ห้องเก็บของ

ลำดับตอนที่ #17 : นิยาย

ชื่อเรื่อง =Danger gang แก๊งอันตรายแย่งชิงหัวใจยัยร้ายเดียงสา

แนะนำตัวละคร ::

พระเอก -  ซิททาร์ หนุ่มหล่อเย็นชา ยะเยือก ไร้หัวใจ ไม่เคยมีความรัก แทบไม่เคยยิ้มเลยในชีวิต(เว่อร์) หัวหน้าแก๊ง เรดดรากอน เฉดดดดดดดดด

นางเอก - เรนโบ

แอสซิส - หัวหน้าแก๊งเรดฮาร์ก

เซอร์เฟีย - อดีตแฟนเก่าของซิททาร์...มีเหตุเข้าใจผิดกันของเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดระหว่างซิททาร์กับแอสซิส

            "พ่อ..แม่..ปิดเทอมภาคฤดูร้อนนี้เรนโบว์ของไปเที่ยวกรุงเทพนะคะ^^"เสียงใสพูด...นัยย์ตาสีอัลมอนต์ใสแจ๋วเป็นประกาย ก็เพราะว่าเธอกำลังอ้อนแม่กับพ่ออยู่น่ะสิ

            "เอาสิลูก จะไปวันไหน" คุณพ่อถาม ส่วนคุณแม่ยอมรับคำตอบของคุณพ่อทั้งหมด

            "พรุ่งนี้เลยค่ะ!"

            "แม่มีของจะให้ลูกด้วยนะ^^" เรนโบว์ทำท่าทางตื่นเต้นเมื่อได้ยินดังนั้น คุณแม่หยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเอง มันคือกำไลข้อมือเพชรมีคริสตัลปรัดับเต็มไปหมด สวย...สวยจริงๆ

            "ขอบคุณค่ะแม่ เรนโบว์จะเก็บไม่ให้ห่างตัวเลยค่ะ^O^"

            เรนโบว์รีบเก็บเสื้อผ้าเข้ากระเป๋าเป้สะพายหลังใบใหญ่ พรุ่งนี้เธอต้องไปเที่ยวกรุงเทพแต่เช้า...อ้อ! เธอไม่ได้ไปเที่ยวเฉยๆหรอก แต่เธอไปหา นัทซีน เพื่อนของเธอด้วย

1

            หลังจากที่ลงจากรถเมล์สาย xxx ก็สัมผัสได้ถึงอาการที่ร้อนจัด ไม่ดีต่อสุขภาพผิวจริงๆ ฉันหยิบหมวกแก๊ปสีฟ้าอ่อนลายหมีสีน้ำตาลมาสวมใส่เผื่อตะช่วยบังแดดได้บ้าง ไม่พอยังหยิบแว่นกันแดดมาใส่ด้วย อ้อทาครีมกันแดดด้วยดีกว่า

            รถเมล์มาจอดลงที่ตลาดแห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท ฉันเดินไปหาที่ร่มๆนั่งพักก่อนจะมีใครยืนน้ำมาให้ ฉันช้อนนัยย์ตาสีอัลมอนต์ขึ้น ปรากฏให้เห็นผู้ชายผมสีน้ำตาลที่เจาะหูรูเบอเริ่ม

            "ไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ" ฉันรีบก้มลงมองเท้าตัวเองอย่างครุ่นคิด หรือว่าอีตาคนนี้จะผสมยาสลบให้ฉันดื่มนะ><หลังจากนั้น...ก็จับฉันไปข่มขืน!!O_O

            "มาจากต่างจังหวัดสินะ" เสียงทุ้มๆพูดขึ้นพร้อมกับปาขวดน้ำนั่นทิ้งลงถังขยะไป O_O คนแบบนี้มีบนโลกด้วยหรอวะเนี่ย

            "ชะ...ใช่ค่ะ(. .)" ยังคงมองเท้าตัวเองต่อไป คนตรงหน้านั่งยองๆลงตรงหน้าฉันก่อนจะใช้ปลายนิ้วเรียวสวยของเค้าจับคางฉันขึ้นมาให้สบตาเขา

