คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 3 .... เผลอใจให้คุณ NC ++ ( 3 )
ราวรินทร์เินออมาาห้อน้ำในสภาพเหม่อลอยเพราะนึไม่ออว่าะไปยืนอยูุ่ไหนในาน เธออาุ้นเยับานสัมมามา็ริ แ่็ยัไม่ินับบรรยาาศที่นี่ ่อยๆเินทอน่อมาแบบ้าๆ เ็บรวบผมลอนเบี่ยไป้าหลั ปล่อยให้สยายัวแบบสวยาม และเินมาเรื่อยๆนถึรึ่ทา แ่ลับ้อหยุเินแบบะทันหันเมื่อเห็นร่าสูโปร่ปราายอยู่รหน้า้วยแววาทีู่เป็นห่วหาเหลือเิน
“ ทำไมหลบมาอยู่รนี้ รู้มั้ยว่าผมเป็นห่ว ”
เร่เินปรี่เ้ามาเธอ ราวรินทร์รีบเินหันหลัลับไปทาห้อน้ำ แ่เาันมาประิัวเธอทัน และเบียเธอไปยืนพูุยหลบมุมันในที่อับ่อแบรหนึ่อโรแรม
ยืนร่อมหน้าเธอเอาไว้ สายาบ่บอว่าเป็นห่ว เพราะเาเอที่หลุยับท่านมนรีนานแสนนานนลืมเธอ
“ มีอะไระแ้ัวมั้ยะ ้อหาที่ปล่อยให้ันยืนรอนาแ็ ”
“ มีิ ”
โน้มใบหน้าลมาูบปิปาเธอเธอทันที เป็นูบแมอร้อและวิวอน ราวรินทร์ไม่ไ้ปัเาออไป ยืนอยู่นิ่ๆให้เาูบเธอแบบโหยหา เรียวปาอุ่นื้นบเล้าเ้าหาัน ูบเนิบนาบนราวรินทร์วนเียนะาใ
“ หายอนยั ”
“ ยั่ะ ”
ทำสายาแ็ๆใส่เา และวามือทั้สอ้าไว้บนอเพื่อเว้นระยะห่า แ่เาลับึมืออเธอล ปล่อยให้เธอวาไว้บนบ่าอเาแทน ่อยๆโน้มใบหน้าไประิบมที่้าๆใบหูอเธอและพูอะไรบาอย่าออมาให้ราวรินทน์ร้อนวูบวาบไปทั้าย
“ ถ้ายัไม่หาย ผมะอลับไปแ้ัวที่บ้านไ้มั้ย ”
น้ำเสียทุ้มลึเอื้อนเอ่ยออมา เธอพอะเ้าใวามหมายแฝนั้น ยัไม่ไ้พนัหน้ารับ แ่แววามีวามเินอาย เาเลยใ้มือแร่เยามนึ้นมา และูบอีรั้ที่้าๆเรียวปาเธอ
“ รับรอ ผมะทำใหุ้ลืมรัที่ผ่านมานหมหัวใแน่นอน ”
“ ุราินทร์ะ แ่รินว่า .... ”
“ ไม่มีำว่าแ่ ”
วามือไว้ลาเรียวปาอวบอิ่ม ูบเรียวปาผ่านนิ้ว ยิ่ทำให้เธอรู้สึหลใหลไปับสัมผัสนั้น ถึไม่ไู้บโยร แ่็แสนปั่นป่วนหัวใวนี้สิ้นี
“ ถึบ้านเมื่อไหร่ ผมไม่ปล่อยุแน่นอนราวิรนทร์ ”
มือแร่อเาเอื้อมไปับมืออเธอที่ลระับลมาแนบาย และเินูมืออไปามุมอับ นที่ยืนหลบมอารระทำอเาอยู่แถวนั้น ไ้แ่นึน้อยใัวเอที่ทำอะไรไม่ทันาร โสภิารู้สึหัวเสีย ่อนะปั้นหน้ายิ้มให้ับนที่รู้ัที่เินมาเห็นเธอเ้า
วามสัมพันธ์อสอนนี้้อมีอะไรแอบแฝแน่ และเธอ็ะ้อรู้ให้ไ้ ่อนที่ราวรินทร์ะาบราินทร์ไปิน่อนเธอ
