คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนทนที่ 4 ลงโทษ
-4-
ตอนที่ 4 ลงโทษ
By…Bella
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
:อัญญิมตา:
วันนี้ฉันหลับทุคาบที่อาจารย์สอน ก็จะอะไรซะอีกละละถ้าไม่ใช่เรื่องผู้ชายเมื่อคืนที่ทำตัวลึกลับจนทำให้ฉันนอนนึกถึงแต่เขารู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว นั้นแหละเหตุผลที่ฉันมาหลับในห้อง
แต่เรื่องเมื่อวานที่ฉันลงไปห้องใต้ดินนั้นฉันไม่ได้ตาฝาดแน่นอนแต่ทำไมนายนั่นต้องโกหกฉันด้วยว่าในนั้นไม่มีอะไรแถมยังบอกอีกว่าเห็นฉันนอนสลบอยู่หน้าห้องน้ำ
“ยัยอัญ!”เสียงแหลมแสบหูของยัยฟ้าเข้ามากระทบโสตประสาทฉันด้วยระดับหลายร้อยเดซิเบล
“อะไรของแกเนี่ยจะตะโกนทำไม” ฉันพูดเชิงตำหนิยัยฟ้า อยู่ใกล้แค่นี้ไม่รู้จะตะโกนเพื่อ?
“แกไม่สบายรึเปล่าเชอรีน ยัยฟ้าเรียกแกเป็นสิบๆรอบแกก็มัวแต่เหม่ออยู่นั่นแหละอีกอย่าตอนทำข้อสอบกับตอนที่คุณครูสอนแกก็หลับ แกเป็นอะไรรึเปล่า” เมษาถามฉันด้วยน้ำเสียงจริงจัง
เออ ฉันเป็นอะไร ขนาดตัวฉันเองยังไม่รู้เลยแล้วจะบอกยัยฟ้ากับเมษาว่ายังไง
“เปล่า ฉันแค่ไม่สบายนิดหน่อย” ฉันปฏิเสธออกไป
ส่วนเรื่อผีดูดเลือดนั้นรอให้ฉันมั่นใจกว่านี้ก่อน ค่อยบอกยัย 2 คนนั้นแล้วกัน
“งั้นไปเรียนกันเหอะคาบนี้คุณครูมาใหม่จะเข้าสอน” เมษาพูดพร้อมกับเก็บของที่วางอยู่บนโต๊ะเข้ากระเป๋า
คาบเรียน
“ไม่เหนครูจะมาสอเลยนี่มันเลทไป 15 นาทีแล้วนะ” ปลายฟ้าพูดด้วยความหงุดหงิด
“นี่แกก็ไม่สบายไปอีกคนหรอยัยฟ้า ปกติไม่เห็นกระตือรือร้นเรื่องเรียน” เมษาแขวะฟ้านิดหน่อย
“นี่เมษา ฉันก็เด็กเรียนเหมือนกันนะย่ะ” ฟ้าทำหน้างอลตุ๊บป่องก่อนที่จะมีร่างสูงของผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา
“เอ๋.....นาเมื่อวานนิ” ฉันสบถออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นหน้าคุณครูที่ยัยฟ้ารอคอย
แสดงว่านายนี่เป็นคุณครูงั้นหรอ? แต่ทำไมเขาไม่เหมือนครูเลยถ้าเป็นนายแบบจะว่าไปอย่าง
“นี่แกรู้จักครูสุดหล่อคนนี้หรอ” ยัยฟ้ากระซิบถามฉัน
“อืมเคยเจอเมื่อวานนะ”
“เห้ย! จริงดิ่เล่ามาเลยเจอที่ไหนยังไง” นี่ยัยฟ้าจะสนใจนายนั่นมากเกินไปรึเปล่าฉันเริ่มจะหงุดหงิดแล้วนะ
“เขาแค่มาช่วยฉันตอนที่ฉันเป็นลมเมื่อวาน”
“จริงดิ่ อิจฉาแก่ว่ะอัญ”
“นี่แกเป็นอะไร จะชอบคุณครูเนี่ยนะ เหมาะสมหรอ?” ฉันแกล้งถามยัยฟ้าเพราะดูยัยนี่จะสนใจคุณครูสุดหล่อไม่ใช่น้อย
