พี่ครับ ! ลองจิ้นกันมั้ย !! [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #1 : ครั้งแรก !

ไม่อยากจะเชื่อเลย !! ยัยแมวน้ำนั้น ! ฉันอุส่าห์หนีมาเรียนในชั้นระดับ�second-rate แต่ยังตามลดระดับลงมาเรียนอยู่ในชั้นเดียวกับฉันอีกหรอเนี้ย !! แล้วคราวนี้ฉันจะหนีไปที่ไหนละ ! ย้ายโรงเรียนเลยดีมั้ย T_T�

'' ซังกึนจ๋าาาา เที่ยงนี้ว่างมั้ยเราไปบนด่านฟ้ากันเถอะ ''

นั้นไงยังไม่ทันหนีก็มาตามฉันอีกแล้ว

'' ไม่ละลีอึนวันนี้ฉันไม่ว่างฉันมีนัดกับ รุ่นพี่กียุน ที่โรงยิมเก่าเธอคงไปไม่ได้หรอกเพราะที่นั้นทั้ง สกปรก เหม็นอับและฝุ่นเต็มไปหมดเลย หรือถ้ายังไงเธอจะไปก็ได้นะ ? ''

'' อี๋ไม่ละ แค่ย้ายมาเรีียนในชั้นระดับ�second-rate�ฉันก็จะบ้าตายอยู่แล้วจะให้ไปในที่ๆแบบนั้นอีกฉันคงทนไม่ได้หรอก ''

'' อื้ม งั้นฉันไปละนะฉัีนสายละเดี๋ยวรุ่นพี่กียุนจะโกรธฉันแย่ ไปละนะครับ จุ๊ปๆ ''

'' ค่ะ รีบๆไปรีบๆมานะค่ะ ''

ฮ่วยย ! หนีพ้นสักทีหวังว่าพี่กียุนคงไม่ได้มาเดินเพ่นพ่านแถวระดับ�second-rate�หรอกนะ แต่ยัยนี้สงสัยจะจริงจังกับฉันเกินไปแล้วละทั้งๆที่ฉันก็แสดงออกไปขนาดนั้นว่าไม่ชอบยัยนั้นสักนิด (หรอฟร่ะ)�

'' อุ๊บ ขอโทษ ''�

ว้าาา ฉันคงมัวแต่คิดวิธีหนียัยนั้นจนไม่ได้มองทางเลยไปชนกับคนที่เดินอยู่ ท่าทางเป็นเด็กเรียนมา่กเลยนะ�

'' อะ !! ครับไม่เป็นไรครับ แล้วคุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ''

'' ไม่ละๆ ให้ช่วยมั้ยนายคงกำลังจะไปที่ห้องสมุดสินะ ''

'' เอ่อ ... ไม่... ''�

'' มะ ฉันช่วยเที่ยงนี้ฉันว่าง ปะตามมา ''

ฉันต้องแย่งหนังสือมาก่อนที่นายนั้นจะเอ่ยปากปฏิเสธ

'' เอ่อ ... ขอบคุณนะครับ คุณ ... ?์ ''

'' ซังกึน นายละ ''

'' อ่อยินดีที่ได้รู้จักครับคุณ ซังกึนผม�ซึนกิ ครับ ^^ ''

'' อื้ม รีบๆไปเหอะ ฉันหนักจะตายอยู่แล้ว ''�

ณ ห้องสมุด�

ถึงซะทีนาย ซึนกีซึนกิ อะไรนี้พูดมากเหมือนกันนะชวนฉันคุยตลอดทางเลย ไปบนด่านฟ้าดีกว่าอยากอยู่เงียบๆจริงๆ

'' ขอบคุณนะครับ คุณซังกึน ''

'' อื้ม ฉันไปละ ''

'' อะ !! หวังว่้าเราจะได้เจอกันอีกนะครับ ^^ ''

'' อื้ม ''

