คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 29 ธ.ค. 2555 : Saturday Sweet Candy
Saturday Sweet Candy
29 ธ.ค. 2555
อีกไม่กี่วันข้างหน้าก็จะเป็นช่วงสอบ7วิชาสามัญ
ซึ่งฉันก็ไม่ได้อ่านหนังสือสักตัว
นี่มันไดอารี่วิถีชีวิต หรือว่าตามติดชีวิตเด็กเอ็นท์กันแน่เนี่ย...
ข้ามเรื่องนั้นไปก่อน เอาเรื่องหลักก่อน
(มีคนที่มาอ่านไดอารี่เราบอกว่า เราชอบใส่อารมณ์ตอนเขียนทำให้คนอ่านไม่เข้าใจ
ก็เลยคิดได้ว่าเราต้องเขียนอธิบายแล้วให้คนอ่านเข้าใจอารมณ์เราเอง)
งั้นขอเริ่มต้นใหม่ อ่ะแฮ่ม ...
วันนี้ลุกมาจากเตียง พอมองนาฬิกาก็เที่ยงกว่าๆ
การที่ตื่นมาได้ไม่ใช่เพราะนาฬิกาปลุก
แต่เป็นเพราะอากาศที่มันหนาวจนเหงื่อแตก
ธรรมดาทุกวันเสาร์เราต้องไปเรียนพิเศษตอนบ่ายโมงถึงสี่โมงเย็น
แต่วันนี้! คือ! Holiday!!!
ก็ได้นอนดึกตื่นสายมันเป็นสวรรค์ชั้นฟ้าอย่างยิ่ง! ลอย~
หลังจากกินยำมาม่าที่หม่าม๊าทำให้เป็นอาหารเช้า(บ่าย)แล้ว
ก็นั่งเล่นโทรศัพท์สิงเฟสบุ้ค ติดตามข่าวตามมหาลัย
อยากจะบอกว่าลำบากมากกกกกกก
เมื่อวานนั่งลง IOS 6 ในมือถือ นั่งเฝ้าจนตีสองแล้วหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
แต่ที่รู้คือตื่นมาแล้วก็ต้องมานั่งโหลดต่อ จนเปิดเครื่องมาได้ แบตเตอร์รี่ก็เหลือ 50 %
มันเป็นการเปลี่ยนแปลงอะไรที่ Down มาก
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าถ้าไม่อัพแล้วจะเล่นเฟสบุ้คไม่ได้ล่ะก็
อย่าหวังเลยว่าจะทำ มันเป็นอะไรที่วุ่นวายมาก ตัวหนังสือก็เปลี่ยนตำแหน่ง กดยากมาก
พอล็อคอินเข้าเฟสบุ้คมาได้ ก็น้ำตาตกเพราะรู้ว่าตัวเองชวดม.เกษตรศาสตร์
Orz ในช่วงที่เขาเปิดรับกัน ตอนนั้นฉันกำลังไปทำอะไร…?
หลังจากใช้เวลาดราม่าประมาณ 3 นาทีครึ่ง ก็คิดได้ว่าต้องรีบรับข่าวสารผ่าน SMS
ในที่สุดก็ไม่มีกะจิตกะใจมานั่งเล่นคอมฯ ก็เลยหันมาเล่นคีย์บอร์ดแทน
อยู่ในช่วงฝึกเล่น Swan lake แบบสองมืออยู่ T_T เมื่อไหร่เราจะแยกประสาทได้นะ...
ความจริงเราก็มีประวัติกับเพลงนี้เหมือนกัน แต่เดี๋ยวจะไว้เล่าวันหลัง (ถ้ามีโอกาส)
พอช่วงเย็นๆประมาณเกือบๆหกโมง ก็ไปกินข้าวเย็นกับแม่
มื้อเย็นวันนี้ก็คือ เสต็กหมู ที่ โออิชิเสต๊ก! (มันเป็นมื้อโปรดของเรามื้อหนึ่งเลยล่ะ)
พร้อมกับเพิ่มน้ำหนักด้วยการดื่มชาไข่มุกโอชายะ
อืม...... แล้วก็มาบ่นทีหลังว่าเสื้อผ้ามันหดเร็วแปลกๆ นี่แหละสัจธรรม
พอเสร็จมื้อเย็นก็เดินออกกำลังกายด้วยการช้อปปิ้งหาของจุบจิบ
และก็ไปสะดุดตากับกล่องท็อฟฟี่ ที่เคยเห็นรุ่นน้องเอามากิน (ซึ่งเราก็ไม่เคยซื้อ)
พอไปดูข้างกล่อง โอ้แม่เจ้า 65 บาท! กินแล้วจะลอยได้หรือไงล่ะนั่น!
