ตอนที่ 52 : Chapter 43 - 100%-
Chapter 43
“ไอมินโฮ งานเยอะมากหรอว่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยทักเพื่อนตัวเองที่โผล่มาเรียนด้วยใต้ตาที่คล้ำอย่างกับหมีแพนด้า
“คงงั้น” เจ้าของชื่อเอ่ยตอบกลับ พร้อมกับที่ร่างสูงของคนที่เอ่ยทักเมื่อครู่นั่งลงยังฝั่งตรงข้าม
“เฮ้ยหยุดนั่นที่กู” เสียงร้อนรนที่บอกให้หยุดนั้นทำให้แทคยอนหันไปมอง อูยองที่โดนแย่งที่กำลังตีหน้าไม่พอใจ
“ก็ได้ ไปซื้อข้าวมาอีกจานก่อน” ว่าจบก็ขโมยข้าวที่อูยองถือมาไว้ตรงหน้าตัวเอง คนโดยขโมยข้าวได้แต่ทำหน้าเอ๋อ ก่อนจะรีบโวยวายเสียงดัง
“อะไรนั่นของกู จะกินไปซื้อเองดิ” อูยองยอมสละที่นั่งตนเองแล้วนั่งลงข้างแทคยอน ไม่ลืมที่จะยืนมาไปคว้าจานข้าวตัวเองคืน แต่มือที่ใหญ่กว่าเองก็ไม่ยอมให้อีกคนเอาข้าวกลับคืนไปโดยง่าย
“ไอ้แทคยอน ข้าวกู” ตาตี่ๆนั้นเบิกกว้างคล้ายข่มขู่ แต่นั่นไม่ได้น่ากลัวสักนิดในส่ายตาของแทคยอน
“ก็กูบอกให้ไปซื้อมาอีกจานไง ไอเตี้ยนี่”
“ด่ากูเตี้ยเมิงจะเอาไง ต่อยเลยดีกว่ามั้ยกูพร้อมแล้ว”
“พวกเมิงนี่เมื่อไหร่จะเลิกทะเลาะกัน” ท้ายที่สุดมินโฮก็เอ่ยถามออกมา
“ก็เมิงดูไอบ้าแทคหมีป่าควายเถื่อนนี่ดิ” อูยองเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับมองคนข้างตัวอย่างตาขวาง แต่คนโดนว่าเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน
“เมิงเรียกกูว่าไงนะไอเตี้ยสูงไล่เลี่ยดิน”
“เมิงต่อยกันเลยดีกว่า กูว่าง่ายดี เดี๋ยวข้าวนี่กูกินเอง” ไม่ว่าเปล่า มินโฮดึงจานข้าวตรงหน้ามาตักกินด้วยหน้าตาเรียบเฉย
“อ๊ากกกกกกกกก เมิงกล้าแย่งข้าวกูกินหรอ” อูยองร้องท้วงเสียงดังออกมา
“ฮ่าๆๆ กูบอกแล้วให้เมิงซื้อมาใหม่”
“แม่งพวกเมิงชอบแกล้งกู เอาเงินมาเลยไอแทคกูไปซื้อใหม่ก็ได้” อูยองเอ่ยอย่างหัวเสีย แทคยอนหัวเราะเบาๆออกมาพร้อมกับหยิบเงินในกระเป๋าเสื้อส่งไปให้
“แม่งตลกจริงๆเถอะ”
“แทคยอนคนเป็นแฟนกันนี่เขาทำยังไงถึงสนิทกันวะ” มินโฮเอ่ยถามเสียงเรียบออกมา จนคนฟังอดจะทวนคำถามไม่ได้
“ฮะ เมิงถามกูใหม่สิไอมินโฮ”
“หูเมิงไม่ได้หนวก แล้วกูก็รู้ว่าเมิงเข้าใจที่ถามไป”
“ก็ถ้าคบคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยแบบที่เมิงทำ จะไปสร้างความสนิทสนมกันทำไมวะ” ตอบออกไปเพราะท่าที่ผ่านมา เขารู้ว่ามินโฮเป็นแบบไหน
“หมายถึงคบแบบจริงจัง”
“อะไร เมิงมีแฟนจริงดิ ใครว่ะ ดาร่าหรอ เชี่ยตกใจนะเนี่ย” เสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาทำเอาแทคยอนอดจะเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อออกมา แถมพร้อมสรุปเสร็จสัพว่าต้องเป็นดาร่าแน่นอน เพราะช่วงนี้มินโฮดูสนิทสนมกับดาร่าเป็นพิเศษ
