Yin & Yang รักวุ่นวายของนายประธานนักเรียน (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #5 : กฎของการเป็นประธานที่ดีข้อที่ 3 ประธานที่ดีต้องรู้จักป้องกันตัว

กฎของการเป็นประธานที่ดีข้อที่ 3 ประธานที่ดีต้องรู้จักป้องกันตัว

            สวัสดีครับนักอ่านทุกท่าน ตอนนี้ผมอยู่ที่หอห้องเดียวกับไอ้คินมาจะครบอาทิตย์แล้วครับถ้าถามว่าสถานการณ์ตอนมาวันแรกนั้นเป็นอย่างไร เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังนะครับ...

‘ เฮ้ย! นายน่ะปล่อยฉันได้แล้วนะ นี่มันถึงห้องแล้วนะเฟร้ย! ’ ผมตะโกนโหวกเหวกโวยวายพลางเอามือฟาดไปที่อกของคนที่อุ้มอยู่

‘ … ’ มันไม่พูดอะไรแต่วางผมไว้ตรงโซฟาอย่างนุ่มนวล แปลกแหะ ผมนึกว่ามันจะโยน
ผมลงมาซะอีก แต่ก็ดีแล้วนี่นะ ถ้าโยนมีหวังชาตินี้ผมคงไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วล่ะ = =;;;

‘ จะว่าไป...นายจะให้ฉันนอนที่โซฟาเหรอ เตียงก็มีแค่เตียงเดียวนี่ ’ ผมถามมันไปพลางจ้องหน้ามัน นี่ผมคงไม่ต้องเอาของทุกอย่างมาที่นี่เพียงเพราะจะได้นอนโซฟาหรอกใช่มั้ย?

‘ นายก็...นอนห้องเดียวกับฉันน่ะสิ เตียงด้วยกันด้วย หรือว่านายจะนอนโซฟาก็ได้นะฉันไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว อีกอย่าง นายอาศัยอยู่กับฉันก็จริง แต่ช่วยพูดให้สุภาพกว่านี้ด้วยนะ ’ มันพูดพลางทำหน้านิ่งแกมกวนส้นให้ผม = =+

‘ ก็ได้ๆ ผมนอนห้องเดียวกับนายก็ได้ แต่เตียงมันกว้างใช่ไหมล่ะ เพราะฉะนั้นช่วยแบ่งครึ่งที่นอนด้วยนะครับ ^ ^+ ’ ผมพูดกับมันด้วยความสุภาพ(กัดฟันเต็มทน)เพราะเดี๋ยวมันจะไล่ให้ผมไปนอนโซฟา แล้วคราวนี้ผมคงจะไม่ได้ปวดแค่สะโพก แต่จะต้องปวดหลังไปด้วยเป็นแน่แท้

‘ ตอนนี้นายก็ไปอาบน้ำก่อนเถอะ ’ มันพูดพลางไปหยิบหนังสือมานั่งอ่านตรงริมขอบเตียง

‘ อ่า...เอางั้นก็ได้ ’ ผมพูดแล้วจัดการเอาของที่ต้องใช้ในการอาบน้ำรวมถึงชุดที่จะใส่แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป

หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมก็เดินออกมาซึ่งก็เห็นว่าจากคนที่นั่งอ่านหนังสือด้วใบหน้าที่คร่ำเคร่งอยู่นั้น ตอนนี้ได้วางหนังสือไว้บนตักพิงริมขอบเตียงหลับไปแล้วครับ =0=;;;

‘ เอ่อ...เฮ้! นายน่ะตื่นสิๆ ’ ผมเดินไปหามันแล้วเขย่าตัวมัน เผลอๆผมจะบีบคอมันแล้วครับท่านผู้อ่าน เพราะมันไม่ยอมตื่นซักทีอะไรจะหลับลึกขนาดนั้น = =

‘ เว้ย!! ตื่นเซ่! ’ ผมเริ่มโมโหแล้วนะ ผมเริ่มคิดแผนชั่วออกแล้วล่ะครับ แผนนั้นก็คือ!...นั่ง
ยองๆแล้วจิ้มแก้มมันไปเรื่อยโดยเพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ผมเจ๋งใช่ไหมล่าา ~ (ฉันก็นึกว่าจะทำอะไร = =;;; //ไรท์เตอร์) เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็นั่งจิ้มแก้มมันไปเรื่อยๆโดนเพิ่มความแรงขึ้น จะหน้าตาดีไปไหนฟระ อิจฉาเฟร้ย! จิ้มๆเข้าไป เอาให้หน้าบุบเลย โอ้เย้ ~ ! แต่ผมก็ต้องหยุดการกระทำของผมลงเพราะในที่สุดมันก็ตื่นแล้วครับ

