คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : NIGHT3 :: tonight(2)
NIGHT3
ครืดดดดด
.
.
.
ครืดดดด ครืดดด
.
.
.
.
ครืดดดดดด ครืดดดดดดดด
.
ครืดดดดดด
“ผมชักจะรำคาญเสียงโทรศัพท์คุณแล้วนะ สั่นยังกับเจ้าเข้าแหน่ะ”
“ใครใช้ให้คุณสนใจมันละ”
“ก้มันเรียกร้องความสนใจอยู่อ่ะ”
“อะไรของคุณ...”
“ถ้าคุณจะไม่รับ คุณก้ปิดเครื่องไปเลยสิชานยอล คุณจะปล่อยให้มันสั่นอยู่ทำไม?”
“ยุ่งน่า เป็นผีก้อยู่ส่วนผีดิ” ชานยอลขมวดคิ้วนิ่วหน้าใส่ก่อนจะหันไปทางอื่น ใจเขาตอนนี้รู้สึกรุ่มร้อนแปลกๆ ไม่ใช่ว่าเข้าเองไม่รำคาญเสียงสั่นครืดนั่นหรอกน่ะ มันเล่นดงมาราวครึ่งชั่วโมงแล้ว และไม่มีทีท่าว่าคนที่โทรมาจะหยุดโทรแต่อย่างใด
“ผมอยากอยู่ส่วนผีของผมอยู่หรอกน่ะ ถ้าไอ้เสียงสั่นนั่นมันไม่รบกวนผมจนผมทนไม่ไหว”
“ทำไมคุณพูดมากจังเนี่ย” ชานยอลเริ่มหัวเสียมากกว่าเดิม ใจนึงอยากจะรัย เพราะอยากรู้ว่าปลายสายนั้นต้องการจะคุยอะไรถึงได้โทรมาถี่ยิบซ่ะขนาดนี้ แต่อีกใจ ก้กลัวได้ยินคำพูดทำร้ายจิตใจ หรือคำแก้ตัวจากอีกคนที่ทำเขาใจอ่อนทุกครั้ง
“คุณอยากรับ ก้รับ ไม่เห็นต้องคิดมาก นั่นแฟนคุณนะ เขาคงอยากอธิบายอะไรให้คุณฟังนั่นแหล่ะ รับหน่อยสิ ไม่ต้องกลัวหรอก”
“ผมเปล่ากลัวสักหน่อย...” ชานยอลหันไปพูดใส่ร่างเล็กที่อยู่ห่างจากเขาไปอีกฟากของเตียงนอน ผีน้อยเอียงคอเบะปากใส่อย่างไม่หยี่ระในคำพูดของร่างสูง
ชานยอลเอื้อมหยิบมือถือที่กำลังสั่นอยู่บนโต้ะเล็กๆข้างเตียงขึ้นมาดู
Baekhyun..
“....” ชานยอลกดรับสายก่อนจะยกมันขึ้นมาแนบหู ร่างสูงไม่ปริปากส่งเสียงอะไรออกมา ทำเพียงแค่รอฟังเสียงจากปลายสายเท่านั้น
[ชานยอล ฮัลโหลชานยอล นายยอมรับสายฉันแล้วหรอ] น้ำเสียงดีใจที่ได้ยินทำเอาชานยอลทำหน้าไม่ถูก เขานึกภาพออกเลยว่าตอนนี้แบคฮยอนมีสีหน้ายังไง
“มีอะไร” แต่ยังเก๊กตอบเสียงเรียบ
[ฉันไม่อยากจะอธิบายมันซ้ำซากหรอกนะ]
“งั้นก้ไม่ต้องพูด”
[แต่ฉันจะพูด ชานยอล.. นายช่วยเข้าใจฉันหน่อยสิ เรื่องนี้มันไม่มีอะไรจริงๆ จะให้ฉันพูดอีกกี่ครั้ง]
“นายก้ไม่ต้องพูดแล้วไงแบคฮยอน เพราะไม่ว่านายจะพูดกี่ครั้ง ทุกครั้งฉันก้แพ้คำพูดนาย”
[…]
“ทั้งที่ทุกอย่างฉันเห็นมันเต็มตา แต่สุดท้ายฉันก้ยังต้องมานั่งฟังคำพูดแก้ตัวของนาย และก้ทำเป็นเข้าใจสิ่งที่นายบอก ทั้งที่ฉันไม่เคยเข้าใจมันเลย”
[ชานยอล ฟังก่อนสิ..]
