หลอกรัก กั๊กหัวใจยัยจอมดื้อ! ♥

ตอนที่ 3 : :: 2 I wanna be with you as long as I can

2

I wanna be with you as long as I can

            “อะไรนะ! แม่ไม่กลับบ้านสี่วัน? นายโกหกฉันรึเปล่า” ฉันแทบจะตะกรุยหน้าสลาฟ แต่ที่ทำได้คือเขย่าตัวเขาอย่างแรงเท่านั้น

            สลาฟบอกว่าแม่โทรมาแล้วบอกว่าจะไม่กลับบ้านสี่วัน เพราะมีงานต่อ แน่นอน... มันแปลว่า สลาฟจะค้างต่อไง!

            “ไม่เชื่อโทรไปถามน้าลินดาเลย” เขาลอยหน้าลอยตาออกมาจากห้องน้ำ

            “ไม่จริงงงง TOT”

            “จริง” เขาขยี้ผ้าขนหนูบนหัว แล้วนั่งลงข้างๆ ฉัน นายนี่ตื่นเช้าชะมัด ต่างจากฉันที่ยังเน่าอยู่บนเตียง

            “แล้วนายรู้ได้ไง -_-+” ฉันจ้องตาเขาอย่างจับผิด

            “น้าลินดาโทรมา”

            “หานาย?”

            “หาเธอ”

            “แล้วนายรับโทรศัพท์ฉัน!”

            “ก็เธอหลับอยู่ ไม่อยากปลุก”

            กร๊าซซซซซ! “งั้นแม่ก็รู้ว่าฉันค้างกับนายอ่ะดิ ToT”

            “ฉันบอกว่าฉันนอนโซฟาชั้นล่าง บอกว่าเป็นห่วงแคลร์ ^-^” อยากอ้วก!

            “แล้วแม่ว่าไง = =”

            “น้าลินดาก็บอกว่า สลาฟน่ารักจังเลยลูก ^O^” อี๋ เอาหน้าชัดๆ -_-

            “แล้วมันไม่แปลกหรอที่โทรศัพท์ฉันจะอยู่กับนาย =()=!”

            “ฉันบอกว่า แคลร์บอกว่ามีโรคจิตโทรมาเลยไม่อยากรับ” โห กะล่อนปลิ้นปล้อนสมชื่อ =__=b “มีอะไรจะถามอีกมั๊ย”

            “ไม่มีละ” ฉันลุกจากเตียงเดินตรงไปที่ห้องน้ำ

            “อาบนานๆ นะ” สลาฟพูดก่อนจะได้ยินเสียงปิดประตู

            นายนี่จะไปไหนเนี่ย -_-? คงไปหาอะไรกินมั้ง หน้าอยางงี้คงไม่กลับง่ายๆ หรอก เอาเถอะ ออกไปบ้างก็ดี จะได้อาบน้ำให้สบายใจหน่อย จะว่าไปก็อยากไปเที่ยวประเทศอื่นบ้างเหมือนกันนะ วินซ์ก็กลับบ้านเกิดควินน์ คิกก็กลับฮ่องกง แล้วฉันจะไปไหนดีนะ...

            ...ไม่เอาดีกว่า อยู่บ้านแหละ ดีแล้ว ฉันรักมายโฮมสวีทโฮม >_< เอ๊ะ! หรือวันนี้จะไปกินเค้กร้านยัยเกรซดี? บ้านยัยนั่นเปิดร้านเบเกอรี่ล่ะ -,.- ไม่ดีกว่าๆ วันนี้อยากไปย้อมสีผม ฉันเกลียดที่ผมฉันสีเดียวกับไอ้บ้านั่น -_- อ้อ จริงๆ ฉันผมบลอนด์ล่ะ แต่พิเรนท์ไปย้อมตลอด ล่าสุดเลือกไม่ดี เลยได้สีช๊อคโกแลตเหมือนนายบ้านั่นเป๊ะ แคลร์เกลียดแคลร์ เพอริเอ็ด -_- (แปลว่าฉันเกลียดตัวเอง)