‘ โอ๊ยยย~...นายทำอะไรน่ะ ’ มัน(แกล้ง)แสดงสีหน้าเจ็บปวดแล้วก็ลืมตาหันมามองผม

‘ อย่ามาแกล้งเจ็บเลยเอ็งน่ะ! เจ็บกับเรื่องแค่นี้เนี่ยเขาเรียกว่ากากแล้ว’ ผมมองมันแล้วยักคิ้วอันแสนกวนส้นไปให้...

             ‘ ไม่แกล้งก็ได้... ’ มันพูดแล้วก็เดินคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป

             ‘ อะไรของมันน่ะ = =? ’ ผมงงเล็กน้อย(หรือมากๆ) แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะผมง่วงนอนสุดๆ อาบน้ำไปไม่ได้ช่วยให้ผมตาสว่างขึ้นซักนิดเดียว ผมคิดพลางกระโดด(?)ไปที่เตียงด้วยความรักใคร่(??) หยิบหมอนมาฟัดแก้เซ็ง แล้วก็นอนหลับอย่างสบายใจ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน โดยที่ขนาดที่หลับ ผมก็ลืมไปเลยว่า...ผมไม่ได้นอนคนเดียว 

...ในวันต่อมา...

         ผมสลึมสลือตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่ผมรู้สึกก็คือผมรู้สึกหนักและเมื่อยล้าตัวมากๆ เหมือนมีใครมานั่งมานอนทับผมอย่างงั้นแหละ ผมจึงค่อยๆปรับสายตาแล้วมองภาพตรงหน้า...

‘ ใช่เลยย~ โดนใจผมเลยย~  ว๊ากกกก~! ’ ผมร้องสุดเสียงเมื่อเห็นว่าคนร่างสูงมานอนข้างผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบได้ และผลจากการตกใจมากไปหน่อย ขาเลยไปถีบมันตกเตียงโดยอัตโนมัติ =0=;;;

                ‘ นี่นาย...ทำร้ายร่างกายฉันมากี่ครั้งแล้วไม่ทราบ! นายชอบความรุนแรงนักรึไง! ’ มันจ้องหน้าผมอย่างกินเลือดกินเนื้อ ผมออกจะบริสุทธิ์นะ! (เหรอออ~//เสียงผู้อ่านทุกท่าน)

‘ ก็คนมันตกใจอ่ะ มันเป็นหนึ่งในการป้องกันตัว นายเข้าใจป่ะ ’ ผมตอบมันพร้อมกับทำหน้าตาให้ใสซื่อบริสุทธิ์แล้วโพสท่าป้องกันตัวเพื่อให้ดูน่าเชื่อถือ ก่อนจะโดนมันขย้ำ คนหรือเสือวะ ดุชิบหาย! ต่อไปต้องให้มันแขวนป้ายไว้ เข้าใกล้ระวังโดนขย้ำ ซะแล้วแหะ

หลังจากนั้นมันก็ไม่มีอะไรต่อแล้วครับ ต่างคนต่างอาบน้ำไปโรงเรียน เพราะผมเป็นพวกตื่นเช้าเลยมีเวลามานั่งเถียงกับคนที่พึ่งโดนผมถีบตกเตียงได้ครับ หลังจากนั้นมามันก็ปกติดังเดิม ถึงจะอยู่ห้องเดียวกันแต่ก็ไม่ได้คุยอะไรมากอ่ะนะ ผมไม่ได้มนุษย์สัมพันธ์ดีอะไรขนาดนั้น แต่วันนี้แหละ! ผมจะต้องสนิทกับมันให้ได้ เพราะมันเป็นคนฉลาด อาจจะยกงานการออกแบบของฝ่ายหยางไปให้หมอนี่ทำก็ได้นะครับ ผมจะได้อยู่อย่างสงบสุขยังไงล่ะ เพื่อความว่างงาน ผมสู้ตาย!

 มากันถึงตอนที่ 3 แล้วนะคะ ขอขอบคุณทุกๆเม้นมากๆเลยนะคะ ที่ทำให้ไรท์มีกำลังใจในการแต่งต่อ ถึงแม้มันจะมีเพียงน้อยนิดก็ตาม แต่ก็ภูมิใจค่ะ ตอนนี้ก็ช่วยกันเม้นหน่อยนะคะ ไรท์จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ

&