“ฮะ มินโฮเมิงคบกับดาร่าหรอ!!!” อูยองที่กลับมาจากซื้อข้าวเอ่ยถามเสียงดังออกมา และดูเหมือนจะเรียกความสนใจของผู้คนบริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี และไม่ต้องสงสัยเลยว่าเรื่องแบบนี้จะแพร่ไปได้เร็วขนาดไหน
“แล้วเมิงจะเสียงดังทำไมวะ” แทคยอนดึงให้แทคยอนนั่งลงที่เก้าอี้ มินโฮถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
“ก็กูตื่นเต้นนี่หว่า จริงๆก็สงสัยมานานแล้ว ยิ่งวันนั้นเห็นสวีทหวานกันเต็มตา ไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมงานกันจริงด้วยสินะ”
“ยืนยันคำเดิมนะ กับดาร่าน่ะเพื่อนร่วมงาน” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มินโฮพูดยืนยัน แต่ก็อย่างว่าแหละเพราะเรียนอยู่ที่เดียวกันด้วย กับดาร่าก็เลยดูสนิทกันมากกว่าคนก่อนๆ
“อ้าว/อ้าว” สองเสียงประสานกันออกมาน้ำเสียงดูเหมือนผิดหวังอยู่ในที เพราะว่าตัวเองนั้นคาดการณ์ผิด
“เฮ้ยกับใคร” แทคยอนเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย
ก็ถ้าไม่ใช่ดาร่าที่ดูสนิทกันมากขนาดนั้นแล้วจะใครกันล่ะ...
“ไม่บอก”
“เฮ้ยไม่ได้ บอกกูเดี๋ยวนี้เลย” คำตอบของมินโฮทำเอาอูยองหัวเสีย
“แสดงว่าคนนี้จริงจังจริงใช่มั้ย” แทคยอนถามออกไป
“ก็คิดว่างั้น”
“จะให้กูสืบหรือจะบอกดีๆ กูจริงจังนะมินโฮ” อูยองจ้องลึกเข้าไปยังดวงตาคมโตของคนตรงหน้า ก่อนจะเห็นว่ามินโฮยกยิ้มที่มุมปาก
“ไว้จะแนะนำให้รู้จักแล้วกัน”
“พูดแล้วห้ามคืนคำ”
“เออน่า แล้วสรุปจะบอกกูได้ยังแทคยอนที่ถามไปนะ” มินโฮเอ่ยทวงคำตอบที่ถามไปตอนต้น แทคยอนทำหน้าเซ็งๆแต่ก็รับปากที่จะช่วย
“เออ”
.
.
.
“นี่สรุปว่าดาร่ากับมินโฮคบกันจริงๆด้วยแหละ”
“จริงอ่ะ”
“ก็เพื่อนสนิทมินโฮเป็นคนพูดออกมาว่าคบกัน”
“ก็ดูเหมาะกันจริงๆนั่นแหละ ไม่น่าล่ะงานคู่กันเยอะเลย”
เสียงสนทนาของเด็กสาวที่เอ่ยถึงนายแบบดังว่ากำลังคบหากับเจ้าของใบหน้าสวยที่ถ่ายภาพคู่กันทำให้คนที่ได้ยินอดจะเกิดความสงสัยไม่ได้
พอเด็กสาวกลุ่มนั้นได้ล่ะจากหนังสือไป มือเรียวก็คว้าหยิบนิตยาสารขึ้นมาดูทันที
จะว่าไป สองคนนี้ก็ถ่ายงานคู่กันบ่อยจริงๆ เท่าที่เห็นตั้งแต่เหยียบโซลมา ก็ทั้งน้ำหอม เสื้อผ้า เครื่องประดับ
“ชักอยากรู้จักขึ้นมาแล้วสิ” ริมฝีปากบางเอ่ยออกมาเมื่อมองดวงหน้าสวยของผู้หญิงที่ยืนข้างมินโฮ อดจะยกยิ้มมุมปากไม่ได้
จะว่าไปน้องชายของเขาก็ดูเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้ว หยุดเที่ยวคบคนนั้นคนนี้เล่นก็ดีเหมือนกัน
แต่ถ้าคุณแม่รู้ล่ะว่า...
