คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5
Chapter 5
ตึกๆๆ
เสียงฝีเท้าจ้ำอ้าวเข้าออฟฟิศเหมือนในทุกๆวัน ซึงยูนกับกระเป๋าใบโปรดกำลังวิ่งขึ้นบันไดทางคดเคี้ยวไปยังห้องทำงาน
“อรุณสวัสดิ์ครับ คุณซึงยูน” พนักงานคนหนึ่งในออฟฟิศกล่าวทัก
“ครับ ตั้งใจทำงานนะครับ”
“เช่นกันครับ”
แอ๊ด..
เสียงประตูออฟฟิศถูกเปิดออก ร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมกับเหล่าพนักงานมากมายที่ก้มหน้าทำงานอยู่กล่าวทัก ซึงยูนตอบกลับ
ไปเป็นมารยาท จากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะทำงานของตน วางกระเป๋าและนั่งลงตามลำดับ
”พี่ซึงยูนคะ”
“อะ..ครับ”
“ห...ให้ค่ะ!”
“เอ่อ..ครับ ขอบใจนะมินจี”
ซึงยูนรับกล่องขวัญขนาดเล็กจากรุ่นน้องที่ทำงานคนหนึ่งยื่นให้มากับมือ เขาเปิดดูมันก่อนจะพบว่าของที่บรรจุอยู่ด้านในเป็น
เค้กช็อกโกแลตขนาดเล็ก
“เอ่อ..ฉันทำเองนะคะ ทานให้อร่อยนะคะ”
“อ่า..ขอบคุณมากนะ” ปล่อยรอยยิ้มทรงเสนห์ไปอีก
มินจีโค้งให้กับซึงยูนก่อนจะเดินกลับไปโต๊ะของตัวเอง ซึงยูนวางกล่องเค้กไว้บนโต๊ะก่อนจะเปิดคอมพิมพ์งานเอกสารที่กองอยู่
ว้า..มีคนมาชอบอีกแล้วใช่มั๊ยเนี้ย..
“เฮ้ย กูกลับละนะ”
“เค บายยย”
“กลับดีๆจินวู”
“เออ เจอกันๆ”
จินวูบอกลาทุกคนก่อนจะเดินออกจากโรงอาหารที่ที่พวกเขามักจะมานั่งกันประจำหลังเลิกเรียน วันนี้เขาต้องรีบกลับบ้าน
เพราะคุณม่มารับ
ตืดดด..ตืดดด..
“แม่โทรมาแล้วแน่เลย” ร่างบางพึมพำขณะที่ขาก็ก้าวเดินอยู่
ติ๊ด!
“ฮัลโหลฮะแม่”
[จินวู อยู่ไหน แม่รอหน้าโรงเรียนนานแล้วนะ]
“กำลังเดินออกไปครับ”
มือเล็กกดวางสาย ก่อนจะเร่งสปีดในการเดินมากกว่าเดิม เขาไม่ค่อยชอบเวลาที่แม่มารับเพราะจะไม่ได้อยู่เมาท์กับเพื่อน
หลังเลิกเรียน(?)
เมื่อถึงรถ จินวูเปิดประตูก่อนจะสอดตัวของเขาเข้าไปนั่งเบาะข้างคุณแม่ ปิดประตูก่อนจะโดนคุณแม่ซักถามในทันที
“ทำอะไรอยู่ ทำไมออกมาช้า”
“จินวูกินอะไรนิดหน่อยอยู่น่ะฮะ”
“..อ่า นึกว่าจะถเลไถลไปไหนซะอีก”
“โหหหห แม่เห็นจินวูเป็นคนยังไงครับ”
“ช่างเถอะ คาดเข็มขัดไป”
จินวูหันไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้แน่น ก่อนรถคันสวยจะถูกขับเคลื่อนออกจากหน้าโรงเรียนไปโดยฝีมือคุณแม่ของคุณแม่
ขลุกๆ…ขลุกๆ…
ร่างบางนอนกลิ้งขลุกขลักอย่บนเตียง ขณะที่กำลังกดแป้นพิมพ์บนหน้าจอโทรศัพท์ไปด้วย
แทฮยอนกำลังคุยกับมิโนอยู่ แฟนหนุ่มของเขานั่นเอง วันนี้แทฮยอนตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะเจ้าตัวกำลังจะขอ’รูป’จากมิโนนั่นเอง
Nammie: นี่ๆ พี่มิโน
SongMH: หืมม?
Nammie: นัมขอ..รูปพี่หน่อยสิ
Nammie: เราคบกันแต่ยังไม่เคยเห็นหน้ากันเลยนะ
SongMH: อ่อ..ได้สิๆ
“เยสส สำเร็จ!” แทฮยอนพูดออกมาด้วยความดีใจก่อนจะกดล็อคหน้าจอโทรศัพท์
‘ต..ตื่นเต้นน…’
ตึ๊ง!
‘ SongMH: ส่งรูปภาพแล้ว ‘
“อ่ะ..มาแล้ว..” มือบางปลดล็อคหน้าจอก่อนจะกดเข้าแชท
1
..
2
..
