คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : เข้าฉาก
เข้าฉาก
3 วัน ต่อมา
“ Hello Darling ”
“ อืม ” -_-
“ เสียงดังมาแต่ไกลเลยนะชิเน่ ”
“ โธ่ ก็คนมันรักทำไงได้ละมินตรา ”
“ แหวะ ”
“ จะอ้วก!! ”
“ อ้าว พวกนายมากันตั้งแต่เมื่อไร ”
“ ก็ตอนได้ยินอะไรเลี่ยนๆพอดีชะเอมละ ”
“ ก็สักพักแล้ว ”
“ เฮ้!! พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าผมอะ ”
“ สิทธิ์ที่เป็นเจ้าของเพลงที่แกจะเล่นมิวสิควีดีโอด้วยไงล่ะ ”
“ โธ่! พวกคุณไม่ได้เป็นเจ้าของบริษัทสักหน่อยและพวกคุณก็ไม่ได้เป็นคนจ่ายค่าจ้างผมด้วย ทีหลังก็อย่ามา
ทำพฤติกรรมแย่ๆใส่ผมอีกนะครับ อย่าหาว่าไม่ถือ ”
“ ไอ้… ”
“ พอเถอะเคนลี่! ”
“ พออะไรกันวะอะตอม! ”
“ หุบปากไปเลยไอ้เคนลี่ ”
“ แกนั้นแหละหุบปากไอ้แอล ”
“ พวกคุณมีปัญหาอะไรกับผมหรือเปล่า? ”
“ เอ่อ..คือ ไม่มีอะไรครับผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยแล้วกัน ”
“ แกจะไปขอโทษมันทำไมวะนินจา ”
“ เออ พอเถอะๆ ”
“ โธ่เว้ย!! ”
“ มีปัญหาอะไรกัน ได้ยินเสียงเอะอะมาแต่ไกลเลย ”
“ สวัสดีค่ะเฮียภัทร/สวัสดีค่ะเฮียภัทร ”
สวัสดีครับเฮีย/สวัสดีครับเฮีย ”
“ อืม สวัสดี แล้วตกลงมีอะไรกัน? ”
“ เปล่าครับเฮียแค่ทักทายกัน ”
“ จริงเหรอชะเอม มินตรา ”
“ ค่ะ/ค่ะ ”
“ แล้วมาครบกันหรือยัง ”
“ ใคร? ”
“ จินนี่ครับ ”
“ มาแล้วๆๆๆค่ะ ”
“ เธอมาสายนะ ”
“ แหม่ เฮียภัทรค่ะแค่ห้านาทีเองนะค่ะ ”
“ แค่ห้านาทีสำหับฉันมันมีค่ามาก และที่สำคัญฉันไม่ชอบคนมาสายจำไว้ด้วยนะ ”
“ ค่ะ ” -__-”
“ รถมารอแล้วไปกันเถอะ ”
“ ค่ะ/ครับ ”
“ ออกรถได้เลย ”
“ เฮียจะไปถ่ายทำที่ไหนครับ ”
“ ก็บอกไปแล้วว่าสวนสาธารณะ ”
“ รู้แล้วครับว่าสวนสาธารณะแต่นินจาอยากรู้ว่ามันที่ไหน ”
“ อ๋อ แถวๆชะเอมกับมินตราอยู่นั้นแหละ ”
“ อะไรนะ!/อะไรนะค่ะ! ”
“ จะตะโกนกันทำไม? ”
“ เปล่าครับ/ไม่มีอะไรค่ะ ”
“ ฉันคิดว่ามันสวยดีนะตอนฉันนั่งรถผ่านฉันก็รู้สึกชอบขึ้นมาเลย ^_^ ”
“ ผมมีคำถามครับ ”
“ แล้วทำไมเฮียภัทรไม่ให้ผมไปรอที่นั่นเลยละครับและที่สำคัญน่าจะให้ชะเอมกับมิตรากลับไปพร้อมกับผม