ลูกชายสุดที่รักมีแฟนเป็นตัวเป็นตนจะว่ายังไง
--------------------50%----------------------
เราเป็นแฟนกันที่ยังไม่รู้จักกันดีพอ ก็เพราะคำนี้ที่ออกมาจากปากของคีย์ก็ทำเอามินโฮคิดไม่ตก นอนไม่หลับจนตาคล้ำเป็นหมีแพนด้าอย่างที่แทคยอนบอก ยิ่งพอแทคยอนรู้ถึงสาเหตุก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น
‘เมิงนี่ชอบโง่ในเรื่องที่ไม่น่าโง่นะมินโฮ’
ถึงจะไม่พอใจเท่าไหร่แต่มันก็คงเป็นแบบที่แทคยอนพูดจริงๆ แถมยังโดนต่อว่ากลับมาอีกหลายยก
‘เขาไม่ค่อยพูด หรือเมิงไม่ชวนเขาคุย’
‘ไม่ใช่ว่าเขากลัวเมิงหรอว่ะมินโฮ นี่เมิงไปฝืนใจเขามาคบกับเมิงหรือเปล่าเนี่ย’
‘เอาจริงๆนะไอมินโฮ เป็นกูเลิกกับเมิงไปแล้ว คบกันมาตั้งนานฟังที่เมิงเล่ายังรู้สึกอึดอัดแทน’
คำพูดตรงๆของแทคยอนก็ทำเอาหน้าชาไปหลายรอบ แต่มันก็ทำให้เขาคิดอะไรได้มากขึ้น
“รอนานรึเปล่ามินโฮ อาจารย์เราปล่อยช้าน่ะ” คนตัวบางเอ่ยถามออกไปทันทีเมื่อมาถึงยังจุดนัดหมาย มินโฮมองท่าทางที่ดูเหนื่อยหอบของคีย์ไม่ต้องเดาให้ยากว่าต้องวิ่งมาแน่ๆ
“ไม่หรอก ไปเถอะ” มือหนจูงเอาข้อมือของคีย์ไปที่รถก่อนจะเปิดประตูให้ คนตัวบางรีบสาวเท้าเข้าไปยังที่นั่งเพราะเท่าที่เขามาช้าก็ทำมินโฮเสียเวลาไปเกือบชั่วโมงแล้ว
“จะไม่ถามสักหน่อยหรอว่าเราจะไปไหนกัน” หลังจากแล่นรถมาด้วยความเงียบสักระยะ ริมฝีปากหนาก็อดจะเอ่ยถามไม่ได้ ดวงตาเรียวสวยหันมาสบตากับเขาครู่หนึ่งก่อนจะกลับไปนั่งตัวตรงมองไปที่ยังด้านหน้าเหมือนเดิม
“จริงๆก็สงสัยเหมือนกัน” คีย์พูดออกมาตามความรู้สึก จริงๆก็สังเกตเส้นทางที่มินโฮใช้อยู่เหมือนกัน
“ก็แล้วทำไมไม่ถาม”
“ก็เดี๋ยวถึงก็คงจะรู้เองล่ะมั้ง” คีย์ตอบออกมา
มันเป็นบรรยากาศที่น่าอึดอัดจริงๆนั่นแหละ เพราะคิดย้อนกลับไปช่วงที่ยังไม่เจอคีย์ เขายังคุยกับคนที่ควงได้ธรรมชาติมากกว่านี้ซะอีก
“ทีหลังอยากรู้อะไรก็ถาม ถ้าเกิดบอกว่าจะพาไปฆ่าทิ้งเนี่ยจะขึ้นรถมากับชั้นไหม” มินโฮเอ่ยออกไปก่อนจะเห็นทีท่าไม่สบายใจที่ฉายชัดบนหน้าของคนตัวบาง
“ขอโทษก็เรา...”