            "หน้าตาก็ดีนะ" นัยย์ตาสีม่วงดูอ่อนโยนและแข็งกร้าวในเวลาเดียวกันของเขาจ้องเข้าไปในดวงตาของฉันราวกับจะกลืนกินไปทั้งตัว จู่ๆ นายคนนั้นก็ค่อยๆโน้มตัวลงมาประกบริมฝีปากฉัน ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็จับมาที่ข้อมือของฉัน ราวกับไม่ให้ฉันหนีไปไหน

            นะ...นี่มันอะไรกัน อีตาคนนี้เป็นใครเนี่ย!! ทำตัวไม่ถูกเลย บ้าอะไรวะอยู่ดีๆก็มา อ๊ากกก โรคจิต ต่อหน้าคนทั้งโลกเชียวนะ!!!><(เวอร์)

            ผลัวะ!!!

            ฉันหลับตาปี๋ก่อนจะค่อยๆลืมตาก็เห็นว่าตาคนนั้นกำลังถูกลุมซ้อมอย่างหนักริมๆฟุตบาท ซึ่งห่างจากที่ฉันนั่งอยู่ไม่มาก แต่ก็ถือว่าห่างเหมือนกัน

            @o@ มันเกิดอะไรขึ้นมิทราบ!!! 

            เหล่าประชาชนมุงล้อมดูกันอย่างสนุกสนาน=_=ถ้าเป็นที่ต่างจังหวัดนะ ป่านี้แจ้งตำรวจไปแล้ว!

            "หยุด!" เสียงเรียบนิ่ง และดุดันได้พูดขึ้นมาจากอีกทางหนึ่ง เห็นได้ชัดว่ารอบร่างกายของเขามีแสงออร่าวิบวับเต็มไปหมด...เรือนผมสีดำขลับระต้นคอนิดหน่อย เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ธรรมดาแต่พอเขาใส่กับดูเหมือนเสื้อราคาแพงทันที!...พวกที่กำลังจะกระทืบซ้ำก็ต้องยกขาค้างชะงักไว้ทันทีก่อนจะค่อยๆเอาขาลง

            "พอแค่นี้ก่อน.." เขาพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะนั่งยองๆลงตรงไอคนที่จะจูบฉันเมื่อสักครู่...

            ป้าบ!!!

            หมอนั่นแปะตราประทับบางอย่างลงบนข้อมือของอีตาคนนั้น...แต่ฉันเพิ่งสังเกตเห็น ว่าทุกคนที่ลุมกระทืบนั่นก็มีสัญลักษณ์นั่นด้วยเหมือนกัน... อะไรกันเนี่ยยย งง @@_____@@

            "อ้ะนี่กำไลของเธอ..." ={}= รู้ตัวอีกทีเค้าก็มายืนอยู่หน้าฉันแล้วเนี่ย...แหม่...ยิ่งใกล้ยิ่งขาวยิ่งหล่อยิ่งน่าหลงไหล ว่าแต่หมอนี่บอกกำไล? กำไลอะไรฟะ=[]= ฉันสำรวจตรวจตราข้อมือของตัวเองก่อนจะ...

            O[]O!!! กำไลที่แม่ให้!!

            "นายเอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่หา!!!!"  ฉันลุกขึ้นยืนประชันหน้ากับเขาที่ยื่นกำไลเพชรมาให้ฉันทันที แต่ส่วนสูงไม่ถึงก็เลยต้องเขย่งTT

            "จะเอารึไม่เอา" นัยย์ตาสีนิลดูเย็นชาจ้องมาที่ฉันอย่างกดดัน...ที่กดดันไปกว่านั้นคือ

             (- -(- -(- -(- -)- -)- -)- - )  +++  ชิ้งๆๆๆ

            เล่นมายืนเป็นแก๊งมาเฟียเลยToT! ฉันกวาดสายตามองผู้ชายทั้งเจ็ดคนที่กำลังมองฉันคนเดียวอยู่ตอนนี้ ToT มายืนบดบังแสงพระอาทิตย์ทำไมเนี่ย! ก็ดีนะ ฉันจะได้ไม่ร้อน

            ปัง!!!

            เคร้ง!!

            O_O! เขาทุบกำปั้นลงบนรถเข็นแสตนเลศของป้าขายของข้างๆ จนขวดโค้กสามสี่ขวดชนกันเกือบแตก =[]=!

