การเรียนในมหาวิทยาลัยใครว่าเป็นเรื่องง่าย

ลำดับตอนที่ #1 : ที่เรียนแห่งใหม่

          หลังจากที่ประกาศผล Admission ฉันติดที่มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกชื่อตังแห่งหนึ่ง ตอนแรกฉันติดที่นี้ฉันเสียใจมาก เพราะว่าฉันเป็นคนที่ติดบ้านมาก ไม่ชอบออกต่างจังหวัด หลังจากนั้นฉันก็โทรไปหาแม่ แล้วฉันก็ร้องไห้แม่ตกใจมาก แม่นึกว่าฉันไม่สอบไม่ติด ต่อมาเมื่อแม่มาถึงบ้าน
          แม่ก็คุยกับฉันว่า " ลูกไม่ภูมิใจหรอที่ลูกสอบได้ " ฉันตอบว่าฉันภูมิใจ แต่ฉันไม่อยากออกต่างจังหวัด แม่เลยปลอบฉันว่า " ลูกอุตสาห์ตั้งใจเรียน ไปเรียนพิเศษ ไปสอบตรงหลายมหาวิทยาลัยแต่ก็ไม่ติด แต่พอลูกติดลูกกลับจะทิ้งมันไปลูกไม่เสียดายหรือ ยังมีคนอื่นอีกตั้งมากมายที่ไม่มีที่เรียน ลูกน่าจะดีใจที่ลูกมีที่เรียนนะ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย พี่ที่ทำงาน แล้วป้าก็ยังรียนจบมาได้เลย แม่รู้ว่าลูกทำได้ เรียนแป๊ปเดียวเดี๋ยวก็จบ"          
          มันช่างเป็นอะไรที่ฝืนใจฉันเหลือเกินให้ทำในสิ่งที่ฉันไม่ชอบไม่อยากทำ ฉันคิดในใจว่า ถ้ารู้ว่าเป็๋นแบบนี้ฉันน่าจะเลือกที่ฉันเข้าไม่ได้ จะได้เรียนที่เอกชนใกล้บ้านจ๊ะดีกว่าไหม