ภายในห้อนอนอราินทร์ที่ไม่ไ้เปล่าเปลี่ยวอี่อไป ผู้หินหนึ่ำลัยืนอยู่รหน้าเา หลับาพริ้มับมือที่ำลัลูบไล้ึ้นมาา้นาอ่อนาวผ่อนถึผิวหน้าท้อแบนราบ และลาไล้ึ้นมาามร่ออามอเธอ วาแหมะไว้แบบนั้น และเลื่อนึ้นมาามลำอระหส์ ใ้นิ้วหัวแม่มือเลี่ยเรียวปาอวบอิ่มแสนื้อึไปมาแบบเื่อ้า ่อนะูบผ่านนิ้วมือให้เธอรู้สึระทวยาย
เา่อยๆปลเปลื้อเสื้อผ้าัวนอ ทิ้สูทสีำไว้ที่พื้น าม้วยปลระุมเสื้อเิ้สีาวออนหม เผยให้เห็นแผอแร่ที่่อนรูปอยู่ในนั้น ำลัะปลหัวเ็มัแบรน์เนมราาหลายหมื่นออ แ่มือบาอราวรินทร์็ห้ามเอาไว้ เธอ่อยๆแะออให้เาแบบเบามือ สายาหวานเื่อม็มอเาไป้วย ใบหน้ามสันยยิ้ม้วยวามพึพอใ ปล่อยให้เธอเล่นสนุับร่าายเาามอำเภอใ เธอปลเ็มัออ และทิ้ลที่พื้น ำลัะเอื้อมมือ่ำลไปว่านั้นเพื่อรูิปให้เา แ่เาลับห้ามเอาไว้ ูบเธอเบาๆแล้วผละเรียวปาหยัออมาเพื่อเป็นารอุ่นเรื่อ เอื้อมมือไปที่แผ่นหลัเนียน ่อยๆปละอุเรสยาวรุยรายลมานสุ ปล่อยใหุ้เรสีรีมร่วหล่นไปอที่พื้น เผยให้เห็นุ้านในที่เธอสวมใส่เอาไว้ ุลูไม้สีแนบเนื้อ ับเรือนร่ามีสัส่วนโ้เว้า เย้ายวนสายา ทรวอามเบียเสียนแทบะล้นบราออมาอยู่รอมร่อ ห้อที่แสนมืทึบ แ่ลับร้อนระอุสิ้นี
“ ถ้าุไม่ห้ามผมอนนี้ ผมะไม่หยุแล้วนะ ”
ระิบที่้าๆใบหูอเธอ มืออเาำลัปละอบรา้านหลัเธอออแบบ้าๆ ปล่อยให้บราเียลูไม้สีสวยหล่นร่วลไปที่พื้นามิๆัน ปลายมูโ่ลที่ออและสูเอาไว้เ็มปอ เอื้อมมือไปรั้เอวอให้มาแนบิเรือนร่าอเา
“ ริน็ยัไม่เยบอุว่าให้หยุนิะ ”
“ ทำไมร้ายแบบนี้หึ ”
้อนสายาเ้าเล่ห์ึ้นมามอเธอ สบสายาอเธอ้วยวามรู้สึหลใหลในเรือนร่าออีฝ่ายนถอนัวไม่ึ้น
“ ะให้ผมทำแบบไหน บนเีย ระเบีย หรือว่าที่พื้น ”
“ ไ้ทุที่ที่มีุ รินอยาไปูาวับุทุๆที่เลย ”
เธอเอ็ำลัพูาล่อมเลาเา เรือนร่าโ้เว้าไ้รูป เปลือยปล่า่อหน้าเาในเามื ราินทร์้อมอ้วยวามรู้สึที่โหยหา ลืนน้ำลายลอแทบไม่ไ้ บรามไว้แน่น ่อยวามือไว้บนทรวออวบอเธอ้าหนึ่ที่นุ่มหยุ่นนแทบาใ บีบเม้มไปมาแบบเบาๆระหว่าที่สบสายาลมโไป้วย ส่วนเธอ็ใ้มือล้อออเาเอาไว้ และปล่อยให้เาบีบเ้นทรวออวบามแ่ใ นิ้วมืออเาบีบปลายยอออเธอไปมาแบบนึสนุ นราวรินทร์้อร้อราออมาที่เาำลัีุ้อ่อนอเธอ
“ บนเียีว่ามั้ย นะริน ”
“ ไ้ิะ ถ้าุ้อาร ”
อุ้มเธอึ้นมาแนบอ ปล่อยให้าเรียวเาะเี่ยวเอวสอบเอาไว้ เธอใ้มือลูบเส้นผมที่ปรหน้าเาไปมา ่อนะโน้มใบหน้าูบลที่เรียวปาหยัที่ำลัเิหน้ารอรับูบแสนหอมหวานาเธอ
