[SF WINNER YOONWOO] -Jealous-

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

๋JEALOUS







 

คนขี้หึง



 

กับ..



 

คนอ่อนไหว


 

Talk ><
1.ฟิคเรื่องนี้เป็นคู่ยูนวูหรือจินยูน ไม่ชอบปิดเลยจ้า
2.ฟิคเรื่องนี้มีnc ไม่ชอบก็ปิดเลยจ้า
3.เข้ามาอ่านก็คอมเมนท์ ติชมกันได้นะคะ เป็นกำลังใจทั้งหมดค่ะ
4.ขอบคุณธีมจาก Duck-fly



 

 

Duck- Fly

เนื้อเรื่อง

๋Jealous

 

ครืดด ครืดดด..




            เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นขึ้น เป็นสัญญาณบอกว่ามีคนกำลังโทรมา

ทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่ต้องหันไปหยิบโทรศัพท์เครื่องสวยขึ้นมากดรับทันที



    "ฮัลโหล?"

    [พี่จินวูววววววววว]

    "หือ?"

    [อยู่ไหน?]

    "ก็อยู่หออ่ะ มีอะไรรึเปล่า?"

    [ผมจะชวนพี่ไปกินข้าวเย็นนี้]

    "อ่าา ไปสิๆ เราอยู่หอเดียวกัน นายไปไหนพี่ก็ไปด้วยอยู่แล้ว"

    [ครับบ เดี๋ยวผมไปรับนะ]



            คิมจินวูวางสายโทรศัพท์ที่เพิ่งคุยไปสักครู่ ร่างบางค่อยๆลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่

เดินไปหยิบเสื้อผ้าเตรียมอาบน้ำ แต่งตัวให้เรียบร้อย เพื่อที่จะออกไปเที่ยวข้างนอกฆ่าเวลา

รอ'คังซึงยูน'คนในสายเมื่อสักครู่นี้




          จินวูกับซึงยูนเป็นแฟนกัน เขาทั้งสองคนคบกันมาได้ประมาณสองเดือนแล้ว ซึ่ง

เมื่อคบกันจินวูจึงย้ายเข้ามาอยู่หอพักห้องเดียวกันกับซึงยูน แต่อันที่จริงแล้วจินวูไม่ได้ย้าย

เข้ามาเองหรอก ซึงยูนตะหากที่เป็นคนบอกให้เขาย้าย เพราะด้วยความ'หึง'กลัวว่าจะมีคน

มาเอาจินวูไปจากเขา และด้วยนิสัยของจินวูที่ค่อนข้างอ่อนไหวง่ายต่อคนรอบข้าง ทำให้

ซึงยูนยิ่งเป็นห่วงเข้าไปอีก



    "อ๊ะ วันนี้ไม่มีเรียนนี่นา นี่ก็เพิ่งเที่ยงเอง" จินวูพูด ในขณะที่มองไปที่นาฬิกาของตัวเอง

พร้อมกับยิ้มร่าออกมา

    "แต่..เดี๋ยวนะ วันนี้เหมือนจะมีนัดกับใครนอกจากซึงยูนนี่" จินวูยืนครุ่นคิดอยูานาน เดิน

ไปเดินเพื่อให้นึกออก และเขาก็คิดได้ว่าวันนี้มีนัดกับลูกค้ารายหนึ่ง ที่มาติดต่อเขาไม่กี่วันนี้

จินวูทำงานเสริมอยู่ที่ผับ ใกล้ๆมหา'ลัยของเขา

    "ทำยังไงดี ลูกค้านัดเอาไว้ตอนเย็นด้วย จะไปกินข้าวกับยูนยังไงล่ะ?" ดวงหน้าหวาน

ออกสีหน้ากังวลไม่ใช่น้อย เขาไม่อยากผิดนัดทั้งซึงยูนแล้วก็ลูกค้าด้วย ยิ่งลูกค้าคนนี้เป็น

ลูกค้าประจำของร้านอีก แต่เขายังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรว่าลูกค้าคนนี้นัดเขาไปทำไม แต่จะ

ให้เข้าผิดนัดก็คงทำไมได้อยู่ดี คิดได้ดังนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์เครื่องสวยราคาแพงขึ้นมา

กดโทรหาซึงยูน



ตู๊ดด..