ก็ได้ไม่ใช่เหรอครับ ”
“ มันก็ใช่ที่บ้านพวกเธออยู่ใกล้ แต่ฉันชอบทำงานเป็นทีมไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน เข้าใจฉันกันนะทุกคน ”
“ ครับ/ค่ะ ” -__-
ณ สวนสาธารณะ
“ ถึงแล้วจ้าทุกคน เดี๋ยวเฮียขอไปดูความพร้อมของทีมงานกับเรื่องฉากก่อนนะ ส่วนชิเน่กับจินนี่ต้องไปหาผู้
จัดการเธอก่อนทั้งสองคนเลยเห็นว่ามีเรื่องจะคุยด้วย ”
“ ครับ/ค่ะ ”
“ ดีมาก เดี๋ยวฉันจะเรียกรวมตัวกันอีกที ”
“ ครับ/ค่ะ ”
“ ดาลิงค์เดี๋ยวเจอกันนะ” ^^
“ เออ ” -_-
“ Bye bye ”
“ อะตอมขา จินนี่ว่าเสร็จงานนี้เราไปลำลึกความหลังกันดีกว่านะค่ะที่รัก ”
“ เป็นอะไรของเธอ ”
“ เป็นคนที่รักอะตอมหมดหัวใจไงค่ะ ”
“ แหวะ! ”
“ พวกเธอเป็นอะไรกันย่ะ! ”
“ เปล๊า ไม่มีอะไรแค่คลื่นไส้เนอะชะเอม ”
“ อืม ”
“ ยัย…”
“ รีบไปหาผู้จัดการเถอะจินนี่ ”
“ ก็ได้ค่ะ จินนี่เชื่อฟังอะตอมทุกอย่างอยู่แล้ว ไปก่อนนะค่ะที่รัก ”
“ อืม ”
“ งั้นพวกเราขอไปช่วยเฮียภัทรจัดการฉากให้เรียบร้อยเลยแล้วกัน ส่วนแกอยู่กับพวกเธอเลยไอ้เคนลี่ ”
“ ไงงั้นละไอ้แอล ”
“ แกไปก็มีแต่ทำลาย เพราะฉะนั้นอยู่เฉยๆรอเฮียภัทรเรียก ”
“ โธ่!! อะไรว่ะ ”
“ ไม่ต้องบ่นไปกันเถอะพวกเรา ”
“ อืม ”
“ เย้!คิดถึงที่นี้จังเนอะชะเอม ”
“ จะดีใจอะไรนักหนายัยทอมทำอย่างกับไม่เคยมา ”
“ ทอมบ้านพ่องแกสิ!จะสวยขนาดนี้ ”
“ โด่ววว! ช่างกล้า แต่บ้านพ่อฉันอยู่อังกฤษ มีแต่สาวๆไม่มีทอมแบบเธอหรอก ”
“ อ๋อเหรออ!! ”
“ เออ! ”
“ พอแล้วทั้งสองคนนี้จะทะเลาะกันทำไม ทำตัวเหมือนเด็กๆไปได้วันนี้มาทำงานนะ ”
“ ก็ได้ครับ/เออ ”
“ ถือว่าคุณชะเอมขอนะ ฝากไว้ก่อนเถอะยัยทอม ”
“ เออ!, งั้นเดี๋ยวผมไปตรงโน่นก่อนนะครับคุณชะเอม ”
“ ค่ะ ”
“ รีบมาเอาคืนด้วยล่ะ ”
“ ไอ้มิน! ”
“ เออๆรู้แล้วๆ ก็ไอ้หมอนั่นมันพูดกวนเบื้องล่างฉันนี่หว่า ”
“ เออๆใจเย็นๆอย่าให้เสียงานก็แล้วกัน ”
หลังจากที่ห้ามสงครามกับทั้งสองคนนี้ได้เล่นเอาฉันปวดหัวไปหมดจะทะเลสะกันทำไมก็ไม่รู้ทำอย่างคนที่เกิดกันมาเป็นสิบๆชาติ แต่ว่า…ทะเลาะกันแบบนี้มีหวัง…ฮ่าๆๆ ^_^
“ ยิ้มอะไรของแกชะเอม? ”