            ฉันหมุนก๊อกปิดน้ำ แล้วเดินออกมาทาครีมหน้ากระจก บ้าจริง! รอยยังไม่ออกอีก L ก่อนจะออกไปทั้งที่มีแค่ผ้าขนหนูพันตัว ก็ไอ้บ้านั่นไปแล้วนี่ จะไปกลัวทำไม -_-;

กริ๊ก

            “ฉันกลับมาแล้ว ^O^”

            ฉันเปิดประตูห้องน้ำออกมา เป็นเวลาเดียวกับที่ไอ้บ้านั่นเปิดประตูเข้ามาพอดี

            “กรี๊ดดดดด!! ออกไปนะ TOT”

            “เฮ้ย OoO” เขานิ่งไปนิดนึง “ไม่ออก”

            “ออกไปเหอะ สลาฟขอร้อง T__T” ฉันไม่ได้หยิบชุดเข้าไปในห้องน้ำ ยังไงก็ต้องไปแต่งตัวหน้าตู้เสื้อผ้าอยู่ดี

            “ก็ได้ ชิ! -^-“

            ฉันรีบแต่งตัวให้เร็วที่สุด ก็ไอ้บ้าสลาฟเอาแต่เร่งอยู่ได้ บอกว่าถ้านับถึงสิบแล้วยังไม่เสร็จจะพังเข้าไป แถมยังนับข้ามจากสามไปเจ็ดด้วย บ้านนายไม่มีใครสอนนับเลขหรือไงฮะ! T^T

            “เสร็จแล้วๆ” ฉันตะโกน ก่อนจะเดินไปเปิดประตู “เฮ้ย นายขนอะไรมา =O=” ฉันก้มมองกระเป๋าเป้ใบใหญ่ในมือสลาฟ

            “เสื้อผ้า”

            “ฮะ? อะไรนะ!?”

            “ก็กะว่าจะค้างที่นี่สักสี่วัน” นั่นไง!

            “-_-“

            “หิวจังทำอะไรให้กินหน่อยดิ”

            “ไม่รู้ ไปหากินเอาเอง -_-“ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ… ที่เขาออกไปเมื่อกี้คือ ไปเอาเสื้อผ้ามาจากบ้านหรอ? โห อะไรจะไวปานนั้น =()= ถึงบ้านฉันจะไม่ได้ไกลกับบ้านสลาฟสุดๆ แต่ก็ไม่ได้ใกล้ขนาดแปบเดียวถึงหรอกนะ

            “ฉันอุส่าห์แวะเอาเค้กร้านเกรซมาฝากด้วยนะ” โห ยอมรับละ ว่าเขาขับรถโคตรเร็ว = =; “แต่ไม่ให้ละ เธอดื้อ”

            “เฮ้ย ไม่ใช่ละ -_-“ ฉันค้อนขวับ ตามองไปที่ถุงเค้กที่มีชื่อร้านยัยเกรซติดอยู่

            “ไม่ให้” สลาฟยกมือขึ้นสุดแขน

            169 รึจะสู้ 178 v_v

            “ใจร้าย!” ฉันเบะปาก พลางหันหน้าหนี

            “จิ๊! ให้ก็ได้”

            “*O*”

            “แต่ต้องหอมแก้มฉันก่อน ค่าจ้าง J” สลาฟยิ้มเจ้าเล่ห์

            “นี่ แล้วที่นายมาค้างบ้านชาวบ้านเขาล่ะ -O-!” ฉันแหว

            “ฉันมานอนเป็นเพื่อน เจ๊ากัน”

            “ใครขอยะ -_-“

            “ไม่รู้แหละ หอมแก้มฉันเดี๋ยวนี้” เขาพูดแล้วทำแก้มป่อง

            “เอาแต่ใจ” ถึงปากจะพูดอย่างนั้น แต่ฉันก็เขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มเขาอยู่ดี