3
!!!
พรึ่บ!
เมื่อลืมตาขึ้น สิ่งที่ปรากฎอย่บนหน้าจอคือรูปชายคนหนึ่งที่หล่อและหล่อและหล่อและหล่อ(พอ!)และหล่อมากกกกกกก
กกกก
อะ….
“ละ…หล่ออออออออออ้ะะะะ! T/////T”
แทฮยอนแทบจะกรี๊ด(?)ออกมาด้วยความดีใจ เขาเป็นคนที่หล่อและดูดีอย่างที่เดาไว้จริงๆด้วยยยยยยยยยยยยยยย
Nammie: หล่อมว๊ากกกกกกก!
SongMH: ขนาดนั้นเลย? 55555
Nammie: ก็ใช่น่ะสิ ดาราป้ะเนี้ยยย
SongMH: บ้าา 5555
SongMH: นี่ๆๆ ส่งรูปแทฮยอนมาบ้างเลยย อยากเห็นอ่ะ
‘อ่า ซวยแล้วไงกู’ แทฮยอนคิดในใจ
Nammie: อ่ะๆ แป๊ปนะ
นิ้วเรียวสไลด์หน้าจอไป เข้าแกลอรี่หารูปตัวเอง บรรจงเลือกรูปที่คิดว่าดูดีที่สุดเท่าที่เคยถ่ายมาเพื่อส่งไปให้กับมิโน คนที่รออยู่
“รูปนี้แหละ ฮิ” ก่อนจะกดส่งรูปนั้นไป
ตึกตัก..ตึกตัก..
‘ตื่นเต้นเว้ยยยยยยย’
“พี่มิโนจะบอกว่าไรอ้ะะะ”
ตึ๊ง!
‘ SongMH: โห น่ารักนะเนี้ยเรา ‘
อ้ากกกกกกกกก!
ด..ดีใจ!!
Nammie: จริงหรออออ?
SongMH: จริงสิ แมวน้อย ^^
Nammie: บ้าาาา >///<
SongMH: 555 แมวน้อยของพี่...
Nammie: เขินนะะ.. 555555
แทฮยอนกระโดดโลดเต้นตึงตังกลางห้องเสียงดัง จนทำให้แม่ของเขาตะโกนขึ้นมา(ด่า)...
“เสียงตึงตังอะไรน่ะแทฮยอนนน”
“อ๋ออ เปล่าครับแม่”
เปิดประตูตะโกนกลับไปบอกคนด้านล่าง ก่อนจะปิดประตูแล้วกระโดดขึ้นไปกลิ้งบนที่นอนต่อเหมือนเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว
ดีใจสุดๆไปเลย..
นิ้วเรียวสไลด์ลงบนหน้าจออย่างสนุกสนาน จินวูที่อยู่ในชุดนอนกำลังเล่นโทรศัพท์และกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงนอน
“หืม อะไรน่ะ?”
ตากลมโตราวกับลูกกวางเบิกโตขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นบางสิ่งบนจอโทรศัพท์ของเขา…
K.Seungyoon @Yoon_VIP
พี่สาวกดวิดีโอคอลมาหา ไม่กล้ารับเลยยย > <
K.Seungyoon @Yoon_VIP
ทำไงดี ไม่กล้าคุยเลย เขินนนน > <
“เฮ้ย คือไรอ่ะ”
ร่างเล็กบ่นพึมพำ ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจกับสิ่งที่ซึงยูนทวิตสักเท่าไหร่ พี่สาวที่ว่านั่นคือใคร? มีความสำคัญอะไร?
อะไรยังไง? ร่างบางกำลังเกิดความสับสน
ตึ๊ง!
”ใครไลน์มาตอนนี้เนี้ย”
‘ KSY: จินวู ทำไรอยู่??? ’
ทักมาพอดีเลย…
JW: นั่งเฉยๆ
KSY: อ่อๆ กินไรยังอ่ะ?
JW: ไม่รู้
JW: ไม่บอก
JW: :P
จากนั้นก็กดปิดหน้าจอโทรศัพท์…
“แบรรรรรรรรร่” ร่างบางแลบลิ้นใส่โทรศัพท์(อย่างรุนแรง)แต่ก่อนที่จะวางโทรศัพท์ลง การแจ้งเตือนก็เด้งขึ้นมาอีกครั้งเสียก่อน
KSY: เป็นไรอ่าาา
KSY: ไม่รู้ไม่บอกอะไรอ่ะ
KSY: จินวูวว ตอบสิ
ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กกำลังงอนอยู่สินะ..
แต่..
เขามีสิทธิ์อะไรไปงอนล่ะ?
