คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ทบทวน
ทบทวน
สวนสาธารณะ
“นายพาฉันมาที่นี้ทำไม? ”
“ ก็พาเธอมาทบทวนความจำไงละ ”
“ ไม่!! ฉันไม่อยากจะจำมันได้อีก ”
“ ทำไมละ? ชะเอม ทำไมถึงไม่อยากจะจำมันอีก ”
“ เพราะมันเป็นความจำที่เลวร้ายที่สุดนะสิ ฉันเลยอยากจะลืมมัน ”
“ สำหรับเธอ ฉันเป็นความทรงจำที่เลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ ”
“ ใช่!! มันเลวร้ายมาก มากจนฉันไม่รู้ว่าฉันจะลืมมันได้ยังไงหมด ”
“ หึ! สงสัยคงจะจริงตามที่ฉันคิดไว้สินะว่าเธอคงจะเกลียดฉันแล้วจริงๆ ”
“ ใช่ ฉันเกลียดนายอะตอม!! นายจะกลับมาทำไมอีก ในเมื่อนายเป็นคนที่บอกให้ฉันปล่อยนายไป เพราะฉัน
เป็นตัวถ่วงในชีวิตนาย เมื่อฉันปล่อยนายไปแล้วฉันก็ขอร้องนาย ว่าอย่ามายุ่งกับชีวิตของฉันอีก เจอหน้ากัน
ก็ทำให้เหมือนคนแปลกหน้า หยิ่งกับฉันเหมือนที่นายเป็น อะตอมแห่งวง Over สิ มันง่ายสำหรับนายอยู่แล้ว
ไม่ใช่หรือ ก็แค่ทำให้เหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน ”
“ เธอจะให้ฉันได้ยังไงละ ในเมื่อเราก็ต้องเธอกันทุกวันนะชะเอม ”
“ ทำให้เหมือนวันที่นายบอกเลิกฉันไงอะตอม อย่าลืมสิว่าฉันมันก็แค่ ตัวถ่วง ปล่อยฉันไปเถอะอะตอม อย่า
กลับมาทำให้ฉันเจ็บปวดอีกเลย ”
“ ชะเอม...ที่ฉันจากไปฉันมีเหตุผลนะ ”
“ เก็บคำแก้ตัวของนายไว้เถอะ ฉันไม่อยากฟัง ฉันไปละ..”
ฉันรีบวิ่งออกมาทั้งน้ำตาเพื่อให้พ้นจากส่วนสาธารณะของหมู่บ้าน ทำไมเขาต้องพาฉันไปที่นั่นด้วย มันเป็น
ที่ที่เราจะไปอยู่ด้วยกันเสมอหลังเลิกเรียน และยังเป็นที่ที่เราสองคนได้เจอกันครั้งแรกอีกอีกด้วย รวมไปถึง
มันคือที่ที่เรา จากกัน
4 ปีที่แล้ว ณ สวนสาธารณะ
“ โอ้ยย!เหนื่อยเป็นบ้าเลย ฉันต้องวิ่งอย่างนี้อีกนานแค่ไหนละเนี้ย ”
ฉันเริ่มบ่นกับตัวเอง ฉันไม่อยากจะเป็นเลยโรคหอบหืดบ้านี่ ทำให้ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ตั้งแต่เด็กๆแล้ว
ขนาดอยากไปวิ่งกับเพื่อนหรือเล่นกีฬาหนักๆกับใครก็ไม่ได้ จนเมื่อปีที่แล้วอาการมันกำเริบขึ้นมา ทำให้ฉัน
เกือบจะตายคาบ้านแล้วถ้าเกิดมินตราไม่ไปเจอฉันเข้า ต้องขอบคุณเพื่อนรักคนนี้จริง ที่จริงฉันน่าจะเชื่อคำ
พูดของพ่อกับแม่ตั้งแต่ทีแรกว่าให้ฉันออกกำลังกายบ้างก็คงจะดี ป่านนี้ท่านสองคนที่อยู่บนสวรรค์จะเป็น
ยังไงบ้างนะท่านจากไปสองปีแล้วสินะ คิดถึงจังไปวิ่งต่อดีกว่าจะได้แข็งแรงไวไว มาม่า ยำยำจัมโบ้ (เฮ้ย!!