            "โหดร้าย!!" ฉันกึ่งมองกึ่งหลบสายตาทั้งเจ็ดนั่นอย่างหวาดระแวง แต่เมื่อเขาทำท่าจะปากำไลฉันลงถังขยะ(ถังขยะเดียวกับไอผู้ชายที่จะขโมยจูบแรกฉันนั่นแหละ)

            "อย่านะ !" มือเขาชะงักทันทีก่อนจะหันมามองฉัน ที่ยืนบีบน้ำตาเหมือนแมวน้อยถูกสิงโตแกล้ง "กำไลเพชรนั่น...มีความหมาายกับฉันจริงๆTT_TT"

            "ก็เอาคืนไปซะ!" =[]=! หมอนั่นโยนกำไลลงมาใส่หัวฉันดื้อๆก่อนที่จะเดินยกแก๊งกันไปที่ไหนสักแห่ง ปล่อยให้ลูกแมวอย่างฉันนั่ง งง อยู่คนเดียว ... ผู้ชายอะไร หน้าตาก็ดี ให้เกียรติเป็นสุภาพสตรีบ้างมั้ยเนี่ย!!       

            แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก-0-

            ชายหนุ่มกรุงเทพมันเป็นอะไรไปกันหมดดดดด TT__________TT

2

            แมนชั่นS

            "โหล...นัทซีน!" มาถึงแมนชั่นเพื่อนรักแล้วล่ะ แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ห้องไหน=_=

            [ว่าไง มาถึงรึยัง]

            "ถึงแล้ว"

            [ดีๆ ฉันอยู่ห้องห้าศูนย์แปดนะชั้นสาม]

            "โอเคๆ"

            [แต่วันนี้ฉันไม่ได้อยู่ในห้องนะ]

            "อ้าว=_=ฉันก็ไม่มีกุญแจอะเดะ"

            [พี่ฉันมีกุญแจ รอพี่ฉันกลับห้องก็แล้วกัน]

            "แล้วจะกลับวันไหนเนี่ย"

            [อาทิตย์หน้า ไม่ก็...อีกสามอาทิตย์]

            "ฮะ! นานไปมั้ยT_T"

            [โอ๊ะ แม่เรียกไปก่อนนะบ๊ายบาย]

            ติ๊ด!!

            O[]O!!

            วันนี้มันเป็นวันอะไรเนี่ยยยT_Tกลับต่างจังหวัดก่อนดีมั้ย(. .) แล้วค่อยมาใหม่...โห่จะบ้าตายกว่าจะหอบมาถึงที่นี่มันยากเย็นแสนเข็นมากเลยนะ...งั้นอยู่ที่นี่แหละ พี่สาวยัยนัทซีนคงรู้หรอกว่าฉันเป็นเพื่อนสนิทยัยนั่น..

            และแล้วฉันก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้าศูนย์แปด...

            ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

            "..."

            เงียบ....

            ก๊อกกก ก๊อกกกก ก๊อกกก

            "..."

            ยังเงียบอยู่...

            "หรือว่าไม่มีคนอยู่? ลองเคาะอีกครั้งดีกว่า"

            หมับ ~

            >< และมือขาวๆของใครจะจับข้อมือฉันเนี่ย!! O[]O!! นะ...นาย...คนนั้น...คนที่หล่อๆนั่น

            "เธอมาทำอะไรที่นี่"

            "ฉะ...ฉัน..(. .)(' ')" หรือว่ายัยนัทซีนบอกผิดห้อง={}=! ฉันก้มหน้าก่อนจะเหล่มองหมอนั่นเล็กน้อย...เขามองฉันด้วยสายตาเยือกเย็นดุจน้ำแข็งขั้วโลก...

            "ฉันถามอีกครั้ง! เธอ มา ทำ อะ ไร ที่ ห้อง ของ ฉัน!"

            "ห้องของนาย!?" หมอนั่นพยักหน้าตอบฉันน้อยๆ "บ้าแล้วๆ นี่มันห้องของเพื่อนฉันนะ!" ใช่แล้วล่ะ...!นี่มันห้องยัยนัทซีนไม่ผิดแน่!

            "-_-"

            "><" อย่าจ้องด้วยสายตาแบบนั้นเซ่!

