รักวุ่น ๆ ของสาวเย็นชา [ รักต้องเลือก ]

ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกของการเปิดเรียนน !

'' ตายจริง ! สายแล้ว ๆไม่น้ะ ๆ แล้วฉันจะไปเจอเธอยังไงเนี่ยอันโกะ ฮัลโหล ๆ ได้ยินมั้ย อันโกะ ''
'' ฮัลโหล นี่ยูรินแต่วตัวเสร็จรึยังรออยู่น้ะ หน้าบ้านเธอเนี่ยย ! ''�
'' ตายจริง ! อันโกะฉันมาแล้ววว��''
'' นี่เธอก็ว่างสายสิย่ะ อยู่ห่างกันแค่เนี่ยไม่ว่างสายอีก ''
หลังจากนั้นอันโกะและยูรินก็ได้เดินไปปโรงเรียนด้วยกัน. �

�อ๊อดดดดดดดดดดด. เสียงอ๊อดดังขึ้น
'' อันโกะวิ่งแล้ววิ่ง ! สายแล้วน้ะอันโกะวิ่งสิวิ่ง ''
'' ยูรินเธอแต่งตัวก็ช้า ยังจะว่าฉันอีกน้ะ เอ่อว่าแต่ ห้องเรียนอยู่ทางไหนล้ะ ? ''�
'' เอ๊ะ ! ห้องนี้รึเปล่าน้ะ '' คึดดดดด ! เสียงเปิดประตูห้องดัง .�
'' ว้ายยยยย ! นี่มันห้องนักเรียนชาย '' เสียงอันโกะและยูรินกรี๊ดดดดดด.�
'' นี่ ยัยบ๊องสองคนนี้นิ เข้าห้องผิดแล้วยังเสียงดังอีกน้ะ '' เสียงชายหนุ่มที่ดังมาจากข้างหลัง.
�อันโกะและยูรินหันหน้ากลับไปมองหาชายต้นเสียงคนนั้น .
'' ขอโทษค่ะ '' อันโกะพูดขึ้น .
'' นี่อันโกะเธอไปขอโทษนายบ้านี่ทำไมย่ะ ? มันว่าเราน้ะ ''
'' นี่เธอ ! เธอเสียงดังแล้วยังมาว่าฉันอีกน้ะ ''
'' เบสท์ไม่เอาน้ะ อย่าไปว่าผู้หญิงอย่างนั้นสิ ''
'' ว่าแต่คุณชื่ออะไรหราครับ ? ''
'' อ่ออ . ฉันชื่อ อันโกะค่ะ ส่วนนี่เพื่อนฉันชื่อ ยูรินค่ะ ''�
'' ไปเห้อะ ! อันโกะ นี่ก้อได้เวลาเข้าห้องเรียนล้ะ ''�

�คึดดดดด . เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นอีกครั้ง .�
'' นี่ ! นักเรียนทุกคนที่เนี่ยเปิดเทอมวันเเรกน้ะ มาแนะนนำตัวให้คุณครูได้รู้จักหน่อยสิ ? เริ่มจากเธอคนแรก '' หลังจากนั้นนักเรียนทุกคนก็ได้เเนะนำตัวจนถึงยูรินและอันโกะ
'' สวัสดีค่ะ ชื่อยูรินค่ะ ''�
'' สวัสดีค่ะ ชื่ออันโกะค่ะ '' อ๊อดดดดดดดด . เสียงอ๊อดดัง นักเรียนทุกคนได้เวลาพักเที่ยงแล้วน้ะ ส่วนช่วงบ่ายจะไม่มีการเรียนการสอนน .