ไม่ใช่ละ^^จะเอาทุกี่ห้อเลยหรือแม่ชะเอม) แต่แล้วเมื่อฉันวิ่งไปสักพักมันก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด…ฉัน
หายใจไม่ออก >o< เมื่อฉันพยายามล้วงยาในกระเป๋ากางเกงแต่มันก็ไม่ทันมือสั่นฉันไปหมด ฉันกำลังจะเป็น
ร่วงลงไปที่พื้น แต่แล้วก็เหมือนมีใครมารับฉันไว้ ใครกันนะขอบคุณพระเจ้าที่ช่วย
“ คุณ!! เป็นอะไรครับ ”
“ ยะ ยะ ยา ในกระ กระ เป๋า ”
“ อ๋อ ครับๆ ”
“ นี่ครับๆ ”
เขารีบกดยาพ่นใส่ปากฉันดูท่าทางเขาตกใจมากๆ ขอบคุณจริงๆที่เขาช่วยฉัน ว่าแต่เขาเป็นใครกัน ชื่ออะไร
กัน ทำไมถึงดูหล่อและใจดีจัง (แอบหื่นนะหล่อน^^) หลังจากอาการเริ่มฉันดีขึ้นเขาก็พยุงฉันมานั่งที่ม้านั่ง
ใกล้ๆ
“ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้ ขอบคุณจริงๆค่ะ คุณ..? ”
“ อะตอม ครับ คุณละ? ”
“ ชะเอมค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะคุณอะตอม ”
“ ครับๆ ^^เช่นกันแต่ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้นะครับมันฟังดูแปลกๆเหมือนผมแก่เลย ”
“ อิอิ ^^ค่ะ เรียกชะเอมเฉยๆเหมือนกันก็ได้ค่ะ ว่าแต่คุณอยู่หมู่บ้านนี้หรือค่ะ ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย? ”
“ อืม ใช่ครับ ผมเพิ่งย้ายมาใหม่อยู่กับน้องสาวสองคนครับ ”
“ อ๋อค่ะ แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ละค่ะไม่อยู่ด้วยกันเหรอ? ”
“ ท่านพึ่งเสียเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ไปเมื่อปีที่แล้วครับ ”
“ เอ่อ...ขอโทษด้วยนะค่ะ เอมไม่ได้ตั้งใจ คือเอมไม่รู้นะคะ ว่าพ่อแม่ของคุณเสียไปแล้ว ”
“ ไม่เป็นไรครับ ผมทำใจได้แล้วละ แล้วชะเอมละอยู่กับใคร ”
“ อยู่กับเพื่อนค่ะ ชื่อมินตรา พ่อแม่เอมก็ท่านเสียไปแล้วเหมือนกัน ”
“ เอ่อ..ผมขอโทษนะครับ ”
“ ค่ะไม่เป็นไร อย่าคิดมาก^^ ”
“ แล้วนี้อะตอมเรียนที่ไหนเหรอ ”
“ อ๋อ ผมสอบชิงทุนได้ที่มัธยมนานาชาติราฟาซิลนะครับ เริ่มเรียนเปิดเทอมนี้เลย”
“ จริงเหรอคะ เรียนที่เดียวกันเลย พรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอมแล้วนิหวังว่าจะเจอกันนะคะ งั้นเอมขอตัวกลับบ้าน
ก่อนนะค่ะไว้เจอกัน ”
“ อืม O.K. ครับกลับบ้านดีๆนะครับ J ”
“ ค่ะ ”
หลังจากแยกจากอะตอมฉันเดิมยิ้มคิดอะไรบางอย่าง ผู้ชายอะไรทำไมหล่อจัง เวลายิ้มก็น่ารัก นิสัยก็ดี มี
น้ำใจด้วย อ๊าย! ชะเอมอยากได้ ^^ เมื่อโรงเรียนเปิดเทอมฉันก็เจอเขา ฉันพึ่งรู้ว่าเขาเรียนเก่งมากๆสอบได้ที่