            “แบบนี้สิ น่ารัก ^^” สลาฟพูดก่อนจะยื่นถุงเค้กให้

            “เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกนะ” ฉันถือถุงเค้กเข้าไปในครัว แกะกล่องแล้วนั่งกิน โห เค้กส้มหรอ.. ผิดหวังจัง -_-a นึกว่ายัยนั่นจะรู้ใจฉันกว่านี้ แต่เอาเหอะ แก้ขัดได้

            “ไปไหน” เขาเดินตามลงมานั่งตรงข้าม

            “ทำผม” ฉันตอบเรียบๆ ตอนนี้โฟกัสแต่เค้ก “นายเลือกเอง หรือยัยเกรซเลือกให้เนี่ย”

            “เกรซบอกว่ายังไม่ได้ทำชีสเค้ก” บอกแล้ว ยัยเกรซต้องรู้ใจฉัน -3- “เธอจะไปทำผมที่ไหน”

            “ร้านบาร์บี้นี่ไง” ตั้งอยู่ตรงข้ามบ้าน (เลยไปบ่อย) จะให้ไปตรงไหนล่ะจ๊ะ -_-

            “ฉันไปด้วยนะ”

            “เฮ้ย! จะไปทำไม = =;;” ไปร้านทำผมนะ ไม่ได้ไปเขาวงกต ฉันไม่หายไปไหนหรอกน่ะ -_-^

            “ไปเฝ้าแฟน กลัวโดนใครคาบไปกิน”

            “หน้าตาฉัน มีคนอยากคาบมากเลยหรือไง -_-“ สลาฟหรี่ตามองฉันเซ็งๆ ก่อนจะเอ่ย

            “ขอกินเค้กหน่อยดิ”

            “ก็กินสิ ใครห้าม” ฉันยื่นส้อมให้สลาฟ

            “ไม่เอาให้แฟนป้อน”

            “โว้ะ! เป็นง่อยหรือไง -_-“

            “จะป้อนด้วยมือ หรือป้อนด้วยปาก J”

            ฉันทำเสียงจิ๊จ๊ะ ก่อนจะยัดเค้กคำเบ้อเริ่มใส่ปากสลาฟที่นั่งรอกินอยู่ฝั่งตรงข้าม มันเป็นคำสุดท้ายพอดี ฉันเลยเดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็นกระดกอึกใหญ่

            “น้ำมั๊ย” ฉันยื่นขวดน้ำให้เขา

            “ไม่ อยากกินจากปากเธอ”

            “โทษที ฉันกลืนไปหมดแล้ว ไปล่ะ” ฉันรีบชิ่งหนีออกมาจากบ้าน มาที่ร้านทำผม

            วันนี้จะทำสีอะไรดีน้า...?

            ฉันเดินกลับมาบ้านอย่างร่าเริงสุดๆ ถึงจะเหม็นกลิ่นหัวตัวเองก็เหอะ แต่หวังไว้มากว่าสีที่ออกมาจะไม่เสียเปล่า ฉันทำเล็บเท้ามาด้วย ทาสีม่วงล่ะ สงสัยวันนี้จะเป็นวันที่ที่สุดที่สลาฟมาอยู่บ้านได้สองวัน >_<~ โทรสั่งพิซซ่าดีกว่า

            “สลาฟ ฉันโทร...”

            “^-^”   

            กรี๊ดดดด! หมอนี่เปิดแล๊ปท๊อปฉัน!!! เขานั่งยิ้มแป้นอยู่บนเตียง บนตักมีแล๊ปท๊อปฉันเปิดอ้าซ่าอยู่ กรี๊ดดดด! มันมีความลับเต็มเลยนะ TOT

            “เอาคืนมา! น่าเกลียด ใช้ของคนอื่นแล้วไม่ขอ” ฉันพุ่งเข้าไปคว้าแล๊ปท๊อปของตัวเองทันที

            “ไม่ยักรู้ว่าเธอก็ดูหนังพวกนี้ด้วย” เขายักคิ้ว

            “นะ.. หนังอะไร” ฉันถามตะกุกตะกัก

            “อีโรติก” เขายักคิ้วกวนๆ

            “กรี๊ด! นายยุ่งเรื่องคนอื่นมากเกินไปแล้วนะ! T^T มันก็แค่ POP UP เท่านั้นแหละน่า!”

