~!!หนุ่มสุดเฮี้ยว ขอป่วนหัวใจ ยัยจอมเป๋อ!!~

ลำดับตอนที่ #2 : จูบแรกที่ลอยหายไปกับคนแปลกหน้า

2

                และแล้วเวลาก็ผ่านไปจนมาถึงคาบ 4 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ฉันกับอันจะเริ่มปฏิบัติการแหกโรงเรียน โดยมีฉันเป็นคนหนี ส่วนอันเป็นผู้ช่วยหนี หุๆ ^0^

                “อันอันพร้อมยัง”

                ”เดี๋ยวก่อนแอ้... เธอหนักเท่าไหร่”

                “45” ขอโทษอีกทีนะอัน จริงๆ แล้วฉันหนัก 50 ต่างหาก แต่ว่าถ้าพูดออกไปอย่างนั้น เธอต้องไม่ยอมช่วยฉันแน่ๆ ขอโทษ -/\-

                “45 เหรอ ฉัน 48 งั้นหลังฉันคงพอรับน้ำหนักเธอไหวนะ”

                “ขอบใจมากนะอันอัน”

                “แล้วอย่าลืมสัญญาที่เธอให้ไว้กับฉันนะ”

                “จ้า~ เพื่อนรัก พร้อมล่ะยัง”

                “พร้อมแล้ว รีบเหยียบรีบปีนนะ เดี๋ยวหลังฉันหัก”

                “เอาแล้วนะ”

                “อืม” อันตอบเสียงอ่อยๆ น่าสงสารจัง~

                ฉันขึ้นเหยียบบนหลังของอัน แล้วรีบเกาะกำแพง จากนั้นก็ค่อยๆปีนกำแพงจนออกมาได้สำเร็จ  พอเท้า

ของฉันแตะถึงพื้น ฉันก็ได้ยินเสียงอันบ่นอุบอิบว่า ‘หนักแค่ 45 แต่ทำไมมันเหมือนหนัก 50 เลยอ่ะ’ ‘เจ็บหลังจัง

เลย’ และอะไรต่ออะไรอีกมากมาย ไว้กลับมาฉันจะเลี้ยงเธอทุกอย่างที่เธออยากกินเลยนะ

                เอาล่ะ...ต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวกลับมาไม่ทันเข้าประตู

                ฉันค่อยๆเดินเลาะกำแพงเพื่อไปขึ้นรถเมล์ แต่แล้วความซวยก็อุบัติขึ้นอีกครั้งเหมือนพระเจ้ากลั่นแกล้ง ลุงยามเดินตรงมาจากป้ายรถเมล์  ซวยแล้วไง ทำไงดี กำลังจะถึงป้ายรถเมล์อยู่แล้วเชียว ทำไงดี ถ้าลุงยามเห็นเข้าล่ะก้อ... โดนเรียกเข้าห้องฝ่ายปกครองแน่

                ขณะที่ฉันกำลังคิดว่าจะทำยังไงต่อไปดีนั้น ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินผ่านหน้าฉันไป ฉันก็เลยรีบเรียกเขาไว้พลางดึงเสื้อแจ็กเก้ตด้วย แล้วผู้ชายคนนั้นก็หันหน้ามาด้วยสีหน้างงๆแบบเนี้ย -_-? แต่พอเขาหันหน้ามาเท่านั้นแหละ น้ำลงน้ำลายแทบทะลักออกมาจากปากฉัน โอ้ว~ พระเจ้า เขายอดมาก พระเจ้าทรงประทานให้เทพบุตรมาจุติเป็นผู้ชายคนนี้เหรอ หน้าตา รูปร่าง สัดส่วน ผิวพรรณ มันช่าง! มันช่าง!! ดูดีอะไรปานนี้ -0- คิดแล้วน้ำลายจะไหล (ทุเรศที่สุด คิดได้ไงเนี่ย)

                “เอ่อ...-0-”

                “มีอะไรครับ” ว้าว~ เป็นคนสุภาพซะด้วย ฉันที่กำลังอ้าปากค้างตกตะลึงอยู่กับความหล่อเหลาดูดีของเขาอยู่นั้น ก็นึกขึ้นมาได้ว่าออกมาทำอะไรที่นี่ -., - หุๆ

                “เอ่อ...ว้ายย~ ช่วยยืนบังฉันจากลุงยามที่ถือกระบองนั่นให้หน่อยได้มั้ยคะ”

                ขณะที่ฉันกำลังรวบรวมคำพูดอยู่นั้น ลุงยามก็ทำทางเหมือนจะหันมองมาทางที่ฉันยืนอยู่ o_0 ตายแน่ๆ งานนี้ จบเห่แน่ๆ T_Y

                “-_-?”

