Dear Prince ปฎิบัติการรักมัดหัวใจเจ้าชายของฉัน

ลำดับตอนที่ #1 : = Dear Prince :: 01 = ชีวิตประจำวันของฉัน!

- 1 -

“ตื่นได้แล้วเพคะองค์หญิง” เสียงนิ่มของผู้รับใช้ภายในวังปลุกให้เจ้าหญิงของตนเองตื่นจากบรรทม

ใบหน้าเรียวยาวรูปไข่ เปลือกตาที่ปิดสนิทซ่อนนัยน์ตาอันสุกใสไว้ข้างใน จมูกโด่งรั้นแลดูเป็นหญิงสาวที่ดื้อรั้นไม่ยอมคน ปากบางสีแดงดั่งกลีบกุหลาบ ผิวขาวเนียนราวกับหิมะ ภาพตรงหน้าราวกับเจ้าหญิงที่กำลังรอใครสักคนมาจุมพิตแสงอาทิตย์ตกกระทบลงมายังใบหน้าขององค์หญิงผู้เลอโฉม เจ้าของร่างขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนเริ่มรู้สึกตัว

“อื้อ เช้าแล้วเหรอ” เสียงใสราวกับเทพธิดาเอ่ยถามผู้รับใช้ พร้อมกับดึงผ้าห่มมาปิดหน้าของตนเอง

“ใช่แล้วเพคะองค์หญิง อย่าลืมสิเพคะ ว่าวันนี้เจ้าชายจากประเทศมูซูจะมาเยี่ยมชมพระราชวัง”

เมื่อได้ยินดังนั้น นัยตาของหญิงสาวเบิกกว้างไม่มีอาการง่วงนอนฉายให้เห็นอีก ร่างบางลุกขึ้นนั่งบนเตียงราคาแพง สีหน้าของหญิงสาวดีใจมากถึงมากที่สุดเมื่อได้ยินข่าวสุดพิเศษ

“ฉันจะรีบไปอาบน้ำแต่งตัว บอกคนให้เตรียมชุดที่สวยที่สุดมาให้ฉันด้วย”

เจ้าหญิงเดินลงจากเตียงด้วยท่าทางรีบร้อนเพราะกลัวจะไม่ทันการ ก่อนที่จะตรงดิ่งไปยังห้องอาบน้ำซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของพระราชวัง จากเดินขึ้นบันไดหนึ่งขั้นก็กลายเป็นสองขั้นสามขั้น ด้วยความเร่งรีบจนเกินไปทำให้องค์หญิงพลาดตกลงมาอย่างสโลว์โมชั่น ร่างบางเหมือนสติได้ล่องลอยหายไป ได้ยินเพียงเสียงของสาวใช้ภายในวังที่ดังกึกก้องไปทั่ว

“ว้ายยยย!! เจ้าหญิงตกกระได”

เพียะ!!!

เสียงคนตกบันไดช่างประหลาดยิ่งนัก

แรงกระทบที่หน้าอย่างแรง ย้ำ! ว่าอย่างแรง ทำให้ฉันตื่นจากความฝันอันบ้าๆบอของตัวเอง ว่าแต่คนที่ทำแบบนี้ต้องไม่ใช่ใครที่ไหนในบ้านชั้นเดียวอันแสนคับแคบของฉันแน่ๆ ยัย ‘นิ’ น้องสาวฝาแฝดของฉัน มีแต่ยัยนี่เท่านั้นที่กล้าทำกับฉันถึงขนาดนี้ การปลุกฉันแค่เขย่านิดๆหน่อยๆฉันก็ตื่นแล้ว(อย่าไปเชื่อ) ไม่ต้องใช้วิธีประหลาดๆอย่างที่ยัยนี่ทำหรอก บางทีก็เอาน้ำมาสาดบ้าง แหกปากว่าไฟไหม้บ้านบ้าง แต่วันนี้ยัยนี่ตบฉัน ซึ่งมันเป็นการกระทำที่ฉันรับไม่ได้ >_<

“โอ๊ย!! ปลุกคนให้ตื่นนอนบ้านไหนเขาให้ตบหน้ากันนิ เสียโฉมหมด”

 “พี่อิฉิ พี่นอนตื่นสายจนพระอาทิตย์เลียตูดไหม้หมดแล้ว ปลุกแบบธรรมดาเคยตื่นซะที่ไหนล่ะ”

“แค่ปลุก แกถึงกับต้องตบฉันเลยเรอะ นี่แกเป็นน้องฉันหรือเปล่าวะเนี่ย!!?”