ผมตอบไปสั้นๆ เพราะ ผมเบื่ิอพวกที่พูดมากและทำอะไรรกรุงรังที่สุด จะพูดง่ายๆผมก็ เจ้าระเบียบนะแหละ ก็ผมเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนนี้เชียวนะ !! แต่ผมแค่ไม่ชอบใช้ชีวิตที่หรูหราหรอก�

'' อุ๊ปป ขอโทษครับ ''�

ครั้งนี้ีรู้สึกจะเป็นรุ่นพี่นะ - -* เพราะใส่กางเกงสก็อต�

'' อื้ม เวลาเดินหัดมองทางซะมั้ง ไม่ใช่มัวแต่ก้มกุ้ม จู๋ แบบนั้น - - ''

เอิ่้มไอ้พี่คนนี้ ! สงสัยอยากมีเรื่องกับรุ่นน้องนะ�

'' อื้ม ครับ ''�

'' พูดกับฉันแบบนี้นายอยากมีเรื่องหรอ ''

'' ^^ ก็ไม่รู้สินะครับ อยู่ตั้ง ม.5 แล้วน่าจะมีสมองคิดได้แล้วนะครับ ^^ ''�

'' เอ๊ะ ไอ้นี้ !! เป็นรุ่นน้องแล้วอย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ !! ''�

'' อ้อเหรอครับ ^^ ผมก็ไม่รู้สินะ ? ''�

ผวัะ !! หน้าชาละสิ ! ไอ้บ้านี้กล้าดียังไงมาต่อยหน้าเอาครีมแพงแสนแพงของฉันไป !! ( เกี่ยว )

'' นาย !! ได้ๆจะเอาใช่มั้ย ! ''

ผวัะ ๆ ๆ ๆ !!

สวบ !!�

'' น้องพอได้แล้ว พี่ว่ามันคงได้รับบทเรียนละ ''�

มีรุ่นพี่ผู้่ชายมา จับข้อมือผมไว้เอิ้ม -//- เหมือนโอบผมไว้นะเพราะพี่เขาใช้มืออ้อมไหล่ ><

'' พ..พะ..พี่ขอโทษนะ ปะ..ปล่อยพี่ไปเถอะ ''�

'' คะ .. ครับ ''�

เห้ย ซังกึน นายหวั่นไหวกับผู้ชายหรอ ! ไม่ใช่หรอกมั้ง คงเป็นเพราะตื่นเต้นทีไ่ด้ต่อยคนแน่ๆ�

ตึกตักๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงหัวใจของฉันยังไม่หยุด เอ๊ะ ! เพราะอะไรนะ�

'' เอ่อ .. พี่ครับ ปล่อยมือผมได้แล้วมั้งครับ ''�

'' อะ ! ขอโทษนะ พี่มัวแต่มองไอ้ดำนั้นน่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ ''�

'' เอ่อ .. ครับ ''�

'' น้องชื่ออะไรอะ ?์ พี่ รินโอ�นะยินดีที่ได้รู้จักน้องนะ ''

'' เอ่อ .. ครับ ''�

'' ? ''�

'' ? ''

'' พี่ถามชื่อน้องทำไมไม่ตอบพี่ละ ''�

'' เอ่อ ... ผม ซังกึน ครับ ''�

'' อ่อ !! มิน่าละ ! พี่จับมือไว้นิ ขอโทษนะ ^ ^ ''�

ว้าๆๆ อย่้ายิ้มแบบนั้นสิ�

'' เอ่อ .. ผม ระ .. ร .. รู้สึก ''�

หวูบบบ และเปลือกตาผมก็ไปปิดไปได้ยินเพียงเสียงแผ่วๆขอพี่ รินโอ�

' เห้ ซังกึน ซังกึน ๆ ไม่ได้การละ เราคงแกล้งแรงไปต้องรีบพาไปห้องพยาบาล ! '