คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 รูมเมทของฉัน
“กรี๊ด!!”เสียงคำอุทาน(รึเปล่า)ที่ออกมาจากปากของสาวน้อยคนหนึ่งที่ไร้ชื่อเพราะเธอเป็นเด็กกำพร้า ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงที่ใส่แต่กางเกงวอร์มตัวเดียวในห้องที่กำลังดูโทรทัศน์อยู่ตกใจ แต่ด้วยความที่(ขี้เก๊ก)เลยทำแบบแนบเนียนเหมือนไร้ความรู้สึก
“นี่เธอ เข้ามาในห้องคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง รึว่าเธอ...”ชายหนุ่มเลิกสนใจโทรทัศน์ที่ตัวเองกำลังดูอยู่พลางลุกขึ้นจากโซฟาเดินเข้ามาหาสาวน้อยตรงหน้า สิ่งนั้นก็ทำให้เธอกลัว เธอเดินถอยไปเรื่อยๆจนติดกำแพง ชายหนุ่มก็ยังคงเดินมา จนถึงกำแพงแล้วใช้มือสองข้างยันกำแพงเอาไว้ไม่ให้สาวน้อยหลบหน้าของเขาไป และเริ่มบทสนทนาว่า
“เธอชื่ออะไรงั้นหรอ”แล้วฉันจะตอบไปยังไงดีล่ะ ว่าฉันน่ะไร้ชื่อ
เธอพูดเสียงตะกุกตะกัก“ช่ะช่ะฉันไม่รู้ ฉันไม่มีชื่อ”
“ฮะฮ่าๆ เธออย่าเล่นมุขไปหน่อยเลยน่า ชื่อของเธอคืออะไร”ก็บอกว่าฉันน่ะไม่มีชื่อยังไม่เชื่ออีก
“ก็บอกว่าฉันไม่มีไงเล่า”ความอายความเขินและความกลัวกลายเป็นความโกรธสาวน้อยตะโกนเสียงของเธอออกมาที่ขนาดอยู่บนดาวพลูโตยังได้ยิน(เว่อร์ๆ)
แต่ชายหนุ่มข้างหน้า หัวเราะขึ้นมา พลางพูดอย่างเอาจริงเอาจังว่า
“บอกมาเถอะ ว่าเธอน่ะชื่ออะไร ถ้าไม่บอกฉันจะจูบเธอจริงๆนะ”ชายหนุ่มขู่
“นี่ เลิกยุ่งกับฉันสักที ก็บอกว่าไม่มีๆไงเล่า อุ๊บ”กรี๊ด อยากจะกรี๊ดให้ดังๆ หมอนั่นจูบฉัน เอ๊ะไหนเขาบอกว่าเป็นดารายังไงล่ะ แล้วทำไมทำแบบนี้ฟร่ะ
“เอ้า ทำไรกันอยู่จ๊ะ เฮ้ย!!! O_O”ขอบคุณจริงๆเลยค้า พระเอกขี่มาขาวมาช่วยแล้ว
“นี่ทำไรกันอยู่หะ!!! ช่วยสอนสิ แล้วนี่ทำอะไรกัน”ช่วยด้วยค่ะ ตานี่มันลวนลามฉันค้า
“ก็สอนยังไงล่ะครับ ตอนพวกฉากไรงี้น่ะครับ พอดีเธอเรียนรู้เร็ว ผมเลยไปสอนตรงนี้เลย ^__^”นายขี้โม้เอ้ย นายลวนลามฉันสิไม่ว่า
“งั้นหรอ ดีๆไปล่ะ”เฮ้ ช่วยกันก่อนสิ อย่าพึ่งป๊ายยยยย help me!!