“และครั้งนายก้บอกให้ฉันฟังนายอีก นายก้รู้ตัวว่านายกำลังจะพูดเรื่องเดิมๆ คำเดิมๆ และหวังจะให้มันจบแบบเดิมใช่มั้ย”
[…]
“มันง่ายไปหน่อยมั้ยแบค เลือกดิว่ะ อยากได้มันก้เลิกกับฉันไปได้แล้ว ปล่อยมือสักคนดิว่ะ”
[นายก้รู้ว่าฉันไม่มีวันปล่อยมือนาย ชานยอล]
“ก้เพราะฉันรู้ไง ว่านายจะไม่ปล่อยมือฉัน แต่ที่ฉันไม่รู้คือ ทำไม”
[ฉันรักนายไง]
“รักหรอ ? เก็บคำนั้นของนายเข้ากรุไปเลยนะ มันใช่ไม่ได้อีกแล้ว เพราะฉันจะไม่เชื่อมันอีก ไอความรักบ้าบออะไรเนี่ย รักบ้าอะไรแม่งถึงไปกับคนอื่นไม่รู้จักจบจักสิ้นสักที”
[นายกำลังเข้าใจผิด..]
“นายไม่ยอมรับต่างหาก!”
[ก้ได้ชานยอล...]
“เลือกมา แบค”
[…]
“เลือกไม่ได้...”
[…]
“เลิกเถอะ ...”
[…]
“เลิกกับฉันนะ”
.
.
.
“ผมว่า การที่คุณใช้อารมณ์บอกเลิกเขาไปแบบนั้น สุดท้ายจะกลายเป็นคุณเองที่เจ็บนะ” เสียงเล็กดังขึ้นหลังจากที่ความเงียบเข้าปกคลุมมาราวชั่วโมงกว่า ผีน้อยไม่ได้ไปไหนตั้งแต่ชานยอลวางหูจากแบคฮยอน เขายังนั่นอยู่ที่เดิม ส่วนชานยอลตอนนี้ นั่งนิ่งเป็นผีตายซากอยู่บนเก้าอีก หันหน้าออกนอกระเบียงเพื่อรับลมทะเลยามค่ำ
ใจนึงก้กลัวร่างสูงจะไม่สบายเอา ก้เล่นนั่งตากลมมาเป็นชั่วโมงแบบนั้น
“ผมว่า คุณควรเลิกตากลมตรงนั้นได้แล้ว เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอานะ” ผีน้อยถอนใจ หลังจากที่ไม่ได้คำตอบใดๆจากอีกคนเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความนิ่ง และความเงียบ ไม่รู้ว่าวิญญาณชานยอลหลุดออกจากร่างรึเปล่านั่นน่ะ เปลือกตานี่เหมือนยังไม่กระพริบเลย
“ชานยอล...”
“ผมจะเข้าไปข้างใน โอเคมั้ย?” ชานยอลหัวมาพูดเสียงนิ่ง ดวงตาสวยของชานยอลตอนนี้มันรู้ไร้วี่แววแห่งความสุขอย่างเห็นได้ชัด คิดไปคิดมา เขาไม่น่ายุให้ชานยอลรับสายแบคฮยอนเลยจริงๆ น่าจะปล่อยให้มันดังจนแบตหมดไปซะยังดีกว่า
นี่มันไม่ต่างอะไรกับอยู่คนเดียวเลยนะ ถ้าชานยอลยังเป็นแบบนี้น่ะ
ร่างสูงลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวเดิม แขนยาวยกขึ้นดึงประตูกระจกทั้งสองข้างให้ปิดเข้าหากันสนิท บรรยากาศในห้องเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เพราะตอนนี้ไม่มีแรงลมใดๆพัดเข้ามาอีกแล้ว ชานยอลไม่ลืมที่จะดึงม่ายสีขาวนวลปิดตามอีกด้วย
ขายาวก้าวมายังเตียงนอนก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งหัวหน้าเข้าหาผีน้อยที่นั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟาตัวยาวอีกฟากเตียง
ตากลมโตเบิกขึ้นเมื่อรู้สึกว่าชานยอลมองเขาแปลกไป
“ทำไม” เอ่ยถามเสียงเบา ชานยอลที่ตอนแรกมีสีหน้าเรียบนิ่ง จู่ๆก้ผุดยิ้มขึ้นมาจนอีกคนงงไปตามๆกัน
“เหลือกตาขนาดนั้น มันจะไม่หลุดออกมานอกเบ้ารึไงคุณ” ชานยอลพูดไปขำไป ร่างเล็กที่เพิ่งรู้ตัวว่าถูกว่าก้มุ่ยหน้าทันที