แต่สุดท้ายก็อ้อนแม่มาจนได้
มันเป็นลูกอมผลไม้สี่เหลี่ยมๆใสๆ มีสี่สี หวานมากกกก
(ขณะที่นั่งพิมพ์อยู่นี้ฉันก็กินไปเป็นสิบเม็ดละ)
พอถึงบ้านก็ออนเฟสเลย แล้วก็ได้ข่าวดีจากน้องเล็นว่า
วันนี้น้องเล็นไปเที่ยวกับมิเชลมา (มิเชล คือ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่น้องเล็นชอบมาก)
แล้วก็เล่าให้ฉันฟังว่าไปทำอะไรมาบ้าง น้องเล็นดูมีความสุขมาก ฉันก็ดีใจไปด้วย
มันเป็นการสนทนาสั้นๆที่ทำให้คนเป็นพี่สาวอย่างฉันต้องยิ้มแก้มปริ
น่าเสียดายที่น้องเล็นอยู่เล่าได้แค่แป็ปเดียวเท่านั้นเพราะต้องนอนแต่หัวค่ำ
พรุ่งนี้น้องเล็นมีธุระแต่เช้า (และก็เป็นธุระที่ต้องทำทุกวันอาทิตย์)
อย่างน้อยน้องเล็นกับมิเชลก็ก้าวไปอีกขั้นแล้ว
หวังว่าสักวันมิเชลจะกลายเป็น ‘มาย อิพาปารัมปุอาน’ จริงๆซักที
ถ้าวันนั้นมีจริงน้องเล็นคงมีความสุขมากๆ
ฉันก็ได้กำลังใจด้วยการตั้งสถานะเฟสบุ้ค
‘ถึงแม้ว่าไม่ใช่ความสุขของเรา แต่เมื่อเห็นใครสักคนยิ้ม ทำไมรู้สึกว่าตัวเองก็มีความสุข’
หลังจากความสุขมันบังเกิดขึ้นได้ไม่นาน สัจธรรมที่เราต้องเจอก็แทรกขึ้นมา
ฟีดข่าวบนหน้าเฟสบุ้ค สถานะเฟสบุ้คของแน้ต
‘หมั่นไส้ ทำเป็นมีความสุขไปเถอะ คอยดู เดี๋ยวแกจะได้ทุกข์ยาว’
ไม่นาน ก็มีการแสดงความคิดเห็นตามมามากมาย
‘พูดถึงใครหรอๆ 555+’
‘ไม่รู้สิ~ เดี๋ยวแกก็รู้เอง คอยดูปีหน้าเหอะ มันจะยิ้มออกไหม’
และความคิดเห็นยาวๆก็ตามมามากมายเกินคำจะบรรยาย
ฉันถอนหายใจเบาๆ นั่นคือสิ่งที่ฉันทำได้ (แล้วก็ตามด้วยลูกอมอีกเม็ดมาย้อมใจ)
ฉันคงได้แค่ภาวนาวอนขอพระเจ้าหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้คุ้มครองฉันเท่านั้นเอง
เหมือนว่าคำภาวนาจะส่งไปถึงพระเจ้าจริงๆ
แล้วฉันก็ได้รับข่าวดีจากแม่ว่าพ่อจะกลับมาจากต่างจังหวัดตอนเย็นๆในวันพรุ่งนี้
สำหรับวันนี้ ก็ถือว่าไม่เลวร้ายนัก ;)
ตอนนี้เวลา สี่ทุ่มกว่าๆ อีกสักพักก็จะไปนอนแล้วล่ะ
ใครก็ตามที่หลงเข้ามาอ่าน ก็ขอให้นอนหลับฝันดีนะ
ความคิดเห็น