ตู๊ดดด...




    [ฮัลโหลที่รัก]

    "เอ่อ..ซึงยูน พี่คงจะไปกินข้าวกับนายไม่ได้แล้วล่ะ"

    [อ่าว ทำไมล่ะครับ?]

    "พี่ลืมไปว่ามีนัดกับลูกค้าประจำที่ผับน่ะ"

    [อ่า..ไม่เป็นไรครับ]

    "พี่ขอโทษนะ เอาไว้คราวหน้าละกัน"

    [ครับ]



                จินวูกดวางสายโทรศัพท์ทั้งๆที่เจ้าตัวยังไม่อยากวาง ใบหน้าของเขาดูจะไม่

ค่อยสบายใจเท่าไรที่ปฏิเสธนัดกับแฟนตัวเอง แต่เขาไม่อยากให้ร้านที่เขาทำงานอยู่ต้อง

เสียลูกค้าประจำจึงจำเป็นต้องทำแบบนี้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
             
             เมื่อจินวูก้มดูนาฬิกาอีกครั้ง จึงรู้ว่าเป็นเวลาหกโมงเกือบครึ่งแล้ว เป็นเวลาที่เขา

ต้องไปทำงานพอดี ร่างบางวิ่งไปเรียกรถแท็กซี่ตรงถนน เพื่อไปทำงานให้ทันเวลา



[ ณ ผับ XXX ]



             จินวูเดินเข้ามาในผับที่เขาทำงานประจำ เขาคอยทำหน้าที่ชงเหล้าที่เคาน์เตอร์

และรับออร์เดอร์ตามปกติ ตั้งแต่เวลา 1ทุ่ม จนถึงเวลา 3 ทุ่มครึ่งเป็นเวลาเลิกงาน ร่างบาง

เดินตรงไปที่ห้องของแขกระดับวีไอพี เขาค่อยๆเปิดประตูออกอย่างเบามือ แล้วเดินตรงไป

หาผู้ชายที่กำลังนั่งรออยู่ในห้อง


    "อ่า..สวัสดีครับ" จินวพูดขึ้นในขณะที่ยืนอยู่ ผู้ชายตรงหน้าหันมาตามเสียงเรียกทักทาย

ของคนตัวเล็ก

    "อ้าว มาแล้วหรอ นั่งก่อนสิ" ลูกค้าประจำพูดขึ้น ก่อนจะผายมือให้จินวูนั่งข้างๆตาม

มารยาท

    "ไม่ทราบว่าคุณ'มินโฮ'มีอะไรหรอครับ ถึงได้นัดผมมาที่ห้องส่วนตัวแบบนี้" จินวูค่อยๆ

นั่งลงข้างๆมินโฮ ชายผู้เป็นลูกค้าประจำของร้าน
 

    "จริงๆฏไม่มีอะไรมากหรอก แค่มาดื่มเฉยๆน่ะ แล้วก็ที่นัดนายมานี่ก็ดพราะว่า..."


    "...."

    "ฉันอยากเจอนายน่ะ"

    "...เอ๋ แค่อยากเจอผมหรอครับ?" จินวูดูอึ้งเล็กน้อย นี่มินโฮนัดเขามาเพราะแค่อยาก

เจอเขางั้นหรอ


    "สำหรับนายคงใช้คำว่า'แค่'แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่คำว่าแค่หรอกนะ.."

    "...."

    "ฉันน่ะ รอเวลานี้มานานแล้ว.."

    "?" จินวูเลิกคิ้วสงสัยอย่างไร้เดียงสา

    "เวลาที่ฉันจะได่อยู่กับนายสองคน" มินโฮพูดพร้อมกับยิ้มเล็กๆที่มุมปาก

    "อ..เอ่อ..ทำไมหรอครับ?" 

