พี่ต้องเป็นของผม {HutCan}

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5

HUN..

ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆว่าทำไมผมถึงไม่ชอบเวลาที่ แคนอยู่กับคนอื่น คุยกับคนอื่นนี้ผมบ้าไปแล้วใช่ไหม ผมพูดไม่ดีกับเขา ผมไม่ได้รักเขาใช่ไหม ผมเห็นเขาเป็นแค่" ของเล่น"นิ๊ ใช่สิผมแค่เขาเป็นแค่ของเล่น นายมันแค่"ของเล่น"ฉัน แคน

"นี้นายต่อไปนี้ฉันขอสั่งห้ามนายออกจากบริเวณบ้านหลังนี้ " คนตัวสูงประกาศสั้นหนุ่มน้อยตัวเล้กเบื้องหน้า

"ทำไมอ่ะ นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันนะ!!" คนตัวเล็กรีบเถียงออกมาทันที นี้เขาไม่ใช่นักโทษนะที่จะมาอยู่แต่ในบ้านบ้าๆหลังนี้

"แต่นายต้องทำ "พูดเสร็จร่างสูงก็เดินหายลับเข้าไปยังในตัวบ้านหลังใหญ่

Can..

ผมชักเริ่มจะหมดอดทนกับนายนี้ซะแล้ว เอาแต่ใจชะมัดผมควรจะทำยังไงดีน้อ ?? อ่อใช่สิ ผมดทรหาพี่ฮั่นให้เขามารับผมออกไปดีกว่าจะได้ไม่ต้องทนอยู่กับไอบร้านี้ คิดเสร็จคนตัวเล็กก็รีบกดโทรศัพท์เพื่อดทรหาพี่ชายของตนทันที โดยไม่ทันสังเกตว่าสายตาของร่างสูงได้มองเขาอยู่ใกล้ๆบริเวรนี้

"ฮัลโหล>>พี่ฮั่นๆ มารับแคนที"คนตัวเล็กรีบพูดกับปลายสาย แต่จู่ๆโทรศัพท์ของเขาก็ถูกแย่งชิงออกไป แล้วยังถูกตัดสายทิ้งต่างหาก

"อย่าคิดนะว่านายจะหนีไปจากฉันได้ นาย"ของเล่น" "พูดเสร้จร่างสูงก็คว้าข้อมือแล้วลายเข้าไปยังในบ้าน  

ร่างเล็กของอติรุจถูกโยนลงบนเตียงนุ่ม

"นี้นายจะทำอะไรอ่ะ??เอาโทรศัพท์ผมขึ้นมานะผมไปทำอะไรให้คุณ"ทุกวันนี้อติรุจก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมจริวิชญ์ถึงจับตัวเขามาอย่างนี้

"นายอยู่ในโอวาทของฉัน นายไม่มีสิทธิ์ใช้โทรศัพท์ส่วนมือถือนายฉันจะเก็บไว้เองจะใช้เมื่อไรค่อยมาขอจากฉัน" จิรวิชญ์สั่งอติรุจด้วยเสียงเข้ม

"นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันบอกแล้วไงฉันไม่ใช่นักโทษนะ"อติรุจพยายามเถียงเพื่อเอาชนะร่างสูงตีก็ไม่เป้นผล

"ถ้านายเถียงฉันอีกคำเดียว นายได้เป้น..เมีย..ฉันแน่"

.................................................................................................

ไรว่าเม้นมันน้อยไปนะ เหนื่อยนะนี้ ไรจะเปิดฟิคไอซ์กัน อีกสักเรื่องเป้นไง

.