            "เธอเป็นใครกันแน่ ต้องการอะไรจากฉัน!!" เขาค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ...แน่นอนว่าฉันต้องค่อยถอยหลังไปเหมือนกัน

            ตุบ..!

            และแล้วก็สุดทางหนีจนได้TT[]TT

            "หรือว่า...เธอเป็นคนของแก๊งเรดฮาร์ก!!"

            "=[]=?"

            "ไอหมอนั่นมันส่งตัวเธอมาทำร้ายฉันใช้มั้ย !!!"

            "โอ๊ย" เขาเขย่าไหล่ฉันจนกระดูกแทบหักเป็นเสี่ยงๆ...แก๊งบ้าแก๊งบออะไรกัน ฉันไม่รู้เรื่อง!

            "ตอบมาสิ!"

            "ฉันไม่ใช่คนของแก๊งอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันแค่มาหาเพื่อนฉัน! เพื่อนที่ชื่อนัทซีนอะนายรู้จักรึเปล่า!!!!เฮอะบอกไปนายก็ไม่รู้จักหรอก!" ฉันผลักร่างเขาออกห่างจนร่างสูงเซไปข้างหลังเล็กน้อย

            "ว่าไงนะ!"

            "หูแตกรึไง!"

            10 นาทีต่อมา

            "ไอนัทเซีย! ไหนแกบอกว่าพี่สาวไง ทำไมกลายมาเป็น..." ฉันเหล่ไปข้างหลังเล็กน้อยซึ่งมีผู้ชายร่างสูงยืนอยู่..."กลายมาเป็นเป็นผู้ชายอะ"

            [เดี๋ยวๆ!...]

            "ฮะ! หรือว่าพี่แกแปลงเพศ!!!"

            [ก็ใช่นะสิ.....จะบ้าหรอ!!!!ฉันบอกตอนไหนว่าพี่สาวฮะ?]

            "ก็..."

          '[แต่วันนี้ฉันไม่ได้อยู่ในห้องนะ]

          "อ้าว=_=ฉันก็ไม่มีกุญแจอะเดะ"

          [พี่ฉันมีกุญแจ รอพี่ฉันกลับห้องก็แล้วกัน]'

            "เออว่ะT^Tแกไม่ได้บอกจริงด้วย"

            [พี่ชายฉันโหดมาก! เห็นหล่อๆอย่าไปลามปามล่ะ!]

            "เออ ฉันไม่พิศวาสคนพรรค์นั้นหรอกน่า"

            [โอเค! แค่นี้นะ]

            ติ๊ด!

            ทำไม...ทำไมยัยนัทต้องเป็นฝ่ายตัดสายก่อนตลอด!!! (โรคอยากเอาชนะกำเริบ) ฉันค่อยเก็บโทรศัพท์ช้าๆ ก่อนจะค่อยๆเหล่ไปข้างหลังที่มีรัศมีออร่าพุ่งออกมาระยะร้อยเมตร!

            TT______TT โลกมันกลมไปรึเปล่าเนี่ย...ฮึ่ม! เอาล่ะ!...ฉันต้องยอมรับความจริงกับวันนี้ให้ได้!!! ฉันก้าวฉับๆไปที่หน้าห้องห้าศูนย์แปดก่อนจะมองหน้าคนตรงหน้านิ่งๆ..

            หล่อ=///=....

            นี่ไม่ใช่เวลาชื่นชมความหน้าตาของใครนะ!!

            "เอ่อ...นาย...คือนายคือพี่ชายนัทซีนจริงๆใช่มั้ยอ่ะ(' ')"

            "อือ"

            "สวัสดีค่ะพี่..หนูชื่อเรนโบว์นะเป็นเพื่อนนัทซีนค่ะ"ฉันรีบยกมือไหว้พร้อมกับย่อขาลงให้สมกับเป็นหญิงไทยใจงาม

            "จะให้ฉันเชื่อใจเธอได้ยังไง!"