    "ฉันชอบนาย"

    "!!!" คำพูดที่ออกมาจากปากมินโฮนั้น ทำให้จินวูถึงกับอึ้งหนักกว่าเดิม นี่เขาพูดอะไร

ออกมาน่ะ ชอบงั้นหรอ? บ้าไปแล้ว..

    "ที่ฉันมาดื่มที่นี่บ่อยๆจนกลายมาเป็นลูกค้าประจำน่ะ ก็เพราะนายเลยนะ ตอนครั้งแรกที่

ฉันมาที่นี่ พอฉันเห็นนาย ฉันก็รู้ทันทีเลยว่าฉันกำลังตกหลุมรักเข้าแล้ว.."

    "..." จินวูไม่ได้พูดอะไรนอกจากนั่งฟังมินโฮสาธยาย

    "ฉันมาบ่อยๆเพราะอยากเจอนาย"

    "...."

    "เป็นแฟนกันเถอะนะ!" จินวูได้ยินดังนั้นเขาถึงกับพูดอะไรไม่ออก บอกอะไรไม่ถูกทั้งนั้น

ได้แต่อ้าปากค้างอย่างอึ้งปนกับงงงวย นี่มันเรื่องอะไรเนี้ย?

    "อ..เอ่อ..ผม..มีแฟนอยู่แล้วครับ" จินวูตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ

    "...งั้นหรอ....แฟนนายเคยทำอะไรนายรึยังล่ะ?"

    "..หมายถึงอะไรหรอครับ?"

    "ก็...แบบนี้.." มินโฮผลักจินวูลงบนโซฟานุ่ม โซฟาตัวนี้กว้างพอสมควรสำหรับแขกวีไอ

พี กว้างพอที่มันจะสามารถเป็น'เตียง'ได้

    "ด..เดี๋ยวครับ ค..คุณจะทำอะไรน่ะ?" จินวูเอ่ยถาม ทั้งที่ตอนนี้เขาก็เริ่มรู้แล้วว่ามินโฮคิด

จะทำอะไร

    "จะทำ....ให้นายเป็นของฉันอย่างไงล่ะ!" พูดจบมินโฮก็กระโดดขึ้นไปคร่อมตัวของจินวู

ทันที ในตอนนี้เขาเหมือนเสือที่กำลังตระครุบเหยื่อ จ้องที่จะกัดกินเนื้อ ลิ้มลองรสชาติที่

แปลกใหม่

    "ย..อย่าทำอะไรบ้าๆนะ! ปล่อยผมนะ!" และแน่นอนจินวูเปรียบเสมือนลูกกวางตัวน้อยที่

กำลังดิ้นรนหาทางออกจากกรงเล็บของเสือ


                  
              ไม่ทันได้ตั้งตัว มินโฮก็จู่โจมจินวูด้วยการก้มลงไปประกบริมฝีปากกับร่างเล็ก

จินวูพยายามเบือนหน้าหนีไปอีกทางเพื่อหลบการจู่โจมของมินโฮ แต่ก็ไม่เป็นผล มินโฮบีบ

ปากของคนตัวเล็กให้เปิดออก ก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปในปากของอีกคน แต่ร่างเล็กก็จูบ

ตอบร่างสูงไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง






เขาไม่รู้จริงๆ...





                  ร่างเล็กพยายามดีดดิ้นสุดฤทธ์ เขารวบรวมแรกเฮือกสุดท้ายผลักมินโฮกลิ้ง

ตกลงไปนอนกองกับกับพื้น คนตัวเล็กรีบวิ่งไปที่ประตูบานใหญ่ในตอนแรกที่เข้ามา แต่เขา

กลับสะดุดกับพรมที่ปูไว้ในพื้นห้อง บางทีเขาก็นึกรำคาญพรมที่เกะกะพวกนี้เสียจริงๆ

   
    "จะไปไหนเล่า ตัวเล็ก" มินโฮลุกขึ้นมาก่อนจะเดินตรงไปหาจินวูที่ล้มอยู่

    "ท..ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย ที่เรียกผมมาก็แค่อยากจะระบายความใคร่เท่านั้นหรอ?

