ปากร้ายดีนักรักซะเลย

ลำดับตอนที่ #1 : เค้กเอ๊ยแก

บทที่ 1

             แสงแดดสาดส่องล่งมาจรดดวงตากลมโตของสาวน้อยที่นอนแผ่ร่างอยู่บนเตียงอันหนานุ่มหลับตาพริ้มประดุจดังนางฟ้าเมื่อยามหลับไหลแต่แล้วความสุขที่ยาวนานต่อเนื่องจากเมื่อวานก็จบลงเพราะเสียงเปิดประตูห้องนอนของเธอเองที่ทำให้เธอสะดุ้งขึ้นตื้น “ตื้นๆลูกเช้าแล้วรีบไปอาบน้ำซะไป” ผู้เป็นแม่กล่าวเตือนลูกสาวพร้อมเดินมาเปิดไฟข้างประตูก่อนจะสวมรอยแทนที่ลูกสาวบนเตียง “เสร็จแล้ววแม่รีบปลุกจังง่ะเหลือเวลาตั้งเยอะ ห้าววว”

“นี่ไม่ต้องบ่นเลยถ้าไม่รีบปลุกก็สายเลยแก่ไม่ได้นั่งรถนักเรียนแล้วนะแถมแกยิ่งชอบแอบหลับในห้องน้ำด้วยไอ้เค้ก ”แม่ของหญิงสาวบ่นอุบพร้อมลงมือถักเปียเดียวให้ลูกสาวแล้วเดินออกจากห้องไปตามปกติ ” “เดี๋ยวลืมเรื่อยเงินอ่ะแม่”  “ก็พ่อวางไว้ข้างล่างแล้วทอนด้วยนะ 300นะ” แม่เรางกจริงรู้งี้ขอพ่ออย่างเดียวดีกว่า หุหุ  คนสวยโชดดี  ฮิฮิฮิฮิฮิ +555

                    เค้กเป็นเด็กสาวจัดว่าหน้าตาสละสวยผิวไม่ขาวจนซีดและไม่คล่ำจนดำแต่เพื่อนชอบเรียกเธอว่าดำ เพราะตอนม.2เธอมีสิวเป็นเม็ดดำๆแต่ขึ้นม.3เธอจึงเริ่มรู้จักสวยจนตอนนี้เธออยู่ม.4แล้วเรียนสาย ศิลป์ภาษา(ฝรั่งเศล)เค้กมีผมยาวเกือบถึงกลางหลังดำวาววับร.รของเธอเป็นหญิงล้วนและเป็นคาทอลิกจึงต้องถักเปียทุกคนม.ปลายถัถเปียเดียวผมเธอจะดูยุ่งกว่าคนอื่นหน่อยเพราะเธอสไลส์เริ่มตั้งแต่ตาลงมากลางหลังเป็นตัววีซึ่งผิดกฎแต่เธอถือว่าใครๆก็ทำอ่ามีไรป่ะบ้านของเธอถือเป็นครอบครัวอบอุ่นพ่อเป็นที่ปรึกษาบริษัทสอนภาษาภาคพื้นเอเชียแม่อยู่บ้านเฉยๆาเค้กเนื่องจากเธอมีมนุษย์สัมพันธุ์ดีเกินชาวบ้านจึงมีเพื่อนเยอะมาก

     “เฮ้ยๆๆๆคนสวยตายแล้วไอ้บันนน”ฉันร้องเรียกเพื่อนของฉันชื่อบันนาน่าเพื่อขอลอกการบ้าน “ นี่ไอ้บ้ามาถึงก็ตะโกนเลยจะลอกเลขอ่ะดิใช่ป่ะ” เธอบ่นเพื่อนอย่างรู้ทัน “แหมๆน่านะบันสุดจ๋วยลอกหน่อยก้เค้าเรียนเลขไม่เก่งนิ” ก็จริงๆฉันกะเลขใครๆก็รู้ว่าเป็นศัตรูกันตั้งนานแล้วทั้งที่วิชาอื่นก็เรียนออกได้เกรดดี  “เออๆก็ได้นี่แกไอ้โปละ” “จะรู้ป่ะคงมากะพวกไอ้แพรวไอ้ฝ้ายมั่ง” ฉันตอบเพื่อนมือก็ลอกการบ้านไปงี่ดิถึงน่ารักหุหุ ไอ้บันมันเป็นเด็กเรียนปล่อยมันเหอะอยู่ตั้งห้อง1สายวิทย์-คณิต