“ผมก้อยากให้มันลองหลุดดูเหมือนกัน” จะได้หลอกคุณไง
“ฮ่าๆ ถึงตอนนั้นผมคงหัวโกร๋น แต่คุณคงทำไม่ได้หรอก”
“คุณรู้ได้ไงว่าผมทำไมได้” กอดอกเชิดหน้าใส่ซ่ะ ดูถูกกันมากไปล่ะ จะหาว่าเขาเป็นผีหลอกไม่เป็นรึไง
“คุณจะหลอกผมหรอ.. คุณจะหลอกให้ผมกลัวจริงๆหรอหืม”
“เอ่ออ....” ทำไมต้องทำเสียงอย่างนั้นด้วยละชานยอล โอยย แล้วทำไมใจต้องสั่นด้วยเนี่ยยย
“ว่าไง จะหลอกผมจริงๆหรอ” ชานยอลยิ้มกริ่ม ใบหน้าของผีน้อยเห็นได้ชัดว่ากำลังเขินกับสิ่งที่เขาทำ ไม่รู้ว่าทำไมยิ่งเห็นแบบนี้เขาก้ยิ่งอยากแกล้ง ยิ่งเขินก้ยิ่งอยากทำให้เขินกว่านี้อีก
“ผมจะไปทำอย่างนั้นได้ยังไงละ” แต่จู่ๆ ก้กลายเป็นผีน้อยที่ทำเขารู้สึกแปลกๆแทน ไอความรู้สึกแปลกๆนี่มันคงไม่ได้เรียกเขินหรอก
เพราะเขารู้สึกว่าร่างตรงหน้ามีความรู้สึกพิเศษที่เขารู้สึกเหมือนกัน เขาไม่รู้จะเรียกว่าอีกไร แต่มันพิเศษจริงๆนะ
เพราะมันเกิดขึ้นครั้งแรก และอาจจะเป็นครั้งเดียวนี่ก้ได้
.
.
.
.
“ชานยอล ชานยอล.. “ เสียงคุ้นเคยดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิดในห้องนอน ไม่มีแม้แต่แสงฟากภายนอก เพราะนี่เป็นเกาะที่ไม่ได้เจริญมากนัก น้ำไฟจึงมีให้ใช้แค่บางเวลาเท่านั้น นี่คงจะดึกมากแล้วไปถึงไปมืดไปทั้งเกาะแบบนี้ แต่ทำไมดึกขนาดนี้ผีน้อยยังไม่หลับไม่นอนอีก
“ อือออ ว่าไง” ตอบกลับเสียงงัวเงีย วันนี้เขารู้สึกเพลียเป็นบ้าเลย กว่าจะข่มตานอนได้ก้นานจะตายละ นี่ยังมาถูกปลุกอะไรตอนนี้อีกเนี่ย
“ชานยอล ผมนอนไม่ได้” เสียงเล็กดังขึ้นใกล้ๆหู ของเขาอีกครั้ง
“อือออ ทำไมมม”
“ก้คณเล่นนอนกอดผมแบบนี้ แล้วผมจะนอนยังไงละ” ชานยอลเบิกตาโพลงทันที แต่ก้ไม่ได้ช่วยอะไรนักเพราะเขาไม่เห็นอะไรในห้องเลยนอกจากความมืดมิด
แต่ก้ตกใจไม่นาน ร่างสูงก้จัดการกอดร่างข้างๆแน่นกว่าเดิม
“อ่ะ..” เสียงที่ดังขึ้นทำเอาร้อยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อทันที ไหนๆก้ได้กอดแล้ว ขอกอดไปตลอดเลยก้แล้วกัน
“กอดนิดกอดหน่อยเป็นไรไป ใครใช้ให้ตัวคุณนิ่มแบบนี้ละหืมม” ไม่พูดเปล่า แต่ยังเอาใบหน้าซุกลงต่ำจนชิดหัวกลมของร่างในอ้อมกอดพอดิบพอดี
“อ่ะ นี่คุณ อย่าแกล้งผมแบบนี้สิ มันอึดอัด” ร่างเล็กพยายามขยุกขยิกตัวให้หลุดจากพันธนาการ แต่เหมือนจะไร้ผล
“อะไร ผมไม่ได้แกล้งคุณสักหน่อย ผมแค่กอดคุณเฉยๆเองนะ”
“นี่.. ชานยอล”
“ครอกกกฟี้...”
“นี่คุณ ไม่ต้องมาแกล้งหลับเลยนะ”
คืนนี้คงดิ้นไม่หลุดแล้วละ อยากกอดก้กอดให้ตายไปเลย ไอบ้าชานยอลลลลลลลลล
คนอ่านหายหมดยังน้ออออ
แฮปปี้นิวเยียร์น้าาา (ช้าไปป่ะ?)
ช่วงนี้ไรต์ติดอ่านสือเยอะแยะยั้วเยี้ยเลย ง่าวววววว
มีใครจะตามไปเรียนรามกับฉันม้ายยยยยยย55555
แม่ตีตายเบย
คิดถึงรีดเดอร์นะฮะ แล้วจะมาอัพDAYให้ต่อ
อีกแบคถูกบอกเลิก แง สมน้ำหน้า5555
ความคิดเห็น