คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พบเจอ
พบเจอ
ณ ห้อง ม.6/1
“ นักเรียนทั้งหมด ทำความเคารพ ”
“สวัสดีค่ะอาจารย์”
“ สวัสดีนักเรียนทุกคน วันนี้จะมีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่ที่ห้องเรา เชิญเข้ามาข้างในแนะนำตัวเองได้เลยจ๊ะ ”
“ ครับ ขอบคุณครับอาจารย์ สวัสดี ผมชื่อ อดิศักดิ์ เหล่าวรเวช ชื่อเล่น อะตอมครับ ”
กรี๊ดดดๆๆ อะตอมสุดหล่อ อะตอมสุดเท่ห์ ทางนี้ค่ะๆๆๆๆๆ กรี๊ดดิดๆๆ เสียงกรี๊ดดังสนั่นลั่นห้อง เพื่อกรี๊ด
ให้เขาไม่เว้นแม่แต่อุ่นใจ รายนี้กรี๊ดดังลั่นจนฉันกับมินตราปวดแก้วหูไปหมด เห็นเขาดูสบายดีนี่ ดังแล้วเขา
คงจำฉันไม่ได้และไม่แม้แต่จะหันมามองฉันเลยด้วยซ้ำ…
“ นักเรียนเงียบ!! ”
เ สียงอาจารย์สายสมรสามารถทำให้เด็กที่กรี๊ดกันเมื่อกี้ เงียบเป็นป่าช้าได้แค่คำเดียวเสียงแกเป็นมัน
หาอำนาจจริงๆ
“ อดิศักดิ์ เธอไปนั่งโต๊ะที่ว่างข้างหลัง ชลิดา ได้เลย ”
“ ครับ อาจารย์ ”
เขาเดินตรงเข้ามาในแถวที่ฉันนั่งและนั่งลงที่โต๊ะข้างหลังฉัน โดยมีสายตาทุกคู่จับจ้องมาที่เขา ทั้งห้องอยู่ใน
อาการตกใจและสายตาตั้งคำถามแม้แต่ อุ่นใจและมินตรา เขาจำชื่อของเธอได้เหรอชะเอม อย่าคิดเข้าข้างตัว
เองขนาดนั้นสิ ยังไงผู้ชายคนนี้ก็ไม่กลับมาหาเธอหรอกชะเอม ฉันคิดเตือนตัวเอง..
พักเที่ยง ณ โรงอาหาร
“ ชะเอม เขารู้ชื่อแกได้ไงอะ? ”
“ สงสัยดูจากป้ายชื่อของชะเอมกับโต๊ะข้างหลังที่เรานั่งละมั้งอุ่นใจ ”
“ อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง ฉันนึกว่าเขาจะรู้จักชะเอมซะอีก แต่คงไม่หรอกเขาเป็นนักร้องดังขนาดนั้นจะมารู้จัก
พวกเราได้ไงละเนอะชะเอม ”
“ อุ่นใจ!! แกก็หยุดถามได้แล้ว จะรู้ไปทำไมนักหนาละ! ”
“ เอ้า!! มินก็ฉันอยากรู้นิ อยู่ดีๆเขาก็รู้ว่าใครชื่อชลิดา แต่..โต๊ะที่ว่างก็ไม่ได้มีแค่ข้างหลังเรานะ "
“ เออน่า พอๆแกไม่ต้องถามมาก กินข้าวแล้ว จะได้รีบไปพัก จะได้มีแรงเรียนต่อ ”
“ เออๆ ไม่ถามแล้วก็ได้ ”
ฉันนั่งบีบช้อนกินข้าวจนมันงอ เมื่อฟังที่ที่อุ่นใจถามฉันเขาคงจำเธอไม่ได้หรอกชะเอม..
แต่มินตราเป็นคนตอบคำถามแทนฉันเสมอ เมื่ออุ่นในพูดถึงเรื่อง วง Over จนอุ่นใจชอบถามว่าฉันไม่ชอบ
แล้วจะฟังเพลงของวงนี้และร้องได้ทุกเพลงได้ยังไง ฉันก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม หรือเพราะเพลงของ
วงนี้ไพเราะหรือเพราะเขาคนั้น…
กริ๊งงง!!
เสียงกริ่งดังถึงเวลาเลิกเรียนแล้วสินะ วันนี้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องแม่แต่วิชาเดียว เพราะคนที่นั่งข้างหลังฉัน ฉัน
รู้สึกเหมือนกับว่าเขาจ้องฉันอยู่ตลอดเวลา ทำให้สมาธิของฉันมันหายไปหมด
“ เลิกเรียนแล้วฉันกับชะเอมกลับก่อนนะอุ่นใจ แต่คนขับรถของเธอจะมากี่โมงละจ๊ะแม่คุณหนู ”
“ แหม่ๆ ไม่ต้องมาประชดฉันเลยไอ้มิน ”
“ 5555+ล่อเล่นๆนะ ตกลงมารับกี่โมงละ? ”
“ ป่านนี้คงมารออยู่หน้าโรงเรียนแล้วละ”
“ อืมๆ ไปเถอะชะเอมเดียวไปทำงานไม่ทัน ”
“ สู้ๆนะเพื่อน ”
“ ขอบใจนะ/ขอบใจนะ ”
ฉันกับมินตราเป็นเด็กกำพร้าทั้งคู่ พ่อแม่ของฉันเกิดอุบัติเหตุเครื่องบินตกตอนไปทำงานที่ญี่ปุ่น ส่วน
มินตราเติบโตมาจากสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า โชคดีที่มินตราเรียนเก่ง จนสอบชิงทุนเรียนฟรีได้ และฉันก็
โชคดีที่พ่อแม่ทิ้งสมบัติไว้ให้ทำให้ไม่ได้ลำบากอะไรมากมายแต่ก็ต้องประหยัดและรู้จักทำมาหากิน ส่วนอุ่น
ใจเป็นลูกคนรวย แต่นิสัยของยัยนี่ก็ติดดินจนไม่มีความเป็นคุณหนูเลยสักนิดเดียว ฉันกับมินตราได้ทำงานที่
เรารัก คือ เป็นนักร้องที่ร้าน CN Club แถวๆที่พักของพวกเรารายได้ก็ทำให้พวกเราอยู่รอดได้สบาย
เสร็จไปอีกหนึ่งตอน^^ขอบคุณทุกคนนะค่ะที่เข้ามาอ่านกัน ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะค่ะ ตั้งใจ
เขียนเต็มที่เลย ช่วยติดตาม คอมเม้นติชม กันได้เลยนะค่ะ จะเก็บเอามาเป็นข้อปรับปรุงให้ตัวเอง ขอบคุณทุก
คนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ^^
ติดตามนิยายเรื่อง Come back to me การกลับมาของรักครั้งเดิม ต่อไปด้วยนะค่ะนักอ่านที่น่ารักทุกคน
ความคิดเห็น