คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ― 1
;
ห้อง603
"มาร์คเพื่อนรัก.. งาน.."
"ยัง"
"ยังถามไม่จบเลย!"
ใบหน้าคมหันมาตามเสียงเรียกของแจ็คสันที่วิ่งหน้าตั้งเข้ามาในห้องเรียน มาร์ครู้ดีว่าเรื่องแจ็คสันจะถามนั้นคืออะไร.. แน่นอนว่าเช้าๆแบบนี้มันคงเป็นเรื่องอะไรไม่ได้นอกจากการบ้าน
"เสร็จแล้วครับเพื่อน นี่ใครครับ.."
ที่จริงมาร์คไม่ได้รับหน้าที่ทำรายงานเลย คนที่มีหน้าที่รวมเล่มก็คือที่คนวิ่งหน้าตั้งเข้าห้องมาเมื่อกี้..
21:30
Jackson : มาร์ค
Jackson : เพื่อน
Jackson : เพื่อนรัก!!
Jackson : ตอบกูที ขอร้องตรงนี้เลย
"ใครส่งอะไรมาวะ รำคาญชิบ.. อ่อ มึงนี่เอง"
มาร์คบ่นออกมาเบาๆขณะที่เขากำลังวิดิโอคอลคุยงานกับจินยอง
"ขอตัวก่อนนะพอดีมีธุระน่ะ"
"โอเค เจอกันพรุ่งนี้"
"เจอกันนะ "
อ่า.. วิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำตอนนี้ทันมั้ยวะ
ที่จริงแล้วมาร์คไม่ได้ชอบจินยองอะไรนั่นสักหน่อย แต่ทำไมต้องวิดิโอคอลกันน่ะหรอ.. ก็เพราะเขาเล่นเกมแพ้น้องไง น้องชายของเขาอ่ะ...
ไอ้ยองแจ!! ไอ้น้องเวน เพราะมึงคนเดียวเลยที่ทำให้กูต้องมาเสียเวลานอนเพราะคุยกับจินยองเพื่อนมึงเนี่ยย.. โว้ยย
มาร์คปิดหน้าจอการแชทของจินยองลง แล้วเปิดดูว่าแจ็คสันทักเขามาทำไม.. มันมีเรื่องด่วนอะไรขนาดนั้นหรือต้นไม้ที่ปลูกไว้ตาย
"จำเป็นต้องส่งมารัวขนาดนี้เลยหรอวะ.."
Jackson : กูรู้มึงยังไม่นอน
"แสนรู้ดีเว้ย"
Mark : แสนรู้จังนะมึงอ่ะ
Mark : ถ้าจะส่งขนาดนี้ มึงโทรมาเหอะ
ไม่ทันไรแจ็คสันก็โทรมาอย่างที่มาร์คบอกไปจริงๆ
"มีไร ปกติมึงนอนไปแล้วนะ วันนี้เป็นไรล่ะหมาไม่ยอมกินอาหารหรือต้นไม้ที่ปลูกไว้ตาย"
"พูดยาวขนาดนี้มึงหายใจทางไหน"
"ทางปากมึงมั้ง มีอะไรก็รีบๆบอกมากูจะนอนแล้ว"
"คืองานที่จะส่งอาจารย์พรุ่งนี้อ่ะ"
"อย่าบอกนะว่ามึงยังไม่ได้ทำ"
"ถูกต้องเลยครับเพื่อน"
คำตอบของแจ็คสันมันทำให้มาร์คต้วนอยากจะอาละวาดใส่สักที แต่ทำได้แค่กำมือแน่นๆแล้วทุบหมอนแทน..
"ให้กูทำสินะ"
"ได้มั้ย"
"เออ"
"ฝากมึงด้วยนะเพื่อน กูรู้มึงทำได้ สู้นะเพื่อน.."
จบประโยคปลายสายก็วางสายปล่อยให้มาร์คนั่งทุบหมอนข่มอารมณ์อยู่ ถ้างานไม่ต้อง่งพรุ่งนี้เขาจะไม่ทำ! เขาจะนอน! ง่วงโว้ยย!
"เบื่อจริงๆ ไอ้งานกลุ่มงานคู่เนี่ย เมื่อไหร่จะหมดไปจากโลก!!"
.
.
"เชี่ย รักว่ะ เดี๋ยวเลี้ยงน้ำแก้วนึง"
"เก็บไว้ให้แม่.. อี๋ไอเหี้ย! สกปรก มาจุ๊บกูทำไม!"
แจ็คสันเข้าไปกอดแล้วจุ๊บแก้มอีกฝ่ายไปหนึ่งที มาร์คที่นอนฟุ๊บอยู่กับโต๊ะถึงกับลุกขึ้นจนเก้าอี้ล้มโต๊ะล้มไปหมด สองมือกำหมัดขึ้นพร้อมต่อยแล้ว.. แต่เห็นแจ็คสันนั่งคุกเข่าพนมมืออยู่ที่พื้นห้อง เขาก็เลยเอามือลง..
"กูขอโทษ.. แต่ที่ทำไป เพราะรักนะ ที่รัก.."
"ที่รักหรอ.. เอาไว้เรียกกับคนอื่นนะ คนอื่นที่ไม่ใช่กูอ่ะ ไอ่สัด!"
"โถ่ที่รัก ทำไม.." แจ็คสันลุกขึ้นยืนไปกอดคอมาร์คแล้วก็จุ๊บแก้มไปอีกหนึ่งที
"ไอ้แจ็ค ไอ่เหี้ย วันนี้หมัดกูต้องได้กระแทกปากมึงสักทีแล้ว!"
มาร์ควิ่งตามแจ็คสันที่จุ๊บแก้มเสร็จก็รีบวิ่งออกไป.. แจ็คสันรู้ดีว่าการที่เข้าไปวอแวมาร์คบ่อยๆแบบนี้มันเป็นการยั่วโมโหเขาดีที่สุดเลย ยิ่งถ้าเป็นผู้ชายด้วยแล้วน่ะ.. ความโกรธของมาร์คต้วนคนนี้จะเพิ่มเป็นร้อยเท่าเลย.. เพราะอะไรน่ะหรอ
เพราะ..
มาร์คต้วนไม่ชอบผู้ชาย ยังไงล่ะ
#ฟิคมาร์คไม่ชอบ
;
คัมแบคด้วยการกลับมารีไรท์ค่า ♡
ความคิดเห็น