ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ( fic harry potter ) ผญจภัยกาลเวลา

    ลำดับตอนที่ #5 : ย้อนเวลา

    • อัปเดตล่าสุด 14 เม.ย. 58



    ย้อนเวลา

     

    ตอนนี้พวกเราอยู่ห้องโถงเพื่อรับประทานอาหารกลางวันของเด็กทุกๆบ้าน แต่ดูเหมือนรอจะสะสมพลังงานเร็วเกินไป ของที่กินเข้าไปเลยสำลัก จนเฮอร์มโอนี่ต้องรีบเอาน้ำฟักทองมาให้รอน

    บอกกี่ครั้งแล้วว่าอยากกินเร็วมันจะสำลัก เฮอร์ไมโอนี่หันไปดุใส่แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่สน ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างอร่อย

    วิคตอเรีย ศาตราจารย์ดัมเบิลดอร์เรียกให้ไปพบอ่ะ เนวิลล์พูดด้วยเหนื่อยหอบก็ที่ฉันจะขอตัวไปพบ แล้วฝากแอร์รี่บอกศาตราจาย์อัมบริจด์ด้วย  วิคตอเรียตรงเดินไปที่ห้องศาตราจารย์ใหญ่ ก่อนจะถึงห้องอาจารย์ใหญ่ เธอก็เจอกับรูปปั้นก่อนที่จะบอกรหัสเพื่อที่จะไปพบศาตราจารย์ แต่พอมาถึงห้องอาจาย์กับไม่พบใคร เคราเมอร์ลิน เขาเรียกเธอหรือเปล่า ก่อนที่ฉันจะเดินสำรวจห้องอาจารย์ใหญ่ก็พบกับหมวกคัดสรร เจ้าหมวกนี้ชอบผู้อะไรให้งงตลอด

    แม่หนู อีกไม่กี่นาทีเราก็จะได้พบแต่โชคชะตาของเธอฉันบอกไม่ได้ หมวกคัดสรรพูดเสร็จ พร้อมกับที่ปมปริศนาให้อีก

    วิคตอเรียเธอคงจะได้ฟังคำพูดของหมวกคัดสรรแล้วล่ะสิ ศาตราจารย์ดัมเบิลดอร์ที่ไม่รู้มาจากไหนพูดเรื่องที่เจ้าหมวกนั้นที่ปมปริศนาให้อีก โชคชะตาอีกแล้วมีแต่เรื่องนี้ที่เข้ามาเกี่ยว เฮอร์ไมโอนี่เคยบอกว่า พวกเซนทอร์มักรู้เรื่องเกี่ยวกับโชคชะตาแต่ว่าพวกเขาอาศัยอยู่ในป่าต้องห้าม แล้วฉันจะเข้าไปได้ไงนิก็ที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้ ศาตราจารย์ก็เอ่ยขึ้น

    ที่ฉันเรียกเธอมาเพราะฉันมีสิ่งของที่จะให้ของสิ่งนี้พ่อเธอบอกให้ฉันเก็บรักษาไว้ และให้เธอตอนที่เข้าฮอกวอตส์ ศาตราจารย์ดัมเบิลดอร์พูดขึ้นก่อนที่เขาจะยื่นของสิ่งหนึ่งมาให้วิคตอเรีย เธอพิจารณาสิ่งของที่เธออยู่ในมือ มันคือสมุดเล่มหนึ่งกับแหวนทรงเรียบที่ดูยังไงก็ไม่มีเวทมนต์

    ของพวกนี้ของหนูหรอค่ะ พ่อทิ้งสิ่งนี้ให้หรอค่ะ วิคตอเรียพูดขึ้นก่อนที่จะถามศาตราจารย์ ด้วยน้ำเสียงที่เศร้าใช่เธอไม่เคยเห็นหน้าพ่อ มีแต่แม่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อให้ฟัง

    ฉันแล้ว วิคตอเรียของสิ่งนี้ วินเซนท์ทิ้งให้ฉันรักษาแล้วบอกกับฉันว่า ถ้าลูกสาวของผมเข้าโรงเรียนฮอกวอตส์เมื่อไหร่เอานี้ให้ วิคตอเรียลูกสาวผมด้วย เพราะของสิ่งนี้ คุณที่ก็รู้ว่าใครตามหา ผมมั่นใจว่าเธอมีพรสรรค์ที่พวกท่านคุณปู่ประทานให้ลุกสาวผม พ่อเธอบอกกับฉันก็เท่านี้และ ศาตราจารย์ที่อยู่ตรงหน้าของวิคตอเรียพวกด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกปนความห่วงใย ก่อนที่จะได้ของศาตราจารย์ก็พูดขึ้นอีกครั้ง