นี่ก็เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้ระหว่างเขากับคีย์ถึงไม่ก้าวไปไหนสักที
“ถ้านายพูดขอโทษทั้งที่ไม่จำเป็นชั้นจะจูบนาย”
“หา” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงหลง ดวงตาที่มองมาคล้ายจะต้องการคำตอบว่าจะพูดอะไรกันแน่นั่นทำเอามินโฮหลุดยิ้มที่มุมปาก
“ก็นายชอบพูดขอโทษๆอยู่เรื่อย ถ้ามันไม่ใช่เรื่องที่ต้องพูดว่าขอโทษ นายก็ไม่ควรพูด”
“แล้วแบบไหนถึงไม่สมควรพูดว่าขอโทษล่ะ” คำถามซื่อๆนั่นทำเอาแก้วตาคมโตนั่นวาววับ
“ก็ถ้าพูดออกมาแล้วโดนชั้นจูบนั่นแหละแปลว่าไม่สมควร”
“...” คีย์บอมดูจะนิ่งเงียบไปถนัด ตาใสๆที่มองตอบกลับมาดูไม่อยากจะเชื่อที่มินโฮพูดเท่าไหร่
“ถึงแล้วครับ ลงรถได้แล้ว” มินโฮดับเครื่องยนต์พร้อมกับเอ่ยบอก ถึงจะยังงงๆกับที่มินโฮพูดแต่คีย์ก็รีบเปิดประตูรถตามที่มินโฮบอก
“มินโฮจะมาซื้ออะไรหรอ” ทันทีที่มินโฮลงจากรถมา คนตัวบางก็เอ่ยถามเพราะตอนเลี้ยวรถเข้ามาเขาเห็นว่าที่นี่คือห้างสรรพสินค้า
“ไม่บอก”
“อ้าว” คำตอบสั้นๆที่ได้รับทำเอาคนตัวเล็กชะงักก้าวเดิน มินโฮมองท่าทางนั่นก่อนจะใช้มือหนาขยี้ลงยังกลุ่มผมที่จัดทรงไว้อย่างดี
“จริงๆก็ไม่รู้จะมาซื้ออะไร แต่อยากพาคีย์มา” ถึงจะไม่เข้าใจความหมายที่มินโฮบอกเท่าไหร่แต่ใบหน้าขาวก็พยักหน้าตอบกลับ
“มินโฮเดี๋ยวก่อน” ทันทีที่เรียวขายาวนั้นจะก้าวเดินต่อ คีย์ก็หยุดอีกคนด้วยการดึงที่ชายเสื้อ มินโฮหันมองคนสูงน้อยกว่าที่กำลังยิ้มเจื่อนส่งให้
“คือว่า ลืมกระเป๋าเงินไว้ในกระเป๋าสะพายนะ ขอโท...” ยังไม่ทันจะเอ่ยคำขอโทษได้เต็มคำ ริมฝีปากหนาก็ฉวยเอาริมฝีปากสีชมพูมาครอบครอง มินโฮล่ะริมฝีปากออกมาแล้วแต่คนที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวกำลังยืนนิ่ง ดวงตาใสแจ๋วนั่นมองมายังคนตัวสูงพร้อมสองข้างแก้มที่ขึ้นเป็นริ้วแดง
“มินโฮแกล้งเราทำไม”
“ก็บอกอยู่ว่าอย่าขอโทษไม่มีเหตุผล”
“ก็เราลืมกระเป๋าเงินนี่ เราบอกขอโทษเพราะเราทำมินโฮเสียเวลา” คนตัวบางอธิบายออกมา
“ทีอย่างนี้ล่ะพูดได้ยาวเชียว เรื่องแค่นี้เป็นแฟนกันน่ะไม่ต้องพูดว่าขอโทษออกมาหรอก คราวนี้เข้าใจขึ้นมามากขึ้นรึยัง”
“...”
