คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่7 ง้อสำเร๊จ งอนแล้วจูบ ♥
ในคอนโดแห่งหนึ่ง สาวน้อยน่ารักนั่งอยู่บนเตียง พร้อมกับล็อกประตูห้อง ไม่ให้ใครเข้ามา เธอไม่อยากจะเจอหน้าใคร เพราะมีบางคนทำให้เธอต้องเสียใจและหลั่งน้ำตาออกมา น้ำตาอุ่นๆเริ่มไหลเอ่อมาบนแก้มของสาวน้อยทั้ง 2 ข้าง และอยู่ๆก็มีบางสิ่งบางอย่างเดินเข้ามาหาเธอ
“ถ้าลองกลับใจดูแล้วจะรู้สึก”ชายร่างสูงที่เป็นแวมไพร์หรือไดซุเกะ ชินพึมพำเบาๆพลางเดินมาหาสาวน้อยที่เมื่อก่อนจะร่าเริงตอนนี้เธอร้องไห้ฟุบกับหมอน ทำให้ชายร่างสูงข้างหน้าสีหน้าสลดและสำนึกผิด
“นาบี”เป็นประโยคแรกที่เขาเรียกเธอ นาบีเงิยหน้าขึ้นช้าๆเพื่อมองแล้วตวาดออกไป!!
“ไปไกลๆเลย ฉันเกลียดขี้หน้าแวมไพร์อย่างนาย!!”ฉันตวาดเสียงสูงด้วยความโกรธ
“นาบี ฉันขอโทษ ฉันจะไม่ทำอีก ฉันไม่รู้”ใบหน้าสลด พร้อมกับคำขอโทษช่วยให้เธออ่อนใจยกโทษให้
“ฉัน”นาบีพูดเสียงดังขึ้น”ยกโทษให้นายก็ได้ ชิ”สาวน้อยตรงหน้าชายร่างสูงยกโทษพร้อมแกล้งทำเป็นงอนให้ชายหนุ่มข้างหน้าง้อเธอ
“อย่างอนเลยนะ”
“แบร่ๆ :P”สาวน้อยตรงหน้าแลบลิ้นพร้อมหัวเราะใส่พลางพูดว่า “นายเชื่อด้วยหรอ”
“นี่เธอหลอกฉันหรอ แบบนี้ต้องหอมแก้ม ไม่งั้นงอน”ชายหนุ่มกระโดดแจ้นจะหอมแก้มเด็กสาว เด็กสาวข้างหน้าก็กระโดดหนีออกไป ทั้งคู่วิ่งไล่กัน พอสาวน้อยเหนื่อยจึงหันไปแล้วยกมือเป็นสัญญาณให้ Stop ชายหนุ่มหยุดและสาวน้อยก็พูดพลางเหนื่อยหอบ “ถ้านายไม่หยุด ฉันจะโกรธนาย”หญิงสาวทำหน้าโกรธให้แนบเนียน ชายหนุ่มจึงตอบไปว่า
“ไม่หอมแก้มก็ได้…แต่”ชายหนุ่มตอบรับ หญิงสาวดูพอใจขึ้นมา ทว่าสะดุดกับคำว่า แต่...??? ชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้าไปหาสาวข้างหน้าพลางกดริมฝีปากของเขา สาวน้อยรู้สึกเคลิบเคลิ้มแต่ก็ไม่ทั้งหมด สาวน้อยใช้กำลังที่เหลือผลักชายหนุ่มออกไป
“นี่นาย ไหนบอกจะไม่ทำไงล่ะ”สาวน้อยถามพลางหน้าแดงก่ำเหมือนมะเขือเทศ
“ก็ฉันบอกแค่ว่าไม่หอมแก้ม ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไม่จูบเธอ”ชายหนุ่มตอบพลางยิ้มอย่างมีเล่ห์ ทำเอาสาวน้อยตรงหน้าเขิลมากขึ้นๆๆๆๆ
“เจ้าเล่ห์ที่สุด”หญิงสาวต่อว่าชายหนุ่มที่มาจูบเธอ แต่สิ่งนั้นมันก็ทำให้เธอรู้สึกดี
เมื่อถึงเวลาเย็นถึงคู่ก็นอนหลับ นาบีนอนอย่างเบาสบายอยู่บนเตียง ชินก็นอนขยับไปมาบนโซฟา เพราะนอนบนนี้ไม่สบายเหมือนเตียง ครอกฟี้..ง่วงเหมือนกัน คนแต่งก็ขอนอน
ความคิดเห็น