พี่ต้องเป็นของผม {HutCan}

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1

ร่างสูงเดินเข้าเดินออกตามหนุ่มร่างเล็กที่แสนจะขี้วีน ที่เดินเลือกเสื้อผ้าจนแทบจะทั่วห้าง

"นี้นาย!!! รีบๆซื้อได้ป่ะ ผมรีบ"ชายหนุ่มเอ่ยถามอติรุจ

"นายก็...ฉันยังเลือกเสื้อที่ฉันชอบไม่ได้นิ๊" เอ่ยบางพุดพร้อมทำเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจ

"งั้นผมเลือกให้"จิรวิชญ์ไม่รอให้อีกคนคัดค้าน เขาเดินไปหยิบเสื้อยืดสีเหลืองแนวขวางสลับกับสีขาว และกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลอ่อนๆและรีบเดินไปจ่ายเงินทันที

"เท่าไรครับ..??"

"3,400บาทคะ" จิรวิชญ์จ่ายเงินให้พนักงานแล้วรีบยื่นถุงเสื้อผ้าให้แก่ร่างบาง

"อ่ะ..ฉันซื้อให้แล้ว หมดกันนะ" อติรุจกำลังจะเอ่ยท้วน แต่ชายหนุ่มผู้นั้นก็ได้เดินออกไปเสียแล้ว


หลายวันต่อมา

"เฮ้~แคนวันนี้ไปกินไอติมไหม ?? "สต๊อปเพื่อนสาวสุดซี้ของอติรุจเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยเสียงร่าเริง

"ไม่มีตังค์อ่ะ แกเลี้ยงชิมิ "อติรุจพูดพร้อมทำหน้าออดอ้อน

"ตลอดเวย์อ่ะ~ฉันเลี้ยงแกก็ได้ ตอนเย็นเจอกันฉันไปหาสมายด์ก่อนแหละ"

...................................................................
อัพแค่นี้ก่อนนะ ไรเรียนหนักมากอ่ะ ไรจะพยายามอัพให้เร็วๆนะจ๊ะ หนุกไม่หนุกอย่าวว่ากันน๊า