            "แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงล่ะ?" <<เปลี่ยนสีหน้าโดยเร็ว

            เขาไม่พูดอะไรพลางลากสายตาขึ้นลงมองฉันไปมา=_=

            "หน้าตาแบบนี้ไว้ใจยาก"

            "=_="

            ซิททาร์ side

            ผมมองสำรวจยัยเรนโบว์ตั้งแต่หัวจรดเท้า...ผมสีดำแกมน้ำตาลเงางามเฉียดมือไปเล็กน้อยสัมผัสได้ถึงความนุ่มลื่นน่าหลงไหล ดวงตากลมโตใสแป๋วและนัยย์ตาสีดำเทาของเธอสื่อถึงความไร้เดียงสาและมั่นใจในเวลาเดียวกัน จมูกเป็นสันรับกับริมฝีปากบางเฉียบเล็กๆที่เคลือบด้วยลิปกลอสจนน่าสัมผัส...ถ้าหากเธอไม่ใช่แก๊งเรดฮาร์กจริงๆก็ต้องพิสูจน์กันหน่อย...

            ปัง ปัง!!!

            "กรี๊ด!" เสียงปืนดังขึ้นมาจากชั้นแรกแวบแรกที่เข้ามาในหัวผมก็คือ 'แก๊งเรดฮาร์ก' นั่นเองหึ...ไอพวกนั้นมันพยายามที่จะปั๊มตราประทับรูปเหยี่ยวให้กับลูกน้องของผม...แต่พอดีว่าลูกน้องของผมมีฝีมือพอสมควรก็เลยปั๊มตราประทับรูปมังกรใส่ข้อมือลูกน้องของไอ 'แอสซิส' หัวหน้าแก๊งเรดฮาร์กนั่นเอง!!

3         

            ผมรีบลากเธอเข้าห้องทันที...ก่อนจะปิดประตูและหันมามองดวงตาใสแจ๋วของเธอที่ตอนนี้ดูตกใจมาก..ยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่า เธอคงไม่ใช่คนของแก๊งเรดฮาร์กหรอก

            "อยู่ในนี้! ห้ามไปไหน! ห้ามออกนอกห้องเด็ดขาด เข้าใจมั้ย!!!" ผมถามเธอในขณะที่เสียงปืนยังคงดังอยู่

            "ขะ...เข้าใจ" ผมรีบปล่อยมือเธอทันทีก่อนจะเปิดประตูห้อง และไม่ลืมที่จะหยิบปืนมาด้วย ผมมองเธออีกครั้ง นัยย์ตาสีเทาดำสั่นระริก...

            ปัง!

            Rainbow side

            มีหรอที่คนอย่างฉันจะอยู่ในห้องคนเดียว!...ฉันรีบวางกระเป๋าเป้ที่สะพายหลังลงบนเตียงอย่างถนุถนอมก่อนจะเดินไปบิดลูกบิดเพื่อเปิดประตุโดยเร็ว แต่ก็ยังช้ากว่าใครคนนึง....

            แกร๊ก!

            "เธอ!" O_O ผู้ชายเรือนผมสีดำจ้องตาฉันด้วยนัยย์ตาคมกริบสีดำสนิทของเขา...

            ดวงตาที่แข็งกร้าวดูไร้หัวใจ...

            "คือ...โอ๊ยๆ"ยังไม่ทันพูดอะๆรร่างสูงก็จับไหล่ของฉันทั้งสองข้างก่อนจะผลักฉันลงบนเตียง

            "ฉันบอกแล้วไงว่าให้อยู่แต่ในห้อง!"

            "ฉันจะออกไป...หาอะไรกิน=*="

            "ในตู้เย็นก็มีหากินเอาก็ได้!!!"

            "แล้ว...นายเข้ามาทำไมอีก" เขาไม่ตอบแต่เดินเฉียดดร่างฉันไปเพื่อหยิบบางอย่างบนหัวเตียง...

            มันคือตราประทับที่เขาเคยใช้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน...

            ปัง!!!

            แต่ตราประทับของหมอนั่นก็มีอยู่แล้วที่ตัวไม่ใช่หรอ-3- บางทีหมอนั่นก็มีบางอย่างที่ยากจะเข้าใจ...เขาเป็นแก๊งมาเฟียใหญ่หรือไงกัน!! คำถามเต็มหัวไปหมด...เใอแน่ใจว่าจะไม่มีใครเปิดประตูเข้ามาแล้ว ฉันจึงบิดลูกบิดแล้วออกจากห้องเพื่อไปดูว่าข้างนอกมันเกิดอะไรขึ้นทันที!

            ปัง ปัง!!

