คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : My puppy (chanbaek,hunhan) 1/3
My puppy (chanbaek,hunhan)
แบยอนโหม
“อ๊า !!!”ผมบิัวหลบหมอนที่ปามาาเียอีฝั่อห้อ ไม่้อในะฮะที่ผม้อวิ่หลบหมอนแบบนี้็เฮุนิฮะอนลู่หานที่ไปูหนัับื่อเปาแล้วไม่วนมันผม็แ่ไป้ำเิมเอ้ยปลอบใน้อนิหน่อยนไอเ็านมมันบ้าลั่เห็นแล้วหน้าไอเ็นั้นละมัเลย 555
“ย๊า...ฮยอนะโอ้ยผมะบ้าแล้วนะ อยูเถอะฮยอะโนแบบผมมั่”ไอเ็านมเินมาับหัวผมโยไปมาหลัาปา้าวอนสะใแล้ว
“หายโรธลู่หานแล้วหรอ”ผมถามเฮุนที่อนนี้เินเ็บหมอนผ้าห่มและุ๊าลับเ้าที่เ้าทาเหมือนเิม(แล้วะปาทำไม)
“ผมไม่ไ้โรธเสี่ยวลู่แ่น้อยใเยๆ แ่ที่โรธนะฮยอ่าหา”น้อหยิบหมอนที่ปามาทาผมวาไว้ที่เิม่อนะูผมออมาาห้อ โรธผมแล้วมันับมือผมออมาาห้อทำไม
“แล้วอนนี้หายโรธยั”ผมถามน้อึ้น้วยอาาร นี้ผมแล้น้อแรไปหรอ
“หายแล้วั้แ่ปาหมอนเือบโนฮยอและ รู้ปะผมโรใเลยเิหมอนโนฮยอมาริๆเ็บน่าู”เฮุนอบพร้อมับเินมานั่ที่โฟาและเปลี่ยน่อรายารเอาื้อๆ
“นี้ไอุ๊แเปลี่ยน่อทำไม ”อินทีู่ทีวีอยู่โวยวายออมาแ่เฮุนับนิ่ไม่สนใอินเพราะอะไรนะหรอฮะ ็เ็นั้นมันันไปเอรายารที่สัมภาษ์ลู่หานแล้วลู่หาน็หันไปหาื่อเปา่อนะพูถึ้วยรอยยิ้มโอเฮุนอนนี้หน้านั้นแมาอินที่อนแรั้ใะบระบาลไอเ็านมลายมาเป็นว่า้อับไหล่และบเบาๆแทน ใร็รู้ว่าเฮุนนะห่วลู่หานแ่ไหน
“อะไมู่แล้ว”เฮุนส่รีโหมทีวีให้อิน่อนะเินลับเ้าไปในห้ออีรั้ ราวนี้ผม้อเินไปปลอบใน้อริๆแล้วหละฮะ ผมำลัเินไปห้อเฮุนแ่ลีเอร์อว็เินเ้ามาพอี
“อ้าวแบนายไม่ไ้ออไปับานยอนหรอ”ผมถึับฮะ แ่็ว่าไปผมไม่เห็นไอหยอยแ่เ้าแล้วเหมือนัน
“ไม่นิฮยอผมื่นมา็ไม่เอมันแล้ว”ผมอบ่อนะเาหัวแบบๆเพราะูโฮฮยอทำหน้าใ่อนะปิปาัวเอแล้วพยายามเินหนีผม มันัะแปลๆแล้วหละฮะ
ผมเปิประูเ้าไปในห้อเฮุนเหมือนเ็นั้นำลัวาสายาใร็ไม่รู้แ่สีหน้านั้นนะบอไ้ำเียวว่าหอยสุๆไม่บ่อยนัที่เฮุนเป็นแบบนี้และผม็ไม่สบายในัหรอหาน้อในวมีเรื่อไม่สบายในะ
“ฮยอเหมือนผมับฮยอะถูทิ้ันเลยอะ”เฮุนบอ่อนะเอนหัวบไหล่ผม
“เป็นอะไรนายอย่าิมาิยัไลู่หาน็เห็นนายเป็นน้อนโปรที่สุอยู่แล้ว”ผมปลอบเฮุน่อนะลูบหลัน้อเบาๆ