คนอื่นก็มีเยอะแยะ ผู้หญิงสวยๆเต็มไปหมดทำไมไม่ไปหา ผมเป็นแค่พนักงานนะ!" จินวูหัน

ไปตะโกนใส่มินโฮ 

    "ก็ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิง จะสวยแค่ไหนก็ไม่เอาหรอก ฉันชอบนาย ฉันอยากครอบครอง

นาย"

    "ผมบอกแล้วไงว่าผมมีแฟนอยู่แล้ว!" จินวูตะโกนใสมินโฮอีกครั้ง ถึงจะทำเป็นเข้มแข็ง

แต่ภายในใจเขารู้สึกกลัวซงมินโฮตะหาก

    "แฟนนายสู้ฉันไม่ได้หรอก ถ้านายเลิกกับมันแล้วมาหาฉันนะ รับรองว่านายจะสบายขึ้น

เยอะเลย"

    "คุณรู้จักแฟนผมรึไงถึงได้พูดดูถูกเขาแบบนี้"

    "ก็เคยเห็น..เป็นนักศึกษากันทั้งคู่เลยสินะ"

    "ใช่ พวกเรารักกันดี...คุณ..ปล่อยผมไปเถอะนะ..นะ" จินวูพร้อมกับทำตาอ้อนวอน

ขอร้องให้มินโฮปล่อยเขาไป แต่นั้นไม่ใช่ทางรอด กลับเป็นหนทางตายเสียด้วยซ้ำ

    "นายรู้มั๊ย ยิ่งนายทำหน้าแบบนี้น่ะ.."

    "...."

    "ฉันยิ่งปล่อยนายไปไม่ได้เลยแหล่ะ" พูดจบมินโฮก็ขึ้นคร่อมจินวูทันที มินโฮก้มลงจูบ

ร่างบางอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนเริ่มเข้าไปควานหาความหวานในปากของคนตรงหน้าอีกครั้ง

ร่างบางทำได้แค่ดีดดิ้นอยู่ภายใต้ร่างของคนตัวสูง

    "..อื้ออออ!" ร่างเล็กที่เริ่มหายใจไม่ออกจึงทุบอกร่างสูงรัวๆ มินโฮจึงเลื่อนจากปากของ

คนตัวเล็กไปเป็นซอกคอขาวเนียน ขบเม้มคอขาวจนเริ่มขึ้นสี แต่ก็ไม่ลืมที่จะดูดเลียซอก

คอนั้่นเช่นกัน



             มินโฮเลื่อนตำแหน่งลงไป เขาเริ่มปลดกระดุมของร่างเล็กออกทีละเม็ด จากที่

ตอนแรกร่างเล็กขัดขืนแต่ทำไมกันนะ..





  เขาถึงเคลิ้มไปได้ขนาดนี้...




             
                เมื่อปลดกระดุมออกจนหมด ก็เผยให้เห็นอกขาวนวลของร่างบาง ยอดอกถูก

สะกิดเย้าหยอกไปมาด้วยนิ้วเรียวยาว ก่อนที่ร่างสูงจะใช้ปากของเขาเข้าครอบครองยอดอก

สีชมพูนั้น

    "อ..อือ..อาา..อย่าา.."


              มินโฮกัดเข้าที่ยอดอกของร่างบางและตวัดลิ้นเลียไปมาอย่างเอาแต่ใจ จน

ทำให้ร่างของจินวูแทบระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้ว


    "อือ..อ๊า..า"




 โครม!


  !!!!




    "ฉันฟังอยู่หน้าห้องตั้งนานแล้ว นึกว่าอะไร หึ!"

    "แก..เป็นใคร? เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง?" มินโฮถามผู้ที่เข้ามาเยือนใหม่ที่พังประตูเข้า

มาอย่างงงๆ

    "แล้วแกล่ะเป็นใคร? มีสิทธิอะไรมาทำแบบนี้กับแฟนฉัน!" ซึงยูนวิ่งเข้าไปกระชากคอ

เสื้อของมินโฮ ก่อนจะซัดหมัดหนักๆเข้าไปที่หน้าของมินโฮหนึ่งที



พลั่ก!