เธอูบไม่เ่มานั เาพอะรู้ เหมือนเธอำลัทำเพื่อลบเลื่อนวามรู้สึบาอย่าที่อ้ำอยู่ในใ แ่เาะแบรับเอาไว้เอ ่อให้ะเป็นแ่วามรู้สึั่วืน็าม เาไม่รอ้า รีบพาอีนเินาปลายเียมาที่เียนอน ่อยๆวาอีนนอนราบไปับเีย ูลืนเรียวปาอวบอิ่มไปมาแบบหิวระหาย วามรู้สึเสียว่านที่ำลั่อัวึ้น ทำให้เาหยุยั้ไม่อยู่ บีบเฟ้น นวเ้นทรวออวบาวผ่อแบบหนัมือ นราวรินทร์แอ่นายอบรับับวามเสียวแปลบที่เิึ้น เาพึพอใที่เธออบ ถอนเรียวปาออาเธอ ่อยๆึรั้อบาเั้นในลมานสุปลายเท้า ส่วนัวเอ็่อยๆถอาเัวนอออเ่นัน เหลือไว้แ่าเั้นใน แ่ราวรินทร์ูะใร้อน รีบันัวึ้นมาาเีย ึรั้าเในเา่ำลมานสุปลายเท้า และนั่อ้อยอิ่อยู่แบบนั้น รอให้เาทำอะไรเธอ่อน
ระินิ้วเรียเา ไม่รอ้า เารีบระโนัวลมาะรุบเธอ รอยยิ้มหวานใสลี่ออว้า เรียวปาอิ่มสวยรูประับเล้นลึไปมาับเรียวปาอเา่อเพื่อไม่ใ้า่ว ในระหว่าที่เาำลัใ้มือ้าหนึ่บีบยออสีมพูระเรื่ออเธอไป้วย
“ อบหรอแบบนี้ ”
เธอพยัหน้ารับ นัยน์าปรือหวาน่ำ เา้มลไปเลียยออ และรอบรอเอาไว้เ็มปา ูยอออเธอเ็มระพุ้แ้มและูแบบแรๆนราวรินทร์้อแอ่นายึ้นมา ใ้มือิไปบนบ่าอเาเพื่อระบายอารม์
“ นุ่มั ผมอยาิมุแบบนี้ทุืนเลย ”
“ ถ้าุไหว ”
ใ้นิ้วมือลาไปามแผอแร่เาเพื่อยั่วเย้า เาเอ็เป็นผู้ายนนึ ใ่ว่าะไม่มีวามรู้สึ พอเธอลาปัผ่านออเาไปมา วามรู้สึ็ไม่ไ้แ่าันมานั
“ อย่าทำแบบนั้นิ ผมะาใเอาไ้นะ ”
“ ถ้าั้น เราสอน็้อ่วยันแล้วละ ”
ระิบเบาๆที่้าใบหูอเา และยิ้มให้
“ พรุ่นี้เ้า่อยว่าัน อให้ืนนี้ผ่านพ้นไป่อน็พอ ”
“ ทำให้รินลืมทุสิ่ทุอย่าที่ทิ้มาที ่วยทำให้รินหายเ็บปว้วยนะะ ”
“ ไ้ิ ผมเ็มใอยู่แล้ว อแุ่อร้อมา ผม็พร้อมะระโนัวเอลไป่วยุทันทีเลย ”
ูบเบาๆที่แ้มนวล สายาไม่ไู้หื่นระหาย ราวิรนทร์เอ็ไม่เ้าใว่าเาำลับิอะไรอยู่ในใ ปิอผู้ายแบบอย้อูหิวเหยื่อมาว่านี้ สายา้อไม่นิ่ แ่เาลับมีสายาที่แ่าารร และบาอย่าาโภินที่เธอพอับไ้ แ่ไม่ล้าเอ่ยถามในาน
ุเป็นนแบบไหนันแน่ เธอิอยู่ในใเพียลำพั
แ่ไม่ทันะหายสสัย เา็เลื่อนใบหน้าหล่อเหลาแสนมายไ้รูปมาูบปิปาื้อึอเธอ แถมยัเร่เร้าอารม์อเธอให้ีรวนไปมา้วย ลมหายใหอบระั้น ับูบแสนวาบหวามนั้นำลัทำให้เธอลืมรัที่เ็บปว มืออเา็ไม่หยุนิ่ที่ะปรนเปรอเธอ ทั้่วบนและล่า สอนิ้วแร่เ้าไปในร่อรั่วล่าน้อนิ่วหน้าเอาไว้เพราะวามับแน่นอเธอ เห็นราวรินทร์นิ่วหน้าไปมา้วยวามเ็บปว ็พยายามูบปลอบโยนเพื่อให้เธอผ่อนลาย และไม่เร็ับเา