            เสียงปืนยังคงดังก้องทั่วทุกสารทิศ ผู้คนนับสิบกำลังซุ่มยิงกันอย่างกระหน่ำ...และดวงตาของฉันก็ไปสะดุดกับใครคนหนึ่ง ผุ้ชายผิวขาวหล่อเปล่งประกายนั่น...เขากำลังซุบซิบอะไรบางอย่างกับลูกน้องอยู่ตรงพุ่มไม้... ลูกน้องที่ว่าก็คือไอคนที่ขโมยกำไลฉันไปนั่นเอง

            ไม่กี่นาทีต่อมาเหตุการณ์เริ่มสงบลงเรื่อยๆ เมื่อมีรถคันหรูสีขาวมาจอดหน้าแมนชั่น

            ขายาวๆก้าวออกมาปรากฏให้เห็นผู้ชายอีกคนที่หล่อไม่แพ้กับหมอนั่นเลยทีเดียว...ทรงผมที่ตั้งขึ้นดูท่อย่างกับแบดบอย สวมสร้อยสีเงินจี้ด้วยไม้กางเขนดูเท่เข้าไปอีก เขายืนนิ่งมองเหตการณ์ต่างๆก่อนจะปรบมือ

            แปะ แปะ แปะ

            "เอาล่ะทุกคน พอก่อนๆ ยิงไปก็เปลืองกระสุนเปล่าๆ" เสียงนุ่มๆเอ่ยขึ้นก่อนที่พวกลูกน้องของเขาจะทยอยออกมาจากพุ่มไม้และยืนกันเป็นแก๊งโดนมีหนุ่มหล่อนั่นยืนเป็นผู้นำอยู่ข้างหน้า... ส่วนอีตาพี่ชายของยัยนัทซีนก็เดินออกมาพร้อมกับลูกน้องของเขาเช่นกัน

            "ไอแอสซิส!"

            "หวัดดีซิททาร์ ไม่เจอกันนาน หล่อขึ้นนะเนี่ย ฮ่าๆๆ" แอสซิสตบบ่าซิททาร์เบาก่อนจะหันไปหัวเราะกับพวกของตัวเอง

            "หึ...แกก็หล่อขึ้นไม่เบานี่"

            "แน่นอน!..ฉันน่ะหล่อขึ้นอยู่แล้ว" แหวะ(ในใจ) ฉันแอบดูอยู่หลังเสาต้นใหญ่มานานเท่าไหร่นะ..สองแก๊งนั่นก็พูดคุยกันไม่จบเสียที ฉันสังเกตที่บริเวณข้อมือของฝั่งแอสซิสกับลูกน้อง ทุกคนจะมีตราประทับสีดำรูปเหยี่ยวอยู่... ส่วนแก๊งซิททาร์ก็มีตราประทับสีแดงรูปมังกรเหมือนกัน..

            ในขณะที่ฉันกำลังจ้องสังเกตการณ์อยู่ห่างๆก็มีมือหนาๆปิดปากฉันและลากเข้ามาข้างในแมนชั่น =x=

            "อ่อยอ๊ะ"(ปล่อยนะ)

            "หุบปากไปเลยดีกว่า ถ้ายังไม่อยากตาย!" เขาค่อยๆคลายมือออกจากปากฉันก่อนที่ฉันจะหันไปมองหน้าเขา

            "นี่นาย!" นายที่มันขโมยกำไลฉันนั่นแหละ!

            "กำไลสวยดีนิ่"

            "หยุดเลยนะฉันสู้นายจริงๆด้วย!!!!"

            "ลูกแมวตัวเล็กๆอย่างเธอเนี่ยนะ จะมาสู้สิงโตตัวใหญ่ๆอย่างฉัน" เขากระตุกยิ้มนิดหน่อยก่อนจะพูดต่อ "บอกว่าให้อยู่แต่บนห้อง และมาทำอะไร?"

            "ก็...ฉัน...จะมาซื้อของใช้น่ะ^^" <<แหลสด

            "ของใช้บนห้อง'นาย'ก็มี" นายที่ว่าหมายถึงเจ้านาย(คนใหม่)ของแกสินะ! "จะซื้ออะไรเดี๋ยวฉันพาไป"

            "ฉันจะไปซื้อของใช้ผู้หญิง><"