          ร่างสูงของมินโฮล้มลงไปนอนกองกับพื้น ซึงยูนไม่ลืมที่จะตามไปซัดหมัดหนักของ

เขาอีกครั้ง เขาขึ้นคร่อมร่างของมินโฮแล้วซัดหมัดซ้ายและขวาหลายๆทีอย่างไม่ยั้งมือ มา

ทำกับแฟนเขาแบบนี้ก็ต้องเจออย่างนี้ล่ะ



 พลั่ก!

 ผัวะ!

 พลั่ก!



                เริ่มมีกลิ่นคาวเลือดที่ติดมากับมือของซึงยูนมาเตะจมูกของเขา แต่ถึงกระนั้น

เขาก็ยังไม่หยุดการกระทำของเขา จนในที่สุดร่างเล็กที่นอนอยู่ต้องวิ่งเข้ามาห้ามปรามเอา

ไว้ ก่อนที่มินโฮจะตายเสียก่อน



    "หยุดนะซึงยูน พอได้แล้ว" จินวูเดินเข้ามาดึงปลายเสื้อของซึงยูน แต่ถึงแบบนั้นซึงยูนก็

ไม่ได้สนใจคำพูดจองคนตัวเล็กเลย

    "พี่บอกว่าพอได้แล้วไง!" ร่างบางเริ่มขึ้นเสียงซึ่งมันได้ผล ซึงยูนหยุดชะงัก เขาง้างหมัด

เอาไว้อย่างนั้น

    "...." ซึงยูนไม่ได้พูดอะไร เขาหยัดกายขึ้นยืน พร้อมกับชี้นิ้วไปที่ร่างที่กำลังนอน

สะบักสะบอมอยู่ ก่อนจะพูดประโยคหนึ่งออกมา

    "อย่ามายุ่งกับแฟนฉันอีกนะ ไม่งั้นแกไม่ได้ตายดีแน่!!"

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

    "ปล่อยนะ พี่เจ็บ!" ร่างเล็กพยายามสะบัดข้อมือของตัวเองออกจากการกอบกุมของร่าง

สูงที่ลากเขาออกมาข้างนอกผับ

    "ทำไม? พี่อยากกลับไปหามันงั้นสิ!"

    "ไม่ใช่นะ อย่าเข้าใจผิดสิ พี่ไม่ชอบหรืออะไรกับหมอนั่นเลยนะ"

    "หรอ แล้วที่ผมเข้าไปเห็นเมื้อกี้คืออะไร?"

    "คือ..พี่..โดนข่มขืน"

    "ข่มขืน? แต่ผมเห็นพี่ไม่เห็นจะขัดขืนมันเลย"

    "ก็..แต่พี่พูดจริงๆนะ พี่ไม่ได้โกหก เขาหลอกนัดพี่มาที่นี่!"

    "แต่ถ้าพี่ปล่อยอารมณ์ไปกับไอบ้านั่น ก็ไม่เรียกว่าข่มขืนหรอกนะ"

    "คือ..." จินวูถึงกับพูดไม่ออก ก็เขาเผลอเคลิ้มไปกับมินโฮจริงๆนี่นา

    "หึ! ผมไปขัดจังหวะพี่กับมันสินะ"



 เพียะ!



             ร่างเล็กฟาดฝ่ามือเข้าที่ใบหน้าหล่อของร่างสูงอย่างจัง ทำให้หน้าของซึงยูนถึง

กับหันไปอีกทางอย่างไม่ได้ตั้งใจ

    "อย่าพูดแบบนี้อีกนะ ใจพี่มีแค่นายคนเดียวเท่านั้นแหละ.." จินวูพูด น้ำใสๆเริ่มไหลลง

มาอาบแก้มของคนตัวเล็ก

    "..พี่คงต้องเป็นของผมก่อนละมั๊ง ถึงจะดัดนิสัยขี้อ่อนไหวของพี่ได้น่ะ" แต่เปล่าเลย ซึง

ยูนไม่ได้สนใจคำพูดของจินวู เขายังคงโกธรกับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้อยู่

    "..." จินวูที่ได้ยินดังนั้นจึงไม่กล้าพูดอะไรออกมา

    "คืนนี้ผมอาจจะลีลาเด็ดได้ไม่เท่าไอบ้านั่นหรอกนะ"

    "..."