“ก็ถ้าไม่เข้าใจฉันก็จะจูบไปเรื่อยๆ ไปได้แล้ว” มินโฮจูงมือคีย์ให้เดินต่อแต่คนตัวบางที่เพิ่งนึกขึ้นได้ก็รีบถามขึ้นทันที
“มินโฮเรายังไม่ได้เอากระเป๋าเงินเลย”
“ช่างมันเถอะน่า”
พอเข้ามาในห้างหมวกแก๊ปสีเข้มก็ถูกยกขึ้นสวม พร้อมกับมือหนาที่ดึงเอามือขาวของคีย์ขึ้นมาจับ คนตัวบางทำท่าจะให้ปล่อย
“ถ้าหลงล่ะก็ กลับเองนะ” ก็เท่านั้นแหละ กลายเป็นว่าคนตัวเล็กกลับเป็นฝ่ายจับมือเขาเอาไว้แน่น
“มินโฮตุ๊กตาเต็มเลย”
“อืม” มินโฮตอบออกมาในลำคอ ไม่ได้สนใจน้ำเสียงตื่นเต้นของอีกคนเท่าไหร่ แต่พอจะเลี่ยงเส้นทางการเดินออกห่างจากตุ๊กตาเท่านั้นแหละ
“อะไรคีย์” ก็เพราะว่าคนสูงน้อยกว่าไม่ยอมก้าวเดินมินโฮเลยต้องถามออกมา ท่าทางจะพูดดีไม่พูดดีทำเอามินโฮต้องหันมาถาม แต่เพราะอีกคนเอาแต่นิ่งไม่ตอบมินโฮเลยเลือกจะเดินต่อ แต่ก็เหมือนเดิม...มือเล็กๆนั่นดึงเขาไม่ให้ก้าวไปไหน
“ไปดูตุ๊กตากัน” ได้ยินแบบนั้นก็แทบจะพลั้งปากพูดว่าไม่ออกไปทันที แต่อยู่คำพูดของแทคยอนก็ดังขึ้นในสมองพร้อมกับสิ่งที่ย้ำเตือนตัวเองมาตลอดว่าให้ใส่ใจความรู้สึกของอีกฝ่ายให้มากขึ้น
แล้วยิ่งเห็นหน้าตาที่ดูกังวลกับการรอคำตัดสินใจจากเขาด้วยแล้ว...
“ก็ไปดูสิ”
“จริงๆนะ” คีย์ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะรีบจูงเขาไปยังตุ๊กตารูปร่างต่างๆที่วางรวมกันอยู่ทั้งแผนก
การที่มาห้างสรรพสินค้านี่ก็เพราะคำแนะนำของแทคยอน
‘เมิงก็แค่เออออตามเขาไปทุกเรื่องก็พอ ถ้าไม่มีความคิดเห็นอะไรก็อย่าขัด เดี๋ยวเมิงก็รู้เองแหละว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร แล้วอีกอย่างรู้แล้วก็ช่วยจำด้วย’
“อย่าบอกนะว่าชอบตุ๊กตา” คล้ายจะเป็นคำพูดบอกกับตัวเองมากกว่า แต่คนตัวขาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็หันมายิ้มจนแก้มปริ
“น่ารักดีออก ตัวนิ่มด้วย” คีย์ส่งตุ๊กตาตัวเท่าฝ่ามือให้มินโฮลองจับ มือหนานั่นก็ยอมรับมา จะว่าไปแล้วมันนุ่มนิ่มกว่าสมัยที่เขาเล่นตอนเป็นเด็กอยู่มากทีเดียว
“คีย์ตัวนิ่มกว่ามันอีก” มินโฮเอ่ยแกล้งอีกคนก่อนจะเห็นว่าคีย์รีบหันหนีและเดินไปหยิบตุ๊กตาตัวอื่นมาดูแทน
“มินโฮดูอันนี้สิ” เสียงตื่นเต้นที่เรียกให้ดูเจ้าตุ๊กตาสีเหลืองหน้าตาคล้ายฟองน้ำนั่น เกือบจะพลั้งปากถามไปว่า ‘อะไรของนาย’ แต่ก็โชคดีที่ไม่หลุดพูดออกไป ไม่งั้นคงไม่ได้เห็นรอยยิ้มสดใสแบบนี้หรอก
“ไปดูอย่างอื่นได้แล้วมั้งคีย์”
“แต่ว่า...”
