คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : My puppy (chanbaek,hunhan) 2/3
My puppy (chanbaek,hunhan) 2/3
ลู่หานโหม
นี้ผ่าน 2 วันแล้วที่เฮุนไม่โทรหาผมพอผมโทรไป็ุยแปบๆแล้วแบฮยอน็ลาน้อไป ุยันยัไม่ถึนาที้วย้ำมันเิเรื่อบ้าอะไรเนี้ยผมัอยาะลาอไอเ็านมมาถามให้รู้แล้วรู้รอไปเลย ไอเ็บ้า ฮือ พี่ลู่แ่อยาถามฮะว่าพี่ลู่ทำไรให้โรธหรอไมลืมผู้ายที่หล่อนนี้ไ้ลอ
“ฮยอิถึผมเปล่า”ผมแทบอยาะระโในทันทีที่ไ้ยินเสียเ็น้อยอผมัอยู่้านนอแ่เมื่อเปิประูออมาเอับเทาและเฮุนอันลมเป็นลูบอลที่ผมอบเะเลยที่เียว
“อ้าวฮยอสบายีไหมฮะเหมือนผมะไม่ไ้เอฮยอนานมา”เฮุนล่าวทัผม่อนที่สนในมที่เทาส่ให้
“โห นี้ลืมฮยอใ่ป่ะินนมไม่ิะแบ่ันเลยรึไ ”แบฮยอนที่เินออมาาห้อริสโวยวายทันทีที่เห็นเ็สอนนั่ินนมอยู่
“โถฮยอ ผมหนะไม่เยะลืมฮยอหรอนะผมออะรัฮยอะาย” เฮุนลุาเ้าอี้แล้วอุ้มแบฮยอนที่ทำหน้าบึ้ึอยู่หน้าห้อริสมานั่ที่โฟาแทนที่ัวเอแล้วเ้าัว็เอาาเยัแบฮยอนเป็นารอออ้อน ุิฮะไอเ็บ้านั้นเยทำแบบนั้นับใรที่ไหนนอาผมแล้วไอเ็านมไม่เยทำเลยัรั้ ผมพยายามทำใีสู้หมาโยารวนเฮุนออไปินานมะไ้ึน้ออันเป็นที่รัอผมลับมาไ้อย่าสะวสะว
“เฮุนอยาินาไ่มุปะฮยอไปื้อเป็นเพื่อนเห็น้าๆหอพัมีร้านมาเปิใหม่้วย”ผมเินไปนั่โฟาฝั่ร้ามพร้อมับยิ้มให้เ็น้อยรหน้า
“ร้านนั้นผมินแล้วฮะเมื่อวานผมับรถผ่านหอเลยแวะื้อแล้วฮะน้ำ็อร่อยอยู่หรอแ่มุมันไม่่อยอร่อยเนอะแบฮยอเราเลยินแ่น้ำมุเลยเหลือให้านยอลฮยอิน 5555 ”เฮุนพูไปหัวเราะไปแ่ที่มันน่าโมโหือไอเ็นั้นพูับผมแ่าสนในมอยู่ับไอหมาน้อยอปาร์านยอละนี่ เียวถ้าวาน้อยอ์ลแะหนาวนะไอเ็บ้าผมพยายาม่มิ่มใเ้าไว้ านั้นไม่นานนัแบฮยอน็ออไปรับโทรศัพท์และอัวลับทันทีอนแรเฮุนยืนยันะลับ้วยแ่เทาไ้ห้ามไว้เพราะูาสีหน้าแบฮยอนนั้นแสว่า้อมีเรื่อแน่นอน
“โถ่ฮยอน่ะไม่น่าะห้ามผมเลย ผม้อลับพร้อมแบฮยอิเิแบฮยอเป็นไรึ้นมาใระรับผิอบ”
“นี่ไ้่าวแบฮยอลับพร้อมผู้ัาร” เทาหันไปอบ้วยวามรำาหลัาที่ไอเ็บ้านั้นเอาแ่พูเรื่อที่ปล่อยไอหมาน้อยลับบ้าน
“อะ นมหมแล้วอะนี้ไอแพน้าฮยอแอบินนมเ้าหมใ่ไหม”ผมถึับุมมับทันทีผมเห็นนที่ินมีแ่มันนเียวแท้ๆมาหาว่านที่นั่้าๆแย้
“ไปื้ออะไรินันเถอะ” ผมถึับยิ้มทันทีที่เฮุนล่าวึ้นยัไะเ็นี้็้อวนผมแน่นอนเ็นี้้อารอะไรผมหามาให้ไ้ทุอย่าอยู่แล้ว 55 ผมเรียมลุึ้นทันทีที่เฮุนพูบ