“ฉันเกิดหลังพี่แค่ 1 นาที ที่เรียกว่าพี่ทุกวันนี้ก็ถือว่าบุญเท่าไหร่แล้วฮะ =[]=” ทำไมยัยนี่ต้องแรงกับแฝดที่แสนบอบบางอย่างฉันเสมอเลยนะ T^T

“จะมาทะเลาะอะไรกันตอนนี้ อีกสักพักพวกมันจะมาแล้วนะ = _ =” ซังพูดขึ้นด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ใดใดทั้งสิ้น

ทำไมพระเจ้าถึงได้โหดร้ายกับฉันได้อย่างเสมอต้นเสมอปลายอย่างนี้ ให้ฉันเกิดมาสวยคนเดียวยังไม่พอ ยังต้องพ่วงอีกสองสาวมาด้วย ฉัน ‘อิฉิ และน้องสาวฝาแฝดอีกสองคน ’นิ’ ’ซัง’ จริงๆพวกเราเกิดห่างกันแค่คนละ 1 นาทีเท่านั้น ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ แต่ฉันบังคับให้พวกนี้เรียกจนชินปากไปแล้ว แต่ก็แปลกนะ ที่นิสัยของพวกเราทั้งสามคนไม่ได้มีส่วนใดที่คล้ายคลึงกันสักนิดเดียว ฉันสวย ฉลาด น่ารัก น่าฟัด น่าเหวี่ยง น่า... ส่วน นิ นิสัยจะค่อนข้างขี้โวยวาย ขี้โมโห ขี้ ขี้ ขี้ แถมยังเซ็กซี่มากอีกด้วย แค่ยัยนี่ใส่เสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นทุกวันเองนะ   ทำไมถึงดูเซ็กซี่ล่ะ มาถึงน้องคนเล็ก ‘ซัง’ ขอเพียงสี่คำให้กับผู้หญิงคนนี้ ‘เจ้า หญิง น้ำ แข็ง’ ตั้งแต่โตมาจนอายุ 20 ปีฉันนับประโยคที่ซังพูดได้เลย เคยสงสัยว่าซังเป็นพวกเก็บกดหรือเปล่าเลยลองถามๆดู กลับได้คำตอบที่ว่า ‘การพูดมากๆทำให้เกิดรอยเหี่ยวย่นที่ใบหน้า การยิ้มก็เช่นกัน’ ไม่รู้ว่าจะเชื่อดีไหมแต่ถ้าเอาหน้าเรามาเทียบกับฉนว่าซังหน้าดูเด็กสุดเลย ส่วนพ่อฉันก็ไม่อยู่บ้านตามระเบียบ = _ =

แปลกจังปกติเวลาอย่างนี้ต้องมาแล้วไม่ใช่หรือไง?

ตึง! ตึง! ตึง!

เสียงเคาะประดูที่ดูสถุนถ่อยขนาดนี้ต้องเป็นเจ้าหนี้ขาประจำแน่นอน นึกว่าวันนี้จะสุขสบายอยู่แล้วเชียวฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ หน้าก็ยังไม่ได้ล้าง ฟันก็ยังไม่ได้แปรง = _ = ที่สำคัญยังไม่ได้ลุกจากเตียงเลยด้วยซ้ำ

“ออกมาเดี๋ยวนี้นะโว้ยยยย เอาเงินที่ยืมพวกฉันคืนมาสักที”

แหกปากกันซะดังขนาดนี้ ทำไมไม่เอาโทรโข่งมาเลยล่ะ ให้เขารู้กันทั้งหมู่บ้านเลยมั้ยคะ =[]=

“ไม่ต้องตกใจนะเราต้องค่อยๆออกไปทางเดิมของเราอย่าให้มันรู้ตัว”

“...”