“ยังไงตอนกลับก็มาที่ชั้นนี้อยู่ดี ถ้าอยากได้ค่อยซื้อเอา”
“ซื้อไปไว้ที่ห้องได้หรอมินโฮ” คีย์ว่างเจ้าตุ๊กตาที่เอามากอดลงก่อนจะเดินมาเขย่าแขนคนตัวสูงอย่างไม่เชื่อที่อีกคนพูดเท่าไหร่
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ” มือหนากดลงยังหัวกลมๆของคนตรงหน้า พร้อมกับยิ้มกว้าง ประกายตาดีใจของคีย์ฉายออกมาอย่างเห็นได้ชัด พร้อมกับที่มือเล็กคว้าแขนเขาเข้าไปกอด
“มินโฮใจดีจัง” เสียงอู้อี้ดังออกมาพอให้ได้ยิน แล้วคำพูดแบบนั้นคนตัวสูงเองก็อดจะเก้อเขินไม่ได้
ถ้าใจดีด้วยนิดหน่อยแล้วจะโดนคนน่ารักอ้อนแบบนี้ล่ะก็นะ...
สงสัยว่าภาพลักษณ์ที่ติดตัวมาคงโดนลบไปได้ง่ายๆเพราะคนข้างตัวนี่แหละ
ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ เวลาที่เห็นคีย์ยิ้มเขาเองก็มีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก
-----------------------------PPLight-------------------------
อารมณ์ไหนของคนเขียนวะคะ - - แพรวรู้ว่าคนอ่านชอบให้มินคีย์หวีดสยองกัน ไม่ใช่ดิสวีทหวานกัน 555555.
ทุกวันนี้โมเม้นท์มินคีย์ก็บอกความเรียลไม่รู้จะเรียลยังไงเเล้ว จะเขียนหวานเเค่ไหนก็สู้มิได้
รักทุกคนนะครับ ส่งจูบ -3-
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ทีนี้แหละ นายจะหลงคิมคีย์หัวปลักหัวปลำเลยแหละ 5555
พี่มินตามใจคีย์เยอะๆน่ะดีแล้ว 555555
คีย์อ้อนแล้วน่ารักง่ะ -///-
ชอบบบบ เปลี่ยนตัวเองเพื่อน้องคีย์นะ นี่เอาใจช่วยสุด
แล้วตอนนี้คือหวานแบบน่ารักมาก พูดขอโทษคือจูบ โอยยย
ฟินมากจ้า นี่พูดเลย อย่าดุอีกนะชเวใจดีมากๆคีย์จะได้อ้อนบ่อยๆนะแก
แพรวววววววววววววอัพไม่บอก งอน
คือจะหวานไปไหนแอร๊ยยยยยยยยยยยยยยอ่านไปยิ้มไปอ่ะบ่องตง
ไปอ่านตอนอื่นก่อน
มินคีย์เค้าเรียลจนตามไม่ทันแล้ว
ผุยผุย
ก็ให้เค้าหวานบ้าง เค้าเรียลขนาดนั้นนะคะไรเตอร์ขา 555555
ไรเตอร์ของบ่าวเจ้าขา ขอฮยอนมินหวีดๆบ้าง หวีดแบบสวีทอ่ะ ไม่ใช่หวัดสยอง55555
อ่านอีกตอนจะไปนอนแล้วนะคะ ดึกแล้วว หน้ายิ่งโทรมๆอยู่ บุย-.-
เลิ้บยูทู อรั๊ง-/-
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 25 มีนาคม 2556 / 04:23
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 25 มีนาคม 2556 / 04:24
เอาใจใส่แฟนตัวเองแล้วเว่ยยย
อยากเห็นรอยยิ้มของคีย์
แล้วมินโฮไม่ได้คบกับดาร่าซะหน่อยยยยยย
รีบไปบอกทุกเลยยยยย 55555
ยิ่งมีข่าวลือผิด ๆ นั่นอีก
กลัวคีย์ได้ยินอะไรมาแล้วเสียใจอ่ะ
มินโฮก็ปากหนัก
พูดดี ๆ อธิบายเคลียร์ก็ไม่ต่อยจะได้
ลูกสาวเค้ายิ่งขี้กลัวอยู่
มินโฮเพิ่งคิดได้หรอ กว่าจะคิดได้เนาะ ต้องขอบคุณแทคยอนนะเนี่ย
ดีนะที่ยังเก็บเอาคำพูดแทคไปคิด
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ.....