“ฮยอะไปไหนหนะเฝ้าบ้านไว้ิฮะไม่มีนอยู่ัน ไปันเถอะแพน้าฮยอ”ผมแทบทรุทันทีที่น้อพูบเหมือนื่อเทาะรับรู้อารม์ผมว่าอนนี้มันเือแ่ไหน น้อลืมผมแล้วินะถ้าไม่มีฮยอนนี้น้อ็อยู่ไ้ินะ ผมยิ้มให้ับนรหน้าแม้มันูะยิ้มยามา็าม
“ั้นฝาื้อานมมาให้ฮยอ้วยนะ”ผมอบ่อนะเินเ้าห้อนอนในทันที ไม่อยาให้น้อรู้ว่าผมเสียใถ้าเ็นั้นมีใรูแลีผม็ีใแล้วหมหน้าที่พี่ที่แสนีแล้วินะ
เฮุนโหม
5555 วันนี้ผมไ้เอาืนลู่หานฮยอสมใอยาเลยหละฮะอยาไปูหนัไม่วนผมีนั 555
“นายไม่วรทำแบบนั้น”ผมหันไปมอนที่เลือไอิมอยู่แ่ปาับพูอะไรที่ผมไม่เ้าใันิ
“ฮยอว่านายทำเินไปลู่หานฮยอเวลาเศร้ามัไม่แสออให้นอื่นเห็นหรอนะ”แล้วไทีผมเศร้าหละเ้าทำผมเศร้า่อนนะ
“ไม่้อมาทำหน้าแบบนั้น ฮยอรู้ว่าเราทำประอนแรมัน็ูน่าสนุอยู่หรอแ่หลัๆฮยอไม่สนุหรอนะ ลู่หานฮยอน้ำาะไหลออมาอยู่แล้วนายยัแล้อี” ใรใระร้อไห้อย่าลู่หานฮยอเนี้ยนะ ไม่มีทาผมเถียอาเลย
“ินไอิมรสนมีไหมฮะฮยอผมอยาินนมล้วย้วยแหละ”ผมทำเป็นไม่สนใที่แพน้าฮยอแ่พูเปลี่ยนเรื่อะ็สิ้นเรื่อ 555 วามเทพอมัเน่มันมีอีเยอะนะฮะ
“นี่นายฟัฮยอบ้าไหมเนี้ย ฟัที่ฮยอสะนะ ริั ฮยอริันะโวยถ้าลู่หานฮยอเปลี่ยนเ็มาูแลเอาเ็น่ารัๆอย่ายอ็น่าสนในะเรียบร้อยี หรือนายอยาให้เป็นแบบนั้น ”
“ม่ายยยยยยยย ไม่ให้เป็นหรอลับแล้วะลับหอแล้วหิวเร็วๆเลยไม่้อเลือมันแล้วไอิมน่ะหยิบๆไปเหอะเียวมัน็เ้าปาอยู่ีแหละ”ผมโวยวายทันทีไม่ให้ลู่หานไปูแลนอื่นเ็าผมไม่ยอม ผมเินึ้นมาบนึ้วยวามรีบเร่แ่ไอนที่มาับผมิฮะไม่ไ้ะรีบให้ผมเลยันิ
“ฮยอถ้าะ้านานั้นผมึ้นไป่อนนะไม่รอแล้ว”ผมเปิและปิลิฟ์ในทันทีลู่หานฮยอป่านนี้นอนอนผมุบป่อุบป่อแล้วมั่
------------------------ ป๊อ ป๊อ ---------------------
ผมเาะประูหน้าห้อลู่หานฮยอสอสามรั้่อนะเปิประูเ้าไป นหน้าหวานหลับาพริ้มนอนหน้าบึ้อยู่บนเียผมแทบะหลุหัวเราะับท่านอนที่แปลประหลานี้ นอนอยู่แล้วะ้อไเนี้ย ผมล้มัวนอนล้าๆนี้เาที่ไม่ยอมื่นะทีอยานอนมอหน้าหวานๆแบบนี้นานๆ เมื่อไหร่ฮยอะยอมรับะทีนะว่ารัผมน่ะ รัในแบบนรัรัแบบที่ไม่ใ่พี่ายรัน้อายน่ะผมอยาหึอยาหวฮยอบ้านะ
“อื้อ.. อ้าวมาแล้วหรอ”ลู่หานฮยอทำหน้าลใเล็น้อย
“ฮยอนอนหลับนานไปนะฮะผมเลยินาไ่มุฮยอหมเลย 555 ”ถ้าเป็นปิหานฮยอ้อไล่ระทืบผมแน่แ่วันนี้เ้าัวับนิ่แล้วยิ้มลับมาะั้น
“่ามันเถอะ เราื้อมาฮยอยัไม่่ายัเลยมันยัไม่ใ่อฮยอหรอ” ลู่หานฮยอลุึ้นาเียแล้วเ้าเินเ้าห้อน้ำอย่าไวไม่้อบอ็รู้ฮะว่าไปทำไร านอรับลู่หานบับนี้ผมไม่เยเอ
“ฮะ..ฮยอะร้อทำไมผมล้อเล่นนะอย่าร้อิฮะเปิประูมาุยับผมนะ”ผมะโนเรียนที่เ้าห้อน้ำเมื่อรู่ให้ออมาาห้อน้ำ
