ขัตติยะรัก

ลำดับตอนที่ #1 : อธิฐานรัก..............50%

                     ท้องฟ้าพร่าพราวไปด้วยดวงดารา  ส่องแสงระยิบระยับประดับนภา  สายลมเย็นพลิ้วแผ่วผ่านผิวเนื้อ  ร่างบางกระชับเสื้อคุมกายให้แน่นขึ้น  มือนุ่มจากร่างใหญ่โอบกอดร่างบางให้แนบอิงอกอุ่นนานเนินนาน 

                “ โน่นไงดาวตก   อธิษฐานซิ  ”  ดัชนีเรียวยาวชี้ไปยังดวงดาราที่ละจากท้องนภา

                ดัชนีน้อยทั้งสองข้างยกขึ้นประสานกัน  ดวงเนตรสีน้ำเงินประกายหลับพริ้มลง   สักครู่ใหญ่จึงรืนขึ้น หัตถ์น้อยทิ้งลงข้างกาย

                “ อธิษฐานว่าอะไรบอกพี่ได้หรือไม่  ” วรองค์สูงใหญ่ทักขึ้นหลังเจ้าร่างบางอธิฐานอยู่เป็นนาน

                “ น้องขอให้รักของเราคงอยู่อย่างนี้ตลอดไป  อย่าได้หมายมาพรากเราจากกัน    ดังดวงดาราที่ต้องพรากจากจันทราไป ”  โอษฐ์อิ่มทิ้งทายอย่างเศร้าๆ

                “ เด็กโง่เอ๊ย ใครว่าดาราต้องพรากจากจันทรา  ”  พระหัตถ์นุ่มโยกเศียรเจ้าร่างบางไปมา  สายพระเนตรสีน้ำตาลเข้มสบลงมายังเจ้าร่างบาง

                “ พี่มีนิทานจะเล่าให้ฟัง ”   ร่างบางนั่งนิ่งตั้งใจฟัง กรุ่นกลิ่นดอกลีลาวดีหอมลอยตามลมมาจางๆ

                ** กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว..มีพระจันทร์สองดวง ซึ่งดวงหนึ่งชื่อจันทรา และอีกดวงชื่อจันฉาย พระจันทร์สองดวงนี้ รักกันมาก และไม่เคยแยกห่างจากกัน ทุก ๆ คืน.. เมื่อมองไปบนท้องฟ้า ยามนั้นจะได้เห็นพระจันทร์ทั้งคู่ อยู่เคียงข้างกันเสมอ

                กระทั่งวันหนึ่ง.. เมื่อจันทราได้พบกับอาทิตย์ เธอรู้สึกหลงใหลในแสงเจิดจ้านั้น และค่อยๆ เคลื่อนตัวติดตามดวงอาทิตย์ไปทีละน้อย ค่อยแยกห่างจากจันฉายคู่รัก จนไม่ได้อยู่เคียงข้างกันอีกต่อไป เมื่อค่ำคืนมาถึง.. จึงปรากฏจันฉายให้เห็นเพียงลำพัง

                นับจากนั้น จันฉายก็เฝ้าตามหาจันทราคู่รักไปทุกหนแห่ง ทว่า.. คืนแล้วคืนเล่า พระจันทร์หนุ่ม ก็ไม่อาจหาพระจันทร์หญิงได้พบ ด้วยความคิดถึงและอยากพบสุดหัวใจ จนไม่อาจรอคอยได้อีกต่อไป จันฉายจึงคิดว่า

          "หากเรามัวแต่ตามหาอยู่อย่างนี้คงไม่ได้พบเจอกันแน่"

                ดังนั้น.. จันฉายจึงตัดสินใจระเบิดตัวเองเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เพื่อจะได้กระจายไปทั่วทั้งจักรวาล และสามารถให้ทุกชิ้นส่วนทุกอณูของตนออกติดตามหาพระจันทร์คู่รัก