“เมื่อี้ผมโทรหาานยอลฮยอเหมือนฮยอเ้าำลัอยู่ในที่ๆลมแรๆ พอผมถามว่าฮยออยู่ไหนานยอน็อบว่าอยู่ปูานพอผมถามว่าไปับใรานยอลฮยอ็บอว่าไปับุ่ยา ฮยอ เ้าไปเที่ยวันไม่วนเราัำเลยอะ ฮือ ลู่หานไปูหนั็ไม่วนานยอลเที่ยว็ไม่วนผมน้อยใพวฮยอะมั”อึ้ฮะอนนี้ลายไปผมอึ้ไปเลย ้อนเนื้อที่อ้าน้ายมันเ็บแปลบๆยัไไม่รู้ ไอหยอยมันไปเที่ยวไม่วนผม ผมเป็นเพื่อนเป็นรูมเมมัน มันไม่บอผมแู่โฮฮยอรู้(ผมทายว่าูโฮฮยอรู้แน่นอน)ผมลูบหัวเฮุนไปมาไหนมันบอว่ามันแมนไวะนี่ผม้ออยเ็น้ำาไอเ็นี้อยู่นานสอนานเฮ้อ..เ็ยัไ็เป็นเ็อยู่วันยั่ำ
“นี่เฮุนอยาเล่นอะไรสนุๆไหม”ผมถามไอเ็านม้วยสายารุ้มริ่ม
“เล่นไรอะฮยอ”โอโหผมแทบไม่เื่อสายาฮะพอบอว่าเล่นอะไรสนุเท่านั้นหละเฮุนที่อนแรอแอยู่อนนี้ลายสภาพเป็นเ็แ่แแ่ลมนเิมเรียบร้อยแล้วฮะ สายาที่เห็นทุอย่าเป็นอเล่นนั้นไม่ใ้แ่ลู่หานหรอนะฮะเฮุน็เป็นแบบนั้น
“็นพวนั้นอบลืมเราไปเที่ยวไม่วนใ่มะ เรา็ลืมพวนั้นบ้าะเป็นไรไปเอาให้อิาเราไปเลย พรุ่นี้ไปูหนัันปะไม่้อบอไอพวใร้ายนั้นหรอ”านั้นทุอย่า็เ้าสู่แผนารที่พวผมับเฮุนวาไว้ ผมแลห้อับูโฮฮยอั่วราวโยให้เหุผลที่ว่าะอยู่เล่นเมับเฮุนที่ห้อนึ ูโฮฮยอ็ไม่ว่าอะไรัำไ้แ่เินเาหัวแล้วเ้าไปนอนห้อผมแทน ส่วนานยอลพอประมาสี่ทุ่มว่าๆ็ลับถึหอแ่ผมับเฮุนที่นั่อยู่ห้อูทีวี็ทำไม่สนในมาใหม่ันิานยอนเหมือนะพูอะไรับผมแ่พอเห็นเฮุนบหัวลไหล่ผมเท่านั้นหละฮะ็ไม่พูแล้ว็เินเ้าห้อไปเลยผมหัวเราะิัับเฮุนไปมา่อนที่เ็นั้นะอ้อนให้ผมไปโโ้ให้ิน ธรรมาเฮุนะอ้อนยอฮะแ่วันนี้เหมือนน้อทำอะไร็อ้อนผมมันทุอย่าอาะเพราะผมสสารที่เ็น้อยโนเสี่ยวลู่ที่แสนรัลืมมั่ฮะผมเลยใีับน้อเป็นพิเศษ
“นี่ทำไรนะ เผื่อมั่ิ”านยอลที่เินเ้ามาอนไหนไม่รู้อ้อนให้ผมโโ้ให้อีแ้ว
“ไม่อะี้เีย”ผมอบพร้อมับิมโโ้อีทีว่าอร่อยรึเปล่าานหยอนทำหน้าบึ้เล็น้อย่อนะเินไปหยิบแ้วาแฟ เห็นแบบนั้นผม็เินออาห้อรัวทันที
“เียวทำไมูโฮฮยอมานอนห้อเราหละ”านยอลเอ่ยถามผมะัน้ำาลลแ้ว
“วันนี้ันะอยู่เล่นเมับเฮุนนะเลยใหู้โฮฮยอไปนอนห้อนาย”ผมอบ่อนะเินออมาาห้อรัวผมับะโนเสียัว่า เฮุนฮยอโโ้ให้แล้วอร่อยไหม ไอเ็เฮุน็ใ่เล่นะโนลับมาว่า ฮยอนะทำไรฮุน็อบทั่นั้นแหละ ไม่อิาให้มันรู้ไปผมนะมีน้อรัใหม่แล้ว อยูเถอะหมาน้อยอย่าผมะอออ้อนหาเ้าอใหม่ไปทั่วเลย
านยอลโหม