มินคีย์หวาน...อิอิ
ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คิมคีย์ต้องดีใจโคตรๆแน่เลย
เด๋วต่อไปก้อจะรักกันมากขึ้นๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ อยากให้หวีดหวานกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ไรเตอร์ไม่ต้องเอาหวีดหยองแล้วนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ รีบมาต่อนะคะ จริงๆโมเม้นจริงๆที่ออกมา
ฟิคก้อสู้ไม่ได้นะ ฮ๋าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มินโฮตามใจคีย์บ่อยๆๆนะ
เพราะผมที่ออกมาคุ้มค่ามาก (คีย์ขี้ออ้อนขึ้น น่ารักขึ้น แต๊ะอั๋งมินโฮบ่อยขึ้น -_- เริ่มไม่ใช่แหละ)
สรุป ไม่ว่าจะยังไงมินคีย์ is real 5555
ไม่ไหวแล้วนะคะ มินคีย์มันน่ารักเว่อร์
คือ ถ้าพี่เป็นคนที่เดินช็อปปิ้งอยู่แถวนั้น แล้วหันมาเจอมินคีย์ ต้องเป็นบ้าแน่ๆ
น้องคีย์ขี้อ้อน ยิ่งอ้อน ยิ่งน่ารัก.. ส่วนป๋ามินโฮก็ดูจะมีความสุขไม่น้อย
ต้องขอบคุณแทคยอนมากๆ ...จะว่าไป คำแนะนำของแทคยอนมันลึกซึ้งนะ
พาร์ทนี้น่ารักจริงๆ ...ขอบคุณไรท์เตอร์แพรวที่มาต่อ ให้แฟนๆ ได้หายคิดถึง
คีย์ก้อขยันทำตัวน่ารักๆ นะมินโฮจะได้รักเยอะๆๆ
จะสวีสกันไปไหนเนี้ย
ยิ่งอ่านยิ่งเกินขร่า
ไรเตอร์มีคู่คยูมินมั้งป่ะคะ?
อยากอ่านคู่คยูมินด้วย
อ่านแล้วมันใช่เลยง่ะ
ไม่ต้องหวีดมาก หวีดพอประมาณ แล้วก็โหดหน่อยๆ
ชอบจริงๆ นะ โคตะระชอบเรยยยย
อ่านแล้วอยากมีแฟนแบบนี้สักคน 555
ตอนนี้น่ารักโฮกๆเลยอ่าา
ชอบจังงง >____________<
มาอัพต่อนะค่ะไรเตอร์ สุ้ๆค่ะ
พอเห็นอัพปุ๊บ กระโดดใส่ทันที ชอบๆๆ แต่เห็นแววแหม่งๆๆ เหมือนจะมีเรื่องร้าย
อาจจะทามให้ใม่ใด้สวีทกัน อ๊ากก อยากรู้ๆๆ
อ๊ากกกก ต้องรีบประกาศว่าคบกับน้องคีย์นะคะมินโฮ
ดาร่าไม่ได้เป็นแฟนกะมินโฮนะ
แทคกะอูยองทะเลาะกันได้น่ารักมาก ฮ่าๆๆ
สุดท้ายก้อโดนมินเอาข้าวไปกิน กร๊ากๆๆๆ
ดีใจมากเลยนะค่ะที่มาอัพต่อแล้วว