    "แต่รับรอง พี่ต้องร้องลั่นห้องแน่ๆ!" พูดจบ ซึงยูนก็อุ้มจินวูขึ้นในท่าเจ้าสาว ก่อนจะเดิน

ไปที่รถคันสวยหรูของเขาและจัดการยัดร่างเล็กเข้าไปในรถ

    "ถ้าพี่คิดจะหนีลงจากรถละก็..ผมจะทำตรงนี้เลย!" คำประกาศิตของซึงยูนทำเอาจินวูถึง

กับกลืนน้ำลายเอือกใหญ่ลงคอ เขารู้ชะตากรรมที่กำลังจะมาถึงในไม่ช้านี้แล้ว..





 [ณ หอพัก Y&W]


 แกร๊ก..


             เสียงล็อคประตูห้องเป็นสัญญาณอันตรายสำหรับคนตัวเล็ก เขาไม่มีทางที่จะหนี

ได้เลย และแน่นอนคนที่กดล็อคไม่ใช่ใครนอกจากคังซึงยูนคนรักของเขานั่นเอง

   
    "ซ..ซึงยูน พี่ยังไม่พร้อมเลย.." จินวูพูด ขาเรียวก้าวถอยหลังทีละนิด

    "แต่ผมพร้อมแล้ว" ร่างสูงค่อยๆสาวเท้าเข้าไปใกล้ร่างเล็กเรื่อยๆ

    "ก็...แต่..พี่ยังไม่พร้อมนี่..ฮ่ะ-!" ร่างเล็กสะดุดลื่นพรมในห้องจนล้มหน้าหงายไปกับเตียง

นอนนุ่มนิ่ม

    "พี่สะดุดเองนะ ผมไม่ได้ผลัก" ซึงยูนกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วขึ้นไปคร่อมจินวูทันที 

    "อ๋า..อย่านะ" ร่างเล็กค่อนข้างกังวล ก็จะไม่ให้กังวลได้ยังไงล่ะ นี่เขากำลังจะเสีย'ครั้ง

แรก'เลยนะ

    "ผมไม่แจ้งตำรวจเรื่องไอลูกค้าบ้าของพี่หรอกนะ แต่ถ้ามันมายุ่งกับพี่อีก ผมจะแจ้งแน่"

    "....อืม"

    "ผมโกธรไอหมอนั่นนะ แต่ผมโกธรพี่มากกว่า.."

    "..."

    "ที่พี่เคลิ้มไปกับมัน..."

    "...พี่ขอโทษ..."

    "ทำไมพี่ไม่กัดปากมัน?"

    "พี่ทำไมเป็น..อุ๊บ"



                ยังไม่ทันที่จินวูจะพูดจบ ซึงยูนก็ประกบริมฝีปากกับร่างบางเสียแล้ว เขาส่งลิ้น

ร้อนเขาไปในปากของคนตัวเล็ก ต้อนลิ้นของร่างเล็กให้จนมุมแล้วค่อยๆเกี่ยวกวัดไปมา



    "อือ..อ" 
 

    "อืมมม..."

  
   กึก...


    "โอ๊ยยยยยยย!!"

    "!!!"

    "พี่กัดปากผมทำไมเนี้ย?" ซึงยูนผละออกจากจินวูก่อนที่จะใช้นิ้วโป้งเช็ดเข้าที่มุมปาก

ของตัวเอง

    "พ..พี่ขอโทษ! พี่ไม่ได้ตั้งใจ.."้ จินวูพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้นไปดูซึงยูน

    "ทีกับไอนั่นไม่ทำ มาทำกับผมเนี้ยนะ"

    "..."

    "สงสัยต้องจัดหนักซะแล้วมั๊ง.." ซึงยูนผลักจินวูลงไปกับเตียงอีกครั้งและขึ้นคร่อมร่าง

บางทันที 

    "....." จินวูไม่ได้ขัดขืนอะไรหรือว่า..เขาจะยอมแล้ว?