� เฮ้ !! เสียงนักเรียนทุกคนดีใจกันอย่างดัง �
�
'' นี่อันโกะไปตรงนั้นกันเห้อะ '' อันโกะและยูรินก็เดินคุยกันจนถึงสนามฟุตบอล .�
โอ๊ยยย ! '' อันโกะ ๆ เธอเป็นไรมั้ย ? อันโกะ ได้ยินฉันมั้ย ? อันโกะ ''�
'' เอิ่มมมม . ฉันไม่เป็นไร แล้วนี่ฉันอยู่ไหนหรา ? ยูริน ''
'' เธออยู่ห้องพยาบาลน่ะ ฉันขอโทษน้ะที่เเตะบอลโดนหัวเธอน้ะ ''�
'' เอ่ออไม่เป็นไรค่ะ ! คุณชื่อกราฟใช่มั้ยค่ะ ? ''�
'' ครับผมชื่อกราฟ '' '' ส่วนผมชื่อเบสท์ครับ '' เสียงชายหนุ่มอีกคนพูดเเทรก�
'' ใครถามเธอไม่ทราบย่ะ ? '' เสียงยูรินพูด เช้อะผู้ชายอะไรหน้าตาไม่ดีแล้วยังเก๊กอีก�
'' ยัยยนี่ เธอว่าฉันหรา ? '' โอ๊ยยย ! ปล่อยฉันน้ะไอ้บ้า ไอ้ผู้ชายบ้า นี่นายเบสท์ปล่อยฉัน '' สงสัยเราต้องออกไปคุยกันข้างนอกซ่ะแล้วล้ะ . ไม่ ไม่มีทาง ฉันไม่คุยกะนายย่ะ ปล่อยสิปล่อยอันโกะช่วยฉันหน่อยสิ อันโกะ .
หลังจากนั้นเบสท์และยูรินก็ออกไปคุยกันข้างนอก โดยทิ้งกราฟกะอันโกะไว้สองต่อสอง .
�
'' อ่าววเธออันโกะ เห้ยยย ! นี่เธอหลับเร็วจัง '' กราฟได้มองหน้าอันโกะเวลาหลับอย่างใกล้ชิดพร้อมนึกในใจว่า 'นี่เธอก็ดูน่ารักดีน้ะ' จากนั้นกราฟก็เผลอก้มลไปหอมแก้มอันโกะเบา ๆ .�
เฮ้ยย ! กราฟนี่นายชอบอันโกะหรา ? ไม่สิใครจะไปชอบยัยบ๊องนี่ กราฟได้พูดกับตัวอยู่สักพักนึง .� '' นี่นายบ้า นายเบสท์เธอลากฉันมาทำไมต้องนี้ย่ะ ? ''�
'' นี่ยัยบ๊อง เธอไม่รู้หรือไงกราฟเริ่มหลงรักอันโกะแล้วน่ะ ควรปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันสองต่อสอง มาคุยเรื่องของเราเห้อะ นี่เธอชอบฉันใช่มั้ย ? ''�
'' จะบ้าหรา ? ใครชอบนาย นายบ้า '' '' สองคำก็ว่าฉันบ้า อะไรก็ฉันบ้า บ้านักใช่มั้ย ? ''�
หลังจากที่สองคนนี้คุยกันอยู่นาน จนเบสท์รู้สึกโมโหแล้วมีเด็กคนนึงวิ่งมาชนยูรินจนยูรินจะล้มลงไป แต่เบสท์กับจับไว้ทันตาทั้งสองคนสบตากันอย่างหวานซึ่งแล้วจากนั้นเบสท์ก็เผลอจูบไปที่ปากของยูรินอย่างแผ่วเบา . '' นี่นายกำลังคิดอะไรกับฉัน นายมาจูบฉันทำไม ? นายโรคจจิตคนฉวยโอกาส '' เพลี๊ยยยย ! เสียงมือของยูรินกระทบที่ใบหน้าของเบสท์ .
'' อันโกะ เธอมาพอดีเลยกลับบ้านเห้อะ ''�
'' เอ่ออ งั้นก็กลับเห้อะ ยูรินเธอเป็นไรเปล่า ? ''
'' ไม่ฉันไม่เป็นไร ''�
บ๊ะบายน้ะ อันโกะ ยูริน เสียงเบสท์และกราฟพูด.

�ตึกก ตึก ตึก ตึก แอ๊ดดดดด . เฮ้ออออ ถึงสักทีบ้านของเรา เสียงยูรินพูด
'' อันโกะ เธอย้ายมาอยู่กะฉันสิ ฉันอยู่บ้านคนเดียว ''
'' เออได้ ! ฉันอยู่หน้าบ้านเธอแล้วพร้อมเสื้อผ้าเปิดประตูบ้านสิ '' จากนั้นยูรินก้ออกไปเปิดประตูบ้าน พร้อมขนของของอันโกะเข้าบ้านจัดเก็บกันอย่างเรียบร้อย จากนั้นทั้งสองคนก็ได้เผลอหลับไป .�
-------------------------------------------------------------------------------------------------
� � � ตอนที่ 1 ก็ได้จบลงแล้ว คอมเม้นหน่อยน้ะ .���ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยน้ะค่ะ .