“……”
แต่มันก็..น่าโมโห…
จินวูตัดสินใจสไลด์หน้าจอกลับไปตอบซึงยูน…
JW: เปล่า ไม่มีอะไร
KSY: ไม่จริง ไม่เชื่อ
KSY: บอกมา
…
JW: ก็จินวูเห็นพี่ทวิตอะไรไม่รู้อ่ะ อะไรพี่สาวๆ ถ้าอยากคุยนักก็ไปคุยเลย ไม่ต้องมาคุยกับจินวูแล้ว ไม่ว่าง
KSY: อ่อ
KSY: อันนั้นพี่ที่รู้จักน่ะ เขาอยู่ต่างประเทศ เราสนิทกัน แต่เขาไม่เคยวีดิโอคอลมาหาน่ะ ก็เลยไม่กล้ารับ แค่นั้น 5555
JW: ทำไมไม่รับล่ะ รับสิ
KSY: ก็ตอนนี้พี่อยากคุยกับจินวูอ่ะ
…
ตึก..ตัก..
…
ความรู้สึกนี่มัน…อะไรกัน…?
KSY: แล้วนี่ทำไมเราต้องโมโหพี่ด้วย หึงหรอ? หวงหรอ?
ข้อความที่ซึงยูนส่งมา ทำเอาจินวูแก้มขึ้นสีระเรื่อ ‘หึง’ ‘หวง’ คำประเภทนี้เค้าต้องใช้กับคนที่เป็นแฟนกัน เป็นคู่รักกันไม่ใช่
หรือไง
แต่นี้เขาสองคน..
ไม่ได้เป็นอะไรกัน…
JW: บ้าหรอ จะหึงได้ไงไม่ได้เป็นอะไรกัน
KSY: จะรู้หรอ อยู่ๆก็โมโหใส่พี่ 555
KSY: แล้วถ้าไมได้หึง หวง พี่ แล้วเป็นอะไร?
ข้อความที่ถูกส่งมาทำให้คนตัวเล็กนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง นั่นสิ ถ้าไม่ได้หึง หวง แล้วเขาเป็นอะไร? อยู่ๆก็โมโห หงุดหงิด…ตัวเขา
เองยังไม่รู้เลย
เกิดอะไรขึ้นกับเขา?
JW: ไม่รู้สิ
JW: ไม่รู้จริงๆนะ..
KSY: พี่รู้
JW: อะไรอ่ะ?
KSY: จินวูน่ะ..ชอบพี่
“เฮ้ย”
ตากลมโตเบิกโพลงกว้าง อะไรนะ ชอบงั้นหรอ? บ้าไปแล้ว เขากับซึงยูนเพิ่งรู้จักกัน 3-4 อาทิตย์เองนะ จะเกิดเป็นคำ
ว่า’ชอบ’ได้แล้วหรอ? ถึงแม้เขาสองคน…
จะคุยกันทุกวันก็เถอะ..
นั่นไง..
ร่างบางสะบัดหัวไล่ความคิดแปลกๆออกไป นี่มันอะไรกันเนี้ย ทั้งความรู้สึกนี่ ทั้งความคิด… นี่มันเรื่องอะไรกัน! ไม่จริงหรอก!
มัน…
JW: บ้า! จินวูไม่ได้ชอบพี่นะ
KSY: แล้วทำไมต้องโมโห ต้องโกธร?
JW: ไม่รู้ดิ..
KSY: นั่นแหละ..
JW: พออออเลยยย ไปกันใหญ่ละ บ้าๆๆ ไปนอนได้แล้ว ฝันดีนะ บ๊ายบายๆ
KSY: เดี๋ยวสิๆ
KSY: จินวูๆๆ
วูบ…
จินวูกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ นำไปวางไว้ที่หัวเตียงก่อนจะค่อยๆล้มตัวลงนอนอย่างช้าๆ…
มือบางจับไปที่หน้าอกด้านซ้าย หวังจะถามอะไรบางอย่างกับอวัยวะสำคัญภายในนั้น…
‘พี่ซึงยูน…งั้นหรอ?’
…
ตึกตัก…ตึกตัก
…
บ้าน่า…
เป็นไปไม่ได้…
____________________________________________________________________
Talk:
มาอัพแย้ววววววว 5555555
ขอโทษที่ช้านะฮับบบ
อีกไม่กี่สัปดาห์ไรท์ก็จะเปิดเทอมแล้ววววว ดีใจสุดๆๆๆ(ตรงกันข้าม) T^T #ร้องไห้หนักมาก
ตอนนี้ความสัมพันธ์ก็เริ่มเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆแล้วนะ ฮิฮิๆ ><
ใครที่ติดตามมาถึงตอนนี้ก็ขอขอบคุณเป็นอย่าสูงงงงงนะครับ //โค้งงามๆ
ตอนหน้ายูนวูพัฒนาความสัมพันธ์เป็นเท่าตัวเลยนะ อิอิ
สกรีมฟิคทางทวิตเตอร์ได้นะฮับ >>> #ยูนวูรักออนไลน์ ว่างๆไรท์จะเข้าไปดู 55555
คอมเมนท์ ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีๆๆๆมากกกกกก 555555
มีรูปที่นัมซงส่งให้กันด้วยน้าาาา
เป็นไงบ้างงงง ทั้งหล่อ ทั้งสวยเลยเนอะๆๆ ><
เหมาะสมกันหยั่งกับกิ่งทองใบหยก อิอิ #อวย 5555555
ยังไงก็ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆน้าาา
รักรีดเดอร์เน้อออออ <3
ความคิดเห็น