Cinderella story

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ



         “พระเจ้าช่วย!!! พ่อทำอะไรลงไป” เสียงแหบหวานตะโกนสุดเสียงเมื่อได้อ่านจดหมายตอบรับจากทางโรงเรียนที่ไม่เคยรู้จักจบ

“เรื่องอะไรกันลูกเสียงดังเชียว?” ทาคุนาระ ฮิโตมุ วางหนังสือพิมพ์ที่กำลังอ่านอยู่ลงทันที่มองหน้าลูกสาวที่เพิ่งวิ่งมาถึง ซ้ำยังทำตาถลนเข้าใส่เดินตรงมากระชากคอเสื้อเขย่าแทบคอหลุด

“พ่อทำอย่างนี้กับหนูได้ยังไงกัน?”

“เดี๋ยวๆใจเย็นๆลูก นี่มันเรื่องอะไรกันพ่องงหมดแล้ว!?!”

“พ่ออ่านจดหมายนี่สิ อ่านจบแล้วช่วยบอกหนูทีว่านี่ไม่ใช่ฝีมือพ่อ” ฮิโตมุรับจดหมายจากลูกสาวคนโตอย่างงงๆ เพียงแค่กวาดตารอบเดียวเท่านั้นน้ำลายชักฝืดคอขึ้นมาทันที

“มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ยพ่อ...ไม่จริงใช่มั้ย?” หญิงสาวแทบกรี้ดสุดเสียงเมื่อเห็นคนเป็นพ่อยิ้มแห้งๆส่งให้พร้อมพยักหน้า

“ไม่จริงเด็ดขาด”

“หยุดร้องซะทีเถอะลูก เอาเป็นว่าเรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้วก็แล้วกันไป และขอยอมรับว่าพ่อผิดเองที่ไม่ได้ส่งจดหมายสมัครเรียนให้ลูกด้วยตัวเอง”

“พ...พ่อหมายความว่ายังไงที่...ที่บอกว่าไม่ได้ส่งด้วยตัวเองนะ?” ฮิโตมุลูบหน้าตนเองอย่างอึดอัดก่อนตอบด้วยเสียงอันแผ่วเบา

“พ่อฝากคนข้างบ้านไปส่ง”

“ค่ะ? พ่อพูดดังๆให้หนูได้ยินชัดๆอีกทีซิคะ”

“พ่อบอกว่า พ่อฝากให้คุณซาซึกิที่อยู่ข้างบ้านเป็นคนส่งจดหมายสมัครเรียนแทน เดี๋ยวลูกรักฟังพ่อให้จบก่อน วันนั้นพ่อติดธุระสำคัญจริงๆก็...ก็เลย”

“ก็เลยต้องฝากคนข้างบ้านให้ส่งแทน?” หน้าคุณพ่อจ๋อยทันทีเหลือไม่ถึง 2 นิ้ว  

“แต่ว่า...แกเองก็ผิดเหมือนกัน”

“หนูเนี้ยนะ พ่อบอกมาเลยว่าตรงไหนที่หนูทำผิด” ฮิโตมุนิ่งคิดอยู่พักใหญ่แต่แทนที่จะตอบกลับกลายเป็นถามซะงั้น

“ลูกแน่ใจนะว่าลูกไม่ได้ไปหว่านเสน่ห์กับใคร”

“พ่อหมายความว่าไง?” ฮารุโยะถลึงตาใส่อย่างน่ากลัว แต่นั้นก็ไม่ได้ลดความหล่อบาดใจ แบบหนุ่มหล่อหน้าใสที่ตอนนี้ผู้หญิงเค้ากรี้ดกัน โดยเฉพาะพี่ป้าน้าอาแถวนี้ก็หันมองทุกครั้งที่หญิงสาวออกจากบ้านขนาดรู้ว่าไอ้ที่เห็นนั้นนะเป็นผู้หญิงก็ตามทีแต่ก็ยังแอบกรี้ดกันเป็นทิวแถว ไอ้ที่ว่าหล่อแล้วนะยังไม่พอยังเสริมทัพด้วยความสูง 178 ซม.อันเกินมาตรฐานหญิงสาวทั่วไป หน้าอกหน้าใจก็เป็นใจซะเหลือเกินแบนราบยังกะทุ้งหญ้ามองโกเลีย แล้วยังงี้ใครหน้าไหนจะเห็นเป็นผู้หญิงกัน

“ช่างเถอะถึงยังไงหนูก็ไม่ไปเรียนที่นั้นเด็ดขาด” อารุโยะพูดตัดบทมือโยนจดหมายทิ้งอย่างไม่ใส่ใจก่อนเตรียมตัวออกไปรับน้องสาวที่โรงเรียนอนุบาล

“รีบไปรีบกลับละ”

“คร้าบบบ....เจ้านาย” ฮิโตมุส่ายหน้าอย่างระอา ก็ชอบทำตัวก่ำกึ่งอย่างนี้นะสิคนอื่นถึงได้เข้าใจผิดกัน เมื่อเห็นว่าลูกสาวออกไปแล้วฮิโตมุก็ก้มเก็บจดหมายของโรงเรียนขึ้นมาอ่านอีกรอบเนื้อหาใจความสั้นๆแต่อ่านแล้วรู้สึกพิกลๆโดยเฉพาะไว้คำว่าผลโหวตนี่แหละ

ทางเราขอแสดงความยินดีเป็นอย่างยิ่ง

คุณได้รับการพิจารณาให้เข้าเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้

จากผู้ที่ได้สมัครมาเป็นจำนวน 100,000 คนและคุณคือ 1 ในนั้น

โดยผลโหวตที่เป็นเอกฉันท์อย่างล้นเหลือ

รวมทั้งคุณสมบัติที่ตรงตามที่ทางเราต้องการ

                                                                          ขอแสดงความนับถือ

                                                                            ผู้อำนวยการ

                                                                             โรงเรียน Aid-de-camp