            “อืม.. แต่มันขึ้นหลายลิ้งเลยนะ ให้ฉันยกตัวอย่างให้สักอันมั๊ย J”

            “ก็ตอนนั้นยัยบริทส่งลิ้งมา บอกว่าวิชาสุขศึกษา ฉันจะไปรู้หรอ T^T”

            “ที่รัก ถ้าอยากรู้บอกผมดีๆ ก็ได้ เดี๋ยวผมสอนให้” ว่าแล้วก็ย่างสามขุมเข้ามาหา

            “ออกไป!” ฉันเงื้อแล๊ปท๊อปในมือขึ้นเตรียมฟาด

            สลาฟดูไม่กลัวเลยสักนิด แถมยังยิ้มยั่ว (เท้า) อีกต่างหาก ท่าทางตอนนี้เขาเหมือนหมาป่ากระหายเหยื่อไม่มีผิด!

            “กรี๊...” ขยับนิดเดียวเขาก็ขโมยจูบฉันไปได้ พนันได้เลยว่าถ้าเขาไม่จับแล๊ปท๊อปเอาไว้ มันต้องร่วงลงพื้นแน่ๆ เพราะมือฉันมันหมดแรงไปหมด แถมตัวก็แทบจะละลายกับจูบเขาจนจะล้มไปกองกับพื้นได้อยู่แล้ว

            สลาฟพรมจูบไปทั่วใบหน้า แล้วก้มลงไปย้ำรอยเดิมให้เข้มขึ้นไปอีก

            “J”

            “ทำอะไรกับคอฉัน...”

            “ทำสัญลักษณ์ คนอื่นจะได้รู้ว่าเป็นแฟนฉันไง เธอจะทำให้ฉันบ้างก็ได้นะ” ว่าแล้วก็ยื่นคอขาวๆ มาให้

            “ไม่ต้องเลย” ฉันผละออกจากเขาก่อนจะเอาแล๊ปท๊อปไปเก็บที่

            “เฮ้ย เธอทำสีผมมาใหม่อ๋อวะ โคตรเหม็นเลยว่ะ =O=”

            เอ่อ... บทจะดีก็ดี บทจะหยาบก็นะ =_=;

            “เออ เพิ่งเห็นหรือไงยะ” ฉันตอบอย่างหงุดหงิด

            “สีอะไรอ่ะ”

            “ม่วง”

            “จริงหรอ ไม่ค่อยชัดเลย” พูดจบก็เดินมาด้อมๆ มองๆ

            “เพิ่งเสร็จก็ไม่ค่อยชัดแหละ อีกสองสามวันก็คงชัด” ฉันตอบปัดๆ ไปอย่างไม่ค่อยสนใจ ก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียง

            “เหม็นหว่ะ!” เขาบ่นอุบอิบหลังจากพยายามจะฝังจมูกลงมาบนผมของฉัน

            “ก็เหม็นดิวะ เพิ่งไปทำมาเนี่ย -*-“ อยากจะเอาเท้าถีบปากเขาจริงๆ พล่ามอะไรมากมายอยู่ได้ -_-^

            “ว่าแต่... หิวจัง”

            เออ ตอนนั้นก็ว่าจะสั่งพิซซ่าอยู่ ถ้าไม่ติดว่าไอ้นี่มันไปเอาแล๊ปท๊อปฉันมาเปิดดูน่ะนะ -_-+

            “โทรสั่งพิซซ่าสิ”

            “ฉันนึกว่าจะได้กินฝีมือเธอ”

            “พ่อกับแม่ไม่อยู่ ร้านปิด!”