“ไม่้อสนฮยอหรอเราฮยอไม่เป็นไรไปหาแบฮยออนายเถอะ” O.O านออแท้ฮะถึนาไล่ให้ผมไปหานอื่นแล้ว
“ฮยอถ้าฮยอไม่ออมาผมะพัประูเ้าไปริๆนะ ฮยอ็รู้ว่าผมพูแล้วผมทำริผมะนับ1-3 ถ้าฮยอไม่ออมาประูพัแน่ 1 2 สะ...” ยัไม่ทันนับสามน้าใน็เปิประูทันทีแม้ลู่หานฮยอะเ็น้ำาที่ไหลออไปแล้วแ่มูและา็ยัแ่ำอยู่ี
“ฮยอร้อไห้”ผมพูึ้น่อนะับใบหน้าเรียวมาใล้ๆ 555 มูับาแหนะพอเ้าใว่าเพราะร้อไห้แ่แ้มแเนี้ยไม่ใ่เพราะร้อไห้หรอมั่
“เปล่าฮยอเ้าห้อน้ำเยๆ”ยัล้าเถียนะว่าไม่ไ้ร้อมูับาแนานั้น
“รับไม่ร้อ็ไม่ร้อ แ่่อให้ฮยอไล่ผมไปไหนผม็ไม่ไปหรอฮะ” ผมยิ้มให้ับนรหน้า่อนะยี้หัวไปมา
“ถึไม่ไล่นาย็ไปอยู่แล้วนิ”นหน้าหวานทำหน้าบึ้ทันที
“ไม่เอาฮะ..ผมอยาอยู่ับลู่หานฮยอที่สุแล้ว”ผมยิ้ม่อนะเาะนหน้าบึ้ไว้แน่น
“หายอแนะฮะฮยอนะยิ้มแล้วน่ารัว่าเยอะเลย”นที่น่าบึ้เมื่อรู่็ยิ้มออมาในทันทีโอ้ยผมะายเพราะรอยยิ้มนี้แล้วนะฮะฮยอ
“นี้แหละฮะที่ผม้อาร ฮยอ้อยิ้มบ่อยๆนะฮะ” ผมสวมอนหน้าหวานไว้แน่น
“พอไ้แล้วันเป็นพี่นะไม่ใ่น้อไม่้อมาปลอบหรอหน้าที่นี้มันมีไว้ให้นเป็นพี่ทำันเ้าใไหม” ผมแทบอยาะบระบานัวเอัทีสอทีเมื่อไหร่ผมะมีานะเท่าเทียมับฮยอนะ ลู่หานฮยอลาผมมานั่ที่โฟาแล้วเปิทีวีู และ็เหมือนทุรั้ลู่หานฮยอะนั่ริมสุอโฟาเพื่อให้ผมนอนัเพื่อูทีวี...เหมือนทุรั้ที่มือนที่นั่ะ้อลูบหัวผมไปมาเพื่อล่อมให้นที่นอนัหลับล รอยยิ้มอเราสอนเิึ้นมาโยไม่รู้ัวเลันิ เป็นแ่น้อนโปรไป่อน็ไ้แล้ว่อยยับยายานะที่เป็นอยู่ นั้นือสิ่ที่ผมิ่อนะหลับาล
เทาโหม
ผมออเินเล่นัพัานั้น่อยึ้นหอฮะปล่อยให้นสอนบนหอเลียัน่อนแล้ว่อยึ้นนะีแล้วหละ 55 ผมเินเ้ามาในหอพัแบบเียบๆ เพราะสภาพนที่นอนหลับบนโฟาับนที่นั่หลับนั้นมันทำให้ผมันไม้ันมืออยาถ่ายรูปะมัเลยเถอะให้ายแ่นอนัันมัน็พอทำใหรอฮะแ่นี้มืออสอนนี้ันุมันไว้แน่นพาบนออไอเ็านมไว้อี ลู่หานฮยอฮะเนี้ยนะแ่น้อายผมหละเื่อหรอฮะไอำว่าน้อายฮยอเนี้ยเ้าเป็นันแบบนี้หรอทั้ที่ไอเ็านมมัน็แสออว่าหวนที่หน้าหวานที่นอนหนุนัอนนี้มาแ่ไหนแู่เหมือนนนนี้ะูไม่ออเลย้วย้ำ ทั้ที่ารระทำ่าๆอันและันมันแสออมาัเนนานี้ำว่ารัสำหรับู่ที่นอนอยู่โฟาำนี้ยัูน้อยไป้วย้ำรีบๆรู้ใัวเอเถอะนะฮะลู่หานฮยอ
________________________________________________
ู่hunhanและูยัไม่เ้าใัวเอเนอะ แ่เป็นเพาะเสี่ยวลู่เท่านั้นแหละะยัไ็ิามันนะะว่าู่นี้ะเป็นยัไ
ความคิดเห็น