คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 ช็อค ช็อค และก็ช็อคโกแลตเอ้ยไม่ใช่
อย่าสงสัยว่าทำไม เอ๊ะ! เห็นเขียนว่ามีฉากดราม่าขอบอกเอาไว้ก่อนยังไม่ถึงเน้อออออ ...
ฉันนั่งรถแท็กซี่ไปที่โรงแรมฯ วันนี้เพื่อนฉันมันนัดเอาไว้ตอนกินเลี้ยง ให้ฉันมาที่นี่วันนี้เพราะก่อนหน้านี้มีรายงานที่ต้องทำส่งคุณครูแบบกลุ่ม พวกฉันจึงนัดกันมาทำรายงานที่นี่ มาซะหรูเชียว จะมีใครบ้างที่บ้าแบบเพื่อนฉันนัดทำรายงานซะที่โรงแรมเลย =[]= แต่ช่างมันเถอะ มันเป็นลูกเจ้าของโรงแรมอยู่แล้วนี่นา
หลังจากทำรายงานเสร็จเพื่อนกับฉันก็เดินกันไปเข้าห้องน้ำกัน 2 คนพอดีข้าศึกมาบุก
เข้าเสร็จก็สบายตัวพลางโทรศัพท์ยัยเพื่อนฉันก็ดูจอเลยว่าโทรหาใคร =[]= ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ
“อุ้ยโทรหาผู้ชายซะด้วย แฟนอ่อ”เล่นพูดแบบนี้เอาทำฉันหน้าแดงก่ำเลย แต่ก็ยอมสารภาพแต่โดยดี
“อือใช่ พอดีตอนอยู่บ้านโทรไปแล้วไม่ติด”ฉันบอกเพื่อนแล้วกดโทรหาแต่ก็...
“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณา....”อะไรกันติดต่อไม่ได้อีกแล้วงั้นหรอ เขาจะเป็นอะไรรึเปล่านะ
“ถ้าโทรไม่ติดก็กลับบ้านไปก่อน เดี๋ยวเค้าก็โทรหาเองแหล่ะ”ยัยเพื่อนฉันนี่ก็ปลอบใจจนฉันยอมไปแต่เผอิญถ้าสายตาอันคมดุจนกเหยี่ยวของฉันไม่ไปสะดุดที่ใครบางคนเข้า
นั่น...นั่นมัน!!...เรนควงผู้หญิงอยู่กับคนอื่น ไม่ๆมันไม่จริง
ฉันอาจจะตาฝาด อาจเป็นฝาแฝดของเรนก็ได้มั้ง อาจเป็นเรนตัวปลอม
พอฉันพยายามขยี้ตาและแอบเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อมองดูนั่น นั่นเรนจริงๆ!!
ตั้งแต่เห็นใจฉันสลายอย่างบอกไม่ถูกเลย
อยู่ๆหน้าก็มืด เป็นเพราะอะไรนะ ฉันหลงรักนายเรนเข้าแล้วหรือยังไงกัน
เป็นเพราะอะไร เหมือนจะเป็นลมเลย
ไม่ไหวแล้ว ขอนอนตรงนี้แหล่ะ ‘ฟุบ’
“ช่วยด้วยค้ะ คนเป็นลมๆๆๆ ช่วยด้วยค้ะๆๆ ช่วยด้วยๆๆ ใครก็ได้ช่วยเพื่อนฉันทีค่ะ”
“แง่มๆ แจ่บๆ ฝันร้ายชะมัด”ฝันบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ไปทำรายงานเจอเรนควงอยู่กับสาวคนอื่น อยู่ๆก็หน้ามืดและก็เป็นลม เกิดเหตุฮือฮากันใหญ่เลย
“ฝันร้ายบ้าบออะไรของเธอกัน”หือ นี่ไม่ใช่ฝัน หมายความว่ายังไงกัน ฉันไม่ได้ฝันไปหรอกหรอ ฉันลุกตัวขึ้นมาพลางหันซ้ายหันขวาไปรอบๆ นี่ไม่ใช่บ้านฉัน ถ้าฉันไม่ได้ฝันแล้วไหนล่ะเพื่อนฉัน
“แล้วเพื่อนฉั...”
“เพื่อนเธอฝากฉันเอาไว้ บอกให้ฉันดูแลเธอด้วย”เฮอะ ไอพวกบ้าคิดอะไรอยู่กันนะ ให้ฉันอยู่กับผู้ชาย 2 คนเนี่ยนะ เดี๋ยวก่อนอาจมีคนอื่นก็ได้มั้ง
“แล้วคนอื่นๆล่ะ”
“ไม่มี”
“O_o”
“ฉันอยู่คนเดียว”อยู่คนเดียว กรี๊ดจะบ้าตาย อยู่คนเดียว แสดงว่าตอนนี้ ฉันอยู่กับหมอนี่แค่ 2 คนอย่างนั้นหรอกหรอเนี่ยยยย
“งั้นฉันขอตัวกลับก่อน”ไม่อยากอยู่นาน เกิดอะไรขึ้นมา ชื่อเสียงฉันหายวูบๆ
“งั้นฉันไปส่ง”จะบ้าหรอ ไม่มีทาง
“ม่ะ...ม่าย…”ฉันยังพูดไม่จบ อีตาบ้าที่ที่ช่วยฉันก็พูดแทรกขึ้นมาว่า
“อย่าปฏิเสธ แล้วเธอจะกลับยังไง”เออจริงว่ะ แล้วฉันจะกลับยังไงฟร่ะ ขึ้นแท็กซี่ไงล่ะ
“ก็ขึ้น..”
“อย่าบอกว่าขึ้นแท็กซี่นะ ฉันเห็นเพื่อนเธอน่ะ หยิบกระเป๋าตังค์ไปเรียบร้อยแล้ว ฝากให้ฉันบอกเธอว่าวันจันทร์จะคืน”เพื่อนบ้า ฝีมือเพื่อนเฮงๆซวยๆฉันแน่ๆเลย มันเอากระเป๋าตังค์ฉันไปเพื่อให้ฉันกลับกับหมอนั่นแล้วลืม...เรนซะ กว่าจะพูดชื่อออกมาได้ แต่มันก็อยากจะลืมจริงๆ ฉันเกลียดเพลย์บอยที่สุด!!!
คนที่ช่วยฉันเอาไว้พาฉันไปส่งที่บ้านโดยที่ฉันไม่ต้องบอกซักคำว่าบ้านฉันอยู่ที่ตำแหน่งหนใดในโลกนี้ O_o เว่อร์ไปไหมนี่ต้องถามให้รู้เรื่องรู้ราวสักหน่อยละ คงไม่ใช่ฝีมือของพวกเพื่อนเฮงซวยของฉันหรอกนะ
“ฉันอยากถามนายหน่อย ข้อแรกทำไมนายถึงรู้ที่อยู่บ้านฉัน ข้อสองนายชื่ออะไร”
“นึกว่าเธอจะไม่ถามซะละ ข้อแรกนะเพื่อนเธอเขียนแผนที่ที่อยู่ของเธอให้ฉัน ข้อสองฉันชื่อนิกส์”
ว่าแล้วเชียวยัยเพื่อนบ้าเอ้ย ดันเขียนที่อยู่ฉันแจกไปแบบนี้เนี่ยนะ วันจันทร์เจอกันฉันเอาพวกแกตายแน่ ชิ ชื่อนิกส์งั้นหรอชื่อแปลกแหะ นกฟินิกส์ รึยังไง =[]=
ความคิดเห็น