                “ได้โปรดเถอะคะ -/\- ช่วยยืนบังให้หน่อยนะคะ ถ้าลุงยามเห็นฉันเข้าล่ะก้อ   ฉันต้องตายแน่ๆเลยค่ะ T_T”

                ฉันพูดพลางเหลือบมองลุงยามเป็นระยะๆ ลุงแกใกล้เข้ามาแล้ว T^T ทำไงดีอ่ะ ฮือๆ

                ผู้ชายคนนี้ค่อยๆมองตามสายตาที่หวั่นผวาของฉันซึ่งตอนนี้กำลังจับจ้องมองไปที่ลุงยาม พอเขาหันไปเห็นลุงยาม เขาก็เหมือนจะเข้าใจความหมายในสิ่งที่ฉันได้บอกเขาไปก่อนหน้านี้ เขาผลักฉันไปติดกำแพง แล้วเบียดฉันจนตัวฉันลีบแทบจะกลืนไปกลับกำแพงโรงเรียน จากนั้นก็เอาเสื้อแจ็กเก้ตคลุมหัวเราสองคน ไว้ หลังจากนั้น...จากนั้น เขาก็จะ...จะ...จูบฉัน ///-_-///

                เราจูบกันอยู่ในเสื้อแจ็กเก้ตนานมาก เพื่อรอให้ลุงยามเดินผ่านไป  ฉันไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ เพราะมัวแต่ตกใจกับการจู่โจมแบบรวดเร็วของเขาและฉันก็ไม่ใช่นาฬิกานิ ที่จะจับเวลาได้ -.,-  

                เขาจะรู้ไหมนะว่าเขาขโมยจูบแรกของฉันไป เฮ้อ~ เพิ่งจะรู้จักว่าการจูบเป็นยังไงก็วันนี้แหละ มันทำให้หัวสมองฉันว่างเปล่า แล้วก็รู้สึกซาบซ่าส์อย่างบอกไม่ถูก ///-_-/// ความจริงมันก็น่าดีใจอยู่หรอกที่มีจูบแรกกับหนุ่มหล่อราวกับเทพบุตรอย่างนี้ แต่ฉันอยากมีจูบแรกกับคนที่ฉันรักมากกว่านะ แต่ว่าทำไมต้องจูบฉันด้วยนะ ก็ในเมื่อเอาเสื้อคลุมหัวอยู่ ยังไงลุงยามก็คงไม่วิปริตมาเปิดดูหรอก -_-

                “ลุงนั่นไปแล้วล่ะ”

                “...”

                “เฮ้ ลืมตาได้แล้วหรือว่าอยากได้จูบที่2 อีกฮะ”

                “///-_-///”

                อ๋ายย~ น่าอายชะมัด ฉันจะทำยังไงต่อไปดีเนี่ย หัวมันโล่งไปหมดเลย ฉันควรขอบคุณหรือด่าว่าเขาดีเนี่ย โอ๊ยๆ ปวดหัวๆ

                “ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก แค่นี้ก็เกินพอแล้ว หึๆ”

                “หา...”

                “เมื่อกี้จูบแรกของเธอใช่ม้า หึ งั้นถือว่าจูบแรกเป็นค่าตอบแทนที่ฉันช่วยเธอไว้ก็แล้วกัน -_-”

                “เอ๋...”