    ขอให้เธอโชคดีกับโชคชะตาที่พวกเขากำหนดให้ ศาตราจารย์กล่าวเสร็จก่อนที่ท่านจะทำงานที่โต๊ะ วิคตอเรียก็ได้ออกจากห้องอาจารย์ใหญ่เสียแล้ว ก่อนที่เธอจะดูเวลา เธอต้องรีบเข้าคาบศาตราจารย์อัมบริจด์ ยัยอัมบริจด์สอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด แต่หล่อนสอนทฤษฎีแค่นั้นแต่ไม่มีภาคปฎิบัติ ให้ตายเคราเมอร์ลินหล่อนไม่น่าเป็นครู บวกกับเสียงแหลมๆของหล่อนมันทำให้เด็กกริฟฟินดอร์เอียนกับยัยนิ พอจบคาบวิชานี้พวกเราก็กินอาหารเย็นเรียบร้อยเตรียมตัวขึ้นหอนอน ก่อนที่ทุกคนจะหลับหมด ฉันแอบลงมาอ่านหนังสือของพ่ออยู่ห้องนั่งเล่น พอแนแอบเปิดอ่านไปเรื่อยๆ พอจะรู้เรื่องแล้วมันคืออะไร เวทที่ปลุกคนฟื้นคืนชีพ ของชาวยุคกลาง และมีคาถาบทหนึ่งที่ไม่ได้บอกว่าเพราะมันโดยฉีกขาด โพรเตอิเลโต้ ( เป็นคาถาที่คิดขึ้นเอง ) ก็ที่ฉันจะร่ายคาถาเสร็จ ฉันก็โผล่มาห้องของศาตราจารย์ดัมเบิลดอร์แต่ทำไมสภาพมันดูใหม่ๆแปลกตา เอ่า แล้วศาตราจารย์ไม่อยู่ห้องหรอ

    มาแล้วหรอแม่หนู ฉันกำลังรอแม่หนูอยู่พอดีเลย ศาตราจารย์ที่ไม่รู้อยู่ไหนก็โผล่มาจากชั้นลอยของข้างบน ให้ตายเคราเมอร์ลิน เขาพูดอะไรของเขามุกตลกของอาจารย์หรือเปล่า ก็ที่ฉันจะแสดงสีน่าที่ปนด้วยความสงสัยงงงวยของตัวเอง

    ศาตราจารย์พูดอะไรค่ะ หนูงงไปหมดแล้ว พอฉันพูดเสร็จเขาก็ยื่นอะไรให้ไม่รู้แต่ดูทรงเหมือนปฏิทิน มาให้ พอฉันก้มมองดูก็ต้องตกตะลึงกับปี 2517 ให้ตายเคราเมอร์ลินฉันมาอยู่ช่วงสมัยเรียนของพ่อกับแม่ แล้วฉันจะมีวิธีทางกลับบ้านได้ไหมนิ ก็ที่ฉันจะเงยหน้าขึ้นถามอาจารย์ใหญ่ท่านก็แย้งขึ้น

    ฉันไม่รู้ว่าต้องตอบคำถามเธอ เธอคงจะอยากรู้ใช่ไหมว่าฉันรู้ได้ไง ศาตราจารย์ท่านหนึ่งทำนายไว้ว่าจะมีคนจากอนาคตมา และอีกคำตอบนึ่งฉันไม่รู้ว่าเธอจะกลับไปยังไงเดียวฉันจะลองค้นเรื่องการย้อนเวลาก็แล้วกันแต่ตอนนี้ช่วงบอกชื่อเจ้าให้ฉันฟังหน่อย ศาตราจารย์ไขข้อสงสัยของฉันแค่เล็กน้อย ก็ที่ฉันจะตอบท่านไปว่าชื่ออะไร

    วิคตอเรีย เจน เลอเบิร์น ค่ะ ฉันพูดจบ ท่านก็ทำหน้าคุ่นคิด

    เธอคงจะเป็นลูกสาวคุณเลอเบิร์นสินะ เพื่อไม่ให้เธอทำให้พวกเขาตกใจเธอคงต้องเปลี่ยนชื่อ ศาตราจารย์พูดเสร็จก็หันหน้ามาถามฉันว่าจะเอาชื่อไร

    หนูของใช่ชื่อวิคตอเรียเหหมือนเดิมนะค่ะแต่ นามสกุลหนูไม่รู้ ตอบกับไปเพื่อให้ศาตราจาย์เข้าใจ ก็ที่ท่านจะเอ่ย

    เดียวฉันจะเป็นพ่อทูนหัวให้เธอนะ ใช้นามสกุลฉันนิล่ะ ศาตราจารย์พูดเสร็จก่อนที่จะคุยกันเรื่องต่างๆการเข้าเรียน เพราะว่าพรุ่งนี้ ฮอกวอตส์ เปิดเรียน ศาตราจาย์เลยพาฉันแวะไปซื้อชุดและอุปกรณ์การเรียน เพื่อดำเนินการเรียนพรุ่งนี้  

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×