หนึ่งแถมอยู่ห้องคิงด้วย ส่วนฉันก็เกือบจะอยู่ห้องท้ายของชั้นเรียนละ แต่ฉันก็เจอเขาทุกวัน เราสนิทกันเร็ว
มากและฉันก็แนะนำให้อะตอมรู้จักกับมินตรา พวกเขาสนิทกันได้อย่างรวดเร็วเพราะรักในเสียงดนตรี
เหมือนกัน แต่ฉันก็รักนะแค่ฉันทำมันไม่ได้เรื่องเท่านั้นเอง ^^ จนในที่สุดเราตกลงคบกันเป็นแฟนกัน ฉัน
ตามไปดูอะตอมประกวดและออดิชันทุกที่ และฉันยังได้รู้จักกับ อ๋อมแอ๋ม น้องสาวของอะตอมอีกด้วยเธอ
เป็นคนที่น่ารักมากๆ แต่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเห็นอะตอมบอกว่าเธอเป็นโรคหัวใจเลยป่วยบ่อย ฉันสงสาร
เธอมากเลยขนาดฉันเป็นแค่หอบหืดก็เกือบจะไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว จนเราคบกันได้ปีกว่าๆ อยู่ๆอะตอมก็
ขาดเรียนบ่อยฉันแทบไม่ได้เจอเขาเลยเป็นอาทิตย์ สงสัยว่าเขาคงไปดูแลน้องสาวละมั้ง และจนในที่สุดฉันรู้
ข่าวว่าอะตอมสามารถออดิชันผ่านและได้เป็นนักร้องที่ค่าย SN Entertainment ฉันดีใจแทนอะตอมอย่างมาก
และวันนี้เขาก็โทรนัดฉันไปที่ส่วนสาธารณะบอกว่าเขามีเรื่องอยากจะบอกฉัน ฉันคิดว่าอะตอมน่าจะบอก
เรื่องที่เขาได้เป็นนักร้อง สงสัยยังไม่รู้ละสิว่าฉันรู้เรื่องหมดแล้ว^^ แต่แล้วความจริงมันไม่ใช่อย่างที่ฉันคิด
เขามาเพื่อบอกเลิกฉันและให้ฉันปล่อยเขาไป ทำตามความฝันของเขา และเขาก็ได้พูดคำพูดที่โหดร้ายกับฉัน
ว่าฉันมันก็เป็นตัวถ่วงในชีวิตของเขา มันทำให้ฉันเจ็บ เจ็บมากจนเกือบจะทนไม่ไหว โชคดีที่มีมินตราคอย
ปลอบใจ ฉันรู้จากมินตราว่าเขากับอ๋อมแอ๋ม ได้ย้ายออกจากหมู่บ้านไปแล้ว หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้
กลายเป็นนักร้องเขาได้ทำตามความฝันแล้วสินะ แล้วฉันละมัวแต่ทำอะไรอยู่? จำไว้นะอะตอมสักวันฉันจะ
ไปเป็นนักร้องและมีชื่อเสียงให้ได้ ฉันอยากจะรู้ว่ามันจะดีสักแค่ไหนกันที่มันสามารถทำให้นายกลายเป็นคน
เห็นแก่ตัวได้อย่างนี้…สักวันฉันจะทำให้ได้ นายคอยดูความสำเร็จของฉันก็แล้วกัน!!
^^ขอบคุณทุกคนนะค่ะที่เข้ามาอ่านกันนุ(๊กปรับให้มันยาวขึ้นกว่าเดิมแล้ว ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วย
นะค่ะ ตั้งใจเขียนเต็มที่เลย ช่วย
ติดตาม คอมเม้นติชม กันได้เลยนะค่ะ จะเก็บเอามาเป็นข้อปรับปรุงให้ตัวเอง ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ
ค่ะ^^
ติดตามนิยายเรื่อง Come back to me การกลับมาของรักครั้งเดิม ต่อไปด้วยนะค่ะนักอ่านที่น่ารักทุก
คน
ความคิดเห็น