เ เฮะผมนั่ิบาแฟไปูหมาน้อยอผมนั่อออ้อนอยู่ับไอเ็านมอยู่วันนี้ผมไปปูานับุ่ยาเหนื่อยทั้วันแทนที่ลับมาะไ้มาอออ้อนหมาน้อยลายเป็นว่าหมาน้อยนะไปอ้อนไอเ็แ่แแ่ลมนั้น ฮึยโมโห ถ้าไม่ิว่าวันนี้ผม้อพาุ่ยาสำรวทะเลร้านอาหารและแหล่ท่อเที่ยวที่ปูานนะผมไ้อออ้อนหมาน้อยอยู่หอแล้ว ทำไมุ่ยาไม่ิะเอร์ไพรส์อี้ิที่มันใล้ว่านี้นะ พอผมถาม็เอาแ่บอว่า็อี้ินะอบทะเลและอีอย่าถ้าไปลอที่บันรบสอปีนะ้อไม่มี และ มาวนใทำไระไ้สะวสะว เฮ้อ
“นี่ฮยอฮุน่วแล้วอะฮยอนอนเียเียวับฮุนนะืนนี้”อะไรนะ ผมแทบะระโไประาอไอเ็บ้านั้นเลยทีเียวนั้นมันหมาน้อยอเ้านะ แบฮยอนปิเสธเียวนี้ผมมอไปที่แบฮยอน้วยสายาสั่ห้ามในทันที แ่หมอนั้นมอมาที่ผมที่ไหนหละฮะมัวแ่สนใทีวีแล้ว็ส่ยิ้มหวานๆให้เฮุน่อนะพยัหน้ารับ
“ไม่ไ้นะ”ผมแย้ึ้นทันที
“อ้าวไมอะฮยอ”เป็นเฮุนที่แย้ผมึ้นมา่อนะเอนัวมาอออ้อนหมาน้อยอผม มันะมาไปแล้วนะโอเฮุน
“..็ไอหมานะนอนิ้นะายนายไม่รู้หรอ”ผมแย้ออมาแบบมีเหุผล แ่แบฮยอนนอนิ้นริๆนะฮะ
“ั้นผมะอฮยอไว้แล้วันเนอะแ่นี้ฮยอ็ิ้นไม่ไ้แล้ว”ไอเ็นั้นไม่ว่าเปล่าแ่ลับสวมอหมาน้อยอผมแล้วไอหมานั้นมันะเินทำไมเนี้ยนั้นมันน้อนะโว้ยห้ามิไรเ็า ผมำลัะแหปาสั่ให้เฮุนปล่อยหมาน้อยอผมแ่..
“นี้ไอหยอยเียบไปเลยวันนี้นะเฮุนน่าสสารออ เสี่ยวลู่นะทิ้น้อไปเที่ยวโยไม่บอ ันนะะอยู่เป็นเพื่อนน้อไป่อนนะ่วแล้ว”ผมอ้าปา้าอย่าใเพราะไอเ็เฮูนูู่่็อุ้มหมาน้อยผมึ้นมาแล้วพาวิ่เล่นไปมา่อนะปล่อยแล้วูมือหมาน้อยเ้าห้อนอนไป ผมยั็อับเหุาร์ที่เิึ้นไม่หายฮะ ผมเินไปเ็บแ้วาแฟที่ิ้ล้าาน่อนะเินเ้าห้อไปหยิบหมอนับผ้าห่มเ้าไปนอนที่ห้อเฮุนฮะผมให้เหุผลับหมาน้อยว่าูโฮนะี้หนาวพอเ้าไปห้อรู้สึเหมือนับห้ออบาวหน้าเลย อนแรั้ใะไปัวาสอนนั้นแ่ไหลายมาเป็นว่าผมมานอนหอยอยู่บนเียูโฮฮยอแล้วนอนมอเาสอนที่เียนั้นนะ ไอเ็นั้นนอนอหมาน้อยอผมริอย่าที่เฮุนพูและผม็มานอนูสอนอนั้นนอนอันลมอยู่ที่เีย นี้ผมิถูหรือิผินะที่มานอนห้อนี้ ลูหมาแ้อมีเ้าอแ่นเียวเท่านั้นนะ เ้าอนะเป็นไ้แ่ปาร์านยอลนเียวเท่านั้น
------------------------------
บไปอีพาร์ทะ อิอิอนหน้าเป็นฮุนฮานนะะอยารู้ว่าน้อะอ้อนหมาแบ่อหน้าเสี่ยวลู่
แล้วเสี่ยวลู่ะเป็นไอยูนะะ 555 ส่วนู่านแบ านยอนะโรธแ่ไหนที่เห็นหมาน้อยไม่ไ้อ้อน
แ่เฮุนแ่อ้อนทั้เทาเทาและ็อาเฮียอยารู้ว่าเป็นไ้อิามะ
เห็นหน้าน้ออนนี้ฮาี ฮุนเ้าเปล่าทำร้ายแนะ
ความคิดเห็น