            “อย่าบอกนะว่าเธอทำกับข้าวไม่เป็น -,.-“

            “ฉัน - ขี้ - เกียจ” ฉันย้ำช้าๆ ชัดๆ “โอเคมั๊ย?”

            “ไม่โอเค (‘ ‘ )”

            อ๊ากกกกกกกก! ฉันเกลียดสลาฟฟฟฟ!

            “งั้นฉันไปโทรเอง!” ฉันกระแทกเสียงก่อนจะเดินลงไปโทรสั่งพิซซ่า แล้วนั่งรอตรงโซฟา กวาดตามองตรงชั้นหนังสือ หยิบนิตยสารเล่มเก่าๆ มาอัพเดท (?)

            “ทำอะไร ^O^”

            “นายเห็นว่าฉันทำอะไรล่ะ -_-“

            “=3=” สลาฟพ่นลมหายใจ ก่อนจะล้มลงบนตักฉัน โอ๊ย! ให้ตายสิ จะหลบไปที่ไหนดีที่ไม่มีไอ้บ้าสลาฟ -_- “เธอดูอะไรอ่ะ =O=”

            “แฟชั่น ดารา ผู้หญิง ผู้ชาย นายแบบ”

            “นายแบบก็อยู่ตรงนี้แล้วไง -^-“

            อ้วก!

            ฉันยังคงนั่งดูนิตยสารต่อไปเรื่อยๆ โดย (พยายาม) ไม่สนหัวหนักๆ ของใครบางคน แต่ไอ้เจ้าของหัวก็เหมือนจะรู้ เป่าลมใส่หน้าท้องฉันอยู่นั่นแหละ! อยากกระทืบเขาชะมัด

            “โว้ยยย! อยู่เฉยๆ ได้มั๊ย ไม่งั้นฉันจะถีบนายแล้วนะ”

            “เธอยกขาขึ้นได้ก็ลองดูสิ”

            “ฉันยกขาได้น่า -*-“ ฉันพูดก่อนจะลองยกขาให้สลาฟดู

            “ถ้าเธอเตะฉันลงไป...”

            “ถีบ” ฉันแก้

            “เออ นั่นแหละ -_-^ อะไรก็ตามที่เธอว่าทำร้ายฉัน ฉันจะ..”

            “จะอะไร?” ฉันแกล้งยั่วโมโหเขาเล่น

            “จะทำให้ได้ขยับขาไม่ได้เลย”

            “ฮะ? =O=” ฉันไม่ค่อยเข้าใจมุกเขานะ

            “ให้นอนบนเตียงได้อย่างเดียว อ๊ะ.. ไม่สิ ไม่ให้นอนดีกว่า ทั้งคืนเลย J”

            “!!!” โอเค ฉันพอจะเข้าใจละ นั่นทำให้ฉันแทบไม่กล้าขยับขาเลย

            “ทำตัวเชื่องๆ หน่อยที่รัก ฉันไม่อยากหยาบคายกับเธอ” นี่ นุ่มนวลมากเลยใช่มั๊ย?

ติ๊งต่อง

            “พิซซ่ามาแล้ว” ฉันรีบผลักสลาฟออก แล้วพุ่งไปที่ประตู

            “ห้ามเปิด!”

 

'มีสลาฟก็เหมือนมีปีศาจอยู่ในบ้าน!'
Clair

____________________________________________________________________________.,

ตอนนี้ลองไปรูปลงไปด้วย วันนี้นั่งเซฟรูปตั้งนาน ไม่ใช่อะไรคอมช้า55
รู้สึกว่าตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ แบบว่าเรื่อยๆ มาเรียงๆ ~
ก้เหมือนเดิมค่ะ ขอคอมเม้นหน่อยละกันค่ะ ฮี่ๆ

ขอบคุณทุกคอมเม้น
นำไปอ่านและพยายามปรับปรุงแก้ไขเท่าที่ทำได้ :P

เยิ้บยูเอฟวรี่วัน xoxo

thanks theme :)
emer .gency