“...”

เงียบกริบ

ไม่มีแม้แต่เสียงตอบรับจากสิ่งที่ฉันกำลังพูดคุยด้วย

อ้าว! ยัยพวกนี้แอบหนีกันไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทิ้งให้ฉันนั่งเฉาอยู่บนเตียงคนเดียว ทำไมต้องทำให้ฉันแลดูเป็นคนที่โง่เง่าในสายตาของผู้อ่านทุกทีเลยนะ U_U ฉันว่าฉันต้องย้ายสารร่างของตัวเองให้ออกจากบ้านหลังน้อยนี้อย่างเร็วไวแล้วล่ะ และพวกมันก็ยังเคาะประตูต่อไปอย่างไม่ออมแรง ถ้าบ้านฉันเป็นอะไรไปนะฉันจะ...

ปัง! ปัง! ผัวะ!!

ฉันเดินไปถึงจุดที่ใช้ในการหลบหนีซึ่งก็คือ หน้าต่างเพียงบานเดียวภายในบ้าน ก็จำต้องหันมาดูเสียงประหลาดที่เกิดขึ้น มันต้องไม่ใช่เสียงเคาะประตูธรรมดาแน่ ดังขนาดนี้ บ้านฉันสะเทือนเลย เฮ้ย - [ ] -!!

โอ้ มาย ก็อต อ๊อด อ๊อด !!!

พวกมันพังประตูบ้านฉัน ไอ้พวกเล๊ววว บ้านฉันเปรียบเสมือนทุกอย่างในชีวิตของฉันเลยนะเว้ย! แค่เดินสะดุดไปชนนิดเดียวพนังไม้ก็แทบจะเป็นรู มีหรือที่ร่างถึกๆอย่างกับหมีควายของพวกมันจะทำอะไรกับบ้านของฉันที่เหมือนกับคนป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายไม่ได้ ใบหน้าของมันแสยะยิ้มพร้อมกับมองมาที่ฉัน ด้วยสายตาที่โคตรน่ากลัว มือมันยังถือบานประตูบ้านฉันอยู่เลยอ่ะ TT^TT โอ้ววว ไอ้ถึก

สมองยังไม่ทันได้สั่งการใดใดทั้งสิ้น ฉันก็พุ่งตัวออกนอกหน้าต่างทันใด

ปึก!!!

หน้าฉันต้องพังแน่ๆ ใครมันมาขวางทางฉันเนี่ย ฉันรูปหน้าป้อยๆ นอกจากอาการเจ็บหน้ายังไม่หายแล้ว ยังมีแรงอันมหาศาลมาจับแขนฉันไว้พร้อมกับบีบอย่างเต็มแรง

โอ๊ย!! โคตรเจ็บเลย T^T

พวกมันมายืนล้อมหน้าล้อมหลังฉัน ร่างที่ใหญ่เทียบเท่าช้างขนาดย่อมของพวกมันส่งกลิ่นเหม็นโชยมากับสายลม ใครให้พวกมันยืนปิดสี่ทิศอย่างนี้! ฉันจะตายเพราะกลิ่นเต่าของพวกแกแล้วนะเว้ย! พวกมันไปทำอะไรกันมานะถึงได้เหม็นอย่างกับขยะเปียกขนาดนี้ พระเจ้าช่วย!! ถ้าอีก 1 นาทียังอยู่ในท่านี้กันละก็ฉันจะเป็นลมโชว์เลยคอยดู = _ =

“ปล่อยฉันนะ ไอ้ขยะเปียก” ฉันแหกปากใส่หน้าคนที่อยู่ตรงหน้าฉัน สงสัยจะเป็นตัวหัวหน้า

“ปล่อยเหรอ ตลกเหอะ พ่อเธอติดหนี้ฉันตั้ง 8 แสนรุย หนีมาหลายเดือนแล้วเมื่อไหร่จะคืนสักทีฮะ!”