พอเธอเริ่มอบรับเามาึ้น ึ่อยๆันัวึ้นมา ใ้มือับเรียวาอเธอแยออว้า เห็นวามื้นแะที่เปีย่ำอยู่เบื้อล่า็รู้สึพึพอใที่เธอเริ่มมีอารม์ร่วมแล้ว ไม่รอ้าที่ะับท่อนล่าอัวเอเอาไว้และถูไถไปมาที่ปาทา้าอเธอแบบเนิบนาบ และย้ำเ้าไปพรวเียวนสุ ลั้นเสียราอัวเอเอาไว้ที่โนเธอรวบรัไว้เ่นัน ับแน่นนอยาระแทายเ้าออเรือนร่าเย้ายวนแบบเ็มแรเ็มเหนี่ยว ยิ่ราวรินทร์มอเา้วยสายาแบบนั้น เา็ยิ่อยาทำแบบนั้นับเธอให้เร็วมาึ้น
“ แน่นั หมายถึอุนะ ”
เามเธอ ่อยๆโยายเ้าออเบาๆ ส่วนเธอ็แอ่นายอบรับเป็นอย่าี ริๆราวิรนทร์ำมาาบที่เยเล่น พอลสนามริ็ื่นลัวแทบอยาวิ่หนี แ่พอไ้ลแล้ว เธอ็้อแสร้ทำลบเลื่อนไปามเนื้อผ้า เี๋ยวเาะับไ้
“ รัผมแน่นเลย ”
“ บ้าริ หื่นัเลยนะะ ”
“ เปล่า ็แ่ไม่เยเอใรที่ับแน่นไปทั้ัวแบบนี้ ”
แล้ระแทายเ้าแรๆ นเธอร้อราออมา และมอเาแบบอนๆ
“ อโทษที พอีแรเยอะ เ็บมามั้ย ถ้าเ็บ ผมะทำเบาๆ ”
โน้มัวลมาุใบหน้าเ้าที่ลาทรวอาวผ่ออเธอ สูมเ็มปอ ่อนะบเม้มไปรอบๆทรวอ้าน้ายาานเ้าไล่ึ้นมาที่ปลายยออที่ำลัูัน
“ อะ .... อย่าูแรแบบนั้นิ ”
พอเธอบอว่าอย่าูแร เา็ลับทำแรมาึ้นว่าเิม ราวิรนทร์ยิ่รู้สึเสียวหนัมาึ้นไปอี
“ ผมอยาระแทุแบบแรๆนะ แู่เหมือนว่าุไม่น่าะรับไ้ ถ้าั้นรั้แรอเราผมะทำแบบเบาๆนะ ุะไ้มีวามทรำที่ี และไม่พาลโมโหผมหลัาหมฤทธิ์ไวน์ ”
“ ันไม่ไ้เมาัหน่อย มีสิ ุยับุไ้ ”
เาใ้มือเล้นลึทรวอเธอ ในระหว่าที่สบาฟัสิ่ที่เธอพู ร่าายโยลอนไปามันๆามแรระแทเ้าออร่อรัแบบเนิบนาบแ่วาบหวิวนเรือนร่าระทวย
“ รินไม่ไ้เมาเลย่ะ แ่าปรือมา เอายัไับยัยแมวยั่วสวาทแบบุีหึ ”
“ ็เอารินแรๆิะ ”
“ ไม่ ”
ปาอิ่มว่ำล เาเยามนึ้นมาสบาับเา และูบลไปที่หน้าผาเนียนในระหว่าที่ำลัโยายเ้าออเธอแบบ้าๆเพื่อไม่ให้เธอเ็บมานเินไป
“ พรุ่นี้เ้าะโรธผม็ไม่เป็นไร อแ่ให้ืนนี้ผมไ้รัุ็พอ ”
เรียวปาหยัทาบทับลมาประบปาอิ่มที่ำลัเผยอออเพื่อรอรับูบแสนนุ่มนวลาเา
่ำืนแสนเร่าร้อนในห้อที่มืทึบ ปราศาแสไฟ ำลัทำให้เาหลอมละลายไปับไฟรัที่เธอ่อึ้นมา
ถ้าืนนี้ยัอียาวไล เาเอ็ไม่รู้ะหยุอนไหนเ่นัน
ารอลับไปแ้ัวที่บ้านืออะไรอะ นาเออไรท์ไม่รู้เลยริๆ แถมพอลับมาถึบ้าน็ไม่พูเยอะเนอะ เาสอนไม่พูเยอะันเลยริๆ่ะ โอเ ปิไฟ ล็อลอน บ 555
พรุ่นี้่อยื่นมาเลียร์ัน เลียร์ที่แปลว่าะเ้าหน้าันิมั้ย หืมมม ....
สำหรับ NC บทนี้ไรท์ะยัไม่ิเหรียนะะ เพราะยัไม่ิเรทมา แ่ NC ในบท่อไปหรืออีสอสามบทะเริ่มิเหรียแล้วนะะ อย่าลืมเิมเหรียไว้้วยน้า ะไ้เ้าไปอ่านไ้นะะ ^^
ความคิดเห็น