“บอกได้รึยังหะ!!”บอกไม่มีก็ไม่เชื่ออีก บอกมั่วๆละกัน เอาวะ บอกเถอะ แต่ชื่ออะไรดีนะ
“ช่ะช่ะฉันชื่อ...ฉันชื่อ...เอ่อ...ชื่อนานะ”มั่วๆไปแร้ววว
“เฮอะ บอกยากจริงๆเลยเธอเนี่ย แถมยังบ้าบอกไม่มีๆอีก”ว่าฉันบ้าหรอ สักวันฉันจะเอาคืนนายแน่ย่ะ
“แล้ว”ฉันพูดเสียงตะกุกตะกัก”น่ะน่ะนายช่ะช่ะชื่ออะไรหรอ”
“คิม O_<”อย่ามาทำเป็นเก๊กไม่ดูดีขึ้นหรอก เอ่อ.. หล่อดีเหมือนกันแฮะ >O<
“เอาล่ะ ไปพักกันเถอะ”เห? พัก นายยังไม่ได้สอนฉันเลยนะ
“แต่ว่า....”
ฉันกำลังจะพูด แต่นายนั่นก็พูดแทรก(เสียมารยาท)ตัดบทฉันไปว่า
“ไม่ต้องงงหรอกนะ เมื่อกี้ก็คือการแสดงเท่านั้นแหละ ฉันสอนเธอรู้มั๊ย อย่าคิดอะไรกับฉันละกันหล่ะ หึๆ O_< ไปพักกันเถอะ”เมื่อกี้ นายพูดว่ายังไงนะ มันก็คือการแสดงเท่านั้นแหละ หมายความว่ายังไงกัน เมื่อกี้นายสอนฉันหรอกหรอ แล้วที่นายจูบฉันล่ะ นายตายแบบไม่สวยแน่ ฉันจะฆ่านายๆคิม!!
“เอาล่ะเธอไม่ต้องคิดถึงเรื่องนั้นหรอกนะ ไปๆๆ”นายไม่คิดแต่ฉันคิดย่ะ จูบแรกของฉัน กรี๊ด! ฉันเสียจูบแรกของฉันให้หมอนี่ไปแล้ว (เพิ่งจะรู้ตัวหรอเจ๊ ความรู้สึกช้าจริง) เอาเถอะถ้าหมอนี่ไม่หล่อฉันฆ่าทิ้งไปแล้ว (อ่าว?)
ณ ห้องอาหารของโรงแรม
หมอนี่ลากฉันไปไม่สนใจฉันเลยนะ ฉันยังไม่หิว และฉันก็ยังไม่อยากจะพักด้วยย่ะ จ๊อก เอ่อ...เอาเป็นว่า ฉันกินก็ได้ย่ะ ถือเป็นเพราะเสียงเมื่อกี้ก็แล้วกัน ไม่ใช่เพราะนายบังคับหรอกนะ
“ถ้าไม่ใช่เพราะบังคับก็กินสิ =O=” ฉันจะแย่งเธอกินแล้วนะ”ตาบ้า กินเข้าไปเยอะขนาดนั้นไม่อ้วนท้องแตกตายรึไงยะ เป็นถึงดาราไม่รู้จักดูแลตัวเองซะบ้าง
“เธอนินทาฉันอยู่รึเปล่า”กรี๊ด ตานี้รู้ใจฉันได้ยังไงกัน
“ไม่ต้องงงไปหรอกเธอมันอ่านใจง่ายน่ะสิ”ชิๆ มารยาทแย่ชอบอ่านใจคนอ่านใจง่าย (มันสะดุดๆนะ)
“กินสิ ฉันแอบหยิบตารางงานของเธอจากกระเป๋ามา มีถ่ายแบบตอนบ่ายนี้ เดี๋ยวไม่มีแรงนะ”ไม่ยักรู้ว่าหมอนี่ก็ห่วงคนอื่นเป็นเหมือนกันนะนี่
“บ่ายโมงละ ไปกันเถอะ”O_o ถึงเวลางานแล้วหรอ ฉันยังโพสท่าตอนถ่ายไม่เป็นเลย ฉันทำไม่ได้แน่ๆเลย ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย ใครก็ได้ช่วยฉันที พรีสสสสส!!
ความคิดเห็น