ทำไมมันต้อง ‘ฮะ’ ใส่หน้าฉันด้วย เหม็นชะมัดเลย ฟันเคยแปรงบ้างไหมตัวเอง U_U

“ถึงพวกแกจับฉันไว้อย่างนี้คิดว่าเงินมันจะซึมผ่านผิวหนังฉันออกมาหรือไง!!!”

พวกมันมองหน้ากันอย่างครุ่นคิดในคำพูดของฉัน ฉันใช้จังหวะนี้เหยียบเท้าไอ้คนที่ล็อคฉันข้างหลังก่อนที่จะวิ่งไปข้างหน้าตัวความเร็วสปีดเต็มพิกัดมีกี่แรงม้าใส่ไปไม่ยั้ง =..=

“เฮ้ย! มันหนีไปแล้ว ผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้ก็จับไม่ได้ ไปจับมันมาเดี๋ยวนี้!!”

วิ่ง วิ่ง และ วิ่ง

ถึงเวลาออกกำลังกายตอนเช้าแล้วสินะ...

สนใจจะมาออกกำลังกายด้วยกันมั้ย? = _ =

ฉันวิ่งผ่านตรอกนู่น เลี้ยวซอยนั้น มุดรูนี้ แถกำแพงนั่น จนได้ที่หลบที่เหมาะเจาะลงตัว ฉันหย่อนตัวลงข้างถังขยะใบใหญ่ที่อยู่ในตรอกมืดๆ อือหือ! เหม็นกว่ากลิ่นตัวพวกมันอีก ทำไมชีวิตสาวสวยอย่างฉันต้องมาตกระกำลำบากได้ถึงเยี่ยงนี้ ชาติที่แล้วฉันไปทำเวรกรรมกับใครไว้เยอะหรือไงนะ

ได้มานั่งพักอย่างนี้ก็พานให้นึกถึงความฝันอันปัญญาอ่อนของตัวเอง ฉันแปลกใจว่าทำไมฉันต้องฝันว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง และ ต้องพบกับอีตาเจ้าชายที่มาจากประเทศมูซูนั่นด้วย ได้ยินแค่ชื่อประเทศฉันก็แถมจะยันโครมกลับไปแล้ว ทำไมฉันในฝันถึงได้ตีใจจนหงายหลังตกบันไดด้วย และมันจะเป็นอย่างนี้ทุกทีที่ฉันฝันว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง ก็เริ่มเซ็งแล้วเหมือนกันว่าเมื่อไหร่ตัวเองจะได้เจอหน้าอีตาเจ้าชายประเทศมูซูนั่นสักที!!

ตึก! ตึก!

ไม่ใช่เสียงหัวใจของฉันแต่อย่างใด แต่มันเป็นเสียงคนเดินมา ให้ดิ้นเถอะ นี่ฉันว่าฉันมาแอบในโคตรหลืบแล้วนะ อะไรมันจะเก่งขนาดนั้น ฉันแนบตัวแอบให้ใกล้กับถังขยะมากขึ้นจนจะรวมร่างเป็น ‘อิฉิขยะเปียก’ อยู่แล้ว Y_Y ไม่นะ ฉันไม่อยากรวมร่างกับขยะเปียก ไม่เอ๊าาาา

เสียงเดินเงียบไปแล้ว พวกมันไปแล้วสินะ >_<

ฉันชะโงกหน้าผ่านถังขยะเพื่อดูให้แน่ใจว่าพวกมันไปแล้ว ฮู่ววว! ไปได้สักทีนะไอ้พวกถึก ฉันหันหน้ากลับมาที่เดิม เตรียมที่จะออกจากถังขยะเหม็นๆนี่ ก่อนที่โพรงจมูกฉันจะอักเสบ

“จ๊ะเอ๋!!!!”

“กรี๊ดดดดด!!!!!”




 

สวัสดีจ้ารีดเดอร์ทุกคน :'D
   นิยายเป็นยังไงบ้าง สนุกไหม นางเอกเวิ่นมาก
   คำผิดบึม! แต่ก็แก้แล้ว น้องแกโหดจริงๆ
   อ่านแล้วก็อย่าลืมให้กำลังใจด้วยเด้
   ตอนต่อไปจะได้มาอย่างรวดเร็ว 

 

LITTLE  SWEET