“ เปล๊า! แค่คิดอะไรเพลินๆ ”
ทุกคนมากทางนี้ได้เลยเตรียมพร้อมเข้าฉากแรกกันเลย
“ อืมๆ เฮียภัทรเรียกแล้วเราไปรวมตัวกับพวกนี้เถอะ ”
“ อืม ”
“ มากันครบแล้วนะ ”
“ ครับ/ค่ะ ”
“ มาเริ่มฉากแรกกันเลย ”
“ จำบทได้กันหมดแล้วนะ ”
“ ครับ/ค่ะ ”
“ เราเริ่มถ่ายฉากแรกกันเลยตอนที่พระเอกกับนางเอกเจอกัน โดยให้นางเอกวิ่งมาจากตรงโน่น ชะเอมเห็น
ต้นไม้ต้นใหญ่นั้นไหม? ”
“ เห็นค่ะ ”
“ วิ่งมาจากตรงนั้นเลยนะ จะได้ภาพมุมไกลสวยๆ ”
“ เดี๋ยวครับเฮียภัทร ”
“ มีอะไรเหรออะตอม ”
“ มันไกลไปไหมครับถ้าชะเอมวิ่งอาจจะเหนื่อยก็ได้นะครับ ”
“ ไม่เป็นไรหรอกนะจริงไหมชะเอม ”
“ ค่ะ ”
“ แน่ใจนะว่าเธอไหว? ”
“ อืม ”
“ งั้นก็ไปเตรียมพร้อมกันเลยนะ ”
“ ครับ/ค่ะ ”
“ สู้เว้ยชะเอม! ”^^
“ 1 2 3 แอ็คชัน ”
“ ดีๆวิ่งมาอย่างนั้นแหละชะเอม เงยมองกล้องด้วย คัท!! ”
“ แงะๆ มีอะไรค่ะเฮียภัทร ”
“ คือเฮียอยากได้ชะเอมมีอินเนอร์ในการวิ่งมากกว่านี้ หน้าต้องไปอะไรแบบนั้นอะ ” (ไรท์เตอร์: เรื่องมากวะ)
“ อ๋อ ได้ค่ะๆ ”
“ ดีมากๆ ”
“ แอคชั่น! ”
“ ดีมากชะเอม พอใกล้ถึงอะตอมก็เป็นลมและให้อะตอมรับเลยนะ ”
“ ฟุ๊บ!! ”
“ คุณ! เป็นอะไรหรือเปล่าครับ คุณ! คุณ! คุณ! ”
“ แฮะๆ! เอ่อ.. ”
“ คุณเป็นลมนะครับผมเลยช่วยไว้ ไปนั่งตรงโน่นก่อนดีกว่าครับ ”
“ ค่ะ ”
“ อาการคุณเป็นไงบ้างครับ ”
“ ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะครับ คุณ..? ”
“ อะตอมครับ แล้วคุณละ? ”
“ ชะเอมค่ะ ”
“ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณชะเอม ”
“ ค่ะ เรียกเอมเฉยๆก็ได้ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะที่ช่วยเอมไว้ ”
“ ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี ”
“ ค่ะ งั้นเอมขอตัวกลับก่อนนะค่ะ หวังว่าเราจะเจอกันอีกนะค่ะ ”
“ บ๊ายๆ ไว้เจอกันนะครับ ”^_^
หลังจากนั้นฉันก็เจอเขาทุกๆวันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันจนความรู้สึกของเราก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ
เรามีความสุขกันมากแต่แล้ววันหนึ่งเขาก็หายไป….