    "มีแค่ผม ที่จะแตะต้องตัวพี่ได้"

    "...."

    "มีแค่ผม ที่จะครองครองร่างกายและหัวใจของพี่ได้"

    "...."

    "พี่ต้องเป็นของผม คนเดียวเท่านั้น!"


 

ตัด ฉับ ฉับ ฉับ!


v
v
v
v

http://preawproudd.exteen.com/20140429/sf-winner-yoonwoo-jealous-nc

NC ก๊อปลิ้งค์ไปวางเลยยยยยย
 

             


               


               ซึงยูนล้มตัวลงนอนข้างๆจินวูอย่างเหนื่อยหอบ เขานอนหอบแฮ่กไปพร้อมๆกัน

ซึงยูนหันไปมองหน้าคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างกัน ก่อนจะทาบริมฝีปากหนาลงบนกลีบปาก

บางของจินวูอย่างอ่อนโยนแล้วจึงค่อยผละออกอย่างเชื่องช้า


    "ไอเด็กบ้า..เล่นซะเหนื่อยเลย"

    "ฮะๆ แล้วดีมั๊ยละ?"

    "..ก็ต้อง..ดีสิ" ร่างเล็กพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปอีกทางด้วยความเขินอาย

    "งั้นพรุ่งนี้เอาอีกดีมั๊ย? วันนี้รู้สึกยังไม่ค่อยเต็มที่เลย" ซึงยูนยิ้มกรุ้มกริ่ม

    "บ้า! ไม่เอาแล้ว แค่นี้ก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี้ย" จินวูพูดก่อนจะตีเข้าที่แขนของซึงยู

นอย่างจัง

    "โอ๊ย ตีทำไมเนี้ย..เขินหรอ?" ซึงยูนยื่นหน้าเข้าไปใกล้จินวู

    "ข..เขินอะไรเล่า..เอาหน้าออกไปนะ" จินวูพูดก่อนจะดันหน้าผากของซึงยูนออกให้

ไกล

    "ฮ่าๆๆ เขินแน่เลย ดูสิ หน้าแดงหมดแล้ว"

    "ห..หยุดพูดนะ" จินวูเอามือปิดหน้าปิดตาตัวเอง

    "ฮะๆ...พี่เป็นของผมแล้วนะ"

    "อื้ม.."

    "ขอให้ผมเป็นคนแรกและคนสุดท้ายของพี่ได้มั๊ย?"

    "..ได้สิ"

    "ผมรักพี่นะครับ" ซึงยูนจูบไปที่หน้าผากของจินวู

    "พี่ก็รักนายนะ ซึงยูน"

    

             ทั้งสองคนเข้าสู่ห้วงนิทราไปตั้งแต่เมื่อไรไม่มีผู้ใดรู้ รู้แค่ว่าคังซึงยูนคนนี้จะมีแค่

คิมจินวูคนเดียวตลอดไปและคิมจินวูคนนี้ก็จะมีแค่คังซึงยูนคนนี้คนเดียวตลอดไปเหมือน

กัน...



   

     
     สัญญาใจที่ไม่ต้องใช่อะไรมาสัญญา


     ไม่ต้องรับรู้แค่รู้สึกได้


     จากใจของคนสองคน


     เท่านั้นเอง...

 

END.


________________________________________________________________

 

 

Talk ><

ก่อนอื่นเลย ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะที่เข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้ของเราาาา นี่เป็นเรื่องแรกเลยที่แต่ง ฮ่าๆๆ

เห็นคอมเมนต์แล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยอ่ะ เลยมาอัพ อิอิอิอิ

เอ็นซีมันอาจจะกากๆไปหน่อยนะ มันสั้นเนอะ 5555555 อ่านไปเถอะๆ

ขอบคุณจริงๆนะคะที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณจริงๆค่ะ!


ถ้าอยากรู้จักไรท์ก็นี่เลยยย >>>@preawproudd<<< ทวิตเตอร์เรา อิอิ ><
 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ


รั ก รี ด เ ด อ ร์.