                “ไปล่ะ นฤชา อนันตเลิศ หวังว่าคงได้พบกันอีกนะ”

                ฉันได้แต่ยืนอึ้งอยู่กับที่ มองผู้ชายคนนั้นค่อยๆเดินหายไป  นะ...นี่มันซาตานในคราบเทพบุตรชัดๆ  ก่อนที่จะไปยังมีหน้ามาพูดอีกว่า ‘หวังว่าคงได้พบกันอีกนะ’ เชอะ... ชาตินี้ ชาติไหนขออย่าได้พบกันอีกเลย ไอ้คนบ้า ไอ้คนโรคจิต หน้าตาก็ดีแต่นิสัยแย่ชะมัด ขอถอนคำพูดที่ว่าเป็นคนสุภาพออก แล้วหมอนี่รู้จักชื่อฉันได้ยังไงเนี่ย สงสัยจะดูจากชื่อที่ปักอยู่ที่เสื้อนักเรียน

                โธ้ว้อย วันนี้มันเป็นวันอะไรกันเนี่ย ทำไมถึงได้ซวยซับซวยซ้อนอย่างนี้วะ

                ‘สมุดการบ้านวิชาเลข...สมุดการบ้านวิชาเลข’

                แล้วจู่ๆ คำๆ นี้ก็วิ่งเข้าชนหัวสมองของฉัน 

                ช่ายๆ ฉันออกมาเพื่อไปเอาสมุดนิ ตายแล้วอีกครึ่งชั่วโมงก็จะถึงคาบ 5 วิชาเลขแล้ว สงสัยต้องขึ้นรถแท็กซี่ไปบ้านแทนรถเมล์แน่ๆ เลย ฉันต้องเสียเงินเพิ่มขึ้นก็เพราะนายไอ้บ้าโรคจิต ว่าแล้วฉันก็รีบไปโบกมือเรียกแท็กซี่ทันที และตลอดทางมาบ้านฉันก็ได้แต่นั่งสาปแช่งไอ้ผู้ชายคนนั้นอยู่ในใจ

                เอี๊ยด

                “หลังนี้ใช่มั้ยหนู”

                “คะ? อ๋อ...ใช่ค่ะ”

                “บ้านหลังใหญ่สวยจังเลยนะ”

                “ค่ะ ขอบคุณค่ะ เอ่อ...คุณลุงคะช่วยจอดรอแป๊ปนะค่ะ เดี๋ยวหนูมา”

                แล้วฉันก็รีบวิ่งไปไขกุญแจบ้าน ไปเอาสมุด อ้อ ลืมบอกไปว่าทุกคนในบ้านจะมีกุญแจสำรองเก็บไว้คนละชุด  เพราะฉะนั้นฉันก็เลยเข้าไปในบ้านได้  

                นั่นไง เจอแล้วสมุดแล้ว ทำไมมันไปอยู่ที่โต๊ะหน้าทีวีได้นะ แต่ช่างมันเถอะ รีบกลับไปโรงเรียนดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันได้เข้าประตูโรงเรียน

                “ลุงค่ะกลับไปทางเดิมด่วนเลยค่ะ”

                “หือ”

                “กลับไปทางที่ลุงจอดรับหนูอ่ะ -_-”

                “อ๋อ ได้จ้ะหนู ^^”

                “ขับเร็วๆ เลยนะค่ะ”

                “ถ้าลุงถูกตำรวจจับล่ะ”

                “งั้นก็เอาความเร็วเท่าที่ลุงทำได้ก็แล้วกันค่ะ -_-”

                และไม่นานก็ถึงโรงเรียน  ไม่นึกว่าความเร็วที่ลุงทำได้คือ 130 กิโลเมตร/ชั่วโมง นี่ขนาดบอกว่ากลัวตำรวจจับนะเนี่ยยังขับเร็วซะขนาดนี้  ถ้าไม่กลัวตำรวจจะขนาดไหนเนี่ย คิดแล้วก็ขนลุก แต่ก็ต้องขอบคุณลุงแท็กซี่จริงๆเลย ไม่งั้นฉันคงอดเข้าโรงเรียนแน่ๆ  และที่สำคัญที่สุดฉันจ่ายเงินค่าแท็กซี่จนแทบหมดตัวเลยอ่ะ  ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือเงินไม่ถึง 100 เลย ฮือๆ ค่าขนมของฉันปลิวหายไปแล้ว แล้วหยั่งงี้จะมีเงินเหลือไปเลี้ยงอันไหมT_T