                ฝ่ายจันทรานั้น ยิ่งนานวันก็ยิ่งได้เรียนรู้และเข้าใจว่า แม้ดวงอาทิตย์จะส่องแสงเจิดจ้าสวยงามเพียงใด อาทิตย์ดวงนั้นก็มิได้ส่องแสงเจิดจ้าเพื่อตนเพียงผู้เดียวเท่านั้น แต่ยังส่องแสงไปยังสิ่งมีชีวิตและดาวดวงอื่น ๆ อีกมากมาย พระจันทร์หญิงจึงกลับมาหาพระจันทร์ผู้ชายอีกครั้ง แต่.. ไม่ว่าจะค้นหาเท่าไรก็มิอาจพบคู่รักดวงจันทร์นั้นได้

                กระทั่งได้รู้ว่า พระจันทร์ชายยอมระเบิดตัวเองเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ เพื่อตามหาตน พระจันทร์หญิงจึงรู้ว่า คงไม่มีโอกาสได้พบเจอพระจันทร์คู่รักอีกต่อไป จึงได้แต่โศกเศร้าเสียใจเพียงลำพัง แต่ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ ที่พระจันทร์ชายมีต่อพระจันทร์หญิง... ทุกค่ำคืนจึงพยายามเปล่งประกายแสงที่ยังหลงเหลือเพียงน้อยนิด จากแต่ละเศษเสี้ยวของตน หวังส่งให้ถึงพระจันทร์ซึ่งเป็นที่รัก เกิดเป็นแสงพร่างพรายเต็มท้องฟ้า เคียงข้างดวงจันทร์ จนเกิดเป็นพระจันทร์เคียงคู่กับดวงดาวระยิบระยับให้เราเห็นจนถึงทุกวันนี้

          “ เจ้าเห็นหรือไม่ว่าความรักของจันฉายไม่เคยจากไปไหน ยังคงรายล้อมอยู่คู่ดวงจันทรา  อยู่อย่างนั้นเนินนานตลอดไป ” เมื่อตรัสจบโอษฐ์อุ่นก็จุมพิษแผ่วเบาลงไปที่พระนลาฏของเจ้าร่างบาง

                “ สัญญากับน้องนะเพคะ  ว่าจะรักน้องดังที่จันฉายรักมั่นต่อจันทรา”

                ร่างใหญ่ยกดัชนี  คล้องกับเจ้าร่างบางเป็นการสัญญา  พระหัตถ์ทั้งสองข้างจับพระอังสาบอบบางอย่างอ่อนโยน  แล้วเอื้อนเอ่ยวาจาขึ้นว่า  “  จันทราและดาราจงเป็นพยาน ข้า  วงศ์พญา  ขอให้สัจสาบานว่าจะรักมั่นต่อ    มิ่งเมือง   ยอดดวงใจของข้าเพียงผู้เดียว  หากแม้นวันใดข้าผิดคำสาบานขอจงลงโทษทัณฑ์ให้มีอันเป็น...........”  มือบางยกขึ้นมาปิดโอษฐ์อุ่น  ส่ายพระพักตร์เป็นทีห้าม

                “ ขอเพียงพระองค์รักน้องอยู่อย่างนี้ตลอดไป  ก็เพียงพอแล้ว   พระองค์เป็นถึงองค์เจ้าหลวงแห่งธารศิลป์ต่อไปภายภาคหน้า  จักต้องอภิเษกกับคนที่คู่ควร  น้องขอเพียงให้พระองค์อย่าทอดทิ้งน้อง  ในวันที่พระองค์เจอคนที่คู่ควรก็เพียงพอแล้วสำหรับน้อง ” อัสสุชลหยาดหยดต้องแก้มนวล

                ดัชนีเรียวยาวขององค์เจ้าหลวง  บรรจงเช็ดหยาดอัสสุชลออกอย่างนุ่มนวล   ดวงเนตรสีน้ำตาลทอประกายชัดถึงความรู้สึกแห่งดวงหทัย

                ดวงเนตรสีน้ำเงินเข้มสบประสานกับดวงเนตรสีน้ำตาล

                “ เจ้าคือหญิงที่พี่รักยิ่ง  รักและจะคอยปกป้องด้วย ชีวิต และ หัวใจ”

                “ พี่จะไม่มีวันทอดทิ้งเจ้า  ไม่มีวัน..................”



                                                     .......................................





**  ที่มา  นิทานดางดาว             

http://www.bloggang.com/


                                                                                           เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะ