คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
เดือนธันวาคมเป็นเดือนฤดูหนาว ต่างประเทศหิมะก็จะตกลงมา อากาศหนาวเหน็บ ไม่มีใครอยากออกมาข้างนอกสักเท่าไหร่ แต่เมื่อออกมาแล้วก็ต้องใส่เสื้อกันหนาวหนาๆเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกาย ณ ที่นี้ประเทศญี่ปุ่นหิมะก็ตกลงมาเหมือนกัน แต่ทว่าฉันไม่ชอบฤดูหนาวนี้เสียเลย ฉันเป็นเด็กกำพร้า อยู่ตัวคนเดียว ไม่มีบ้านหรือที่พักอาศัย เสื้อกันหนาวหรอ?? อย่าพูดถึงเลย แม้แต่เสื้อกันหนาวฉันก็ไม่มี ฉันคงจะทนความหนาวไม่ไหวจนตายในที่สุดละมั้ง เฮ้อ...แม้แต่การถอนหายใจยังเป็นไอออกมาเลย สาวน้อยน่ารักในชุดขาดๆและเก่านั่งอยู่ใต้หลังคาบ้านแห่งหนึ่ง พร้อมกอดตัวเองเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย แต่มันไม่เพียงพอน่ะสิ จนมีผู้ชายในชุดสูทพร้อมเสื้อกันหนาว เดินผ่านมาเห็นหน้าตาที่อ่อนหวานและน่ารักของเธอ จึงทักขึ้นว่า
“นี่หนู มาอยู่กับฉันไหม ฉันอยากให้หนูทำงานให้ฉัน”ชายคนหนึ่งที่ดูแก่พอสมควร อายุราวๆ40กว่าๆเสนอข้อสนใจให้แก่สาวน้อยตรงนี้ที่เป็นเด็กกำพร้า แน่นอนว่าเธอจะไม่ปฏิเสธ
“ตกลงค่ะ”ฉันตอบรับคำ ถ้าฉันปฏิเสธไปคงเสียโอกาสดีๆแย่เลย อย่างน้อยฉันก็จะได้อยู่อย่างอบอุ่นไม่ต้องทุกข์ทนทรมารความหนาวเหน็บนี้
ชายคนนั้นยื่นมือให้เธอ เขาเดินนำเธอไปในสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นสตูดิโอ เขาพาเธอเข้าไปแล้วสั่งให้ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเป็นคนคอยช่วยเหลือดาราพาเธอไปอาบน้ำและเปลื่ยนเสื้อผ้า
หลังจากอาบน้ำและเปลื่ยนเสื้อผ้าเสร็จ สาวน้อยน่ารักใบหน้าอ่อนหวาน ดวงตาเป็นประกาย เสื้อผ้าช่วยเพิ่มความสดใสน่ารักให้แก่เธอยิ่งขึ้น ชายแก่คนนั้นมองดูเธออย่างพออกพอใจจึงบอกกับสาวน้อยตรงหน้าว่า
“เอาล่ะ ฉันอยากให้เธอเป็นนางแบบหรือดาราให้ฉัน”
อยู่ๆฉันก็จะได้เป็นนางแบบที่ลงตามปกหนังสือ ดาราที่ปรากฎอยู่หน้าจอโทรทัศน์ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าคนอย่างฉันจะได้เป็นดารา แล้วการเป็นดารามันง่ายขนาดนี้เลยหรอ!! ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ
“แต่ฉัน.......”ประโยคที่กำลังกล่าวจากปากของฉันยังไม่จบ ชายแก่ตรงหน้าก็พูดแทรกเพื่อตัดบทไปเลยว่า
“ถ้าเธอยังไม่รู้ว่าเป็นดาราต้องทำยังไงบ้างนะ เธอต้องย้ายมาอยู่โรงแรมที่ฉันจองไว้ ที่นั่นเมื่อเธอไปถึงจะเจอรูมเมทเขาก็เป็นดารา เขาจะช่วยสอนเธอให้เองแหละ”ชายแก่พูดจบพลางสั่งให้คนขับรถของเขาพาฉันขึ้นรถ และนั่งรถไปที่โรงแรมที่ไหนสักแห่งนี้แหละ =O=”
30 นาทีต่อมา
ถึงโรงแรมสักทีคนขับรถลากกระเป๋าแล้วส่งให้พนักงานแบกกระเป๋าแบกไป เอ๊ะ ฉันมีของพวกนี้ด้วยหรอ ฉันไม่มีอะไรติดตัวด้วยซ้ำนี่นา ของพวกนี้มาจากไหนกัน เอาล่ะ งั้นถามคนขับรถเลยละกัน
“เอ่อ ของพวกนี้มาจากไหนคะ?”
“อ่อ ผมถูกสั่งให้เอาของพวกนี้ให้คุณครับ ของพวกนี้เป็นของสำหรับคุณครับ”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ...”อะไรกันเนี่ยถามยังไม่ทันจบเลย ขับรถหนีไปซะแล้ว เอาเถอะ เห็นเขาบอกว่าจะเจอรูมเมทที่ห้องนี่นา แล้วว่าแต่ห้องมันอยู่ไหนหว่า >O< เอาว่ะ เดินตามพนักงานแบกกระเป๋าไปนี่แหละ ฉันเดินตามพนักงานแบกกระเป๋าจนถึงห้อง 123 พนักงานก็แบกกระเป๋าเข้าไปเก็บ และซึ่งฉันตอนนี้ก็ยืนถอนหายใจจิตนาการใบหน้าของรูมเมทก็เลยยืนรออยู่หน้าห้องสักแปป >.< จากนั้นก็ตัดสินใจเดินเข้าห้องไปและก็เจอ เอ? ห้องนี้ประตูปิดอยู่ ห้องอะไรน๊า ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของฉัน ฉันก็เลยเปิดมันไปโพล่งๆเลย
“กรี๊ด!!”
ความคิดเห็น