“ คัท! เยี่ยมมาก! ”
“ ขอตัวสักครู่นะค่ะเฮียภัทร ”
“ เอม.. ”
“ อ้าวไปไหนละ? ”
“ ปล่อยมันไปเถอะเฮีย เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นอีก ”
“ ชะเอมไม่สบายเหรอ? ”
“ คงงั้นมั้งคะ ”-_-
“ โอเค อะตอมพักก่อน แล้วทุกคนก็ไปถ่ายฉากท่อนเพลงที่ร้องของแต่ละคนกันเลยงานจะได้เสร็จไวไว ”
“ ครับ/ค่ะ ”
ATOM Talk
ผมอยากจะบ้าตายกำบทเมื่อเฮียภัทรเอามาให้บทอะไรวะมันเหมือนเขียนมาจากชีวิตผมไม่ผิดเพี้ยน
เฮียภัทรแกมีจิตสัมผัสหรือไงกันนะถึงได้รู้ขนาดนี้เขียนบทมาจนมันบังเอิญเกินไปและจะไม่ให้ผมอยากจะ
บ้าได้ไงในเมื่อบทมันคือเรื่องราวที่ผมได้พบกับชะเอมครั้งแรก ผมอ่านแล้วยังอึ้งเลยและชะเอมจะเป็น
อย่างไรบ้างก็ไม่รู้จะร้องไห้อีกไหม? ผมนอนคิดอยู่ทั้งคืนจนในที่สุดก็ถึงวันถ่ายทำ เฮียภัทรแกก็ให้ชะเอมวิ่ง
มาตั้งไกลแถมยังเรื่องมากอีก (เฮียภัทร:แกว่าฉันเหรออะตอม!!) ผมกลัวว่าชะเอมจะโรคหอบกำเริม แล้ว
ชะเอมจะรับรู้ได้บ้างไหมว่าผมเป็นห่วง การที่ต้องมาแสดงให้เหมือนกับว่าเราเพิ่งจะรู้จักกันมันไม่ง่ายเลย
แถมเรื่องมันกับเหมือนกับชีวิตรักของพวกเรา ตอนที่ผมมองเข้าไปในดวงตาของชะเอมดวงตาคู่นั้นมันช่าง
เศร้าจนผมเกือบจะทนไม่ได้แต่ก็ต้องอดทนไว้เพราะมันคืองาน พอถ่ายเสร็จฉากนี้อยู่ๆชะเอมก็วิ่งหนีไป..ไม่
ต้องบอกผมก็รู้ว่าไปร้องไห้อีกแน่ๆ ผมอยากจะตามเธอไปแต่ผมก็รู้ตัวดีว่าผมไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนั้น
ยิ่งผมเข้าใกล้มากเท่าไรชะเอมก็ยิ่งห่างผมไปมากเท่านั้น ผมไม่อยากจะเห็นเธอร้องไห้เพราะผมอีกแล้ว
ผมต้องทำอย่างไรนะชะเอมจะไม่ต้อร้องไห้อีก ยิ่งเธอร้องไห้มากเท่าไร ผมก็ยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้น สักวันผม
จะต้องทำให้เธอหยุดร้องไห้เพราะผม มันต้องมีวันนั้นสักวัน…
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกคนแงะๆหายไปเป็นอาทิตย์เลย ขอโทษด้วยนะค่ะ เนื่องจาก
เล่นสงกรานจนเพลินเกินไป เป็นไข้หวัดใหญ่สะงั้น! คิดว่าอาการหนักที่สุดใน
รอบหลายปีเลย ฮือๆ มาอัพช้าขอโทษด้วยจริงๆนะค่ะ ทีหลังจะพยายามอัพให้
บ่อยๆ ยังไงก็ติดตามนิยายเรื่องนี้ันต่อไปนะค่ะทุกคน...^^
ความคิดเห็น