“ก็แน่สิ หล่อซะขนาดนั้นถ้าฉันบังเอิญไปเจออยู่ข้างนอกนะฉันจะคิดว่าเขายังเอ๊าะๆอยู่เลย” ก็ใช่นายนั่นหน้าเด็กมากไม่เหมือนคนเรียนจบแล้วเลย
“ยังไงก็ไม่เหมาะสมอยู่ดีเขาเป็นคุณครูนะ” ฉันไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้พูดมากขนาดนี้
“นี่ยัยอัญ อีกสองอาทิตย์ก็ปิดเทอมแล้วนั่นแสดงว่าเราก็อยู่มหาลัยแล้ว เราควรมีคนรักเป็นครูได้ใช่มั้ย?” มันก็จริงนะ
“นี่สองคนนั้นคุยอะไรกัน!” เสียงทุ้มของคุณครูสุดหล่อตะโกนมายังฉันกับยัยฟ้า
ซวยแล้วมั้ยละ แนเสหน้าไปมองยัยฟ้าด้วยความตำหนิ
“ออกไปข้างนอกกับผม ส่วนนักเรียนคนที่เหลืออ่านหนังสือหน้า 46 รอผมถ้าผมกลับมาแล้วใครตอบคำถามไม่ได้ให้ไปลอกหน้านั้นมา 10 แผ่น” นายนั่นโหดจังและดูเหมือนสายตาทุกคนในห้องจะจับจ้องฉันกับยัยฟ้าราวกับว่านำเรื่องซวยมาให้พวกเขา
“คะ” ฉันกับยัยฟ้าตอบก่อนที่จะลุกตามนายหน้าหล่อนั้นออกไป
พอฉันกับยัยฟ้าเดินออกไปข้างนอกก็เจอกับคุณครูหน้าเหล่อยืนรออยู่แล้ว
“ปลายฟ้าเธอเข้าไปอ่านหนังสือกับเพื่อนวันนี้ครูมีงานให้อัญญมิตาทำส่วนเธอพรุ่งนี้ครูจะเรียกมาอีกที” ห้ะให้แนทำคนเดียวเนี่ยนะมันแฟร์ซะที่ไหนไอ้ครูบ้า
“คะ” ยัยฟ้าตอบตกลงแล้วหันหลังกลับไปยังห้อง
โห่ววววววว รักเพื่อนเกิ๊น แล้วนายนี่จะให้ฉันทำอะไรละเนี่ย
“ส่วนเธอตามแนมา” เขาหันหน้ามาบอกให้ฉันตามเขาไป
บนดาดฟ้า
“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม”
“นี่เรียกผิดรึเปล่าตอนนี้แนเป็นครูนะ” แหมะได้ทีเอาใหญ่เลยนะ
ว่าแต่ทำไมหัวใจฉันต้องเต้นรัวด้วยนะ
“จะให้ฉันทำอะไรก็บอกมา” ฉันไม่อยากสบตากับนายนี่นาน
“ไม่ต้องทำอะไร”
“ห้ะ.....นายว่าไงนะ”
“ไม่ต้องทำอะไรอยู่เป็นเพื่อนฉันที่นี่ก็พอ” หึ นายจะบ้าหรอตอนนี้นายมีสอนนะมาทำตัวแบบนี้มันไม่ถูกถึงเราจะสนิทกันก็เหอะ
“แต่นายมีสอนนะ”
“ฉันสั่งงานไว้แล้ว”
“นี่นายอย่าทำให้ฉันรู้สึกว่าเอาเปรียบคนอื่นได้มั้ย” ฉันเริ่มโมโหแล้วนะ พอพูดจบฉันก็กะจะเดินหนีนายนี่เพื่อลงไปเรียนกับเพื่อน
หมั่บ.....
ฉันรู้สึกถึงแรงมหาศาลที่ดึงร่างฉันเข้าไปในอ้อมกอด ร่างกายของเขามันช่างเย็นราวกับน้ำแข็งแต่แปลกที่มันทำให้ฉันอุ่นใจและรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขาแบบนี้แสดงว่าฉัน........ตกหลุ่มรักเขาแล้วใช่มั้ย....
-------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้างงงงงง อย่าพึ่งงอนเค้าน้าาาาาา
ช่วงนี้เค้าสอบง่ะ ถึงจะมาอัพช้าแต่ก็อัพให้น้าาาาาา
โอมเพี้ยง ขอให้รีดเดอร์ของไรท์จงหายงอนด้วยเถิด.......
เพี้ยง!
ความคิดเห็น