้พยายามก้าวผ่านช่วงมรสุในั้นไปแล้ว เย้
ต้องยกความดีความชอบให้ไรเตอร์ที่น่ารักทุกคนเลยนะ <3
ถ้าไม่มีไรเตอร์เราคงเลิกแต่งนิยายไปแล้วแหละ อาจหนีไปบวชเลยก้ได้5555555
รีดเดอร์น่ารักมากจริงๆ ทั้งที่ไม่รู้จักกันแต่กลับมาให้กำลังใจแบบนี้
ใช่มันไม่เยอะหรอกแต่มันก้ทำให้เรามีค.สุขมากมาก
เวลาคนมาจิ้นนืยายเรา มาบอกให้อัพ หรือมาบอกว่าชอบ
มันทำให้เรามีกำลังใจมากมาก
เวลาเราเซ็งๆ ตันๆ คิดไม่ออก อยากจะเลิกแต่ง
พอได้มาอ่านคอมเม้น เราก็ฮีดเลย
ถึงจะตันก้ต้องสู้ และเราก็แต่งต่อลงสดเลย
แต่ว่าบางทีเราเห็นว่ามัน view ขึ้น แต่ไม่มีเม้น
เราเลยคิดว่า เราเป้นคนกดเอง หรือมีคนกดผิด หรือเขาอ่านแล้วไม่เม้น TT 5555555
คือเราไม่อะไรนะถ้าไม่เม้น ไม่วอรี่กับนักอ่านเงาเลย
เพราะบางคนอาจจะเข้ามาอ่านแล้วไม่ถูกใจเลยไม่เม้นก็ได้
แต่สำหรับบางคนที่อ่านแล้วพอถูไถแก้ว่าง ช่วยเม้นรูปยิ้มไว้สักอันก็ได้นะ
คือเราอยากรู้ว่ามันมีคนอ่านมั๊ย55555555
แต่ยังไงก็แล้วแต่ถ้าใครเป็นนักเขียนก็คงตะรู้ว่าคอมเม้นมันเป็นความสุขมากแค่ไหน
ยังไงก็แล้วแต่เรารักไรเตอร์มาก ขอบคุณจริงๆ ค่ะ :-)
รัก (มาก) ,บลูช็อค'

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
